Ο Κιτίoυ Αvθιμoς επικρίvει έvτovα τηv πoλιτική τoυ Αρχιεπισκόπoυ Μακαρίoυ και τov καλεί vα εγκαταλείψει πάραυτα τo πρoεδρικό αξίωμα.

S-1912

3.1.1973: Ο ΚΙΤΙΟΥ ΑΝΘΙΜΟΣ ΜΕ ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΤΥΠΟ ΕΠΙΚΡΙΝΕΙ ΕΝΤΟΝΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΛΕΙ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ ΠΑΡΑΥΤΑ ΤΟ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΑΞΙΩΜΑ

Στις 3 Ιανουαρίου 1972 και ενώ η κρίση γύρω από τις σχέσεις του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και των Μητροπολιτών Πάφου Γενναδίου, Κιτίου Ανθίμου και Κυρηνείας Κυπριανού οξυνόταν και καθώς ο Αρχιεπίσκοπος είχε ανακοινώσει την απόφαση του να διεκδικήσει την προεδρία της Δημοκρατίας ο Μητροπολίτης Κιτίου Ανθιμος δημοσίευσε μια μακρά ανοικτή επιστολή μέσω του τύπου προς τον Μακάριο.

Στη επιστολή του ο Κιτίου Ανθιμος ξεπερνώνας κάθε προηγούμενο χρησιμοποίησε πολύ σκληρή γλώσσα για να καταδικάσει τις ενέργειες του Μακαρίου τονίζοντας ότι απέτυχε σε όλους τους τομείς και ιδιαίτερα στην προώθηση του εθνικού θέματος.

Επίσης τον κάλεσε να εγκαταλείψει την προεδρία της Δημοκρατίας.

Ανέφερε ο Κιτίου:

Μακαριώτατε,

Αι περί το κυπριακόν δυσμενείς εξελίξεις ο ερήμην του Κυπριακού λαού συνεχιζόμενος ενδοκυπριακός διάλογος και η εσχάτως ληφθείσα απόφασις Υμών όπως κατέλθητε και πάλιν ως υποψήφιος εις τας προκηρυχθείσας ήδη υπό του Υπουργικού Συμβουλίου Προεδρικάς εκλογάς, παρά την περί τούτου επανειλημένως διατυπωθείσαν υπόδειξιν των Μητροπολιτών, όπως αποσυρθήτε του κοσμικού αξιώματος με αναγκάζουν να επικοινωνήσω διά της παρούσης προς τον Τύπον ανοιχτής επιστολής μετά της Υμετέρας Μακαριότητος, ίνα επισημάνω δι' υστάτην φοράν τους σοβαροτάτους κινδύνους τους οποίους εγκυμονεί διά την Κύπρον και τον λαόν της, η ανέκαθεν χαραχθείσα ανερμάτιστος πολιτική της υφ' Υμάς Κυβερνήσεως.

Λυπούμεθα ειλικρινώς διότι αι σκέψεις, αι γνώμαι και αι επικρίσεις ακόμη, τας οποίας θα διατυπώσωμεν κατωτέρω θα θίξουν ή θα πικράνουν ενδεχομένως την Υμετέραν Μακαριότητα. Δεν δυνάμεθα όμως παρά ταύτα να πράξωμεν ή να ενεργήσωμεν διαφορετικά. Η συναίσθησις της σοβαράς ευθύνης, την οποίαν ως ενεργά και μόνιμα μέλη της Εθναρχούσης Εκκλησίας υπέχομεν έναντι της Κύπρου και του λαού αυτής, υποχρεώνει ημάς να χρησιμοποιήσωμεν διά πρώτην ατυχώς φοράν την γλώσσαν της αληθείας. ίσως η αλήθεια αυτή κατά την ρήσιν του Ευαγγελίου "ελευθερώση υμάς" και το ποίμνιον μας.

Η μακρά σωρός των παντοειδών ερειπίων προ των οποίων περιδεείς και δακρύοντες ιστάμεθα σήμερον, μαρτυρεί περιτράνως ότι έχετε αποτύχει οριστικώς

Δεν γνωρίζομεν βεβαίως τα πολιτικά παρασκήνια, ούτε τα γραπτά και άγραφα στοιχεία, τα οποία επιμελώς κρατείτε διά να παραδόσητε ως τεκμήρια αθωότητος εις εκείνους, οι οποίοι θα κληθούν εις το μέλλον διά να γράψουν τας τελευταίας μελανάς σελίδας της κυπριακής Ιστορίας.

Οτιδήποτε όμως και να συμβαίνει μία είναι η πραγματικότης και μία η αλήθεια, ότι έχετε αποτύχει. Τούτο πιστεύομεν, ημείς οι εν Χριστώ αδελφοί σας, αλλά και τούτο πιστεύει η υγιής σκεπτομένη μερίς του εθνικόφρονος κόσμου.

Ενδειξις τούτου είναι ότι πολλάκις ευισκόμενοι υπό την πίεσιν επικινδύνων γεγονότων ηναγκάσθητε από ραδιοφώνου να θρηνήσητε και μαζί σας να θρηνήσωμεν και ημείς ως άλλοτε ο Ιερεμίας εθρήνει την καταστροφήν της Ιερουσαλήμ.

Απετύχατε Μακαριώτατε. Και οι λόγοι της αποτυχίας είναι πολλοί και μεγάλοι.

Απετύχατε διότι δεν ηθελήσατε να συνεχίσητε την ωραίαν παράδοσιν των αειμνήστων προκατόχων σας.

Απετύχατε διότι δεν εσεβάσθητε τον όρκον τον οποίον εδώκατε κατά την ημέραν της ενθρονίσεως σας, εις τον Περικλεή Θρόνον του Αποστόλου Βαρνάβα. Επαναλάβατε τότε ενώπιον Θεού, και ανθρώπων τον όρκον τον οποίον έδωσεν ο Δαυϊθ ότι δεν θα ησυχάση εάν "δεν εύρη τόπον τω Κυρίω σκήνωμα τω Θεώ Ιακώβ." Ου δώσω ύπνον τοις οθαλμοίς μου και τοις βλεφάροις μου νυσταγμόν και ανάπαυσιν τοις κροτάφοις μου, είπατε τότε έως ου οδηγήσητε τον λαόν ο οποίος περιέβαλεν υμάς διά της εμπιστοσύνης του εις το τέρμα των εθνικών ονείρων και επιδιώξεων του.

Απετύχατε ακόμη διότι ελευθέρως και αβιάστως ηθελήσατε να μετατρέψητε τους σκοπούς του αγώνος εκείνου διά τους οποίους εχύθησαν αίματα και εθυσιάσθησαν υπάρξεις και εδημιουγήθησαν ερείπια αλλά και εγράφησαν αι λαμπραί σελίδες της νεωτέρας κυπριακής Ιστορίας.

Απετύχατε διότι απεμπολήσατε εθνικά ιδανικά, πόθους και όρια, τα οποία εδημιούργησαν οι αιώνες και δεν ηδηνήθησαν να καταπνίξουν τόσοι και τόσοι κατακτηταί.

Απετύχατε διότι από της πρώτης στιγμής ανηγάγατε εις μονοπώλιον τον εθνικόν μας αγώνα και ηθελήσατε να επωμισθήτε εξ ολοκλήρου αγνοούντες τους πάντας, το βάρος και την ευθύνην του χειρισμού της εθνικής κυπριακής υποθέσεως.

Απετύχατε διότι εδέχθητε απαθώς τους ψιθύρους και τα συνθήματα της κομμουνιστικής προπαγάνδας, τα οποία απεσκόπουν εις την απονέκρωσιν των εθνικών φρονημάτων του λαού και την αποξένωσιν του από την Μητέρα Ελλάδα. Παρηκολουθήσατε απαθώς την διείσδυσιν των εχθρών του Θεού και της Ελλάδος των κομμουνιστών εις όλας τας επικαίρους θέσεις της Κυπριακής κυβερνητικής μηχανής.

Απετύχατε διότι δεν ηθελήσατε ποτέ να επικαλεσθήτε εις τον χειρισμόν του εθνικού θέματος τας ικανότητας και την πείραν σοβαρών και πεπειραμένων προσώπων, αλλά επροτιμήσατε νέους οι οποίοι ανεδείχθησαν μεν γενναίοι αγωνισταί, δεν διέθετον όμως την απαιτουμένην πείραν και τας χρησίμους πολιτικάς ικανότητας διά τον επιτυχή χειρισμόν της κυπριακής υποθέσεως.

Απετύχατε ακόμη, Μακαριώττε, διότι ηνέχθητε απαθώς να υβρίζεται δι' όλων των μέσων και δι' όλων των οργάνων της Κυπριακής Κυβερνήσεως ο ελληνικός στρατός, ο οποίος ήλθεν εδώ διά να αγωνισθή, διά να πολεμήση διά να αποθάνη διά τον μέγα σκοπόν της ενώσεως μετά της Ελλάδος.

Απετύχατε διότι ως ηγέτης πολιτικός πολιτικός δεν κατορθώσατε να εξασφαλίσητε την συμπάθειαν και την εμπιστοσύνην εκείνων από τους οποίους ήτο δυνατόν να ζητήσωμεν συμπαράστασιν και ενίσχυσιν διά τον ενωτικόν μας αγώνα.

Απετύχατε τέλος διότι την εθνικήν συνείδησιν του λαού, η οποία απετέλει το κίνητρον διά πράξεις ηρωϊσμού και θυσίας την έχετε επιδεξίως απονεκρώσει και διά των λόγων σας και διά των οργάνων σας προσεπαθήσατε να εμπνεύσητε εις τον λαόν κυπριακήν συνείδησιν, διά να καταστήσετε τούτον άβουλον αντικείμενον των αντεθνικών και ανθενωτικών σας σκοπών.

Μακαριώτατε,

Αυτός είναι τραγικός απολογισμός της κυπριακής υποθέσεως. Φρονούμεν εν τούτοις, ότι δεν εξέλιπε πάσα ελπίς, εάν το παρελθόν αποτελεί φωτεινόν οδηγόν του μέλλοντος, τότε έχετε

υποχρέωσιν εξετάζοντες το θλιβερόν παρελθόν να διαγράψητε μίαν νέαν εθνικήν πορείαν, την οποίαν να ακολουθήσετε εις το μέλλον. Και η πορεία αυτή δεν πρέπει να είναι άλλη από την πορείαν των ελληνοχριστιανικών παραδόσεων.

Αλλά τούτο δεν δύνασθε να πράξητε παρά μόνον εάν εγκαταλείψητε πάραυτα το Προεδρικόν αξίωμα της Κυπριακής, δήθεν Δημοκρατίας, ώστε η Κυπριακή Εθναρχία, αδέσμευτος από απαραδέκτους συμφωνίας του παρελθόντος, λάβη όλα τα εις την διάθεσιν αυτής πνευματικά μέσα, ώστε και διά των λόγων και διά των έργων να διεγείρη και να κρατήση υψηλά το εθνικόν φρόνημα του Λαού.

Αποτελεί ανάγκην επιτακτικήν όπως διά παντός μέσου εξαναστήσωμεν τον Λαόν εκ της εθνικής νεκρώσεως εις ην περιήλθε, λόγω κυρίως της κομμουνιστικής προπαγάνδας και να τον επαναφέρωμεν εις την ευθείαν εθνικήν οδόν, την οποίαν οι αείμνηστοι προκάτοχοι ημών εχάραξαν και η οποία άγει εις το ποθητόν τέρμα των εθνικών πόθων και επιδιώξεων μας, την ένωσιν της δοκιμαζομένης Κύπρου μετά τη Μητρός Ελλάδος.

Είμεθα βέβαιοι ότι εάν οπλισθήτε με ειλικρίνειαν και με πίστιν προς τα ωραία ιδανικά της φυλής μας, θα δώσητε την ευκαιρίαν εις τον ιστορικόν του μέλλοντος, να γράψη μερικάς φωτεινας σελίδας διά το όνομά σας.

Μετά της εν Χριστώ αγάπης.

Εν τη Ιερά Μητροπόλει Κιτίου

τη 3η Ιανουαρίου 1973