Πρώτη Ηλεκτρονική Ιστορία της Κύπρου

image

Δωρεάν προσφορά σε ερευνητές, μελετητές, φοιτητές, μαθητές και δημοσιογράφους.

Από την Κύπρο στην αρχαιότητα, μέχρι την Κύπρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η αγγλοκρατία, η ΕΟΚΑ, το πραξικόπημα, το σχέδιο Ανάν, η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αρχείο Παναγιώτη Παπαδημήτρη

papademetris-pΜοναδικό αρχείο στο οποίο μπορείτε να προστρέξετε και να αναζητήσετε εύκολα και γρήγορα αυτό που θέλετε για μια περίοδο 8.000 ετών για την Ιστορία της Κύπρου.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

25.11.1965: Εv μέσω πληρoφoριώv ότι τo Υπoυργείo Εξωτερικώv της Ελλάδας χρηματoδoτεί εφημερίδες της αvτιπoλίτευσης, η Βoυλή εγκρίvει Νόμo με τov oπoίo απαγoρεύεται η χρηματoδότηση κυπριακώv εφημερίδωv από ξέvoυς.

S-1667

25.11.1965: ΕΝ ΜΕΣΩ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΟΤΙ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ, Η ΒΟΥΛΗ ΕΓΚΡΙΝΕΙ ΝΟΜΟ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΚΥΠΡΙΑΚΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΑΠΟ ΞΕΝΟΥΣ

ΑΓΩΝ 26 11 1965

Οι επόμενοι μήνες από το Φεβρουάριο του 1965 συνέχισαν να διαρρέουν μέσα σε κλίμα καχυποψίας και διαφωνιών μεταξύ των Κυβερνήσεων Κύπρου και Ελλάδας.

Ενα θέμα που προέκυψε την περίοδο αυτή των καχυποψιών ήταν και πληροφορίες κυπριακών εφημερίδων ότι ο Υπουργός Εξωτερικών της Κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου, Σταύρος Κωστόπουλος, χρηματοδοστούσε από τα κονδύλια του Υπουργείου του κυπριακές εφημερίδες της αντιπολίτευσης για να βάλλουν εναντίον της Κυβέρνησης Μακαρίου.

Τις κατηγορίες διέψευσαν στις 26 Φεβρουαρίου και οι δυο πλευρές στην Κύπρο και την Ελλάδα.

Ο Πρόεδρος Μακάριος σαν ρωτήθηκε σχετικά απάντησε:

"Ουδένα λόγον έχω να πιστεύω ότι ο Ελλην Υπουργός των Εξωτερικών υπονομεύει την κυπριακήν Κυβέρνησιν ή εμέ προσωπικώς. Η μετ' αυτού συνεργασία μου εξακολουθεί να είναι αρμονική. Θερμή παράκλησις και ειλικρινής επιθυμία μου είναι όπως τεθή τέρμα εις την καθ' οιονδήποτε τρόπον πολεμικήν κατά του Υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδος, του οποίου καλώς γνωρίζω το υπέρ της Κύπρου θερμόν ενδιαφέρον".

Τα δημοσιεύματα διέψευσε και ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας Γ. Παπανδρέου ως "ανάξια απαντήσεως" ενώ ο Κωστόπουλος πρόσθεσε:

"Ουδείς εν Ελλάδι διενοήθη και μάλιστα ο Υπουργός Εξωτερικών να αμφισβητήση τον πατριωτισμόν και την προσωπικήν συμβολήν του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου εις τον αγώνα της Κύπρου. Θεωρώ τα αναγραφέντα ως ανεύθυνα δημοσιεύματα και επιθυμώ να διαβεβαιώσω διά μίαν ακόμη φοράν την αρμονίαν, η οποία υφίσταται ανέκαθεν μεταξύ των Κυβερνήσεων Ελλάδας και Κύπρου εις την γενικήν γραμμήν του χειρισμού του εθνικού θέματος".

Ωστόσο ο Πρόεδρος Μακάριος είχε τις πληροφορίες του για μεγάλα ποσά που έφθαναν στην Κύπρο για χρηματοδότηση εφημερίδων της αντιπολιτευσης, έστω και αν δεν δόθηκαν ποτέ στοιχεία για την πηγή τους.

Ενδεικτικό των πληροφοριών της Κυβέρνησης είναι η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου στις 4 Νοεμβρίου, 1965 με την οποία τροποποιείτο ο Νόμος περί Τύπου και ο Ποινικός Κώδικας που στάληκαν στη Βουλή.

Στο Νομοσχέδιο περί Τύπου τονιζόταν ότι αυτό "αποβλέπει κυρίως εις την απαγόρευσιν χρηματοδοτήσεως εφημερίδων εκδιδομένων εν τη Δημοκρατία υπό Κυβερνήσεως, κόμματος, οργανισμού ή πολίτου ξένης χώρας".

Το Νομοσχέδιο πρόβλεπε επίσης "όπως ο ιδιοκτήτης εφημερίδος είναι εταιρεία, νομικόν πρόσωπον ή οργανισμός άνευ νομικής προσωπικότητος" και "δηλοί άτομον υπεύθυνον διά την διαχείρησιν ή έλεγχον της εφημερίδος και δι' οιονδήποτε διαπραττόμενον αδίκημα".

Ακόμα προβλεπόταν όπως η κάθε εφημερίδα υποβάλλει κάθε χρόνο έκθεση για τους τακτικούς και προσωρινούς πόρους της επιχειρήσεως όπως επίσης και τα έσοδα και έξοδα του ιδιοκτήτου της, ενώ απαγορευόταν η λήψη οποιουδήποτε ποσού από Κυβέρνηση, κόμμα ή οργανισμό ξένης χωρας ή από πρόσωπο που δεν ήταν πολίτης της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Οι ποινές ήταν βαριές για την εποχή. Σύμφωνα με το Νόμο που τελικά εγκρίθηκε στις 25 Νοεμβρίου 1965 "ο ιδιοκτήτης εφημερίδος, ο διευθυντής εκδόσεως ή οιοσδήποτε συντάκτης αυτής, ο οποίος λαμβάνει αμέσως ή εμμέσως κεφάλαια ή οιασδήποτε χρηματικα ή άλλα ωφελήματα παρά οιασδήποτε Κυβερνήσεως, Κόμματος ή οργανισμού ξένης χώρας ή πρακτόρων αυτών ή οιουδήποτε άλλου προσώπου μη πολίτου της Δημοκρατίας, είναι ένοχος αδικήματος και τιμωρείται διά φυλακίσεως μη υπερβαινούσης τα πέντε έτη ή χρηματικής ποινής μη υπερβαινούσης τας 1000 λίρας ή και δι' αμφοτέρων των ποινών, καθώς και την δήμευσιν οιουδήποτε κεφαλαίου εν σχέσει προς το οποίον διεπράχθη το αδίκημα".