23.7.1974: (Οι μάχες του Αεροδρομίου και της ΕΛΔΥΚ- Μέρος 8). Ο τουρκικός όχλος επιτίθεται εναντίον 45 ελλήνων αιχμαλώτων στο τουρκικό χωριό Κιόνελι και τους κτυπά με ξύλα και δικράνια απειλώντας να τους σκοτώσει

S-2281

23.7.1974: (ΟΙ ΜΑΧΕΣ ΤΟΥ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΔΥΚ- Μέρος 8). Ο ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΟΧΛΟΣ ΕΠΙΤΙΘΕΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ 45 ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΙΧΜΑΛΩΤΩΝ ΣΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΧΩΡΙΟ ΚΙΟΝΕΛΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΤΥΠΑ ΜΕ ΞΥΛΑ ΚΑΙ ΔΙΚΡΑΝΙΑ ΑΠΕΙΛΩΝΤΑΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΚΟΤΩΣΕΙ ΕΝΩ ΑΥΤΟΙ ΑΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΚΡΑΤΗΘΟΥΝ ΣΤΗ ΖΩΗ ΝΥΣΤΙΚΟΙ, ΔΙΨΑΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΡΑΚΕΝΔΥΤΟΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΝΑ ΡΕΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΛΗΓΕΣ ΤΟΥΣ...

Στις 23 Ιουλίου 1974 στην πίστα του Λούνα Παρκ "Τίβολι", παρά το αεροδρόμιο Λευκωσίας, 45 έλληνες αιχμάλωτοι των τούρκων κάθονται με τα χέρια στο κεφάλι μέσα στον καυτό ήλιο.

Οι συγκρούσεις που διεξάγονται με τους διερχόμενους Ελληνες απειλούν και την ασφάλεια των Καναδών στρατιωτών των Ηνωμένων Εθνών (ΟΥΝΦΙΚΥΠ) που διαθέτουν στην περιοχή δικό τους στρατόπεδο και έτσι επεμβαίνουν.

Ενας καναδός αξιωματικός ζητεί από τους τούρκους όπως του παραδώσουν τους αιχμαλώτους για να τους μεταφέρει στο στρατόπεδο του και από εκεί να τους αφήσει ελεύθερους.

Ομως οι τούρκοι έχουν αντίθετη άποψη. Θέλουν να τους μεταφέρουν στο Κιόνελι, το τουρκικό χωριό που απέχει μερικά χιλιόμετρα βόρεια μέσα στον τουρκικό θύλακα Λευκωσίας-Κερύνειας.

Ο Καναδός αξιωαματικός ενημερώνει γι' αυτό τον επίσης αιχμάλωτο Λοχία της αστυνομίας, Ανδρέα Μιχαήλ που είναι ο μόνος βαθμολφόρος μια και φέρει τα διακριτικά του στη στολή του.

- Θέλω τουλάχιστον να καταγραφούν τα ονόματα των αιχμαλώτων, αναφέρει στον καναδό αξιωματικό ο Λοχίας.

Ο τούρκος αξιωματικός δεν δέχεται κάτι τέτοιο όμως. Και ορμά εναντίον του Λοχία Μιχαήλ και αρπάζει τις κόλλες στις οποίες αρχίζει ήδη να καταγράφει τα ονόματα των αιχμαλώτων.

- Για να σας επιτρέψω να φύγετε πρέπει να αφεθούν άλλοι τόσοι τούρκοι αιχμάλωτοι.

Ο τούρκος αξιωματικός απομακρύνεται και επιστρέφει σε λίγο. Φαίνεται θυμωμένος. Απευθύνεται και πάλι στο Λοχία Μιχαήλ:

- Οι δικοί σας δεν δίδουν 45 ονόματα αιχμαλώτων μας. Γι' αυτό θα πάτε, όπως έχουμε αποφασίσει στο Κιόνελι. Γνωρίζεις πόσους άνδρες έχω χάσει εδώ; 37 άνδρες, ενώ εσείς μόνο 11.

Τι να του απαντήσει όμως. Οι ίδιοι πήγαν γυρεύοντας με την προέλαση τους προς το αεροδρόμιο Λευκωσίας.

Σε λίγο οι αιχμάλωτοι τοποθετούνται στη γραμμή και οδηγούνται πεζοί, μέσα στον καυτό ήλιο στο Κιόνελι. Για να αποφύγουν τυχόν πυρά από μέρους της Εθνικής Φρουράς ή της ΕΛΔΥΚ, μια και περνούν δίπλα από το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ καθ' οδόν προς το Κιόνελι, οι τούρκοι έχουν στραμμένα τα όπλα τους εναντίον των αιχμαλώτων.

Στο Κιόνελι η υποδοχή που τους επιφυλάσσεται είναι πρωτοφανής σε βία. Ο τουρκικός όχλος με ξύλα, πέτρες και δικράνια ακόμη τους περιμένει και μόλις πλησιάζουν τους ξυλοφορτώνουν απειλώντας να μετατρέψουν το επεισόδιο στη σφαγή των κοντεμενιωτών του 1958.

Ο όχλος είναι ασυγκράτητος και κατορθώνει να αποσπάσει από την ομάδα των αιχμαλώτων τον Κώστα Βασιλειάδη, από τη Λεμεσό. Ο Βασιλειάδης φορά ακόμα τη στολή του Λοκατζή και ο όχλος που τον θεωρεί μάχιμο, επιτίθεται εναντίον του. Πέφτει στο έδαφος. Τον κτυπούν και τον ποδοπατούν. Σαν φεύγουν για να κυνηγήσουν τους άλλους αφήνουν τον Βασιλειάδη κάτω στο έδαφος αναίσθητο.

Οι άλλοι μεταφέρονται στον θερινό κινηματογράφο "Βατάν" που βρίσκεται στον κεντρικό δρόμο Λευκωσίας-Κερύνειας μέσα στο Κιόνελι.

Κατάκοποι, εξαντλημένοι και διψασμένοι οι αιχμάλωτοι σέρνονται στο έδαφος. Είναι η 4.30 απογευματινή.

Οι αιχμάλωτοι ζητούν νερό και κάποιο μέρος να γύρουν τα κουρασμένα σώματα τους. Πού τέτοια τύχη;

Ο όχλος ανεβαίνει στους τοίχους του κινηματογράφου και ρίχνει εναντίον των αιχμαλώτων ό,τι κρατά στα χέρια του. Αλλοι ρίχνουν στους τούρκους στρατιώτες τσιμπίδες. Και αυτοί αρχίζουν να βγάζουν τις τρίχες από και τις φαβορίτες και τα μουστάκια των αιχμαλώτων μία, μία.

Τέτοια... τύχη έχει ο Θρασυβουλος Λιασίδης. Οι πόνοι είναι αβάστακτοι αλλά ποιος θα τον λυπηθεί. Από την αλλη ένας άλλος στρατιώτης τον πλησιάζει και σβήνει το τσιγάρο του στο σβέρκο του.

Σε πολύ άσχημη κατάσταση είναι όμως και ο Βασιλειάδης που μεταφέρεται σε λίγο κι' αυτός στο κρατητήριο τους από τους τούρκους.

Οι στιγμές που περνούν οι αιχμάλωτοι είναι πραγματικά πρωτοφανείς. Και εκεί που δεν γνωρίζουν πως θα τα βγάλουν πέρα, ένας στρατιώτης τους πληροφορεί ότι θα αρχίσει η ανάκριση τους.

Το ανακριτήριο βρίσκεται στον χειμερινό κινηματογράφο, στην απέναντι πλευρά του δρόμου, σε απόσταση μερικών μέτρων.

Πρώτος ξεκινά ο Λοχίας Μιχαήλ. Πλησιάζοντας στην έξοδο του κρατητηρίου του πανικοβάλλεται. Ο όχλος έχει σχηματίσει δυο γραμμές από την έξοδο του θερινού κινηματογράφου μέχρι την είσοδο του χειμερινού. Και αυτός είναι υποχρεωμένος να προχωρήσει απροστάτευτος μέσα από τις γραμμές αυτές, ενώ βλέπει τον όχλο να του κάνει νόημα να προχωρήσει και να σείει απειλητικά εναντίον του ξύλα και δικράνια, με τα οποία είναι εξοπλισμένος.

Σκέφτεται ότι αν γλύτωσε την πρώτη φορά, τώρα δεν θα τα καταφέρει.

Διστάζει να προχωρήσει. Ομως από πίσω του ο τούρκος στρατιώτης τον κτυπά με το όπλο του και τον σπρώχνει. Βάζει τον σταυρό του και ξεκινά. Σε κάθε του βήμα δέχεται βροχή τα κτυπήματα. Μέχρι να φθάσει στην είσοδο του χειμερινού κινηματογράφου, γονατίζει πολλές φορές, αλλά τα κτυπήματα που δέχεται σε όλο του το σώμα τον αναγκάζουν να ανασηκωθεί και πάλι και να προχωρήσει, ίσως γλυτώσει από μερικά.

Στην είσοδο του χειμερινού κινηματογράφου οι δυνάμεις του τον εγκαταλείπουν. Πέφτει κάτω αναίσθητος. Δεν αισθάνεται τώρα τα κτυπήματα. Δυο στρατιώτες τον παίρνουν "χέρια -πόδια" και τον σύρουν μπροστά από ένα γνωστό του που εργαζόταν προηγουμένως στην τουρκικη πρεσβεία. Ονομάζεται Μουσταφάς και γνωρίζει τα ελληνικά σχεδόν άπταιστα.

Ο Μιχαήλ του λέγει ότι βρισκόταν φυλακή από την έκρηξη του πραξικοπήματος και όταν συνελήφθη επέστρεφε στο σπίτι του μετά την απελευθέρωση του.

Ο Μουσταφάς φαίνεται βιαστικός και δέχεται ή προσποιείται ότι δέχεται το παραμύθι που του αφηγείται ο λοχίας Μιχαήλ. Του δίνει μάλιστα και ένα τσιγάρο και τον διατάζει να επιστρέψει στο κρατητήριο του- στον θερινό κινηματογράφο.

Ο Μιχαήλ έχει βρει τώρα τις αισθήσεις του κάπως.

- Να πάω μια κουβέντα είναι. Πώς θα πάω; Οπως ήρθα; Αδύνατο. Δεν θα αντέξω το ξύλο.

Ο Μουσταφά δείχνει κατανόηση. Και διατάζει δυο στρατιώτες να συνοδεύσουν τον Μιχαήλ.

Η ανάκριση συνεχίζεται για πολλές ώρες. Αργότερα οι αιχάλωτοι μεταφέρονται στην αιχμαλωσία, και στις φυλακές της Τουρκίας.

Τα όσα υπέφεραν στο Κιόνελι αποτελούσαν το προοίμιο για τα όσα θα υπέφεραν αιχμάλωτοι στις τουρκικές φυλακες της Αμάσειας και της Αντίγιαμας.