22.8.1974: Τουρκοκύπριοι, ως προπομποί των δυνάμεων της εισβολής, καλούν τους έλληνες στην Αγία Τριάδα στην Καρπασία να μη ανησυχούν, αλλά ο Αττίλας που ακολουθεί ξεκληρίζει και αυτό το χωριό.

S-2252

22.8.1974: ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΟΙ, ΩΣ ΠΡΟΠΟΜΠΟΙ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ, ΚΑΛΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ, ΣΤΗΝ ΚΑΡΠΑΣΙΑ, ΝΑ ΜΗ ΑΝΗΣΥΧΟΥΝ, ΑΛΛΑ Ο ΑΤΤΙΛΑΣ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΞΕΚΛΗΡΙΖΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ

Στο δρόμο προς το μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα βαθειά στη χερσόνησο της Καρπασίας, το προτελευταίο ελληνικό χωριό, είναι η Αγία Τριάδα η οποία δέχεται την εισβολή των Τούρκων στις 22 Αυγούστου.

Την αρχή κάμνουν την εμφάνιση τους μερικοί τουρκοκύπριοι που περιφέρονται στο χωριό με τα αυτοκίνητά τους και με μεγάφωνα καλούν τον κόσμο να συγκεντρωθεί στην πλατεία της εκκλησίας. Χιλιάδες οι εγκλωβισμένοι μια και η διαφυγή προς την Αμμόχωστο είναι πλέον πολύ δύσκολη ύστερα από τον αποκλεισμό κάθε εξόδου από την πόλη, λόγω της προέλασης των Τούρκων στις 14 Αυγύστου μετά την κατάρρευση του μετώπου της Μιας Μηλιάς.

Σαν οι Ελληνες κάτοικοι της Αγίας Τριάδας συγκεντρώνονται σύμφωνα με τις οδηγίες των τουρκοκυπρίων ένας που παρουσιάζεται ως ο διοικητής της περιοχής Αμμοχώστου, παίρνει το μεγάφωνο στο χέρι και φωνάζοντας μισά ελληνικά και μισά τουρκικά διαβεβαιώνει τους εγκλωβισμένους:

"Δεν πρέπει να φοβάστε. Δεν θα σας ενοχλήσουμε. Θα ζήσουμε όπως πρώτα ειρηνικά. Με μόνη τη διαφορά ότι τώρα θα ζείτε υπό τουρκική διοίκηση, παραδώστε τα όπλα σας, αν έχετε και πείτε στους στρατιώτες που τυχόν κρύβονται να παραδοθούν στις αρχές".

Οι Ελληνες εγκλωβισμένοι προσπαθούν να κρύψουν την ταραχή τους. Επιστρέφουν στα σπίτια τους, όπου περνούν μερικές ανήσυχες νύκτες αναμένοντας χειρότερες ημέρες, μια και οι πληροφορίες που φθάνουν από τα γύρω χωριά, δεν είναι και τόσο καθησυχαστικές, σχετικά με τη συμπεριφορά των κατακτητών.

Στις 25 Αυγούστου το βράδυ , κάποιος αναφέρει στο καφενείο του χωριού, ότι έχει δει από μακριά τουρκικά άρματα. Ολοι σπεύδουν στα σπίτια τους.

Και παγματικά σε λίγο κάμνουν την εμφάνιση τους δέκα άρματα μαχης, τα οποία όμως δεν μένουν στο χωριό, αλλά προχωρούν προς το τουρκοκυπριακό χωριό Γαληνόπορνη που βρίσκεται νότια της Αγίας Τριάδας, σε απόσταση δέκα χιλιομέτρων, προφανώς για να ενημερωθούν από τους τούρκους κατοίκους του χωριού για την κατάσταση που επικρατεί στην περιοχή.

Η εμφάνιση όμως των τουρκικών αρμάτων είναι αρκετή για να προκαλέσει περισσότερο πανικό στους κατοίκους.

Οι Τούρκοι στρατιώτες επιστρέφουν την επομένη το πρωί στη Γιαλούσα και καλούν και πάλι τους Ελληνες να συγκεντρωθούν στην εκκλησία του χωριού.

Στη συνέχεια χωρίζουν τους άνδρες από τα γυναικόπαιδα και συλλαμβάνουν κυρίως τους νέους και τους μεταφέρουν στο κοντινό στρατόπεδο της Εθνικής Φρουράς στην περιοχή "Ακράδες", κοντά στον Αγιο Ανδρόνικο, για ανάκριση.

Μεταξύ αυτών που συλλαμβάνονται είναι οι Αγαθάγγελος Πέρδικος, Γιαννάκης Μιχαήλ Ζάουρας, Γεώργιος Λαγού, Αγαθάγγελος Ζαχαρίου Αναστάση και Λούης Μέσσιου.

Ενας αλλος, ο Πολύβιος Φυσέντζου καταφεύγει στα βουνά με τέσσερις συγχωριανούς του και οι Τούρκοι που έχουν πληροφορίες γι' αυτόν τον αναζητούν. Απειλούν μάλιστα τους συγγενείς τους ότι θα τους σκοτώσουν, αν δεν παραδοθούν. Ετσι προ του κινδύνου αντιποίνων στους συγγενείς του αναγκάζεται να παραδοθεί τελικά.

Αναφέρει στο σημειωματάριο του ο Αγαθάγγελος Πέρδικος:

" Τα στρατιωτικά αυτοκίνητα, παρατεταγμένα στο προαύλιο της εκκλησιάς μας περιμένουν κενά και έτοιμα να ξεκινήσουν προς το άγνωστο. Οι Τούρκοι μας αναγκάζουν να ανέβουμε ομαδικά σ'αυτά και χωρίς να μας πουν που θα μας πάρουν μας οδηγούν στο στρατόπεδο της Εθνικής Φρουράς στον Αγιο Ανδρόνικο (Ακράδες) το οποιο χρησιμοποιείται πλέον από τους Τούρκους. Μας βάζουν σε στρατιωτικούς θαλάμους μαζί με άλλους από τα γύρω χωριά. Ο ένας κάθεται πάνω στον άλλο. Οι θάλαμοι είναι γεμάτοι. Δεν μας χωρούν. Αλλά οι Τούρκοι δεν φαίνονται να ανησυχούν. Αντίθετα αρχίζουν τα βασανιστήρια και τις ανακρίσεις. Μας κτυπούν, μας παίρνουν ό,τι έχουμε. Αλλοι βασανίζονται περισσότερο. Οι Τούρκοι τους σβήνουν το τσιγάρο τους πάνω στα σώματα τους ή τους τοποθετούν σε φορτηγά αυτοκίνητα και τους οδηγούν έξω από το στρατόπεδο απειλώντας τους ότι θα τους εκτελέσουν για να τους εξαναγκάσουν να απαντήσουν στις ερωτήσεις τους.

Κάποτε νυκτώνει. Οι θάλαμοι χωρίς φως. Ποιος μπορεί να κοιμηθεί όταν νοιώθει έξω από την πόρτα τους Τούρκους στρατιώτες;

Σαν ξημερώνει μας βάζουν και πάλι γραμμή και στα λεωφορεία, τα οποία μας μεταφέρουν στο Βαρώσι και αργότερα στην τουρκική συνοικία της Λευκωσίας, όπου ύστερα από αρκετές ταλαιπωρίες μας οδηγούν στις φυλακές της Τουρκίας".