21.7.74:Ο ΝίκοςΜακρίδης χάνει και δεύτερο γιο στη μεταβατική περίοδο που ακολούθησε την εισβολή.Απήχθη από τοΝοσκομείο όπου νοσηλευόταν από τραύματα που υπέστη από τουρκικό όλμο την επομένη της τουρκικής εισβολής στηνΑγύρτα και έκτοτε χάθηκαν τα ίχνη του

S-2093

21.7.1974: Ο ΝΙΚΟΣ ΜΑΚΡΙΔΗΣ ΧΑΝΕΙ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟ ΓΙΟ ΣΤΗ ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ. ΑΠΗΧΘΗ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΟΠΟΥ ΝΟΣΗΛΕΥΟΤΑΝ ΑΠΟ ΤΡΑΥΜΑ ΠΟΥ ΥΠΕΣΤΗ ΑΠΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΟΛΜΟ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ ΣΤΗΝ ΑΓΥΡΤΑ ΚΑΙ ΕΚΤΟΤΕ ΧΑΘΗΚΑΝ ΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ

Ο επαρχιακός γραμματέας του ΔΗΣΥ Αμμοχώστου Νίκος Μακρίδης, φίλος και συνεργάτης του Προέδρου Μακαρίου και ο άνθρωπος που ηγήθηκε της αντίστασης εναντίον του πραξικοπήματος τον Ιο∩λιο του 1974 στην περιοχή Λευκονοίκου έχασε δυο γιους- ένα το 1964 όταν υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία και ένα, κατά την περίοδο που ακολούθησε την τουρκική εισβολή.

Ο δεύτερος του γιος ήταν ο Αντρος ο οποίος υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία στο 399 Τ.Π. στο Μπογάζι της Αμμοχώστου. Εμεινε λοχίας γιατί όταν προτάθηκε για ανθυπολοχαγός τον απέρριψαν επειδή ήταν γιος του μακαριακού Μακρίδη.

Εγραψε σχετικά η εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ στις 21 Ιουλίου 1975:

"Ο Αντρος ήταν απεσπασμένος στη διμοιρία του 399 Τ.Π. που είχε έδρα την Καντάρα. Κι' όταν έγινε το πραξικόπημα τον συνέλαβαν, τον κατέβασαν στο στρατόπεδο του Μπογαζίου και τον έκλεισαν στο πειθαρχείο.

Αρχισαν αμέσως εναντίον του ένα αδίστακτο πόλεμο νεύρων. Καθε τόσο του υπενθύμιζαν ότι ο Μακάριος ήταν νεκρός και ότι σκοτώθηκε επίσης ο πατέρας, η μητέρα και τα αδέλφια του. Οτι όλη η οικογένεια Μακρίδη εξεκληρίστηκε. Οτι είχε μείνει μόνος.

Ετσι του έλεγαν. Κι' αυτό κράτησε ως την εισβολή. Από τη Δευτέρα ως το Σάββατο (15.7.74-20.7.74) στο κελλί του πειθαρχείου πολλοί είδαν τον νεαρό Μακρίδη να δακρύζει ανήμπορος να αντιδράσει. Δεν ήξερε ότι ο πατέρας και τα αδέλφια του ζωντάνεψαν τ' αρματωλίκι στα βουνά.

Οταν μπήκαν οι τούρκοι τον έβγαλαν από το πειθαρχείο. Τους ήταν τώρα χρήσιμος. Τον ήθελαν για να πολεμήσει. Και τον έστειλαν μαζί με αλλους στην πρώτη γραμμή του πολέμου στην Αγύρτα.

Τη νύκτα της 20ης Ιουλίου πρώτης της μέρας της εισβολής σκάει μπροστά στη ομάδα του Μακρίδη ένας όλμος. Ο ίδιος και πέντε στην σύντροφοί του τραυματίζονται.

Τους έδεσε πρόχειρα τα τραύματα ο στρατιωτικός ιατρός. Και ξημερώματα της 21ης Ιουλίου τους μετέφεραν στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας.

Εκεί βασίλευε τότε ο διαβόητος υποπλοίαρχος Ντάνος, ο χουντικός αξιωματικός που δεν δεχόταν να περιθάλψουν οι γιατροί τα "μακαριακά σκυλιά". Κι' οι αδίστακτοι της ΕΟΚΑ Β έσπαζαν τις φιάλες με το αίμα γα να μη γίνεται μετάγγιση σ'αυτούς.

Ωστόσο ο Αντρος Μακρίδης έτυχε περιθάλψεως αφού είχε τραυματισθεί σε μάχη με τους τούρκους κι' η καταγωγή του δεν ήταν γνωστή.

Πλάγιαζε στο κρεβάτι με το τραυματισμένο του πόδι δεμένο ο Αντρος, όταν κάποιοι μπήκαν στην αίθουσα του νοσοκομείου και τον αναζήτησαν.

Τραυματία τον σήκωσαν χωρίς να πουν που τον παίρνουν, τον απεμάκρυναν και τον σκότωσαν ψυχρά, ύπουλα, εγκληματικά απάνθρωπα.

Ούτε το πτώμα του αδικοσκοτωμένου Αντρου δεν βρέθηκε. Ούτε αν τάφηκε δεν ξέρει κανείς. Ισως ν' αναναπαύεται σ' ένα από τους ανώνυμους τάφους του μαύρου Ιουλίου.