Πρώτη Ηλεκτρονική Ιστορία της Κύπρου
Δωρεάν προσφορά σε ερευνητές, μελετητές, φοιτητές, μαθητές και δημοσιογράφους.
Από την Κύπρο στην αρχαιότητα, μέχρι την Κύπρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η αγγλοκρατία, η ΕΟΚΑ, το πραξικόπημα, το σχέδιο Ανάν, η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αρχείο Παναγιώτη Παπαδημήτρη
Μοναδικό αρχείο στο οποίο μπορείτε να προστρέξετε και να αναζητήσετε εύκολα και γρήγορα αυτό που θέλετε για μια περίοδο 8.000 ετών για την Ιστορία της Κύπρου.
4.2.1931: Τo Υπoυργείo Απoικιώv (Πάσφιλvτ και Σιηλτς) δηλώvoυv ότι δεv υπάρχει καμμιά αλλαγή στo θέμα της Εvωσης της Κύπρoυ για τηv Ελλάδα.
S-487
4.2.1931: TO ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΑΠΟΙΚΙΩΝ (ΠΑΣΦΙΛΝΤ ΚΑΙ ΣΙΗΛΣ) ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
|
Παράγοντες της Λάρνακας: (Πρώτη σειρά από αριστερά): Δ. Δημητρίου, δήμαρχος Λάρνακας, Μητροπολίτης Κιτίου Νικόδημος και ο δημοσιογράφος -εκδότης Κλ. Μεσολογγίτης. (Δεύτερη σειρά): Τζιρκώτης, Βασιλειάδης και στο άκρο δεξιά ο Ο. Ευρυβιάδης (Γουάϊτσον) |
Αυτό ήταν αρκετό για να προκαλέσε και την έντονη διαμαρτυρία του Λεόντιου που του απάντησε ότι η Κύπρος είναι ελληνική από τριών χιλιάδων ετών.
Ακόμα παραπονέθηκε ότι η Αγγλία δεν τήρησε τις υποσχέσεις που έδωσε για απόδωση της Κύπρου στην Ελλάδα.
Μετέδιδε ο αναποκριτής της εφημερίδας "Ελευθερία" στις 25 Οκτωβρίου 1930:
"Εν Πάφω ο υφυπουργός προσεκάλεσε τον Μητροπολίτην Πάφου κ. Λεόντιον και εν πρώτοις εξέφρασε παράπονα διά την μετά ζητωκραυγών και σημαιών υποδοχήν ήτις υπήρξε λίαν ζωηρά.
Ο Μητροπολίτης απήντησεν ότι ταύτα είναι ένδειξις του αναλλοιώτου πόθου των κυπρίων όπως ενωθώσι μετά των ελευθέρων αδελφών αυτών της ελληνικής Δημοκρατίας και ότι επειδή εδράξαντο της ευκαιρίας της επισκέψεως επισήμου Αγγλου, επεδείξαντο μεγαλυτέραν ζωηρότητα προερχομένην εξ αγνού ενθουσιασμού.
Οι Κύπριοι σέβονται τας αρετάς του Βρεττανικού έθνους το οποίον εβοήθησε τον ελληνικόν αγώνα του 1821 και παρέδωκε την Επτάννησον εις την Ελλάδα ελπίζουσι δε ότι και σήμερον η Αγγλία θα επαναλάβη την αυτήν γενναιόφρονα πράξιν και ότι ο Εντιμος Υφυπουργός θα θελήση να τυγχάνη της ευγνωμοσύνης των Κυπρίων όπως και ο Γλάδστων των Επτανησίων.
Η υποδοχή και αι ζητωκραυγαί των Παφίων θέλουσι να προσημάνωσι τας ευγνώμονας ζητωκραυγάς εν περιπτώσει αποδόσεως της Κύπρου εις την Ελλάδα.
Ο Υφυπουργός είπεν ότι η τοιαύτη υποδοχή προπαρασκευάσθη και υπεκινήθη υπό της Εκκλησίας.
Ο Μητροπολίτης απήντησεν ότι πάντα όσα είδε και ήκουσεν ο κ. Υφυπουργός είναι αποτέλεσμα του ελληνικού πατριωτισμού των κυπρίων, προσέθεσε δε ότι οι Κύπριοι ιεράρχαι φρονούντες ότι πας υπό δουλείαν ευρισκόμενος λαός πολλαχώς διαφθείρεται θεωρούσιν υπέρτατον καθήκον όπως χειραγωγώσιν εις τας εθνικάς παραδόσεις κατά τα χριστιανικά των ποίμνια ίνα εν τέλει καταντήσωσιν εις την ένωσιν μετά της μητρός Ελλάδος, ήτις θα είναι ασφαλής εγγύησις της τε εθνικής και εκκλησιαστικής αυτών προόδου.
Ο Υφυπουργός ηρώτησεν, ώστε οι Κύπριοι Ιεράρχαι θέλουσι να πολιτεύωνται;
Ο Μητροπολίτης Πάφου απήντησεν ότι η εθνική διαπαιδαγώγησις του λαού δεν σημαίνει πολιτικήν ανάμιξιν ενός ιεράρχου, αλλ' είναι αύτη το εν μέρος του καθήκοντος του Ορθοδόξου υποδούλου επισκόπου, όστις κατά την ημέραν της χειροτονίας αυτού δίδει όρκον όπως αγωνισθή μέχρις εσχάτων υπέρ πίστεως και πατρίδος και ότι τον τοιούτον όρκον έδωκε και ο μητροπολίτης Πάφου.
Ο Υφυπουργός παρετήρησεν ότι εν Παλαιστίνη, την οποίαν επεσκέφθη δεν αντελήφθη ότι οι Ελληνες Επίσκοποι έδωσαν τοιούτον όρκον και ηρώτησε μήπως υπάρχει διαφορά τυπικού μεταξύ των Εκκλησιών Κύπρου και Ιεροσολύμων.
Ο Μητροπολίτης Πάφου απήντησεν ότι το τυπικόν είναι το ίδιον, αλλ' η μόνη διαφορά είναι ότι η ελληνική Εκκλησία ιεροσολύμων ζη επί ξένου εθνικώς εδάφους, η δε Εκκλησία της Κύπρου εργάζεται επί του πατρώου εδάφους των προγόνων. Είναι Εκκλησία εθνική και οι ιεράρχαι αυτής είναι Εθνάρχαι του υποδούλου Κυπριακού λαού, τον οποίον κατά τα πατροπαράδοτα οφείλουσι να διδάσκωσι θρησκευτικώς και εθνικώς μέχρι της αγίας ημέρας της απελευθερώσεως του.
Ο Υφυπουργός προσέθεσεν ότι καλύτερον να είπης ότι εν Παλαιστίνη ευρίσκεσθε εν μειονοψηφία και εν Κύπρω εν πλειονοψηφία και διά τούτο εργάζεσθε τοιουτοτρόπως.
Ο Μητροπολίτης απήντησε ότι λυπείται πολύ διά το λεχθέν υπό του κ. Υφυπουργού και ότι παραδέχεται ότι υπάρχει μειονοψηφία εν Κύπρω την οποίαν οι Κύπριοι εκτιμώσι χωρίς όμως και να δίδωσι το δικαίωμα εις οποιονδήποτε να λέγη ότι είναι πλειονοψηφία και όχι ιθαγενείς εν τη νήσω των, ήτις είναι αναπόσπαστον τμήμα της Ελλάδος.
Ο Υφυπουργός παρετήρησεν ότι η Κύπρος ουδέποτε υπήρξεν ελληνική.
Τότε ο Μητροπολίτης παρετήρησε μετά διαμαρτυρίας ότι η Κύπρος είναι ελληνική από τριών χιλιάδων ετών και κατά πολλάς περιόδους απετέλει επαρχίαν του ελληνικού κράτους και σήμερον ελπίζει ότι η Αγγλία
θα την αποδώση εις το ελληνικόν κράτος ίνα τηρήση την υπόσχεσιν αυτής την οποίαν έδωκε κατά τον μεγάλον πόλεμον, περί της αυτοδιαθέσεως των μικρών λαών.
|
Εφημερίδα "Φωνή της Κύπρου”, 30 11 1929 |
Φεύγοντας από την Κύπρο ο Σιηλς εξέφρασε λύπη για όσα είπε και τα οποία είχαν προκαλέσει απογοήτευση στους κυπρίους και προχώρησε να εκφράσει την πεποίθηση ότι η επίσκεψη του διαβεβαίωσε τον λαό για το ενδιαφέρον της βρεττανικής Κυβέρνησης για τη Κύπρο.
Ανέφερε σε διάγγελμά του προς τον Κυπριακό λαό στις 23 Οκτωβρίου που δημοσιεύθηκε στην επίσημη εφημερίδα στις 31 του ίδιου μήνα:
"Ο δρ Ντράμμοντ Σιηλς, Κοινοβουλευτικός Υφυπουργός των Αποικιών, σε αποχαιρετιστήριο άγγελμα προς το λαό της Κύπρου, επιθυμεί να εκφράσει τη γενική του εκτίμηση για την γενική ευγένεια που επιδείχθηκε προς αυτόν κατά διάρκεια της επίσκεψης του. Είναι δε βέβαιος ότι οποιεσδήποτε φαινομενικές εξαιρέσεις του κανόνα αυτού δεν σκοπούσαν να είναι τότοιες και αποδοκιμάζει πολύ ευχάριστες αναμνήσεις για όλα τα τμήματα του Κυπριακού λαού.
Επιθυμεί να γνωρίσει λήψη των πολλών αιτήσεων, υπό τύπον επιστολών και τηλεγραφημάτων από μέλη της Ελληνικής κοινότητας στην Κύπρο, που διαπραγματεύονται για τις ελπίδες και τους πόθους τους.
Είναι δε αδύνατο γι' αυτόν να γνωρίσει λήψη της κάθε μιας από αυτές ξεχωριστά.
Ο δρ Ντράμμοντ Σιηλς λυπάται ότι οι δηλώσεις τις οποίες όφειλε να κάμει προξένησαν κατ' ανάγκην κάποια απογοήτευση σε όσους απευθύνθηκαν έτσι προς αυτόν, αλλά πιστεύει ότι μπορούσε να δείξει σταθερούς λόγους για τη στάση την οποία ήταν αναγκασμένος να πάρει.
Αποβλέπει δε προς την αυξάνουσα συνεργασία του Νομοθετικού Συμβουλίου και ολόκληρου του Κυπριακού λαού με την Κυβέρνηση σε ομόθυμη προσπάθεια προς προαγωγή της ευημερίας και ευτυχίας της νήσου. Τα διάφορα τμήματα της κυβέρνησης απασχολούνται ενεργά στην προσπάθεια αυτή και είναι ευτυχής βλέποντας αυξανόμενη την εκτίμηση για την επιτυχία που πηγάζει από τις προσπάθειες τους.
Η πλήρης δε επιτυχία θα εξαρτηθεί από την προθυμία και βοήθεια όλων.
Εχει την πεποίθηση ότι η επίσκεψη του θα διαβεβαιώσει το λαό της Κύπρου για το ενδιαφέρον της Κυβέρνησης της Αυτού Μεγαλειότητας και της επιθυμίας της να αντπαοκριθεί, όταν θα παρουσιασθεί ευκαιρία, προς όλους τους πόθους του των λαών για την ανάπτυξη της Κύπρου ως μονάδας στη Βρεττανική Κοινοπολιτεία".
Ο Σιηλς είχε αρνηθεί να δεχθεί αντιπροσωπεία της Εθνικής Οργάνωσης με τη δικαιολογία ότι δεν είχε χρόνο, αλλά με την ενέργεια του αυτή ήθελε να στείλη σαφές μήνυμα: Δεν ήθελε να δώσει επίσημη αναγνώριση στην Οργάνωση.
Συνάντηση από μέρους της οργάνωσης είχε ζητήσει Αρχιεπίσκοπος ως Πρόεδρος της Εκτελεστικής Αρχής της Οργάνωσης.
Εγραφε η "Ελευθερία" στις 25 Οκτωβρίου:
"Η Εθνική Οργάνωσις δι' εγγράφου της εζήτησε διά του Προέδρου αυτής Μ. Αρχιεπισκόπου συνέντευξιν μετά του Υφυπουργού των Αποικιών κ. Ντράμμοντ Σιηλς. Ομοίως και η Ιερά Σύνοδος Κύπρου εζήτησε συνέντευξιν.
Ο κ. Ντράμμοντ Σιηλς απουσίάζων εις Λεμεσόν και Πάφον και επειγόμενος ν' αποχωρήση εκ Κύπρου απήντησεν ότι αδυνατών να προλάβη να δεχθή την Αρχήν της Εθνικής Οργανώσεως και την Ι. Σύνοδον, θα ήτο πολυ ευτυχής να ελάμβανε γραπτώς τας εκθέσεις τόσον της Εθνικής Οργανώσεως όσο και της Ιεράς Συνόδου.
Πληροφορούμεθα ότι κατόπιν της απαντήσεως του υφυπουργού των αποικών η Εθνική Οργάνωσις και η Ιερά Σύνοδος θα υποβάλωσι γραπτώς προς τον Υφυπουργόν, ότι είχον να είπωσι προφορικώς.
|
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 8 9 1928 |
"Εντιμότατε Κύριε,
Ο κ. Αποικιακός Γραμματεύς διεβίβασε προς ημάς επιστολήν υπό ημερομηνίαν 22.10.1930 δι' ης εκφράζεται η λύπη υμών, ότι δεν ηδύνασθε να δεχθήτε εις ακρόασιν την εκτελεστική αρχήν της εθνικής Οργανώσεως Κύπρου, διότι ηπείγεσθε να εκελέσητε το πρόγραμμα του ταξειδίου σας και δεν παρείχετο συνεπώς εις υμάς επαρκής προς τούτο χρόνος.
Ο κ. Αρχιγραμματεύς προσέθεσεν εν τέλει του γράμματος του ότι θα ηυχαριστείσθε εάν ελαμβάνατε περαιτέρω ανακοίνωσιν εκ μέρους της ημετέρας Οργανώσεως η οποία θα ετύγχανε της επισταμένης υμών προσοχής.
Η Εκτελεστική Αρχή οφείλει προ παντός να εκφράση προς υμάς τας ειλικρινείς αυτής ευχαριστίας διά την προφανή ευμένειαν μεθ' ης ανταπεκρίθητε εις τας διαθέσεις αυτής και της ευμενείας ταύτης δράττεται όπως απευθύνη προς υμάς την παρούσαν της επικαλουμένη την ευμενή υμών επί ταύτης προσοχήν.
Το Συμβούλιον της Εθνικής Οργανώσεως αποτελούμενον εκ της Ιεραρχίας της Κύπρου των Ελλήνων βουλευτών της νήσου, του Ηγουμένου Κύκκου, αντιπροσώπου των άλλων Μονών, αντιπροσώπου του Κυπριακού Τύπου και πολλών άλλων επιστημόνων, εμπόρων, βιομηχάνων, γεωργών κλπ. απεφάσισεν ομοφώνως όπως υποβάλη εις υμάς και δι' υμών προς την Κεντρικήν Κυβέρνησιν ότι η αναλλοίωτος θέλησις του Κυπριακού λαού είναι η ένωσις μετά της Ελλάδος, ότι μόνον εις τη ένωσιν υπάρχει θεραπεία των δεινών της πατρίδος και ότι ελπίζει και πέποιθεν ότι η Μεγάλη Βρεττανία θα θελήση να ανταποκριθή εις τας υπαγορεύσεις της δικαιοσύνης και εφαρμόση τα περί ελευθερίας των λαών και αυτοδιαθέσεως αυτών μεγαλορρήμονα κηρύγματα των πολιτικών αυτής ηγετών.
Λαμβάνοντες σήμερον την τιμήν, Κύριε, να διαβιβάσωμεν εις υμάς την απόφασιν ταύτην της Εθνικής Οργανώσεως, ελπίζομεν ότι θα θελήσητε να ερμηνεύσητε ταύτην δεόντως εν Αγγλία προσθέτοντες και τας εξ ιδίας υμών αντιλήψεως υμετέρας γνώμας, διά ζήτημα δικαιοσύνης και ηθικής, ούτινος η φύσις τον μεν ιστορικόν και ευγενή της Νήσου ταύτης λαόν θα ικανοποιήση και θα δικαιώση την δε πατρίδα σας να αναδείξη και πάλιν εν τη ελληνική και παγκοσμίω συνειδήσει.
Επί τη περιστάσει ταύτη παρακαλούμεν υμάς, όπως λάβητε ευμενώς υπό σημείωσιν, ότι η ημετέρα Οργάνωσης αντιπρσωπεύεται εν Λονδίνω υπό του κ. Ζήνωνος Γ. Ρωσσίδου, Barrister at Law Kensington Palace Mansions, London W. S., και να μας επιτρέψητε να παρακαλέσωμεν υμάς, όπως ευδοκήσετε να παρέχητε τόσον υμείς όσον και οι εν τω Υπουργείω των Αποικιών, προσοχήν και ακρόασιν εις ό,τι θα έκρινεν αναγκαίον να ανακοινώση υμίν.
Επαναλαμβάνοντες τας ευχαριστίας ημών έχομεν την τιμήν να διατελώμεν Κύριε,
Ο ΚΥΠΡΟΥΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ
Πρόεδρος Εθνικής Οργανώσεως Κύπρου
Αρχιεπισκοπή 10 Νοεμβρίου 1930
Eντιμότατον
δρα Ντάμμοντ Σιηλς Μ.Κ. υφυπουργόν των Αποικιών Λονδίνον
(Μεταγλώττιση) "Εντιμότατε Κύριε,
Ο κ.
|
Το εσωτερικό του καθεδρικού ναού Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στον Κάτω προς σας τις ειλικρινείς Πύργο Τηλλυρίας, έδρας της Μητρόπολης Πύργου και Τηλλυρίας |
Αποικιακός
Γ ραμματέας διαβίβασε σε σας επιστολή υπό ημερομηνία 22.10.1930 με την οποία εκφράζεται η λύπη μας, ότι δεν μπορούσαε να δεχθήτε σε ακρόαση την εκτελεστική αρχή της εθνικής Οργάνωσης Κύπρου, διότι επείγεσθε να εκτελέσετε το πρόγραμμα του ταξειδίου σας και δεν παρεχόταν συνεπώς σε σας επαρκής χρόνος προς τούτο.
Ο κ.
Αρχιγραμματέας πρόσθεσεν στο τέλος του γράμματος του ότι θα ευχαριστείσθο εάν λαμβάνατε περαιτέρω ανακοίνωση από μέρους της Οργάνωσης σας η οποία θα τύγχανε της επισταμένης προσοχής σας.
Η Εκτελεστική Αρχή οφείλει προ
παντ ός να εκφρά σει
της ευχαριστίες για την προφανή ευμένεια με
την οποία ανταποκριθήκατε στις διαθέσεις της και επωφελείται της ευμένειας αυτής για να απευθύνει σε σας την παρούσα της επικαλουμένη την ευμενή σας προσοχή σε αυτή.
Το Συμβούλιο της Εθνικής Οργάνωσης αποτελούμενο από την Ιεραρχία της Κύπρου, των Ελλήνων βουλευτών της νήσου, τον Ηγούμενο Κύκκου, αντιπρόσωπο των άλλων Μονών, αντιπρόσωπο του Κυπριακού Τύπου και πολλών άλλων επιστημόνων, εμπόρων, βιομηχάνων, γεωργών κλπ. αποφάσισε ομόφωνα όπως υποβάλει σε σας και μ'εσω μου προς την Κεντρική Κυβέρνηση ότι η αναλλοίωτη θέληση του Κυπριακού λαού είναι η ένωση με την Ελλάδα, ότι μόνον στην ένωση υπάρχει θεραπεία των δεινών της πατρίδας και ότι ελπίζει και είναι πεπεισμένη ότι η Μεγάλη Βρεττανία θα θελήσει να ανταποκριθεί στις υπαγορεύσεις της δικαιοσύνης και εφαρμόσει τα περί ελευθερίας των λαών και αυτοδιάθεσης μεγαλορρήμονα κηρύγματα των πολιτικών ηγετών της.
Λαμβάνοντες σήμερα την τιμή, Κύριε, να διαβιβάσουμε σε σας την απόφαση αυτή της Εθνικής Οργάνωσης, ελπίζουμε ότι θα θελήσετε να ερμηνεύσετε αυτή κατάλληλα στην Αγγλία προσθέτοντας και τις γνώμες σας από την προσωπική αντίληψη, για ζήτημα δικαιοσύνης και ηθικής, του οποίου η φύση, τον μεν ιστορικό και ευγενή λαό της Νήσου αυτής θα ικανοποιήσει και θα δικαιώσει την δε πατρίδα σας να αναδείξει και πάλι στη ελληνική και παγκόσμια συνείδηση.
Με την ευκαιρία αυτή σας παρακαλούμε, όπως λάβετε ευμενώς υπό σημείωση, ότι η Οργάνωση αντιπρσωπεύεται στο Λονδίνο από τον κ. Ζήνωνα Γ. Ρωσσίδη, Barrister at Law Kensington Palace Mansions, London W. S., και να μας επιτρέψετε να σας παρακαλέσουμε, όπως ευδοκήσετε να παρέχετε τόσον εσείς όσο και οι (ευρισκόμενοι) στο Υπουργείο των Αποικιών, προσοχή και ακρόαση σε ό,τι θα έκρινε αναγκαίο να σας ανακοινώσει".
Τα ενωτικά υπομνήματα των Κυπρίων προς τον Σιηλς απερρίφθησαν από τον υπουργό Αποικιών με δύο επιστολές του στις 14 Ιανουαρίου και 4 Φεβρουαρίου 1931.
Στην πρώτη επιστολή αναφερόταν σε απάντηση στο υπόμνημα της Εθνικής Οργάνωσης:
Κύπρος αρ. 1140/30 Κυβερνείον, Λευκωσία 13.1.1931
Μακαριώτατε,
Εν συνεχεία της επιστολής μου υπό τον άνω αριθμόν και ημερομηνίας 25 Νοεμβρίου 1939 δι' ης εγνώριζον τη Υμετέρα Μακαριότητι ότι το προς τον δρα Ντράμμοντ Σιηλς εγκεκλεισμένον εν τη υμετέρα επιστολή υπόμνημα απεστάλη εις τον Υφυπουργόν των Αποικιών έχω την τιμήν να δηλώσω ότι ο Λόρδος Πάσφιλντ παρεκάλεσεν όπως πληροφορηθήτε ότι ο δρ Σιηλς λυπείται ότι δεν έχει τι να προσθέση εις τας δηλώσεις εις τας οποίας κατά την πρόσφατον αυτού επίσκεψιν εν Κύπρω εκ μέρους της Κυβερνήσεως της Α.
Μ. προέβη επί του υποκειμένου του υπομνήματος της Υμετέρας Μακαριότητος.
Εχω την τιμήν να είμαι, Σεβασμιώτατε, Κύριε, της Υμετέρας Μακαριότητος ευπειθής θεράπων
ΡΟΝΑΛΝΤΣΤΟΡΡΣ
Κυβερνήτης
Τω Μακαριωτάτω Αρχιεπισκόπω Κύπρου Αρχιεπισκοπήν Λευκωσίαν
(Μεταγλώττιση)
Μακαριότατε,
Σε συνέχεια της επιστολής μου υπό τον άνω αριθμόν και ημερομηνίας 25 Νοεμβρίου 1939 με την οπολία γνώριζα στη Μακαριότητά Σας ότι το υπόμνημα προς το δρα Ντράμμοντ Σιηλς που εγκλειεται στην επιστολή σας που απεστάλη στον Υφυπουργό των Αποικιών έχω την τιμήν να δηλώσω ότι ο Λόρδος Πάσφιλντ παρακάλεσε όπως πληροφορηθήτε ότι ο δρ Σιηλς λυπείται ότι δεν έχει κάτι να προσθέσει στις δηλώσεις στις οποίες κατά την πρόσφατη του επίσκεψη στην Κύπρο εκ μέρους της Κυβέρνησης της Α. Μ. προέβη επί του υποκειμένου του υπομνήματος της Μακαριότητός Σας.
Στη δεύτερη επιστολή του Στορρς αναφέρονταν τα πιο κάτω:
1140/30 4 Φεβρουαρίου 1931
Μακαριώτατε,
Εν συνεχεία της εμής επιστολής υπό τον αυτόν αριθμόν και ημερομηνίαν 10 Δεκεμβρίου 1930, δι' ης επληροφορείτο η Υμετέρα Μακαριότης ότι το Υφ' υμών ως προέδρου της Ιεράς Συνόδου υπόμνημα το απευθυνθέν προς τον Δόκτορα Ντράμμοντ Σιηλς και όπερ ενεκλείετο εν Υμετέρα επιστολή της 3ης Δεκεμβρίου, είχε διαβιβασθή προς τον Υπουργόν των Αποικιών, έχω την τιμήν να δηλώσω ότι ο Λόρδος Πάσφιλντ παρεκάλεσε να πληροφορηθήτε ότι ουδέν υπάρχει το δυνάμενον να προστεθή εις την απάντησιν την διαβιβασθείσαν προς υμάς δι' επιστολής μου της 14ης Ιανουαρίου 1931, της σταλείσης εις απάντησιν παρομοίου υπομνήματος διαβιβασθέντος, δι' επιστολής της Υμετέρας Μακαριότητος ημερομηνίας 17 Νοεμβρίου 1930.
Εχω την τιμήν Μακαριώτατε, να διατελώ
της Υμετέρας Μακαριότητος ταπεινός θςεράπων ΡΟΝΑΛΝΤΣΤΟΡΡΣ Κυβερνήτης
(Μεταγλώττιση)
Μακαριότατε,
Σε συνεχεία της επιστολής μου υπό τον ίδιο αριθμό και ημερομηνία 10 Δεκεμβρίου 1930, με την οποία πληροφορείτο η Μακαριότης Σας ότι το υπόμνημά Σας ως προέδρου της Ιεράς Συνόδου που απευθύνθηκε προς το δόκτορα Ντράμμοντ Σιηλς και το οποίο εγκλειόταν σε επιστολή Σας της 3ης Δεκεμβρίου, είχε διαβιβασθεί προς τον Υπουργό των Αποικιών, έχω την τιμή να δηλώσω ότι ο Λόρδος Πάσφιλντ παρακάλεσε να πληροφορηθείτε ότι δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να προστεθεί στην απάντηση που διαβιβάστηκε σε σας με επιστολή μου της 14 Ιανουαρίου 1931, που στάληκε σε απάντηση παρόμοιου υπομνήματος που διαβιβάστηκε, με επιστολή της Μακαριότητος Σας ημερομηνίας 17 Νοεμβρίου 1930.
| < Prev |
|---|