10.8.1977: Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος καταδικάζεται συνολικά σε φυλάκιση 80 ετών γιατί βρέθηκε ένοχος και στις εννέα κατηγορίες που αντιμετώπιζε αλλά θα εξέτιε ποινή φυλάκισης ισοβίων δεσμών δηλαδή 30 χρόνων.

S-2123

10.8.1977: Ο ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑTΑΔΙΚΑΖΕΤΑΙ ΣΕ ΦΥΛΑΚΙΣΗ 80 ΕΤΩΝ ΓΙΑΤΙ ΒΡΕΘΗΚΕ ΕΝΟΧΟΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΝΝΕΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕ ΑΛΛΑ ΘΑ ΕΞΕΤΙΕ ΠΟΙΝΗ ΦΥΛΑΚΙΣΗΣ ΙΣΟΒΙΩΝ ΔΕΣΜΩΝ ΔΗΛΑΔΗ 20 ΧΡΟΝΩΝ ή ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ 11 ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΕΞΗ ΜΗΝΩΝ ΑΝ ΕΠΕΔΕΙΚΝΥΕ ΚΑΛΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ

Υσερα από μια μακρά διαδικασία, το Κακουργιοδικείο Λευκωσίας βρήκε τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, 35 χρόνων, ηγετικό στέλεχος της ΕΟΚΑ Β κατά την κατηγορούσα αρχή, ένοχο στις εννέα συνολικά κατηγορίες που αντιμετώπιζε.

Την απόφαση του Κακουργιοδικείου ανέγνωσε ο Πρόεδρος του Δημηράκης Δημητριάδης, στις 9 Αυγούτου, 1977, έξι μόλις ημέρες μετά το θάνατο του Προέδρου Μακαρίου.

Ο Δικαστής ανέφερε ότι ο κατηγορούμενος ασκούσε σημαντική εξουσία στην ΕΟΚΑ Β.

Ο Παπαδόπουλος βρέθηκε ένοχος στις εξής κατηγορίες:

Ενθάρρυνση βίας και προαγωγή αισθημάτων δυμένειας, στασιαστική συνωμοσία, συμμετοχή σε παράνομο σύνδεσμο, προπαρασκευή πολέμου ή πολεμικής φύσεως επιχειρήσεων, κατοχή εκρηκτικών υλών χωρίς άδεια, χρήση ενόπλου βίας κατά της Κυβερνήσεως, κατοχή πυροβόλων όπλων, κατοχή περιστρόφων και πιστολίων και κατοχή συσκευής ασυρμάτου.

Αναφερόταν στην απόφαηση του δικαστηρίου:

" Εκ της μαρτυρίας των Μ.Κ 29 και Μ.Κ 52, την οποίαν αποδεχόμεθα και εκ του περιεχομένου των τεκμηρίων 12, 27 και 31 ευρίσκομεν ότι ο κατηγορούμενος συνώμοσε μετά των ΑΙΝΕΙΑ- Σκλαβενίτη, ΝΑΒΑΡΩΝΗ- Βιντζηλαίου,του ΚΑΔΜΟΥ, ως και μετ' άλλων αγνώστων προς:

α) προαγωγήν κοινής στασιαστικής προθέσεως, ήτοι προς πρόκλησιν μίσους, περιφρονήσεως και δυσαρεσκείας στρεφομένης κατά της νομίμου Κυβερνήσεως της Δημοκρατίας, και

β) προς επαγωγήν αναρχίας εις την κυριαρχίαν της Δημοκρατίας.

Αριθμός μαρτύρων της Κατηγορίας περιέγραψαν εις το Δικαστήριο πως και υπό ποίον κατελήφθησαν και αστυνομικαί δυνάμεις και αστυνομικοί σταθμοί των πόλεων και χωρίων της Κύπρου ως και άλλας ενεργείας των πραξικοπηματιών ως π.χ. ενέδρα μελών των Δυνάμεων Ασφαλείας του κράτους παρά το Ζακάκι κατά την οποίαν ο καταζητούμενος Ρηγίνος Μάρκου εφονεύθη κατά την διάρκειαν της ανταλλαγής πυρών. Εξ όσων οι μάρτυρες ούτοι ανέφερον συμπεραίνεται πέραν πάσης αμφιβολίας ότι οι μετασχόντες εις τας επιθετικάς ενεργείας κατά των αστυνομικών σταθμών ήσαν είτε κατ' αποκλειστικότητα γνωστά μέλη της ΕΟΚΑ, είτε μικταί ομάδες εξ ελλαδιτών αξιωματικών της Εθνικής Φρουράς εθνοφρουρών και μελών της ΕΟΚΑ Β.

Το Δικαστήριο ανέφερε και τα ακόλουθα:

1. Η ΕΟΚΑ Β συμμετέσχε και συνέδραμε ενεργώς στο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974.

2. Ο κατηγορούμενος ενεργώς συνέδραμε και συμμετέσχε στο πραξικόπημα.

3. Ο κατηγορούμενος γνώριζε για την ημερομηνία εκδηλώσεως του πραξικοπήματος.

Για την εκτύπωση του βιβλίου "Πολιτικά Κείμενα" το δικαστήριο απεφάσισε:

" Εχοντες υπ' όψιν το περιεχόμενον των σχολίων του κατηγορουμένου, τους χαρακτηριοσμούς τους οποίους ούτος χρησιμοποιεί διά τον Πρόεδρον της Δημοκρατίας, την Κυβέρνησιν, τα όργανα ασφαλείας του κράτους, τας επικρατούσας συνθήκας κατά την περίοδον της εκτυπώσεως του βιβλίου ως ανέφερεν η Κατηγορούσα αρχή των οποίων το Δικαστήριον λαμβάνει δικαστικήν γνώσιν, ευρίσκομεν ότι η κατηργορούσα αρχή απέδειξε πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας και την πρώτην κατηγορίαν ως εκ τούτου ευρίσκομεν τον κατηγορούμενον ένοχον επί της πρώτης κατηγορίας".

Για την ΕΟΚΑ Β η απόφαση αναφέρει:

"Ως προς τον έτερον σκοπον, ότι δηλαδή η ΕΟΚΑ Β προορισμόν είχε την αποτροπήν αντεθνικής λύσεως του Κυπριακού, αι μέθοδοι τας οποίας η οργάνωσις αύτη εφήρμοσε επί τριετίαν, ήτοι επιθέσεις εναντίον αστυνομικών σταθμών, κλοπαί όπλων, αλόγιστος καταστροφή κυβερνητικής περιουσίας και άλλαι πράξεις, εμπίπτουσαι εις τας διατάξεις του Ποινικού Νόμου, ουδόλως πείθουν οιονδήποτε περί της ειλικρινείας των σκοπών της".

Τέλος το Δικατήριο ανέφερε:

"Εν τέλει όσον αφορά τον ισχυρισμόν περί αυτααμύνης, περιοριζόμεθα μόνον εις την αναφοράν του σχεδίου ΑΠΟΛΛΩΝ όπου ανευρίσκει τις τον πραγματικόν σκοπόν της ΕΟΚΑ, ήτοι την κατάληψιν της εξουσίας και την κατάλυσιν του κυπριακού κράτους.

Ο ισχυρισμός του κατηγορουμένου ότι συνέγραψε ωρισμένα έγγραφα κατόπιν εντολών ως απλούς γραφεύς της οργανώσεως είναι τουλάχιστον αφελής και τον απορρίπτομεν εν όψει του περιεχομένου των διαφόρων εγγράφων- τεκμηρίων εκ των οποίων καταδεικνύεται η ηγετική θέσις του κατηγορουμένου εις την οργάνωσιν ευρίσκομεν δε ότι άπαντα τα έγγραφα -τεκμήρια τα οποία υπογράφονται δι' ενός των ψευδωνύμων τα οποία εχρησιμοποίει ο κατηγορούμενος είναι ιδικά του".

Το δικαστήριο επέβαλε στις 10 Αυγούστου 1977, στο Λευτέρη Παπαδόπουλο, για τις εννέα κατηγορίες ποινή φυλάκισης συνολικά 80 χρόνων.

Ωστόσο, ο Παπαδόπουλος θα εξέτιε τη μεγαλύτερη ποινή που ήταν τα 20 χρόνια.

Το Κακουργιοδικείο αποφάσισε ότι δεν υπήρχαν περιθώρια επιείκειας και επέβαλε κατά κατηγορία τις ακόλουθες ποινές:

1. Ενθάρρυνση βίας και προαγωγή αισθημάτων δυσμένειας: Φυλάκιση ενός χρόνου.

2. Στασιαστική συνωμοσία: Φυλάκιση πέντε χρόνων.

3. Συμμετοχή σε παράνομο Σύνδεσμο: Φυλάκιση τριών χρόνων.

4. Προπαρασκευή πολέμου ή πολεμικής φύσεως επιχειρήσεων: Ισόβια φυλάκιση (Με βάση τους κανονισμούς η ποινή είναι 20 χρόνια).

5. Χρήση ενόπλου βίας κατά της κυβερνήσεως: Ισόβια φυλάκιση.

6. Κατοχή εκρηκτικών υλών χωρίς άδεια: Φυλάκιση δέκα χρόνων.

7. Κατοχή πυροβόλων όπλων η εισαγωγή των οποίων απαγορεύεται: Φυλάκιση δέκα χρόνων.

8. Κατοχή περιστρόφων και πιστολιών: Φυλάκιση δέκα χρόνων.

9. Κατοχή συσκευής ασυρμάτου χωρίς άδεια: Φυλάκιση ενός χρόνου.

Ο Πρόεδρος του Κακουργιοδικείου κ. Δημηριάδης στην απόφαση του ανέφερε ότι ο Λευτέρης Παπαδόπουλος συνεργάστηκε στενά με όλους εκείνους που αποπειράθηκαν με το εγκληματικό πραξικόπημα να ανατρέψουν τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και να καταλύσουν το κράτος.

Από την κατάθεση εγγράφων, είπε, προέκυψε ότι ο κατηγορούμενος και μετά τον θάνατο του Γρίβα συνέχισε την συνωμοτική δραστηριότητα του που αποσκοπούσε στη διάλυση του κράτους, διαδραματίσας δεσπόζοντα ρόλο στην ΕΟΚΑ Β.

Πρόσθεσε επιβάλλοντας την ποινή στον κατηγορούμενο:

"Ενώ αι πληγαί του πραξικοπήματος και της εισβολής δεν είχον ακόμη, επουλωθεί και ο τόπος διέρχεται εισέτι θανασίμους κινδύνους ο κατηγορούμενος εξετύπωσε βιβλίον το Τεκμήριον 43 τα σχόλια του οποίου ουδόλως βοηθούν εις την εκτόνωσιν της καταστάσεως και τον αγώνα επιβιώσεως της Κύπρου. Τουναντίον τα σχόλια του αποτελούν παρότρυνσιν προς βίαν και δεικνύουν ότι η στάσις του κατηγορουμένου δεν μετεβλήθη πολύ και μετά την καταστροφην.

Ο κατηγορούμενος εις το βιβλίον του, Τεκμήριον 43, ομιλεί περί διαλόγου και Δημοκρατίας, έννοιαι τας οποίας ουδόλως σέβεται ή εφαρμόζει, εάν ενθυμηθώμεν τους σκοπούς της την δράσιν και τας μεθόδους της οργανώσεως του ως και του ιδίου".

Ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου ανέφερε επίσης ότι τα γογονότα της υπόθεσης, όπως ανελύθησαν στην απόφαση του Κακουργιοδικείου τα περισσότερα των οποίων ο κατηγορούμενος ούτε καν αμφισβήτησε κατά την μακρά ακροαματική διαδικασία, διαψεύδουν τα όσα ανέφερε ο συνήγορος του.

Σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας Ο ΑΓΩΝ (11.8.1977):

"Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, αν επιδείξει καλήν διαγωγήν κατά την διάρκειαν της φυλάκισης του θα παραμείνει στις Κεντρικές Φυλακές για 11 συνολικά χρόνια και 6 μήνες ενώ το υπόλοιπο της ποινής θα του χαρισθεί βάσει των κανονισμών των φυλακών.

Η διαγωγή του Παπαδόπουλου θα κριθεί από τον Διευθυντή των Κεντρικών Φυλακών στην ελεύθερη κρίση του οποίου εναπόκειται το όλο θέμα.

Με βάση τους ίδιους κανονισμούς κι' αν ακόμη ο Παπαδόπουλος αφηνόταν ελεύθερος όλη του η συμπεριφορά θα δεσμευόταν καθ' όλη τη διάρκεια των επομένων χρόνων μέχρι να εκπνεύσει ολόκληρη η 20ετία και αν για οποιονδήποτε λόγο η συμπεριφορά του κρινόταν ότι δεν ήταν η αρμόζουσα τότε θα κλειόταν και πάλι στις Κεντρικές Φυλακές για να εκτίσει το υπόλοιπο της ποινής του.

Η διαφορά της ποινής του Πεπαδόπουλου από την ποινή που επεβλήθη στον Νίκο Σαμψών, πραξικοπηματία Πρόεδρο, είναι ότι σε περίπτωση που θα απολυθεί ο δεύτερος από τις Κεντρικές Φυλακές βάσει των Εσωτερικών Κανονισμών δε θα δεσμεύονται οι ενέργειες του μέχρις ότου εκνεύσει το υπόλοιπο της ποινής που ενδεχομένως θα του χαρισθεί".

Στη δίκη του Λευτέρη Παπαδόπουλου που χαρακτηρίστηκε ως η δίκη του πραξικοπήματος σε σύγκριση με τη δίκη του Νίκου Σαμψών, όπου ο κατηγορούμενος παραδέχθηκε και ουσιαστικά δεν έγινε ευρεία δίκη, κατέθεσαν συνολικά 59 μάρτυρες κατηγορίας, οι οποίοι κλήθηκαν από το δικηγόρο της Δημοκρατίας Κώστα Κυπρίδημο μετά την απάντηση που έδωσε ο κατηγορούμενος στο Κακουργιοδικείο ότι δεν είναι ένοχος σε καμμιά από τις κατηγορίες που αντιμετώπιζε.

Κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας κατέθεσαν και δέκα μάρτυρες υπεράσπισης οι οποίοι εξετάσθησαν από τον δικηγόρο Ανδρέα Ευτυχίου.

Το Δικαστήριο αποτελούσαν οι Δικαστές Δημητριάδης (πρόεδρος) Παπαδόπουλος (Ανώτερος επαρχιακός Δικαστής) και Νικήτας (επαρχιακός δικαστής).

Στις 17 Αυγούστου ο συνήγορος του Λευτέρη Παπαδόπουλου Ανδρέας Ευτυχίου ανακοίνωσε ότι κατέθεσε έφεση στο Δικαστήριο εναντίον της καταδίκης του πελάτη του.