9.4.1948: Ο Κυπριαvός Κυριακίδης εκλέγεται Μητρoπoλίτης Κυρηνείας και διαβεβαιώvει ότι θα εμμείvει στov εvωτικό αγώvα τωv Κυπρίωv.

S-794

9.4.1948: Ο ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ ΕΚΛΕΓΕΤΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΥΡΗΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΑΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΟΤΙ ΘΑ ΕΜΜΕΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΕΝΩΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΥΠΡΙΩΝ

Η εκλογή του Κυπριανού Κυριακίδη ως Μητροπολίτη Κερύνειας έγινε στις 9 Απριλίου 1948 στο Μέγα συνοδικό της Ιεράς Αρχιεπισκοπής διά βοής.

Την εκλογικκή Συνέλευση προσφώνησε όπως στις περιπτώσεις της εκλογής των Κλεόπα, Μητροπολίτη Πάφου και Μακάριου Κυκκώτη, Μητροπολίτη Κιτίου, και πάλι ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Β, ο οποίος αναφέρθηκε στο γεγονός ότι με τη εκλογή του Κυπριανού συμπληρωνόταν για πρώτη φορά η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Κύπρου ύστερα από 17 ολόκληρα χρόνια:

"Σεβασμιώτατοι εν Κυρίω αδελφοί,

Πανοσιολογιώτατοι Καθηγούμενοι και αξιωματούχοι της Εκκλησίας,

Ευλαβέστατοι ιερείς

Εντιμοι Κύριοι Γενικοί Αντιπρόσωποι,

τέκνα εν Χριστώ αγαπητά του τέως ιδιαιτέρου ποιμνίου ημών.

Εις την παρούσαν συνέλευσιν ώρισται η τιμή να θέση το επιστέγασμα εις το αρξάμενον έργον της ανασυγκροτήσεως της πολυπαθούς ημών Εκκλησίας.

Μετά την εις ουρανίους εκδημίαν του αειμνήστου Αρχεπισκόπου Λεοντίου του Αλμόνος, εκ των Ιεραρχών Κύπρου εν ζωή απέμεινεν η ταπεινότης ημών. Του Κυρίου βοηθούντος και της αγιωτάτης του Χριστού Μεγάλης εκκλησίας πάση προθυμία συνεκικουρησάσης, προέβημεν εις τας κανονικάς ενεργείας προς πλήρωσιν του αρχιεπισκοπικού Θρόνου θεία συγκαταβάσει εκλεγέντες και ανελθόντες εις αυτόν προέβημεν εις τας νενομισμένας ενεργείας προς πλήρωσιν των χηρευόντων τριών Μητροπολιτικών Θρόνων.

Την στιγμήν αυτήν θεία συνάρσει ευρισκόμεθα εις την ευχάριστον θέσιν να έχωμεν τετελεσμένας τας εκλογάς και εψηφισμένος τους Μητροπολίτας διά τους θρόνους Πάφου και Κιτίου και να προβαίνωμεν ήδη επί τη εκλογή διά τον τρίτον χηρεύοντα Θρόνον της θεοσώσου και πολυφιλήτου τέως ιδιαιτέρας ημών Μητροπολιτικής επαρχίας και διά τούτου εις την συμπλήρωσιν της κανονικής Ιεραρχίας της αγιωτάτης ημών Εκκλησίας, ούτω δεινώς κλυδωνισθείσης και δοδικιμασθείσης κατά τας τελευταίας δεκαετίας.

Αν εις πάντα πραγματικόν χριστιανόν ιερώτατα επίκεινται καθήκοντα εν μέσω του δεινώς χειμαζομένου συγχρόνου κόμσου ευνόητον αποβαίνει πόσα και οποία τα καθήκοντα άτινα επωμίζεται ο βαθέως συναισθανόμενος την τιμήν αλλά και την ευθύνην της πραγματικής επισκοπείας εις τε τον στενώς εκκλησιαστικόν και θρησκευτικόν, αλλά και εις τον κοινωνικόν και τον εθνικόν τομέα. Και τα πολύκλαδα ταύτα καθήκοντα επιτακτικώτερα, ευρύτερα και εντονώτερα επιβάλλονται εις επίσπον εν χώρα εθνικώς μη αποκατεστημένη οία και η ιδιαιτέρα πατρίς η διακαιομένη υπό της δίψης της ενώσεως μετά της πολυποθήτου μητρός Ελλάδος.

Η γνώσις, επίγνωσις και βαθεία κατανόησις των καθηκόντων τούτων δέον απαραιτήτως να ρυθμίζωσι τας σσέψεις και τας αποφάσεις παντός μέλους της παρούσης εκλογικής συνελεύσεως, ούτως ώστε πάντες αιρόμενοι υπεράνω συμπαθειών και αντιπαθειών πάσης εν γένει γήϊνης σκέψεως προς το αληθές και πραγματικόν συμφέρον της εκκλησίας και του τόπου αποκλειστικώς και μόνον αποβλέποτνες, να προβώμεν εις το προκείμενον ημίν εκλογικόν έργον. Μόνον ούτω εν φόβω κυρίως και αγνή συνειδήσει θα αναδείξωμεν Μητροπολίτην Κυρηνείας άνδρα πλήρη ζήλου χριστιανικού και κοσμούμενον διά προσόντων τοιούτων ασθενή θεραπευούσης και τα ελλείποντα ανταποκριθή πλήρως προς την υψηλήν και βαρείαν διακονίαν ην θα αναθέσωμεν αυτώ.

Επί τη ευκαιρία ταύτη ιεράν αισθανόμεθα υποχρέωσιν να εκφράσωμεν και πάλιν τας βαθυτάτας ευχαριστίας ημών τε και της ημετέρας εκκλησίας αφ' ενός μεν προς την αγιωτάτην Πρωτόθρονον Εκκλησίαν του Οικουμενικού Πατριαρχείου διά την φιλόστοργον αυτής αρωγήν προς την τόσω εμπερίσταστον ημών Εκκλησίαν αφ' ετέρου δε προς αυτούς τους απεσταλμένους αυτής προσωπικώς τους σεβασμιωτάτους εν Χριστώ αδελφούς ημών Μητροπολίτας Περγάμου Αδαμάντιον και Σάρδεων Μάξιμον, διά τους ατρήτους μόχθους και την ολοσχερή αφοσίωσιν, ου μη αλλά και την ανεξάντλητον υπομονήν και καρτερίαν μεθ' ων επί τόσους μήνας παρέσχον την όντως ανεκτίμητον βοήθειαν αυτών και προς συμπλήρωσιν της εκκλησιαστικής ημών ιεραρχίας, συνδέσαντες αρρήκτως το όνομα των μετά της αυτοκεφάλου εκκλησίας Κύπρου εις μίαν των σπουδαιοτέρων περιστάσεων της νεωτάτης Ιστορίας αυτής.

Και νυν επικαλούμενοι επί πάντας τον φωτισμόν του παναγίου και ζωοποιού και Τελεταρχικού Πνεύματος, κηρύττομεν τη έναρξιν των εργασιών της προς ανάδειξιν Μητροπολίτου Κυρηνείας Εκλογικής ταύτης συνελεύσεως.

Η εκλογή του Κυριακίδη έγινε διά βοής. Μετά την εκλογή όλοι κατέληξαν στον Καδεδρικό Ναό Αγίου Ιωάννου όπου υπεγράφη και η Κανονική Πάξη της εκλογής του:

Της Αγιωτάτης Μητροπόλεως Κυρηνείας ποιμένος γνησίου επιδεομένης, ότε δη του εν αυτή τέως προεστώτος Μητροπολίτου Μακαρίου ανελθόντος εις τον αγιώτατον Αρχιεπισκοπικόν Θρόνον Κύπρου, ημείς οι την Ιεράν Σύνοδον της Αγιωτάτης Εκκλησίας Κύπρου αποτελούντες αρχιερείς, συνελθόντες εν Αγίω Πνεύματι εν τω πανσέπτω τούτω Ναώ του Αγίου ενδόξου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου εν Λευκωσία, σήμερον, ημέρα της εβδομάδος Παρασκευή και μηνός Απριλίου ενάτη του χιλιοστού εννεακοσιοστού τεσσαρακοστού ογδόου σωτηρίου έτους, εψηφίσαμεν και ημείς, άξιον ευρόντες τον υπό του κλήρου και του λαού εις διαδοχήν εκλεγέντα Πανοσιολογιώτατον Αρχιμανδρίτην Κυπριακόν, άνδρα ιεροπρεπή και της υψηλής ταύτης και λαμπράς ποιμαντορίας κατάλληλον.

Εφ' ω και εγένετο ήδη η κανονική πράξις υπογεγραμμένη τη ιδία ημών χειρί.

+ Ο ΚΥΠΡΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΣ

+ Ο ΠΕΡΓΑΜΟΥ ΑΔΑΜΑΝΤΙΟΣ

+ Ο ΣΑΡΔΕΩΝ ΜΑΞΙΚΟΣ

Ο Κυπριανός Κυριακίδης ήταν πολυσπουδασμένος και κατά την εκλογή του βρισκόταν στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Σπούδασε Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, παρακολούθησε μαθήματα γαλλικής φιλολογίας στο ανώτερο Ινστιτούτο γαλλικών σπουδών της γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής Αθηνών, ενώ ως υπότροφος του Οικουμενικού Συμβουλίου Εκκλησιών μετεκπαιδεύθηκε στο Κέϊμπριτζ της Μασσαχουσέττης και στα Πανεπιστήμια Χάρβαρτ και Πρίνστον (1946-48) σύμφωνα με τον Αριστείδη Λ. Κουδουνάρη (Βιογραφικόν Λεξικόν Κυπρίων 1800-1920. Γ επηυξημένη έκδοσις).

Ο νέος Εψηφισμένος Μητροπολίτης Κερύνειας Κυπριανός έφθασε στην Κύπρο, αεροπορικώς μέσω Αθηνών στις 13 Απριλίου 1948 και ο λαός του επιφύλαξε θερμή υποδοχή.

Στον Αγιο Δομέτιο τον υποδέχθηκαν με σημαίες και μόλις γνώστηκε στην Αρχιεπισκοπή ότι είχε φθάσει άρχισαν να παίζουν χαρμόσυνα οι καμπάνες του Καθεδρικού Ναού Αγίου Ιωάννου.

Το ίδιο ακολούθησε και στην Ιερά Αρχιεπισκοπή σαν έφθασε.

Στις πρώτες του δηλώσεις ο νέος Μητροπολίτης υποσχέθηκε ότι θα ακολουθούσε αδιάλλακτη ενωτική πολιτική:

"Κατέρχομαι εις Κύπρον με σκοπόν να υπηρετήσω με όλας μου τας δυνάμεις την Εκκλησίαν και την πατρίδα. Ευχαριστώ τον ευσεβή λαό της Μητροπόλεως Κυρηνείας διά την προς εμέ αφοσίωσιν του και ελπίζω, με την βοήθειαν του Θεού, να ανταποκριθώ πλήρως προς τας πατριωτικάς και ευσεβείς προσδοκίας του. Η γραμμή την οποίαν θα ακολουθήσω ως προς το εθνικό μας ζήτημα είναι η αδιάλλακτος ενωτική, την οποίαν τόσον πιστώς και παραδειγματικώς ηκολούθησεν ο προκάτοχος μου και νυν Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακαριώτατος ο Β. Εγκαθιστάμενος, συν Θεώ εις την Μητροπολιτικήν μου έδραν, θα επιδιώξω δι' όλων μου των δυνάμεων την ηθικήν και κοινωνικήν εξύψωσιν του ποιμνίου μου. Ως μέλος δε της Ιεράς Συνόδου και της Εθναρχίας μας θα ίσταμαι παρά το πλευρόν του Αρχιεπισκόπου μας Μακαρίου, διά την αναστήλωσιν των τε εκκλησιαστικών και εθνικών μας πραγμάτων".

(Μεταγλώττιση)

"Κατέρχομαι στην Κύπρο με σκοπό να υπηρετήσω με όλες μου τις δυνάμεις την Εκκλησία και την πατρίδα. Ευχαριστώ τον ευσεβή λαό της Μητρόπολης Κυρηνείας για την αφοσίωση του προς εμένα και ελπίζω, με την βοήθεια του Θεού, να ανταποκριθώ πλήρως προς τις πατριωτικές και ευσεβείς προσδοκίες του. Η γραμμή την οποία θα ακολουθήσω ως προς το εθνικό μας ζήτημα είναι η αδιάλλακτη ενωτική, την οποία τόσο πιστά και παραδειγματικά ακολούθησε ο προκάτοχος μου και τώρα Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακαριότατος ο Β. Εγκαθιστάμενος, με τη βοήθεια του Θεού στη Μητροπολιτική μου έδρα, θα επιδιώξω με όλες μου τις δυνάμεις την ηθική και κοινωνική εξύψωση του ποιμνίου μου. Ως μέλος δε της Ιεράς Συνόδου και της Εθναρχίας μας θα ίσταμαι στο πλευρό του Αρχιεπισκόπου μας Μακαρίου, για την αναστήλωση των εκκλησιαστικών και εθνικών μας πραγμάτων".

Η ενθρόνιση και εγκαθίδρυση του νέου Μητροπολίτη έγινε στις 18 Απριλίου 1948 στην Κερύνεια.

Ογδόντα και πλέον αυτοκίνητα, κάτι το πρωτοφανές για την εποχή, συνόδευσαν το νέο Μητροπολίτη στην έδρα του, όπου έγινε η ενθρόνιση και εγκαθίδρυση του.

Εκεί τον προσφώνησε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Β και στον ενθρονιστήριο λόγο του ο Κυπριανός Κυριακίδης επανέλαβε ότι θα συνέχιζε την αδιάλλακτη πολιτική του υπέρ της Ενωσης ενώ καταδίκασε τη δράση των κομμουνιστών κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα.

Είπε μεταξύ άλλων στην προσφώνηση του ο Κυπριανός Κυριακίδης (Μεταγλώττιση):

"Στην εκτέλεση του καθήκοντος προς τη δούλη Πατρίδα θα παραμείνω αδιάλλακτος προς οποιοδήποτε συνταγματικό ή άλλο κατασκεύασμα εμμένοντας ακλόνητα στην πανεθνική αξίωση της Ενωσης και στην επιδίωξη αυτή δεν θα φεισθώ καμμιά θυσία. Για τον σκοπό αυτό, αναπολώντας το σύγχρονο μαρτύριο της Μητέρας Ελλάδας διακηρύττω ότι δεν θα προσφέρω σπονδή στις αρχές και εξουσίες προς τους κοσμοκράτορες του σκότους του αιώνα αυτού με αποτροπιασμό δε καταδικάζω την προδοτική κατά του Εθνους ανταρσία, θα πράξω κάθε τι που εξαρτάται από μένα για την κατίσχυση των ελληνικών δικαίων και τη νίκη και το μεγαλείο της Παρίδας".

Ανέφερε στην προσφώνηση του ο νέος Μητροπολίτης Κυρηνείας:

"Μακαριώτατε,

Σεβασμιώτατοι,

ευλαβές Ιερατείο,

Ευσεβές εκκλησίασμα,

Υπείκων εις τη άνωθεν κλήσιν, έκλινα την κεφαλήν και εδέχθην το μέγα και υψηλόν της αρχιερωσύνης αξίωμα. Ευχαριστίαν ομολογώ προς τον θεόν διότι ούτως ηλέησε την εμήν ταπειονότητα. Ευγνωμοσύνην οφείλω προς την Υμετέραν Μακαριότητα και τους σεβασμιωτάτους αρχιερείς και χάριτας προς την εκλογικήν συνέλευσιν και άπαν το ευσεβές πλήρωμα της Μητροπόλεως Κυρηνείας διά την προς εμέ επιδειχθείσαν ευμένειαν.

Δύο κυρίως κατά την ιεράν ταύτην στιγμήν είναι τα διακατέχοντα την ψυχήν μου αισθήματα: Χαρά και φόβος, Χαρά διότι η βοήθεια του Παντοδυνάμου με επενέφερε μεταξύ αδελφών προσφιλών, ίνα εν τω μέτρω των ασθενών μου δυνάμεων, δικανονήσω την εκθρέψασαν με Εκκλησίαν και την φιλτάτην πατρίδα και δε από της σκοπιάς του ιστορικού Θρόνου Κυρηνείας τον οποίον τόσον ελάμπρυνεν ο Εθνομάρτυς της Κύπρου, ο σεπτός ημών Πρωθιεράρχης Μακάριος. Φόβος διότι αναλογίζομαι τας βαρυτάτας ευθύνας του αξιώματος και διαβλέπω εντονώτερον τον τραχύν και ανάντη δρόμον, ο οποίος δανοίγεται ενώπιον μου, εν τούτοις πεποιθώς επί την χάριν του Θεού και Θεωρών επί το έλεος της ευσπλαχνίας Αυτού, αναλαμβάνω ανενδοιάστως το επωμισθέν μοι υψηλόν φορτίον και τη εμπιστευθείσαν μοι μεγάλην διακονίαν.

Το καταπιστευθέν μοι λογικόν ποίμνιον θα ποιμάνω εν αγάπη και φόβω Θεού και υπέρ της σωτηρίας αυτού θα προσφέρω εμαυτόν, οδηγόν έχων τον λόγον του Κυρίου και υπόδειγμα τον σεπτόν προκάτοχον μου, όστις ουδέποτε ελάτρευσε τον χρυσούν μόσχον. Ακολουθών επί τα ίχνη του δεν θα θυσιάσω εις τον Βάαλ, ούτε θα προσκυνήσω την εικόνα την χρυσήν, ην έστησεν ο Ναβουχοδονόσωρ, ο Βασιλεύς και οι σύγρονοι εκπρόσωποι του, οι επιμόνως ζητούντες να προσηλυτίσουν τον περιούσιον του Κυρίου λαόν εις την ειδωλολατρίαν και μόνον ονόματι, πολλάκις μετά του χριστιανισμού σχετιζόμενοι.

Εν τη εκτελέσει του καθήκοντος προς την δούλην Πατρίδα θα παραμείνω αδιάλλακτος προς οιονδήποτε συνταγματικόν ή άλλο κατασκεύασμα εμμένων ακλονήτως εις την πανεθνικήν αξίωσιν της ενώσεως και εν τη επιδιώξει ταύτης ουδεμιάς θα φεισθώ θυσίας.

Προς τούτοις αναπολών το σύγχρονον μαρτύριον της Μητρός Ελλάδος διακηρύττω, ότι δεν θα προσφέρω σπονδήν εις τας αρχάς και εξουσίας προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου μετ' αποτροπιασμού δε καταδικάζω την προδοτικήν κατά του Εθνους ανταρσίαν, θα πράξω παν το υπ' εμοί διά την κατίσχυσιν των ελληνικών δικαίων και την νίκην και το μεγαλείον της Πατρίδος.

Υπό τους θόλους του ιερού τούτου ναού, όπου αντήχησεν η φωνή του εθνομάρτυρος Κυπριανού και της λοιπής σεπτής χορείας των υπέρ της κυπριακής ελεθερίας αγωνισθέντων ιεραρχών, κατά τη εύσημον ταύτην ημέραν δηλώ ότι εν νω θα έχω πάντοτε τον Λόγιον της Πάκτιου προς τον Επίσκοπον της Σμυρναίων Εκκλησίας "γίνου πιστός άχρι θανάτου".

Δεν θα επεκταθώ αναλύων, οποία θα προσπαθήσω να επιτελέσω από της θέσεως εις την οποίαν θεία συγκαταβάσει, από σήμερον ετάχθην, διότι τούτο θα αποτελέση μετ' ολίγας ώρας θέμα άλλου λόγου από της ιδιαιτέρας μου έδρας.

Η σκέψεις μου στρέφεται τώρα προς την Μεγάλην του Χριστού Εκκλησίαν, η οποία πάντοτε μεν ιδία όμως κατά τας δυσχειμέρους αιώνας της δουλείας του γένους, υπήρξεν η κιβωτός εκείνη, εν η διεφυλάχθησαν αγνά και ανόθευτα τα ήθη, τα έθιμα και αι παραδόσεις της φυλής. Η πρωτόθρονος της Ορθοδοξίας Εκκλησία έτεινε πάντοτε χείρα βοηθείας προς την Εκκλησίαν του Αποστόλου Βαρνάβα και εις την πρόσφατον δεινήν δοκιμασίαν της παρέσχε κετά πάσης στοργής την συναντίληψιν της ούτως ώστε, συμπληρωθείσης της Ιεραρχίας της, να δύναται να προβή εις το επίμοχθον αλλ' υψηλόν έργον της ανασυγκροτήσεως της. Θεωρώ καθήκον να διαδηλώσω την βαθυτάτην ευγνωμοσύνη μου προς την Α. Θ. Παναγιότητα τον Ουκουμενικόν Πατριάρχη Μάξιμον τον Ε και τας θερμοτάτας ευχαριστίας μου προς τους αγαπητούς εν Χριστώ αδελφούς, σεβ. Μητροπολίτην Περγάμου Αδαμάντιον και Σάρδεων Μάξιμον τόσον επαξίως εκπροσωπήσαντας το Οικουμενικόν Πατριαρχείον και ανεκτιμήτους υπηρεσίας προς την Εκκλησίαν Κύπρου προσενεγκόντας.

Και ήδη Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα και σεβασμιώτατοι αρχιερείς επακαλούμενοι τας υμετέρας ευχάς και την βοήθειαν παντός του κλήρου και του λαού, δέσμιοι του Βασιλέως των όλων,όπως διά χάριτος του Παναγίου Πνεύματος αναπληροί την αδυναμίαν μου και με ενισχύη εις καταρτισμόν του εμπιστευθέντος μοι ποιμνίου και με φωτίζη να ποιμάνω τούτο επαξίως της κλήσεως δι' ης η θεία συγκατάτασις ευδόκηση να με τιμήση.

Εξαπόστειλον, Κύριε, την χείρα σου εξ αγίου κατοικητηρίου σου και από θρόνους δόξης σου και βοήθησον μοι εν τη προκειμένη δοκιμασία".

Η ενθρόνιση και εγκαθίδρυση του νέου Μητροπολίτη έγινε στις 18 Απριλίου 1948 στην Κερύνεια.

Ογδόντα και πλέον αυτοκίνητα, κάτι το πρωτοφανές για την εποχή, συνόδευσαν το νέο Μητροπολίτη στην έδρα του, όπου έγινε η ενθρόνιση και εγκαθίδρυση του.

Εκεί τον προσφώνησε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Β και στον ενθρονιστήριο λόγο του ο Κυπριανός Κυριακίδης επανέλαβε ότι θα συνέχιζε την αδιάλλακτη πολιτική του υπέρ της Ενωσης, ενώ καταδίκασε τη δράση των κομμουνιστών κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα: