Πρώτη Ηλεκτρονική Ιστορία της Κύπρου

image

Δωρεάν προσφορά σε ερευνητές, μελετητές, φοιτητές, μαθητές και δημοσιογράφους.

Από την Κύπρο στην αρχαιότητα, μέχρι την Κύπρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η αγγλοκρατία, η ΕΟΚΑ, το πραξικόπημα, το σχέδιο Ανάν, η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αρχείο Παναγιώτη Παπαδημήτρη

papademetris-pΜοναδικό αρχείο στο οποίο μπορείτε να προστρέξετε και να αναζητήσετε εύκολα και γρήγορα αυτό που θέλετε για μια περίοδο 8.000 ετών για την Ιστορία της Κύπρου.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

14.8.1974: Τούρκοι στρατιώτες μαχαιρώνουν μέχρι θανάτου με τις λόγχες των όπλων τους, γέροντα ηλικίας 85 χρόνων στο Διόριος.

S-2270

14.8.1974: ΤΟΥΡΚΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΜΑΧΑΙΡΩΝΟΥΝ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΛΟΓΧΕΣ ΤΩΝ ΟΠΛΩΝ ΤΟΥΣ ΓΕΡΟΝΤΑ ΗΛΙΚΙΑΣ 85 ΧΡΟΝΩΝ ΣΤΟ ΔΙΟΡΙΟΣ

Το Διόριος βρίσκεται στην αρχή του Ακρωτηρίου Κορμακίτη.

Λίγα χιλιόμετρα ανατολικά είναι η Μύρτου που βρίσκεται κοντά στον κύριο δρόμο Λευκωσίας- Κερύνειας μέσω Γερολάκου, Κοντεμένου και Πανάγρων.

Το Διόριος είναι ένα όμορφο χωριουδάκι κοντά στο δάσος όπου ανθούν οι άγριες τουλίπες.

Με την προέλαση των Τούρκων κατά τη δεύτερη φάση της εισβολής στις 14 Αυγούστου 1974 στο χωριό παραμένουν ογδόντα οκτώ μόνο κάτοικοι και 25 τουρκοκύπριοι κάτοικοι του χωριού. Αλλοι ανεβαίνουν σε ένα αυτοκίνητο και προσπαθούν να απομακρυνθούν. Φθάνουν μέχρι τη Μόρφου και μένουν σε ένα σπίτι για λίγες μέρες. Πρόκειται για τη Θεοδώρα Χαραλάμπου Φελλά, την κόρη της Σταυρούλα, την Παναγιωτού Ττοφαλλίδη και την κόρη της Ελπίδα, τον Γρηγόρη Πισκόπου και τη σύζυγό του Μυροφόρα, την Ελπινίκη Κωστή Σαξιά και τον Πολύβιο Αντώνη.

Οι κάτοικοι του Διορίου μένουν στην Μόρφου για λίγες ημέρες και αργότερα οι Τούρκοι τους μεταφέρουν πίσω στο χωριό τους για να εγκατασταθούν σε μερικά σπίτια όλοι μαζί όπου αισθάνονται και περισσότερη ασφάλεια.

Στο χωριό βρίσκονται ήδη οι Δημήτρης Ταμπίδης, Ελένη Νικόλα Στυλιανού, Λοϊζος Ττοφαλλίδης και η σύζυγός του Ανδρονίκη και Αγγελής Ιωάννου, τον οποίο οι Τούρκοι διορίζουν μάλιστα και προσωρινό μουκτάρη του χωριού για να επιλαμβάνεται των προβλημάτων των εγκλωβισμένων.

Οι Τούρκοι συμπεριφέρονται ως πραγματικοί αφέντες στο χωριό και σκορπούν τον πανικό, κλέβουν τα ζώα των κτηνοτρόφων του χωριού και καρπούνται τις περιουσίες τους.

Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση της Θεοδώρας Χαραλάμπους που όταν μεταφέρεται από τη Μόρφου στο χωριό της, τρέχει στη μάντρα για να δει τι έχει απογίνει το κοπάδι της. Στη μάντρα είναι τώρα ένας τουρκοκύπριος συγχωριανός της που έχει "κατάσχει" όπως της λέχθηκε τόσο τη μάντρα όσο και το κοπάδι. Ο τουρκοκύπριος αυτός προσπαθούσε από αρκετό καιρό προηγουμένως να αγοράσει τη μάντρα από τον άντρα της, αλλά εκείνος δεν την πωλούσε.

- Ηθελα τη μάντρα σου προηγουμένως και δεν μου την πουλούσες, αλλά να, έγινε τώρα κισμέττιν... της λέγει.

Η Θεοδώρα φεύγει παραπονημένη, αλλά σε ποιον να πει τον πόνο της. Οι Τούρκοι αισθάνονται ότι είναι όλα δικά τους.

Παράλληλα οι Τούρκοι αρχίζουν να εφαρμόζουν την ίδια τακτική που εφάρμοζαν και στα άλλα χωριά: Τον εξαναγκασμό των κατοίκων να φύγουν.

Ενα πρωϊνό ο Λοϊζος Ττοφαλλίδης, ενώ κατευθύνεται στο σπίτι του γιου του συλλαμβάνεται από μερικούς Τούρκους στρατιώτες που τον κτυπούν και τον απειλούν ότι "θα του κόψουν το κεφάλι".

Οταν ο Ττοφαλλίδης παραπονείται, ότι οι Τούρκοι τον συλλαμβάνουν τόσο αυτόν όσο και τη σύζυγό του και τον γιο του Χριστάκη και τους μεταφέρουν έξω από το χωριό, τους στήνουν στην άκρη ενός χαντακιού και ενώ είναι έτοιμοι να τους εκτελέσουν, επεμβαίνει κάποιος τουρκοκύπριος γνωστός τους. Γλυτώνουν.

Στο σπίτι της Ελπινίκης Κωστή Σαξιά, 70 χρόνων, εισβάλλει μια ομάδα από Τούρκους στρατιώτες. Οταν φεύγουν οι στρατιώτες η γριά βρίσκεται δολοφονημένη στο κρεβάτι της.

Την ίδια τύχη έχει σε λίγες ημέρες και η Ελένη Νικόλα Στυλιανού, 80 χρόνων. Οι συγχωριανοί της την βρίσκουν δολοφονημένη μέσα σε μια δεξαμενή του χωριού.

Τον πιο φρικτό όμως θάνατο βρίσκει ο Δημήτρης Ταμπίδης, 85 χρόνων. Ο γέροντας μένει μόνος στο σπίτι του. Και οι Τούρκοι στρατιώτες με την ησυχία τους χρησιμοποιούν τις λόγχες τους για να τον αποτελειώσουν...

Σιγά, σιγά, η ζωή στο χωριό γίνεται όλο και πιο ανυπόφορη. Ενας κάτοικος του χωριού ανέφερε στην Κυπριακή αστυνομία:

"Κατά τη διάρκεια της νύκτας οι Τούρκοι συγχωριανοί μας κτυπούν τις πόρτες και μας ενοχλούν. Δεν μπαίνουν μέσα στα σπίτια, αλλά μας φωνάζουν ότι πρέπει να φύγουμε για να τα πάρουν εκείνοι..."

Ετσι και το Διόριος ξεκληρίζεται μια και ένας, ένας οι εγκλωβισμένοι στο χωριό αναγκάζονται να καταφύγουν στις ελεύθερες περιοχές.