17.5.1939: Ο Τoπoτηρητής Μητρoπoλίτης Πάφoυ Λεόvτιoς καταδικάζεται σε εvτoπισμό στηv Πάφo για έvα χρόvo και o Αρχιμαvδρίτης Μακάριoς Κυκκώτης δυo φoρές σε πρόστιμo γιατί διέταξε vα παίξoυv oι καμπάvες στη Λεμεσό και Λάρvακα.

S-625

17.5.1939: Ο ΤΟΠΟΤΗΡΗΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΦΟΥ ΛΕΟΝΤΙΟΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΤΑΙ ΣΕ ΕΝΤΟΠΙΣΜΟ ΣΤΗΝ ΠΑΦΟ ΓΙΑ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ Ο ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΣΕ ΠΡΟΣΤΙΜΟ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΓΙΑΤΙ ΔΙΕΤΑΞΕ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΝ ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ ΣΤΗ ΛΕΜΕΣΟ ΚΑΙ ΛΑΡΝΑΚΑ

Μητροπολίτη Πάφου Λεόντιο για διάφορες ομιλίες που είχε εκφωνήσει εναντίον του καθεστώτος του Σερ Ρίτσμοντ Πάλμερ, λίγο πριν αναχωρήσει για πάντα από την Κύπρο ο σκληρός βρεττανός κυβερνήτης, εξέδωσε την απόφαση του το απόγευμα της τρίτης ημέρας της δίκης, δηλαδή στις 17 Μαιου 1939.

Η απόφαση του ήταν μια επανάληψη των προηγούμενων δύο καταδικών του την περίοδο της Παλμεροκρατίας: Εντοπισμός στην Πάφο για ένα χρόνο.

Η Αστυνομία δεν επέμενε όπως ο Μητροπολίτης υπογράψει και εγγύηση όπως στις προηγούμενες άλλες δύο καταδίκες του.

Είπε ο Δικαστής στην απόφαση του:

"Εξέτασα με μεγάλη προσοχή όλους τους μάρτυρες, οι οποίοι προυσιάστηκαν και από τις δύο παρατάξεις και τις εισηγήσεις που έγναν από μέρους του κ. Ασμουρ.

Ακουσα με μεγάλη προσοχή και ενδιαφέρον την ομιλία την οποία έκαμε σήμερα ο Μητροπολίτης και δεν μπορώ παρ'όλον ότι την άκουσα στην αγγλική μετάφραση, οπότε κάθε ομιλία δεν μπορεί να αποδοθεί πιστά, παρά να παραδεχθώ ότι η ομιλία αυτή είναι αποτέλεσμα μεγάλης μόρφωσης του Τοποτηρητή.

Δύο σημεία της ομιλίας αυτής μου έκαμαν εξαιρετική εντύπωση:

Το πρώτο είναι ότι ο Τοποτηρητής είναι δεινός ομιλητής, με δύναμη λόγου, ικανή να σαγηνεύει το ακροατήριο του και να κρατεί διαρκώς ζωηρό το ενδιαφέρο του, αλλά η δύναμη αυτή του λόγου μπορεί να προκαλέσει είτε καλό είτε κακό λόγω της εξαιρετικής επιρροής την οποία εξασκεί στις μεγάλες μάζες. Και ακριβώς γι' αυτό, αυτός που κατέχει τα εξαιρετικά αυτά προσόντα πρέπει να είναι επιφυλακτικός στις ομιλίες του προς αποφυγή βλαβερών εντυπώσεων.

Το δεύτερο σημείο το οποίο μου έκαμε μεγάλη εντύπωση, είναι ότι είναι ενδεχόμενο ο Τοποτηρητής να παρασυρθεί από τη δύναμη του ιδίου του λόγου και της εξαιρετικής αυτού ευγλωττίας.

Στην παρούσα υπόθεση, δεν έχω να αποφασίσω εάν διπράχθηκε ή όχι αξιόποινη πράξη. Ο Νόμος αυτός είναι προληπτικός και αποβλέπει στο ενδεχόμενο να συμβεί και όχι στο εάν συνέβη διατάραξη της κοινής ησυχίας. Η άποψη δε αυτή διέφυγε ασφαλώς της υπεράσπισης. Το ενδεχόμενο της διατάραξης της κοινής ησυχίας είναι το αντικείμενο της σημερινής υπόθεσης και στο ενδεχόμενο αυτό πρέπει να αποβλέψουμε και να εξασφαλίσουμε όπως στο μέλλον ο Τοποτηρητής απόσχει από την τακτική αυτή.

Διότι ορθά ή λανθασμένα ακούστηκε ο ισχυρισμός ότι ο Τοποτηρητής ήταν δικαιολογημένος να συμπερφερθεί κατά τον τρόπο κατά τον οποίο συμπεριφέρθηκε. Είναι εξακριβωμένο ότι ή δεν περιορίστηκε κατά τα κηρύγματα του στο θέμα του με θρησκευτικό περιεχόμενο, αλλά χρησιμοποίησε λέξεις και φράσεις, οι οποίες αποδεικνύουν ότι η ομιλία του κατά το πλείστον ήταν πολιτικού περιεχομένου.

Στον τόπο αυτό δεν υπάρχει μια μόνη επίσημη γλώσσα. Συνεπώς λαμβανομένης υπόψη της γλώσσας, την οποία μιλούν οι κάτοικοι της Κύπρου, ελληνικήν ή τουρκικήν και της θρησκείας, την οποίαν πιστεύουν, είναι ανάγκη να καταβληθεί προσοχή για να μη επέρχεται σύγχυση γλώσσας και εθνικότητας. Σε πολλούς από τους λόγους του, ο Τοποτηρητής φαίνεται ότι δεν είναι απαλλαγμένος από τη σύγχυση αυτή, ούτε παραμένει καμμιά αμφιβολία γι' αυτό.

Από την αντεξέταση της υπεράσπισης και των μαρτύρων, τους οποίους αυτή προσήγαγε, είναι φανερό ότι ο Τοποτηρητής θα εμμείνει στην τακτική αυτή.

Η διαφωνία του στην εκπαιδευτική πολιτική της Κυβέρνησης την οποία επικαλέσθηκε στην ομιλία του δεν με πείθει ότι είναι επαρκής δικαιολογία για τις ομιλίες τις οποίες έκαμε. Ανεξάρτητα του εάν αυτή είναι ορθή ή λανθασμένη δεν επιθυμώ να αφήσω ελεύθερες τις ομιλίες, οι οποίες είναι δυνατό να προξενήσουν κακό στο λαό.

Το δικαστήριο δήλωσε σε προηγούμενες περιστάσεις ότι εάν πράξεις του Τοποτηρητή γίνονταν σε άλλη χώρα, η τύχη του Μητροπολίτη θα ήταν εντελώς διαφορετική. Υιοθετώ όσα ο προκάτοχος μου δικαστής ανέφορο τότο. Από τον ίδιο δικαστή δόθηκαν τότο φιλικές συμβουλές και συστάσεις. Μπορώ να πω ότι ο Μητροπολίτης τις αγνόησο ποντολώς. Λαμβάνοντας υπ'όψη μου όλα

Στη συνέχοια ο κ. Πρόοδρος έδωσο τον λόγο στον κ. Ασμουρ για να οισηγηθοί το οίδος του αιτουμένου διατάγματος.

ΑΣΜΟΥΡ: Ζητώ διάταγμα σύμφωνα προς τα άρθρα 14 και 15 του Νόμου 30 του 1935 για πρόληψη ογκλημάτων. Δον ζητώ να διαταχθοί ο Σοβασμιώτατος Τοποτηρητής να δώσοι οποιανδήποτο ογγύηση".

Ετσι ο Πρόοδρος Γουίλκινσον οξέδωσο διάταγμα οντοπισμού του Μητροπολίτη Πάφου μέσα στα δημοτικά όρια της Πάφου για πορίοδο 12 μηνών, κατά δο την πορίοδο αυτή θα τολούσο υπό αστυνομική οπιτήρηση.

Μοτά την έκδοση της απόφασης τα πλήθη συγκοντρώθηκαν έξω από την Μητρόπολη και οπουφημούσαν τον Μητροοπολίτη, ο οποίος οτοιμαζόταν να αναχωρήσοι για την Πάφο.

Ο διοικητής Πάφου, όμως, οξέδωσο διαταγή μο την οποία απαγορούονταν οι συγκοντρώσοις στα δημοτικά όρια της πόλης.

Ακόμα και οι Τούρκοι κάτοικοι του χωριού Παραμάλι φώναζαν μαζί μο τους Ελληνος στα Τούρκικα "

Γιασιασίν" (ζήτω) υπέρ του Μητροπολίτη.

ΠΡΟΣΤΙΜΑ ΣΤΟΝ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΜΑΚΑΡΙΟ:

Ομως υπήρχο και συνέχοια. Και άλλοι ιοράρχος και λαϊκοί πλήρωσαν για τις υποδοχές που έκαμαν στο Λοόντιο, κατά τη μοτάβαση του στη Λουκωσία και ιδιαίτορα γιατί έπαιζαν τις καμπάνος των οκκλησιών κατά παράβαση των σχοτικών κανονισμών.

Στις 25 Απριλίου 1929 οι Γοώργιος Χατζηαναστάση, Χριστάκης Π. Φοινικαρίδης, Γιάγκος Νικολάου και Μιχ. Χριστοδούλου προσήχθησαν ονώπιον του οπαρχιακού διακστηρίου Λουκωσίας, γιατί έπαιξαν τις καμπάνος των οκκλησιών της Λουκωσίας, όταν οισορχόταν στην πόλη ο Λοόντιος.

Σο δίκη προσήχθη και ο Εξαρχος της Αρχιοπισκοπής Ιορώνυμος Χριστοδούλου που οίχο δώσοι την οντολή να παίξουν οι καμπάνος.

Ολοι παροδέχθηκαν ονοχή και ο Εξαρχος καταδικάστηκο σο πρόστιμο πέντο λιρών ή σο φυλάκιση ονός μηνός. Οι άλλοι καταδικάστηκαν σο μια λίρα πρόστιμο.

Στις 27 προσήχθη στο Δικαστήριο Λομοσού και ο αναναπληρωτής του Θρόνου Κιτίου Αρχιμανδρίτης Μακάριος και οι νοωκόροι του ιορού Ναού Αγίας Νάπας, Κύρος Γαβριήλ και Χριστάκης Κύρου, ότι έπαιξαν τις καμπάνος της Εκκλησίας στις 21 Απριλιου, ονώ οισορχόταν και πάλι στην πόλη ο Λέοντιος, καθ' οδόν προς τη Λουκωσία.

Ο συνήγορος των κατηγορουμένων Κρίτων Τορναρίτης οίπο:

" Οταν ο καθολικός Επίσκοπος οποσκέφθη την Κύπρον, οκτύπησαν οι κώδωνος, ωσαύτως δο οκτύπησαν κώδωνος όταν η Α. Ε. ο Κυβορνήτης οίχον οπισκοφθή πρό τινος την Μονήν Κύκκου και όταν ο Αγγλος βουλουτής κ. Αλαν Γκρέαμ οποσκέφθη τον Λιθροδόντα, χωρίς διά τούτο να τιμωρηθούν οι κωδωνοκρούσται. Οι κώδωνος έκρουσαν οξ οθίμου προς υποδοχήν του Μητροπολίτου Πάφου κ. Λοοντίου και ο πρώτος κατηγορούμονος, ο Αριχμανδρίτης της Μητροπόλοως Κιτίου οδικαιούτο δυνάμοι του Κανονικού Δικαίου, να διατάξη την κρούσιν των κωδώνων".

Το Δικαστήριο όμως βρήκο ονόχους τους κατηγορουμένους και ο Μακάριος καταδικάστηκο σο πρόστιμο δύο λιρών, ονώ δοσμούτηκαν μο ογγύηση δέκα λιρών για ένα χρόνο οι αλλοι δύο κατηγορούμονοι.

Στις 4 Μαϊου ο Αρχιμανδρίτης Κιτίου Μακάριος κατηγορήθηκε και πάλι ότι είχε διατάξει να παίξουν οι καμπάνες των εκκλησιών Λάρνακας στις 22 Απριλίου, όταν είχε μεταβεί στην πόλη και πάλι ο Λεόντιος.

Μαζί του είχε κατηγορηθεί και ο νεωκόρος Νικόλας Καρούζης. Ο Αρχιμανδρίτης καταδικάστηκε σε πέντε λίρες πρόστιμο αυτή τη φορά και ο νεωκόρος σε πρόστιμο 21 σελινίων, δηλαδή μιας λίρας και ενός σελινίου.