15.7.1974: Σκληρή σύγκρουση διεξάγεται στο στρατόπεδο του Εφεδρικού, αλλά ο Διοικητής του Ταγματάρχης Παντελάκης Πανταζής αναγκάζεται να διατάξει παράδοση όταν διαπιστώνει ότι υπάρχει κίνδυνος η αιματοχυσία να προσλάβει τεράστιες διαστάσεις

S-2070

15.7.1974: ΣΚΛΗΡΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΔΙΕΞΑΓΕΤΑΙ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΤΟΥ ΕΦΕΔΡΙΚΟΥ ΑΛΛΑ Ο ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΤΟΥ ΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ ΠΑΝΤΑΖΗΣ ΑΝΑΓΚΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΔΙΑΤΑΞΕΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΟΤΑΝ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΕΙ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙΝΔΥΝΟΣ Η ΑΙΜΑΤΟΧΥΣΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΛΑΒΕΙ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ

Μια από τις μονάδες που βρέθηκε στο κέντρο του κυκλώνα με την έναρξη του πραξικοπήματος ήταν το εφεδρικό Σώμα της Αστυνομίας, το Σώμα που ίδρυσε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος για να μπορέσει να επιβάλει την τάξη και το οποίο μπορούσε να ελέγχει σχεδόν απόλυτα σε αντίθεση με την Εθνική Φρουρά που ελεγχόταν από τους ελλαδίτες αξιωματικούς.

Διοικητής της Δύναμης αυτής ήταν ο κύπριος Ταγματάρχης Παντελάκης Πανταζής ο οποίος ενισχυόταν από αρκετούς κύπριους λοχαγούς, που υπηρετούσαν προηγουμένως στον Κυπριακό στρατό.

Με την έκρηξη του πραξικοπήματος ο Ταγματάχης Πανταζής βρισκόταν στο αρχηγείο του Εφεδρικού μεταξύ του αρχηγείου της αστυνομίας και του ΡΙΚ.

Αφηγήθηκε ο ίδιος ο Ταγματάχης Πανταζής στην αθηναϊκή εφημερίδα "Ακρόπολις" στο πλαίσιο έρευνα της με τίτλο "ως στο πραξικόπημα της Κύπρου" που αναδημοσίευσε η εφημερίδα Ο ΑΓΩΝ στις 14 Φεβρουαρίου 1975:

"Στις 8.30 ακούσαμε ξαφνικά ριπές πολυβόλων. Και πριν προλάβουμε να συνέλθουμε από την έκπληξη βρεθήκαμε κυκλωμένοι από θωρακισμένα, που έβαλλαν επάνω μας με όλη την δύναμη των πυρών τους. Την κύρια δύναμη κρούσεως τη σχημάτιζαν τα ΛΟΚ που εμάχοντο με μανιώδη φανατισμό. Αρχισα αμέσως να φωνάζω να συγκεντρωθούν οι άνδρες και να καταλάβουν θέσεις μάχης. Και διέταξα να σπάσει η αποθήκη όπου εφυλάσσοντο μερικά αγγλικά όπλα και να οπλισθούν οι άοπλοι εφεδρικοί όπως και έγινε.

Η μάχη ήταν πολύ σκληρή, αλλά και πολύ άνιση. Το 1972 ο Μακάριος είχε προμηθευθεί τσεχοσλοβακικά όπλα για να εξοπλισθεί η Εθνοφρουρά και η αστυνομία αλλά τα περισσότερα τα κατέσχαν οι κυανόκρανοι του ΟΗΕ.

Ετσι όμως εμείς εκείνη τη τρομερή ώρα που εκρίνοντο τα πάντα είχαμε μόνον ελαφρά όπλα, λίγα οπλοπολυβόλα και μερικά μπαζούκας, που το βεληνεκές τους δεν ξεπερνούσε τα 150 μέτρα. Ενώ τα όπλα των τεθωρακισμένων των κινηματιών είχαν βεληνεκές πολλαπλάσιο και μπορούσαν να μας κατακλύζουν με τα βαρειά πυρά τους χωρίς εμείς να μπορούμε να τους θίξουμε.

Αμυνθήκαμε όμως γερά. Αφού μας έρριχναν καταιγιστικώς επί πολλή ώρα, ενήργησαν γενική μαζική έφοδο. Απαντήσαμε απεγνωσμένα. Δύο τεθωρακισμένα κατεστράφησαν. Ο αρχηγός της φάλαγγας σκοτώθηκε. Ο επικεφαλής των ΛΟΚ Ταγματάρχης είχε τη ίδια τύχη. Ενας άλλος ταγματάρχης των ΛΟΚ ο Ραυτόπουλος, τραυματίστηκε στο πόδι. Μέσα σε πανδαιμόνιο φωτιάς, η εφοδος απεκρούσθη και οι επιτιθέμενοι υπεχώρησαν.

Αλλ' αφού απεσύρθη η δύναμις τους, συνέχισε τα καταιγιστικά πυρά της εναντίον μας, από ασφαλή απόσταση. Ταυτοχρόνως βλέπαμε ότι οι άνθρωποι αυτοί κατείχοντο από έναν ακατανότητο φανατισμό. Βάλλαν μανιωδώς προς κάθε κατεύθυνση, ακόμη και εναντίον πολιτών και γυναικοπαίδων. Μεταξύ του ΡΙΚ και του στρατώνα μας υπάρχουν μερικά σπίτια οικογενειών αξιωματικών. Και τα εσάρωσαν με τα πυρά τους. Ενα κοριτσάκι σκοτώθηκε. Μια κοπελλίτσα τραυματίσθηκε. Ησαν αδίστακτοι. Στο μεταξύ άρχισαν να μας σφυροκοπούν με όλμους και κανόνια. Και τότε βλέποντας ότι κάθε αντίστασις ήταν μάταιη, ενώ η αιματοχυσία θα αποκτούσε τεράστιες διαστάσεις, απεφάσισα να παραδοθούμε. Είχαμε κρατήσει επί τρεις ώρες περίπου".