8.12.1972: Οι Μητρoπoλίτες Πάφoυ Γεvvάδιoς, Κιτίoυ Αvθιμoς και Κυρηvείας Κυπριαvός επιβάλλoυv τηv πρώτη πoιvή στov Αρχιεπίσκoπo Μακάριo, δηλαδή τηv επιτίμηση επειδή αρvείται vα παραιτηθεί από τηv πρoεδρία

S-1911

8.12.72: ΟΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ ΠΑΦΟΥ ΓΕΝΝΑΔΙΟΣ, ΚΙΤΙΟΥ ΑΝΘΙΜΟΣ ΚΑΙ ΚΥΡΗΝΕΙΑΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ ΤΗN ΠΡΩΤΗ "ΠΟΙΝΗ" ΣΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΜΑΚΑΡΙΟ ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΙΜΗΣΗΣ ΕΠΕΙΔΗ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗN ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΕΝΩ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΦΟΥ ΚΑΛΟΥΝ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑΔΙΟ ΝΑ ΑΠΟΧΩΡΗΣΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΕΙΟΘΕΛΩΣ

Στις 8 Δεκεμβρίου 1972 οι τρεις Μητροπολίτες Πάφου Γεννάδιος, Κιτίου Ανθιμος και Κυρηνείας Κυπριανός συνήλθαν σε ό,τι οι ίδιοι αποκαλούσαν Ιερά Σύνοδο και αποφάσισαν να επιβάλουν στον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο επίπλήξη επειδή επέμενε να μη παραιτείται από το προεδρικό αξίωμα.

Στο ανακοινωθέν δεν γινόταν καθόλου λόγος για σχέδια για "καθαίρεση" του όπως κυκλοφορούσαν φήμες από την πλευρά της αντιπολίτευσης.

Αναφερόταν σε ανακοίνωση της λεγόμενης Ιεράς Συνόδου:

"Μετά διεξοδικήν συζήτησιν επί του θέματος της επιμόνου αρνήσεως του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου να παύσει ασκών κοσμικήν εξουσίαν και να συγκαλέση έκτακτον συνεδρίαν η Ιερά Σύνοδος ομοφώνως απεφάσισεν όπως:

α) Καλέση τον Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπον κ. Μακάριον να συμμορφούμενος προς τας διατάξεις των Ιερών Κανόνων, παύση ασκών κοσμικήν εξουσίαν παραιτούμενος της Προεδρίας της Κυπριακής Δημοκρατίας και περιοριζόμενος εις τα εκκλησιαστικά αυτού καθήκοντα.

β). Διά την κατάφωρον παράβασιν επιβεβλημένου αυτώ καθήκοντος, ήτοι την επίμονον άρνησιν ή και παράλειψιν να συγκαλέση έκτακτον συνεδρίαν της Ιεράς Συνόδου, ως συμφώνως τω ρηθέντι άρθρω 3 του Καταστατικού της Εκκλησίας της Κύπρου και μετά την δις υποβληθείσαν υπό των τριών Συνοδικών μελών αίτησιν, ώφειλε να πράξη, επιβάλη αυτώ επίπληξιν.

Τη 8.12.1972.

Ηταν η πρώτη ποινή που "επέβαλαν" οι τρεις Μητροπολίτες στον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο ή που νόμιζαν ότι είχαν το δικαίωμα να του επιβάλουν.

Αυτό έγινε καθώς ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ετοιμαζόταν να εξαγγείλει την απόφαση του, σε πείσμα της θέσης των τριών Μητροπολιτών, για να διεκδικήσει την προεδρία της Δημοκρατίας και πάλι στις εκλογές του Φεβρουαρίου του 1973.

Στο μεταξύ όμως η Πάφος σιγόβραζε και σημαντικοί παράγοντες της πόλης που υποστήριζαν τον Αρχιεπίσκοπο συνήλθαν σε σύσκεψη και σε ανακοίνωση τους κάλεσαν τον Μητροπολίτη τους να αποχωρήσει οικειοθελώς από το θρόνο της Πάφου.

Η αξίωση περιλαμβανόταν σε υπόμνημα που υπέγραψαν οι βουλευτές Κ. Παπαδημητρίου, Ν. Μαυρονικόλας και Ηρόδοτος Νικολαϊδης, ο Δήμαρχος Πάφου Ιωάννης Αγρότης, ο δήμαρχος Πόλης Χρυσοχούς Ν. Κωνσταντινίδης, ο γυμνασιάρχης Α. Γυμνασίου Γεώργιος Φικάρδος, Β Γυμνασίου Αντώνιος Γεωργίου, Οικονομικού Λυκείου Χρ, Καραγιάννης,

Τεχνικής Σχολής Πάφου Ανδρέας Καγκαλλής, Γυμνασίου Πόλεως Χ. Κολνάκος, Γυμνασίου Πολεμίου Γ, Λοϊζίδης, Λιασιδείου Γυμνασίου Κ. Λιασίδης, ο διευθυντής του ΑΕΤΑ Α. Κωσταντινίδης, ο διευθυντής της Τεχνικής Σχολής Πόλης Χρυσοχούς Χρ. Βασιλείου, Γ. Μιχαηλίδης εκ μερους της ΟΕΛΜΕΚ, Κλείτος Λεωνίδου εκ μέρους της ΠΟΕΔ, Χαράλαμπος Κούντουρος Πρόεδρος του Δικηγορικού Σώματος Πάφου και Ηρόδοτος Νικολαϊδης Πρόεδρος Ιατρικού Συλλόγου.

Αναφερόταν στο υπόμνημα:

"Ημείς οι υποφαινόμενοι αληθείς του Παφιακού λαού αντιπρόσωποι, αγνοί και αδιάφθοροι από οιουσδήποτε επηρεασμούς στεκόμεθα ανάχωμα ανάλωτον και εμπόδιον ανυπέρβλητον εναντίον οιασδήποτε κινήσεως γενομένης με τον ευτελή σκοπόν την εκμετάλλευσιν του πατριωτικού φρονήματος του λαού μας.

Σεβασμιώτατε,

Η ελληνική πατρίς μας, διέρχεται κρισίμους ημέρας και η ιστορία μας διδάσκει αδιαπτώτως ότι εις τους μεγάλους αγώνας νικώσιν οι λαοί εκείνοι οι οποίοι αισθάνονται προς τους αρχηγούς των τυφλήν εμπιστοσύνην.

Η εμπστοσύνη επί των αρχηγών εν ώρα μάχης είναι χρησιμοτέρα οιασδήποτε ετέρας στρατηγικής δεξιότητος και επαρκείας.

Ο Κυπριακός ελληνισμός εις την συντριπτικήν πλειοψηφίαν του αισθάνεται τυφλήν εμπιστοσύνην προς τον εθικόν Ηγέτην και Εθνάρχην του πιστεύει εις τούτον ως τον μόνον ικανόν κατά τας δεινοτάτας στιγμάς που διανύει εις το να συγκρατή την αναγκαίαν ενότητα του και να χειρίζεται με δεξιοτεχνίαν και να αμύνεται με ακατάβλητον σθένος υπέρ των συμφερόντων του και συνεπής προς Αυτόν στρέφει τα βλέμματα του με εμπιστοσύνην.

Προς τίνα άλλον αρχηγόν φροντίζετε Υμείς να στραφή η εμπιστοσύνη του λαού μας και διατί; Ποίον νομίζετε άξιον αρχηγόν ικανόν να συνενώση όλας τας δυνάμεις του Κυπριακού ελληνισού, να τονώση και να ενισχύση αποτελεσματικώτερον την ορμήν της λαϊκής ψυχής; Μήπως αμφισβητείτε υμείς σεβασμιώτατε ότι ο ελληνισμός της Κύπρου υπό την ηγεσίαν του Εθνάρχου του συνεχίζει πάντοτε να διαπνέεται από υψηλόν αίσθημα αγάπης προς την πατρίδα του και ότι έχει βαθυτάτην την συνείδησιν της ελληνικής καταγωγής του και ότι υπό δικαίας κατέχεται υπερηφανείας διά τον ιστορικόν κλήρον της φυλής του; Μήπως αμφιβάλλετε ότι ολόκληρος ο Ελληνισμός της Κύπρου θλίβεται βαθύτατα, διότι διατηρείται ακόμη μακράν των μητρικών αγκαλών, στερούμενος του δικαιώματος του μεριμνάν και ελευθέρως διαθέτειν τα κατ' αυτόν;

Σας δηλούμεν, Σεβασμιώτατε ευτόλμως και με παρρησίαν, ότι μόνον ψυχαί διεφθαρμέναι τολμούν να κατηγορούν την συντριπτικήν πλειοψηφίαν του υπερηφάνου αυτού λαού ότι δήθεν αισθάνεται μέσα του δύναμιν να αγωνισθή τον μεγάλον και σκληρόν αγώνα, διότι δήθεν πρεξέκλινε κατά τας ταπεινάς αυτάς ψυχάς της ορθής εθνικής πορείας του.

Σεβασμιώτατε,

Ο υπέροχος ελληνικός λαός γνωρίζει να αγωνίζεται με ηρωϊσμόν και αυτοθυσίαν διά την ελευθερίαν του, αλλά και γνωρίζει ταυτοχρόνως να περιφρουρή τα κυριαρχικά του δικαιώματα

εναντίον παντός όστις υποσκάπτει και καταπατεί ταύτα, και γνωρίζει ακόμη να αγωνίζεται διά να κρατήση ταύτα απαραβίαστα.

Εις ουδένα, απολύτως εις ουδένα, θα επιτρέψη να του ορίζη τους άρχοντας του. Μόνος του διά της τιμίας ψήφου του, θα εκλέγη τους άρχοντας του και μόνον ο ίδιος και ουδείς άλλος, θα κρίνη και θα αποδοκιμάζη τους άρχοντας εκείνους που έπαυσαν να τον εξυπηρετούν. Θα απετέλει πράγματι πικράν ειρωνείαν της λαϊκής κυριαρχίας του, εάν παραπλεύρως του βαρούλκου της ανυψώσεως δεν υπήρχεν παντοτε έτοιμος και πέλεκυς του ελέγχου και της αποδοκιμασίας.

Μη σας παρασύρουν Σεβασμιώτατε, να πιστεύετε ότι ο υπέροχος Ελληνισμός της ελληνικής Κύπρου μας, ο οποίος συναισθάνεται βαθύτατα την δύναμιν της ψήφου του θα εγκαταλείψη την κυριωτέραν αποστολήν του και ότι ποτέ δεν θα δεχθή να του αφιαρεθή το δικαίωμα να εκλέγη ο ίδιος τους άρχοντας του και να τους επωμίζη την ευθύνην της ηγεσίας προς αντιμετώπισιν του κινδύνου της κατατροφής του και εναντίον πάσης άλλης αποφάσεως και αρχής από οιουσδήποτε προερχομένης.

Εις τα βάθη της λαϊκής φυχής καλείται κάτι το ακατάβλητον κάτι το απολύτως ανίκητον με το οποίον ως μοναδικόν όπλον παλαίει χωρίς υποχώρησιν διά να κρατήση όλας τας εξουσίας του εις τας οποίας περικλείεται και το δικαίωμα του να απαιτή τας εθνικάς υπηρεσίας οιουδήποτε θρησκευτικού ή πολιτικού αρχηγού, χάριν της πατρίδος, της οποίας η σωτηρία αποτελεί τον ύψιστον νόμον και έναντι του οποίου να υποχωρούν τα πάντα πρέπει.

Σεβασμιώτατε,

Δυστυχώς δεν συνετάχθητε με την συντριπτικήν πλειοψηφίαν του ελληνικού Κυπριακού λαού, ο οποίος σύσσωμος και ηνωμένος υπό την ικανήν ηγεσίαν του Εθνάρχου του και με την αρμονικήν συνεργασίαν της Κυβερνήσεως της μητρός Πατρίδος ασφαλώς θα δυνηθή να προτάξη αποτελεσματικήν την άμυναν του εναντίον των εχθρών της αγαπημένης πατρίδος του και όλως αδικαιολογήτως, εξυπηρετείτε τας διαλυτικάς τάξεις μιας μικράς ομάδος ατόμων, πασχόντων από ανίατον πάθος κατά του Μακαριωτάτου.

Δεν επιθυμούμεν, Σεβασμιώτατε, να σας πικράνωμεν, αλλά τα έργα σας, και μόνον ταύτα κατέστησαν Υμας αξίους της δικαιολογημένης αποδοκιμασίας του παφιακού λαού. Εχομεν τη αντίληψιν ότι πρέπει να έχετε πεισθή πλήρως ότι ο Παφιακός λαός είναι ανθρωπίνως αδύνατον να εξαναγκασθή να αισθανθή άλλα από όσα του υπογορεύει η συνείδησις του. Αισθανόμενα συνεπώς την ανάγκην να διατυπώσωμεν προς Υμάς την παράλυσιν, όπως σκεφθήτε την οικειοθελή αποχώρησιν σας από την διοίκησιν και την κανονική εξουσίαν της Επισκοπικής περιφερείας της Ιεράς Μητροπόλεως Πάφου, ως άλλωστε προβλέπουν και οι Ιεροί και Αποστολικοί κανόνες τους οποίους διακηρύττετε ότι σέβεσθε και τηρείτε και να είσθε βέβαιοι ότι είναι την μόνην θετικήν υπηρεσίαν που μπορείτε να προσφέρετε εις την αγωνιζομένην πατρίδα μας και η εγνωμοσυνη μας θα παραμείνη αιωνία".