10.6.1972: Ο Αρχιεπίσκoπoς Μακάριoς απαvτά στoυς τρεις Μητρoπoλίτες ότι δεv πρόκειται vα παραιτηθεί τovίζovτας ότι "τωv λύκωv επερχoμέvωv o πoιμήv oυκ αφίησι τα πρόβατα και φεύγει".

S- 1906

10.6.1972: Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΜHΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ ΤΟΝΙΖΟΝΤΑΣ ΟΤΙ " ΤΩΝ ΛΥΚΩΝ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΩΝ Ο ΠΟΙΜΗΝ ΟΥΚ ΑΦΙΗΣΙ ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΚΑΙ ΦΕΥΓΕΙ"

Ενώ όλοι περίμεναν την αντίδραση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου στο τελεσίγραφο των τριών Μητροπολιτών Πάφου Γεννάδιου, Κιτίου Ανθιμου και Κυρηνείας Κυπριανού για να παραιτηθεί αμέσως, και ο κυπριακός λαός κινητοποιείτο στην πλειοψηφία του υπέρ του και τον καλούσε να μη παραιτηθεί, ο ίδιος σε συνέντευξη του στην "Γκαζέτ Ντε Λωζάν" της Ελβετίας έλυσε την σιωπή του και ξεκαθάρισε ότι δεν επρόκειτο να παραιτηθεί.

Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε στις 8 Ιουνίου 1972, αλλά στο νησί το πιεριεχόμενο της δόθηκε στη δημοσιότητα ύστερα από μια εβδομάδα.

Ρωτήθηκε ο Αρχιεπίσκοπος:

"Μακαριώτατε, προ τινος η Ιερά Σύνοδος της νήσου επέστησε την προσοχήν σας με τα επιχείρημα ότι το αξίωμα του προέδρου είναι ασυμβίβαστο προς τον ρόλον του Αρχιεπισκόπου. Υπάρχει μία παλαιοτέρα παράδοσις κυπριακή, συμφώνως προς την οποίαν οι θρησκευτικοί αρχηγοί είναι ωσαύτως αρχηγοί του κράτους. Εξ άλλου ευρίσκεσθε εις την εξουσίαν από δώδεκα τώρα ετών, διατί η Ιερά Σύνοδος ησθάνθη τύψεις συνειδήσεως μόνον τώρα";

Απάντησε ο Αρχιεπίσκοπος:

"Η πρωτοβουλία δεν προέρχεται εξ αυτών. Είναι τηλεκατευθυνόμενοι υπό ωρισμένων κύκλων. Οι Ιεράρχαι ούτοι της Ιεράς Συνόδου λέγουν ότι όταν θα έχω παραιτηθή θα συνεχίσουν να αγωνίζωνται διά την ένωσιν. Εάν επίστευα ότι τα καθήκοντα μου ως Προέδρου ήσαν ασυμβίβαστα με τον ρόλον μου ως Αρχιεπισκόπου θα έπαυα να είμαι επικεφαλής της χώρας αυτής. Είμαι πρώτον Αρχιεπίσκοπος και μετά Πρόεδρος"

Αυτό που προανήγγειλε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος στη συνέντευξη του το έκαμε πράξη δύο μέρες αργότερα.

Ετσι στις 10 Ιουνίου 1972 απάντησε στους Μητροπολίτες ότι απέρριπτε την αξίωση τους και δεν επρόκειτο α παραιτηθεί.

Ο Αρχιεπίσκοπος μάλιστα απαντούσε με πολύ περιφρονητικό τρόπο στους τρεις Μητροπολίτες και αφήνοντας αιχμές ότι την προηγουμενη επιστολή δεν την έγραψαν οι ίδιοι αλλά άλλοι.

"Ελαβον", ανέφερε, "την επιστολήν φέρουσαν τας υπογραφάς Υμών", δηλαδή πήρα την επιστολή που κάτοιοι άλλοι έγραψαν και που εσείς υπεγράψετε.

Με την επιστολή του ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος επιβεβαίωσε εκείνα που είχε αναφέρει δύο μέρες προηγουμένως στη συνέντευξη του προς την εφημερίδα "Γκαζέτ ντε Λωζάν" ότι δεν επρόκειτο να παραιτηθεί και πρόσθετε ότι όταν έρχονται οι λύκοι ο ποιμένας δεν εγκαταλείπει τα πρόβατα.

Ανέφερε στην επιστολή του στους τρεις Μητροπολίτες ο Αρχιεπίσκοπος:

"Τοις Πανιερωτάτοις Μητροπολίταις Πάφου κ. Γενναδίω, Κιτίου κ. Ανθίμω και Κυρηνείας κ. Κυπριανώ.

Αγαπητοί εν Χριστώ Αδελφοί.

Ελάβομεν την επιστολήν υπό ημερομηνίαν 1 οδέυοντος μηνός Ιουνίου, φέρουσαν τας υπογραφάς Υμών, δι' ης καλούμεθα όπως "πάραυτα και αμελλητί" εγκαταλείψωμεν το αξίωμα του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Απαντώντες πληροφορούμεν ότι η κρισιμότης των περιστάσεων επιβάλλει την συνέχισιν προσφοράς υπηρεσίας προς τον λαόν από της υπ' αυτού εμπιστευθείσης εις Ημάς θέσεως του Προέδρου.

Η Ελληνική και η Αρχιερατικη ημών σηνείδησις ως και η Εθναρχική ημών αποστολή δεν επιτρέπουσι την εγκατάλειψιν του εν μεγίστω κινδύνω ευρισκομένου και προσβλέποντος προς ημάς λαού. Ως προδοσία θα κατελογίζετο ημίν η τοιαύτη του λαού εγκατάλειψις και φυγή. Των λύκων επερχομένων, ο ποιμήν ούκ αφίησι τα πρόβατα και φεύγει.

Ταύτα μεν ημείς τα δε λοιπά τω Θεώ.

Είητε εν κυρίω υγιαίνοντες".

Πρόθυμος εν Χριστώ αδελφός.

+ Ο Κύρου ΜΑΚΑΡΙΟΣ

Εν τη Ι. Αρχιεπισκοπή Κύπρου τη 10η Ιουνίου 1972.

Λόγω της ασθένειας και της προκεχωρημένης ηλικίας των τριών Μητροπολιτών ήταν δύσκολο να διακινούνται συνεχώς κι έτσι στις 14 Ιουλίου ο Μητροπολίτης Κυρηνείας μετέβη στη Λεμεσό, όπου, όπως ανέφερε ο Κιτίου, φιλοξενείτο από τον ίδιο.

Στη Λεμεσό συνέχιζε να φιλοξενείται επίσης και ο Πάφου Γεννάδιος.

Παρά τις προσπάθειες να παρουσιασθεί, η παρουσία του Κυρηνείας ως φιλοξενία, στη Λεμεσό, στην ουσία οι τρεις Μητροπολίτες άρχισαν σοβαρές διαβουλεύσεις με ένα μόνο στόχο αυτή τη φορά: Τον προγραμματισμό της επομένης ενέργειας τους που θα περιλάμβανε και την καθαίρεση του Μακαρίου αφού όπως υπσοτήριζαν δεν υπάκουε στις αποφάσεις της Ιεράς Συνοδου που συγκρότησαν οι ίδιοι.

Στις σκέψεις των Μητροπολιτών ήταν να συγκαλέσουν την Ιεράν Σύνοδο εάν ο ίδιος ο Μακάριος αρνείτο να κάμει κάτι τέτοιο ώστε να προχωρήσουν οι διαδικασίες.

Παράλληλα οι τρεις Μητροπολίτες ετοίμαζαν το κατηγορητήριο που θα απάγγελλαν στον Αρχιεπίσκοπο αν συνέχιζε να τηρεί την ίδια στάση.

Με την ολοκλήρωση των επαφών ο Κιτίου αναχώρησε στο Λονδίνο και την Αθήνα για ιατρικούς, κυρίως, λόγους, αλλά και για λόγους που σχετίζονταν με τις προγραμματιζόμενες ενέργειες εναντίον του Μακαρίου και έτσι ο μεν Κυρηνείας αναχώρησε για την έδρα του στην Κερύνεια και ο Πάφου Γεννάδιος για την Ιερά Μονή Τροοδίτισσας.

Αργότερα ο Γεννάδιος ανακοίνωσε ότι μετέφερε την έδρα της Μητρόπολης Πάφου προσωρινά στην Τροοδίτισσα, όπου και εγκαταστάθηκε.

Τον Γεννάδιο ακολούθησε και ο Αρχιμανδρίτης Ι. Μαλλουρής.

Ομως οι Συντονιστική Επιτροπή των Ιερέων της Πάφου συνέχισε να καλεί τον Πάφου σε παραίτηση.

Ετσι σε μια ανακοίνωση τους που δηκοσιεύθηκε την 1η Αυγούστου 1972 (Εφημερίδα Φιλελεύθερος) τον καλούσαν και πάλι να παραιτηθεί και πρόσθεταν:

"Γεννάδιε, είσθε εν τη ουσία έκπτωτος του αξιώματος υμών ως Μητροπολίτου Πάφου. Αναγνωρίσατε και τυπικώς την κατάστασιν ως έχει έστω κι' αν σας λυπή τούτο πολύ, διότι παρεσύρθητε εις την οδόν που έχει ως αναπόφευκτον τέρμα να κηρυχθήτε έκπτωτος του αξιώματος σας υπό του ποιμνίου σας, μετά του οποίου δεν δικαιούσθε να έχετε ούτε αντιδικίαν ούτε ανωμαλίαν.

Παύσατε να δημιουργήτε ανωμαλίαν εκεί όπου χρειάζεται τάξις και ευθυμία. Συμμορφωθήτε προς την θέλησιν του λαού. Οργή λαού οργή Κυρίου.

Εάν σας παρεπλάνησαν μερικοί που σας έφεραν εις το ένδοξον τούτο κατάντημα και δεν μας πιστεύετε ότι ο λαός της Πάφου έλαβε οριστικήν και τελεσίδικον απόφασιν του να μη σας δεχθή πλέον ως Μητροπολίτην του, δύνασθε να το επαληθεύσετε εάν ζητήτε δι' οιουδήποτε τρόπου να προκηρυχθή δημοψήφισμα.

Επονέσαμεν πολύ διά την δημιουργηθείσαν ανωμαλίαν εις τα πράγματα της Εκκλησίας μας αλλά υμείς είσθε ο υπαίτιος, διότι δεν έχετε την ψυχικήν δύναμιν να αντισταθήτε εις τας δολεράς εισηγήσεις εκείνων που έταξαν ως μοναδικόν σκοπόν της ζωής των την υπονόμευσιν του λαοφιλούς μας Εθνάρχου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου.

Εάν παρέμεινε ακόμη ολίγη δύναμις ανεξαρτησίας, κλεισθήτε εις το κελλίν σας μόνος σας και προσευχηθήτε με ευλάβειαν και παρακαλέσατε τον Υψιστον να σας δώση την χάριν του και το άπειρον έλεος του διά να λυτρωθήτε από την κατάστασιν που εδημιουργήσατε, υποβάλλοντες με αξιοπρέπειαν την τυπικήν απομάκρυνσιν σας από τον θρόνον Πάφου, διά να πληρωθή ούτος από Ιεράρχην τον οποίον ο λαός, η μεγάλη αυτή δύναμις την οποίαν σεις παρεγνωρίσατε, ήθελεν εκλέξει.

Παρακαλείσθε δε όπως του λοιπού παύσετε να ενοχλήτε τον Ιερόν και πανσέβαστον κλήρον της αγιωτάτης Μητροπολιτικής περιφερείας Πάφου αποστέλλοντες πολυγραφημένα φυλλάδια, επιστολές και εγκυκλίους καθ' ότι ουδέν σκοπόν εξυπηρετούν αλλά μάλλον διά να δικαιλογήτε την ανύπαρκτον ύπαρξιν σας".