31.1.1968: Η εημερίδα "Πατρίς" της αvτιπoλίτευσης καταγγέλλει ότι "τραμπoύκκoι" ξέσχισαv φύλλα της παρεμπoδίζovτας έτσι τηv ελεύθερη κυκλoφoρία της.

S-1771

31.1.1968: Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΠΑΤΡΙΣ" ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΕΙ ΟΤΙ "ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΙ" ΚΑΤΕΞΕΣΧΙΣΑΝ ΦΥΛΛΑ ΤΗΣ ΠΑΡΕΜΠΟΔΙΖΟΝΤΑΣ ΕΤΣΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ

Η αντιπολίτευση συνέχισε να δέχεται την πίεση των υποστηρικτών του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου σε όλες της τις μορφές,

Στις 31 Ιανουαρίου 1968 η εφημερίδα της αντιπολίτευσης "Πατρίς" κατάγγελλε ότι τραμπούκοι καταξέσχισαν τα φύλλα της τα οποία μεταφέρονταν από τη Λευκωσία στην Πάφο.

Αυτό έγινε κατά την εφημερίδα το Σάββατο 27 Ιανουαρίου και την Τρίτη 30 του μηνός, κάτω από τις ακόλουθες συνθήκες όπως κατάγγελλε:

"Ανενόχλητοι και βέβαιοι ότι θα παραμείνουν ατιμώρητοι έδρασαν και χθες οι Μακαριακοί τραμπούκοι, επανέλαβον την πράξιν των του παρελθόντος Σαββάτου. Ηνοιξαν τα δέματα των εφημερίδων τα προοριζόμενα διά την Πάφον και εξέσχισαν τα φύλλα της Πατρίδος.

Περί του γεγονότος είδοποιήθη το Γενικόν Πρακτορείον Τύπου, το οποίον κυκλοφορεί τας κυπριακάς εφημερίδας. Ο διευθυντής τούτου κ. Π. Κόνιαρης κατήγγειλε το συμβάν εις τον Γενικόν Εισαγγελέα και εις άλλους αρμοδίους κυβερνητικούς παράγοντας σκοπεύει δε να καλέση εις σύσκεψιν τους διευθυντάς όλων των εφημερίδων διά να αποφασισθούν από κοινού διαβήματα κατά των απαραδέκτων παρεμβάσεων εις βάρος του τύπου".

Την ίδίαν ημέρα η "Πατρίς"κατάγγελλε έκρηξη χειροβομβίδας στα γραφεία της στη Λευκωσία.

Ετσι στις 31 Ιανουαρίου 1968 η "Πατρίς" παραλληλα με τις καταγγελίες της σε ένα άρθρο της με τίτλο" Οι ταμπουκισμοί των Μακαριακών, διατί σιωπά ο Πρόεδρος Μακάριος, ας απαντήση εις το στυγνόν ερώτημα: Υπό καθεστώς τρομοκρατίας θα αναδειχθή και πάλιν πρόεδρος;" έγραφε τα ακόλουθα:

"Ποίος φέρει την ευθύνην- την μεγάλην ηθικήν ευθύνην δι' όλας τας εγκληματικάς πράξεις, αι οποίαι σημειούνται από της εσπέρας της 12ης παρελθόντος Ιανουαρίου, ότε ο Πρόεδρος Μακάριος, έχων μεγάλως βεβαρυμένην την συνείδησιν διά τα ολέθρια αποτελέσματα της "ανεξαρτησιακής" του πολιτικής, επεζήτησε, διά της προκηρύξεως προεδρικών εκλογών, να φορτώση εις τον λαόν, το ιδικόν του επαχθές βάρος των ευθυνών: Εν ονόματι του την ιδίαν

εκείνην εσπέραν εξεχύθησαν εις τας οδούς τραμπούκοι με επικεφαλής ένα ιερέα και επετέθησαν κατά των γραφείων της "Πατρίδος". Ολαι σχεδόν αι εφημερίδες-κυβερνητικαί και κομμουνιστικαί- κατεδίκασαν την βάρβαρον εκείνην επίθεσιν, αλλά ο Πρόεδρος Μακάριος ετήρησεν ένοχον σιγήν.

Παρέστη μάρτυς κατά τις αμέσως επομένας ημέρας μαθητικών διαδηλώσεων και αντιδιαδηλώσεων αι οποίαι απέληξαν εις Λευκωσίαν, Αμμόχωστον και άλλας πόλεις, εις συμπλοκάς μεταξύ μαθητών και ακόμη τραυματισμούς μεταξύ αυτών, αλλ' αντί να αποθαρρύνη τους κομματιζομένους υπέρ υποψηφιότητος του μαθητάς, εξήλθε πλήρης ικανοποιήσεως διά τον άθλον αυτόν κατάντημα των εις ένα εξώστην των μεγάρων του και μειδιών εχαιρέτα αυτούς, ενθαρρύνων ούτω τούτους εις νέας και μεγαλυτέρας κομματικάς ασχημίας.

Κατόπιν όλων τούτων δεν ήτο δυνατόν να μη αποθρασυνθούν ακόμη περισσότερον οι μακαριακοί τραμπούκοι διά να επιδοθούν εις χειροτέρας εκδηλώσεις. Στόχος των οι παραμένοντες πιστοί εις την Ενωσιν και η επικρίνουσα δικαίως και κατ' αναφαίρετον δικαίωμα την ανθενωτικήν πολιτικήν του Προέδρου Μακαρίου εημερίς "Πατρίς". Τας μεσονυκτίους ώρας λοιπόν, της παρελθούσης Κυριακής, οι μακαριακοί τραμπούκοι έδρασαν κατ' εγκληματικόν τρόπον κατά του εκ Πάφου γνωστού ενωτικού αγωνιστού κ. Πλατάκη Ε. Αντωνιάδη. Δώδεκα πυροβολισμούς έρριψαν κατά της θύρας της οικίας του και κατά του έξωθεν αυτής σταθμεύοντος αυτοκινήτου του. Η αστυνομία ούτε είδησιν επήρε και μόνον επληροφορήθη την πρωϊαν το επεισόδιον διά τηλεφωνήματος του υποστάντος την επίθεσιν.

Πάλιν τηρεί ένοχον σιγήν ο Πρόεδρος Μακάριος εν ονόματι του οποίου διεπράχθη η εγκληματική αύτη επίθεσις, ενώ ο ίδιος εναβρύνεται διά την "πίστιν" και "αφοσίωσιν" του λαού, ο ίδιος σιωπά, δεν απευθύνει ουδεμίαν λέξιν νουθεσίαν προς τους οπαδούς του, όπως παύσουν εν ονόματι του να εγκληματούν.

Και μόνον ο υπουργός Εσωτερικών κ. Γιωρκάτζης, ουχί ως είχε καθήκον να πάξη ως εκ της θέσεως του, αλλά κατόπιν ερωτήσεως- πόθεν δεν αναφέρεται- ευαρεστείται να προβή εις την ακόλουθον κοινότυπον δήλωσιν, με την οποίαν νομίζει ότι εξεπλήρωσε το χρέος του: "Τοιαύται πράξεις είναι απαράδεκτοι και καταδικαστέαι, μόνον δε έντασιν και ζημίαν προκαλούν. Η αστυνομία διεξάγει ερεύνας διά τη ανακάλυψιν και παραδειγματικήν τιμωρίαν των δραστών"...

Περιγράφει η "Πατρίς" την εγκληματικήν αυτήν δράσιν των μακαριακών τραμπούκων εις την χθεσινήν της έκδοσιν και απευθύνει ανοιτήν επστολήν προς τον Πρόεδρον Μακάριον, διά της οποίας καταγγέλλει εις αυτόν τας εγκληματικάς ταύτας πράξεις, αλλ' εκ των προτέρων γνωρίζοντες οι τραμπούκοι ότι αι εγκληματικαί των πράξεις, θα καταδικασθούν υπό της "Πατρίδος" ενεδρεύουν παρά το χωρίον Πισσούρι, ανακόπτουν το μεταφέρον εις την Πάφον τα φύλλα της "Πατρίδος" αυτοκίνητον, τα καταξεσχίζουν και απειλούν τον οδηγόν του αυτοκινήτου, καθώς και οιουσδήποτε άλλους οδηγούς αυτοκινήτων, ότι δεν πρέπει να μεταφέρουν εις την Πάφον φύλλα της "Πατρίδος".

Ολα αυτά γίνονται εν ονόματι του Προέδρου Μακαρίου, ο οποίος εναβρύνεται να φέρη τον τίτλον του Προέδρου της "Δημοκρατίας". Ποίας "δημοκρατίας" όμως; Εκείνης, εν ονόματι της οποίας διαπράττονται από του χρόνου της εγκαθιδρύσεως της φρικτά φασιστικά εγκλήματα. Εν ονόματι της "δημοκρατίας" δολοφονούνται ενωτικοί αγωνισταί απάγονται, δέρονται και βασανίζονται δημοσιογράφοι, φιμώνονται οι τασσόμενοι υπέρ της ενώσεως εφημερίδες, απαγορεύεται η ελευθερία έκφρασις γνώμης και καταπατούνται, γενικώς τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Ας μη καταβληθή ο ισχυρισμός ότι όλα όσα κταγγέλλομεν είναι ψευδή, εφ' όσον δυνάμεθα "ελευθέρως" να δημοσιεύωμεν. Ο λυσσαλέος αγών, τον οποίον όλη η ανθενωτική κυβερνητικοκομμουνιστική σπείρα διεξάγει εναντίον μας, είναι πασίγνωστος. Και εάν συνεχίζουν την έκδοσιν των, δύο ενωτικαί εφημερίδες- η "Πατρίς" και η "Εθνική"- τούτο οφείλεται εις την βαθείαν εθνικήν πίστιν εκείνων, οι οποίοι δεν πτοούνται από τας απειλάς, αλλά και είναι ετοιμοι να θυσιάσουν την ζωή των χάριν της Ελλάδος και της ενώσεως.

Διά να μη χάση την γελοίαν προσωνυμίαν του "μόνου εκπροσώπου" ο Πρόεδρος Μακάριος καταβάλλει απεγνωσμένας προσπαθείας από της αναρρήσεως του εις το προεδρικόν αξίωμα, όπως μη δημιουργηθή οιαδήποτε πολιτική ζωή εις τη νήσον μας. Ούτω κανέναν πολιτικόν κόμμα δεν υφίσταται, εκτός του κομμουνιστικού ΑΚΕΛ και τούτου διά να θύη νυχθημερόν εις την... μεγαλοφυϊαν του Μακαρίου.

Υπό τοιαύτας συνθήκας, εν μέσω εγκληματικού οργίου εκ μέρους των μακαριακών τραμπούκων και ελλείψει οιασδήποτε ελευθερίας πολιτικής οργανώσεως και ελευθερίας εκφράσεως γνώμης, καλείται γελοιωδώς ο λαός υπό του Προέδρου Μακαρίου να εκφράση διά της ψήφου του γνώμην διά τον υπ' αυτού χειρισμόν του ζητήματος του. Χειρότερος εμπαιγμός του λαού δεν είναι δυνατόν να υπάρξη από αυτόν. Οι σεβασμιώτατοι, Μητρολίται, δικαίως, δυσφορούντες διά την οικτράν αυτήν κατάστασιν την οποίαν εδημιούργησεν η αρχομανία του προέδρου Μακαρίου επεζήτησαν να τον κάμουν να αντιληφθή τα τερατώδη σφάλματα, τα οποία διέπραξεν εις βάρος του λαού και της ενωτικής υποθέσεως. Αλλ' εις μάτην οι μπράβοι και οι τραμπούκοι του Μακαρίου εκινήθησαν αμέσως όπως διά πιέσεων και απειλών κατά των τριών Μητροπολιτών εξουδετερώσουν την αντίδρασιν των εις τα παράνομα έργα και την ανθενωτικήν δράσιν του αυθέντου των.

Διά να είναι τις πολιτικός ανήρ- και δη ηγέτης- πρέπει να έχη ως πρώτιστον προσόν πολιτικόν ήθος. Και το πολιτικόν του ήθος πρέπει να το μεταδίδη εις τους οποδούς του, διότι πάσα ενέργεια αυτών, αντικειμένη εις τους νόμους της Πολιτείας, κατά φυσικόν λόγον βαρύνει τον ηγέτην, εις την πολιτικήν ζωήν, η ευθύνη είναι συλλογική. Ο Μέγας Βενιζέλος παρεδέχετο ως ιδικόν του οιονδήποτε παράπτωμα των συνεργατών του και προετίμα την πτώσιν του παρά την δικαιοολογίαν των ενόχων, έναντι τοιούτων μεγαλυψύχων πολιτικών ανδρών προβάλλει ο αιωνίως ανευθυνοϋπεύθυνος Πρόεδρος Μακάριος, ο οποίος ούτε παραπτώματα των συνεργατών του αναγνωρίζει, ούτε προσωπικήν ευθύνην αναλαμβάνει δι' αυτά.

Ακόμη και εις την Κύπρον, η οποία μέχρι του 1931 είχεν υποτυπώδη, έστω υπό το αποικιακόν καθεστώς πολιτικήν ζωήν, δεν έλειψαν παραδείγματα μεγαλοψύχων πολιτικών ανδρών. Θα αναφέρωμεν εν χαρακτηριστικόν. Κατά τας βουλευτικάς εκλογάς του 1930 εις το εκλογικόν διαμέρισμα Μόρφου- Σολέας, ανεδείχθη νικητής ο μ. Αντώνιος Τριανταφυλλίδης, την εκλογήν του ημφισβήτησεν επί δικαστηρίου ο αντίπαλος του μ. Γεώργιος Χατζηπαύλου, επί τω ότι οι οπαδοί του ανθυποψηφίου του προέβησαν εις δωροδοκίας ψηφοφόρων και άλλα έκνομα μέσα. Τότε ο κ. Τριανταφυλλίδης προήλθεν εις το δικαστήριον, όχι διά να υπερασπίση εαυτόν, όπως ηδύνατο να πράξη, ως διακεκριμένος νομικός, αλλά διά να παραδεχθή ότι πράγματι οπαδοί του δεν ενήργησαν ορθώς και να ζητήση την ακύρωσιν της εκλογής, όπως και εγένετο.

Εάν ο Πρόεδρος Μακάριος λοιπόν, έστω και προσχηματικώς, να τηρήση την ελευθερίαν των εκλογών, ώφειλε πρώτον να καταδικάση απεριφράστως τας εγκληματικάς πράξεις οπαδών του και ακόμη να απειλήση αυτούς ότι εάν συνεχίσουν τοιαύτας πράξεις, θα αποσύρη την υποψηφιότητα του. Εφ' όσον ούτος καυχάται διά την αγάπην και αφοσίωσιν των οπαδών του προς αυτόν, πρέπει να εξυπακούεται ότι ούτοι θα υπακούσουν εις ό,τι ήθελε τους διατάξη. Αλλως εάν ούτος συνεχίση να τηρή σιγήν και αι εγκληματικαί πράξεις συνεχισθούν, δίκαιον είναι να επιρρίψωμεν εις αυτόν ολόκληρον την ηθικήν ευθύνην δι' όσα οι οπαδοί του διαπράττουν κατά παράβασιν των κειμένων νόμων, διά να μη είπωμεν, διότι τούτο ολίγον φαίνεται ότι ενδιαφέρει τον Πρόεδρον Μακάριον, κατά παράβασιν παντός δημοκρατικού δικαιώματος, το οποίον έχει έκαστος πολίτης να εκφράζη ελευθέρως την γνώμην του".