Πρώτη Ηλεκτρονική Ιστορία της Κύπρου

image

Δωρεάν προσφορά σε ερευνητές, μελετητές, φοιτητές, μαθητές και δημοσιογράφους.

Από την Κύπρο στην αρχαιότητα, μέχρι την Κύπρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η αγγλοκρατία, η ΕΟΚΑ, το πραξικόπημα, το σχέδιο Ανάν, η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αρχείο Παναγιώτη Παπαδημήτρη

papademetris-pΜοναδικό αρχείο στο οποίο μπορείτε να προστρέξετε και να αναζητήσετε εύκολα και γρήγορα αυτό που θέλετε για μια περίοδο 8.000 ετών για την Ιστορία της Κύπρου.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

16.3.1956: Ο Χρίστoς Τσιάρτας πέφτει στη μάχη τωv Χαvτριώv.

S-1139

16.3.1956: Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΣΙΑΡΤΑΣ ΠΕΦΤΕΙ ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΧΑΝΤΡΙΩΝ

Χρίστος Τσιάρτας

Ο Χρίστος Τσιάρτας γεννήθηκε στον Πολύστυπο το 1924 κι έπεσε στη μάχη των Χαντριων (μεταξύ Αγρού- Χαντριών) στις 17 Μαρτίου 1956 σε ηλικία 32 ετών.

Στη μάχη αυτή, που έγινε υπό την προσωπική καθοδήγηση του Γρηγόρη Αυξεντίου πήραν μέρος 18 συνολικά αντάρτες οι οποίοι είχαν στήσει ενέδρα σε διερχόμενα αγγλικά αυτοκίνητα.

Ηταν μια από τις μεγαλύτερες ενέδρες που είχε στήσει η ΕΟΚΑ στη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα.

Ο Σάββας Κουλλαπής, ένας από τους συντρόφους του Τσιάρτα, αφηγήθηκε στο " Χρονικό" της ΕΟΚΑ:

Η οικογένεια του Χρίστου Τσιάρτα. Από αριστερά η αδελφή του

Σταυρούλα, ο πατέρας του Μιχαήλ, η σύζυγος του Ευγενία, η

μητέρα του Πολυξένη και ο αδελφός του Νίκος μαζί με τα παιδιά

του ήρωα. (Φωτογραφία από το περιοδικό Times of Cyprus

τεύχος 28, 30 7 1957)

"Οταν τελείωσε η μάχη ο Αυξεντίου έδωσε διαταγή να κατεβούμε και να ερευνήσουμε το μέρος. Επειδή ήταν πολύ σκοτάδι κατεβήκαμε μόνο δύο, αλλά δε διακρίναμε τίποτε και ξεκινήσαμε για τον προορισμό μας"

Κανένα σημείο ζωής δεν υπήρχε. Ολοι πίστευαν ότι εξουδετερώθηκαν όλοι οι Βρετανοί. Κι έτσι ο Αυξεντίου έδωσε το σύνθημα της αποχώρησης με μια χειροβομβίδα που έρριψε ο ίδιος.

Ετσι ένας, ένας εγκατέλειπαν τις θέσεις τους. Αυτόν που έφευγε τον κάλυπτε ο διπλανός του και ούτω καθ' εξής.

Οι περισσότεροι άνδρες είχαν ήδη αποχωρήσει. Τελευταίοι έμειναν ο Πολύκαρπος Γιωρκάτζης, ο Χρίστος Τσιάρτας και ο αδελφός του, Ανδρέας Τσιάρτας.

Κι' εκεί που η επιχείρηση είχε τελειώσει χωρίς κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα ξαφνικά ακούστηκε ένας πυροβολισμός. Οπως περπατούσε ο Χρίστος Τσιάρτας, που έφευγε τελευταίος, πρόβαλε, χωρίς να το θέλει, στον ορίζοντα. Κι' ένας βρετανός στρατιώτης που φαίνεται ότι δεν είχε εξουδετερωθεί, αλλά είχε κρυφθεί περιμένοντας την ευκαιρία να εκδικηθεί το θάνατο των συναδέλφων του, έβαλε εναντίον του.

Από ψηλά το μπρεν που είχε μετακινηθεί σ' άλλη θέση και κάλυπτε την αποχώρηση των ανταρτών έβαλε εναντίον του βρεττανού αμέσως εξουδετερώνοντας τον. Ομως ήταν πλέον αργά. Γιατί η σφαίρα του βρήκε το Τσιάρτα κατάστηθα.

Μέσα στο σκοτάδι κανένας από τους συντρόφους του Τσιάρτα δεν μπόρεσε να δει τι συνέβη.

Κι' όπως έτρεχαν για ν' απομακρυνθούν έχασαν τα ίχνη του.

Πριν φύγουν από τα Χαντριά για τη μάχη, ο Τσιάρτας ακούστηκε να λέγει, θυμάται ο Κυριάκος Κόκκινος, ότι ήθελε να πάει στον Πολύστυπο- κι ο Αυξεντίου του έδωσε τη σχετική

Ο Χρίστος Τσιάρτας,

σε εφηβική ηλικία.

Αριστερά δύο

αγάλματα δύο

ξεχωριστών ανδρών

της κοινότητας

Πολύστυπου,

η οποία τους τίμησε

ιδιαίτερα και

τους τοποθέτησε

μαζί στην

είσοδο του χωριού.

Πρώτο από

αριστερά το άγαλμα

του Χρίστου Τσιάρτα

και δεξιά το άγαλμα

του Ανδρέα Παναγιώτου

που πέθανε

στα κρατητήρια

Πλατρών από

τα βασανιστήρια

άδεια, σύμφωνα με το Σπύρο Παπαγεωργίου ("Ζήδρος") - για να επισκεφθεί τη σύζυγο του και τα παιδιά του.

Ετσι ήλπιζαν να μη συνέβη αυτό που φοβούνταν, αλλά να προχώρησε προς τον Πολύστυπο.

Ομως δεν ήταν έτσι τα πράγματα.

Σε λίγο πληροφορήθηκαν από το ραδιόφωνο το κακό μαντάτο. Ο Χρίστος Τσιάρτας έπεσε στο σημείο που δέχθηκε κατάστηθα τη σφαίρα.

Με βαρειά καρδιά οι αντάρτες προχώρησαν προς το λημέρι τους, στην Παπούτσα.

Συγκλονιστική ήταν η περιγραφή της συζύγου του Ευγενίας όταν πρωτοαντίκρυσε το πτώμα του νεκρού συζύγου της. Είπε:

"Συγκέντρωσα όλες μου τις δυνάμεις και είπα μέσα μου: Χαλάλι Χρίστο μου, η θυσία στην πατρίδα. Θεέ μου στείλε γρήγορα τη Λευτεριά μας. Θέλω να δω πού τον κτύπησε η σφαίρα των Αγγλων, είπα στον υπεύθυνο και με άφησε. Φίλησα την πληγή κι ευχήθηκα να τελειώσουν πια οι πληγές της Κύπρου μας".

Κι η μάνα του ήρωα, Πολυξένη Τσιάρτα, συμπλήρωσε:

"Τέτοιοι νεκροί δεν θέλουν κλάματα".