7.5.1930: Εγκρίvεται Νόμoς πoυ επιβάλλει σκληρό έλεγχo στov τύπo παρά τις έvτovες διαμαρτυρίες τωv διευθυvτώv 12 Ελληvικώv και τoυρκικώv εφημερίδωv. Τo Κ.Κ.Κ. χάvει τo εκφραστικό τoυ όργαvo, τov "Νέo Αvθρωπo".

S-481

7.5.1930: ΕΓΚΡΙΝΕΤΑΙ ΝΟΜΟΣ ΠΟΥ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΣΚΛΗΡΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΕΝΤΟΝΕΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΤΩΝ ΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ 12 ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ. ΤΟ Κ.Κ.Κ. ΧΑΝΕΙ ΤΟ ΕΚΦΡΑΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΟ, ΤΟΝ "ΝΕΟ ΑΝΘΡΩΠΟ".

Ο Τύπος μπορούσε κατά καιρούς από την βρετανική κατοχή να δημοσιεύει μέχρι πολύ επικριτικά άρθρα εναντίον της διοίκησης.

Ο καθένας μπορούσε να εκδίδει εφημερίδα χωρίς περιορισμούς δεδομένου ότι εφάρμοζε τους νόμους και ήταν υπόλογος έναντι των νόμων σε περιπτώσεις λιβέλλων.Πολλές φορές εφημερίδες οδηγήθηκαν στο δικαστήριο και είχε ανασταλεί η κυκλοφορία τους λόγω δημοσιευμάτων τους.

Ομως ο νέος Κυβερνήτης με Νομοσχέδιο που ετοίμασε ζητούσε από τους εκδότες να καταβάλλουν το τεράστιο ποσό για την εποχή των 200 λιρών ως εγγύηση προκειμένου να τους χορηγηθεί άδεια για να εκδόσουν εφημερίδα.

Η πρόνοια αυτή θεωρήθηκε ως προσπάθεια να τεθούν οι δημοσιογράφοι υπό τον έλεγχο των κεφαλαιούχων.

Παράλληλα με το Νομοσχέδιο αίρονταν όλες οι άδειες έκδοσης εφημερίδων που θα ίσχυαν μόνο για περίοδο τριών μηνών από την ημέρα εφαρμογής του Νόμου και έκτοτε έπρεπε να εξασφαλίσουν σχετική άδεια. Ταυτόχρονα με το νέο Νομοσχέδιο οι εφημερίδες υποχρεώνονταν να δημοσιεύουν όλα τα κυβερνητικά ανακοινωθέντα χωρίς να πληρώνονται ως και ειδοποιήσεις της Κυβέρνησης οικονομικής φύσης, όπως οι αιτήσεις προσφορών και άλλα. Τέλος με το Νομοσχέδιο τίθετο έλεγχος στους εκδότες οι οποίοι για να μπορούσαν να εξασφαλίσουν άδεια έκδοσης εφημερίδας έπρεπε να ήσαν κάτοικοι της Κύπρου τον τελευταίο τουλάχιστον ένα χρόνο.Το Νομοσχέδιο αποτελούσε καταστροφή και στις 28 Απριλίου 1930 οι διευθυντές 12 ελληνικών και τουρκοκυπριακών εφημερίδων, με ένα μακρό υπόμνημά τους προς τον Αποικιακό Γ ραμματέα Χέννικερ Χήτον, πριν εγκριθεί ο νόμος, τόνιζαν:

" Εντιμε Κύριε,

Οι υπογεγραμμένοι, Διευθυνταί των εν Κύπρω Ελληνικών πολιτικών εφημερίδων, λαμβάνομεν την τιμήν να υποβάλωμεν τα ακόλουθα εν σχέσει προς το δημοσιευθέν νομοσχέδιον περί Τύπου και Τυπογραφείων:

2. Πρωτίστως επιθυμούμεν να εκφράσωμεν την λύπην και την έκπληξιν μας διότι αντικρύζομεν εν νομοσχέδιον τόσον επιβαρυντικόν, τόσον περιοριστικόν και δεσμευτικόν της ελευθερίας του Τύπου, της ελευθερίας δηλονότι της σκέψεως καθόλου εις εποχήν κατά την οποίαν υπό το Αγγλικόν σκήπτρον, υπό το οποίον και τας ευγενείς και φιλελευθέρας αρχάς του εξετράφη και προήχθη εις θαυμαστόν σημείον η ελευθερία του αγγλικού Τύπου, όστις ακριβώς υπό την πνοήν της ελευθερίας κρατεί σήμερον ομολογουμένως τα σκήπτρα της παγκοσμίου δημοσιογραφίας, ανεμένομεν αφ' ενός την ακύρωσιν όλων των σήμερον εν ισχύϊ αναχρονιστικών περί τύπου Νομοθεσιών και αφ' ετέρου την αναγνώρισιν της πλήρους ελευθερίας του Τύπου χάριν των υλικών και ηθικών συμφερόντων του τόπου.

3. Αναγνωρίζομεν την ορθότητα της απαιτήσεως προσόντων παρά τω δημοσιογράφω, αλλ' η απαίτησις αύτη κατά τα κρατούντα εις όλας τα πεπολιτισμένας χώρας πρέπει να περιορισθή μόνον εις την ειδικότητα περί το δημοσιογραφείν, τον εν γένει ηθικόν χαρακτήρα του αποδυομένου εις το δημοσιογραφικόν επάγγελμα και προς ουδέν άλλο. Τα επίλοιπα μέτρα περί των οποίων γίνεται εις το νομοσχέδιον πρόνοια, καθώς η εγγύησις και τα τοιαύτα θεωρούμεν ως επιβαρυντικά και δη άνευ αποχρώντος λόγου. Η Κυβέρνησις καλώς γνωρίζει ότι ο κυπριακός τύπος, ουδέποτε ενεφάνισεν από των στηλών του στασιαστικά άρθρα και επομένως ουδένα βλέπομεν λόγον δικαιολογούντα την εις το πρώτον άρθρον (β) περιλαμβανομένην διάταξιν περί στασιαστικών ή άλλων λιβέλλων και μάλιστα με την επικινδυνοτάτην και απειλητικήν ασάφειαν και αοριστίαν των άνω ελαστικωτάτων όρων, διά την οποίαν αοριστίαν δικαιολογείται, νομίζομεν, ο φόβος ότι και η ενδεχομένη ελαχίστη δόσις εσφαλμένης η προκατειλημμένης αντιλήψεως δύναται να οδηγήση εις παρερμηνείαν ή αυθαίρετον ερμηνείαν άρθρογραφίας αποβλεπούσης απλώς εις φυσικήν και επιβεβλημένην άμυναν των δικαίων του τόπου και προστασίαν ηθικών και υλικών συμφερόντων του.

4. Ιδιαιτέρως επιθυμούμεν να επιστήσωμεν την προσοχήν της Κυβερνήσεως εις το άτοπον και άδικον, κατά την αντίληψιν μας, του να αγνοηθώσι και να παραβιασθώσι τα κεκτημένα δικαιώματα των ήδη διευθυντών των Κυπριακών εφημερίδων, οι οποίοι έχουσιν ήδη τας αδείας των τας οποίας έλαβον άνευ περιορισμού και επί πλέον είναι δεδοκιμασμένοι ως εξασκούντες από ετών- μερικοί από τεσσάρων δεκαετηρίδων- το δημοσιογραφικόν επάγγελμα και θα ήτο ταπείνωσις πραγματική να αναθεωρούντο τα προσόντα των και να υπεβάλλοντο εις την υποχρέωσιν να ζητήσωσιν εκ νέου άδειαν.

5. Φρονούμεν ότι είναι ασυμβίβαστον προς την πολιτικήν ανάδειξιν του τόπου να χρησιμοποιώνται οι νόμοι καθυστερημένων χωρών, ενώ θα έπρεπε να χρησιμοποιηθούν ως υπόδειγμα οι νόμοι πεπολιτισμένων τοιούτων.

6. Αποδοκιμάζομεν οιανδήποτε εγγύησιν δι' έκδοσιν εφημερίδος διά πολλούς λόγους και πρωτίστως διότι διά μεν τους οικονομικώς αδυνάτους δημοσιογράφους επειδή θα γίνουν υποχείριοι ενδιαφερομένων κεφαλαιούχων, διά δε τους τυχόν διαθέτοντας οικονομικά μέσα, επειδή θα μειωθή η οικονομική των πίστις κατά ίσον ποσόν, πράγμα το οποίον θα επηρεάζη την διεξαγωγήν του έργου των.

7. Επιθυμούμεν να δηλώσωμεν ότι υποχρεωτική δημοσίευσις ανακοινωθέντων και μάλιστα αλλεπαλλήλων και ενίοτε εκτενεστάτων είναι επιζημιωτάτη, διά τον Τύπον επιβάρυνσις ισοδυναμούσα προς φορολογίαν 40-50 λιρών ετησίως, λόγω του χώρου του καταλαμβανομένου εις τον οποίον θα ηδύνατο να εμφανίζωνται διαφημίσεις επί πληρωμή, επί πλέον δε παρεμποδίζει και την πνευματικήν πορείαν του τύπου καθ' όσον εξαναγκάζεται ο δημοσιογράφος να παραλείπη συχνά άξια λόγου και επίκαιρα άρθρα ή να χάνη τας ευκαιρίας ενημερότητος επί διαφόρων γεγονότων. Κατάφορος αδικία ιδίως γίνεται να υποχρεούμεθα εις δημοσιεύσεις δωρεάν ειδοποιήσεων της Κυβερνήσεως οικονομικής φύσεως π. χ. αιτήσεων, προσφορών κλπ. εις τοιαύτην επιβάρυνσιν ουδέν άλλο επάγγελμα υποβάλλεται.

8. Δι' όλους τους ανωτέρω λόγους διαμαρτυρόμεθα εντόνως και δι'όλων ημών των δυνάμεων κατά του αναχρονιστικού και ανελευθέρου νομοσχεδίου, αναμένοντες όπως η αγγλική Κυβέρνησις θα θελήση ν' αποσύρη τούτο. Αντί του ανελευθέρου τούτου νομοσχεδίου θα ήτο να εξασφαλίζεται και κατοχυρούται η πλήρης ελευθερία του Τύπου, προστατευομένων συγχρόνως περισσότερον των ηθικών και υλικών συμφερόντων της δημοσιογραφίας. Τοιούτον ακριβώς νομοθετικόν μέτρον θα ήτο άξιον μιας πεπολιτισμένης Κυβερνήσεως, ως η αγγλική και ενός Λαού πεπολιτισμένου ως ο Κυπριακός.

Προς την Α. Εντιμότητα
τοπν Αποκιακόν Γραμματέα
κ. Η. HENNIKER HEATON

Διατελούμεν μετά τιμής
ΚΛ. ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΤΗΣ, Διευθυντής "Ν. Εθνους".
(κατ' εντολήν του Κ.Κ. Παυλίδης)
Μ. ΦΡΑΓΚΟΥΔΗΣ, διευθυντής "Αληθείας"
(κατ' εντολήν του Κ.Κ. Παυλίδης)
Μ. ΣΑΛΙΣΒΟΥΡΗΣ, διευθυντής "Ισότητος"
(κατ' εντολήν του Κ.Κ. Παυλίδης)
ΕΥΕΛΘΩΝ ΠίΤΣΙΛΛΙΔΗΣ, διευθυντής "Ανατολής"
(κατ' εντολήν του Κ.Α. Κωνσταντινίδης)
Π. ΦΑΣΟΥΛΙΩΤΗΣ, διευθυντής "Παρατηρητού"
(κατ' εντολήν του Κ. Α. Κωνσταντινίδης)
ΧΡ. ΓΑΛΑΤΟΠΟΥΛΟΣ, διευθυντής "Π. Επιθεωρήσεως"
(κατ' εντολήν του Κ. Α. Κωνσταντινίδης)
Κ.Κ. ΠΑΥΛιΔηΣ, Διευθυντής "Φωνής της Κύπρου"
Κ. Θ. ΣΤΑΥΡΙΝΙΔΗΣ, διευθυντής " Ελευθερίας".
Κ. Α. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, διευθυντής "Ν. Κ. Φύλακος".
Σ. Θ. ΠΕΡΔΙΚΗΣ, διευθυντής "Ν. Λαϊκής"
Μ. ΡΕΜΖΗΣ, διευθυντής "Σοζ"
Α ΧΟΥΛΟΥΣΗ, διευθυντής "Μπιρλίκ".

(Μεταγλώττιση)

" Εντιμε Κύριε, Οι υπογραμμένοι, Διευθυντές των Ελληνικών πολιτικών εφημερίδων στην Κύπρο, λαμβάνουμε την τιμήν να υποβάλουμε τα ακόλουθα σε σχέση με το νομοσχέδιο περί Τύπου και Τυπογραφείων που δημοσιεύθηκε:

2. Πρώτιστα επιθυμούμε να εκφράσουμε τη λύπη και την έκπληξη μας διότι αντικρύζουμε ένα νομοσχέδιο τόσο επιβαρυντικό, τόσον περιοριστικό και δεσμευτικό της ελευθερίας του Τύπου, της ελευθερίας δηλαδή της σκέψης εξ ολοκλήρου σε εποχή κατά την οποία υπό το Αγγλικό σκήπτρο υπό το οποίο και τις ευγενείς και φιλελεύθερες αρχές του εκτράφηκε και προήχθη σε θαυμαστό σημείο η ελευθερία του αγγλικού Τύπου, ο οποίος ακριβώς υπό την πνοή της ελευθερίας κρατεί σήμερα ομολογουμένως τα σκήπτρα της παγκόσμιας δημοσιογραφίας, ανεμένομεν αφ' ενός την ακύρωση όλων των αναχρονιστικών περί τύπου Νομοθεσιών που ισχύουν σήμερα και αφ' ετέρου την αναγνώριση της πλήρους ελευθερίας του Τύπου για χάρη των υλικών και ηθικών συμφερόντων του τόπου.

3. Αναγνωρίζουμε την ορθότητα της απαίτησης προσόντων από τον δημοσιογράφο, αλλά η απαίτηση αυτή κατά τα τηρούμενα σε όλες τα πολιτισμένες χώρες πρέπει να περιορισθεί μόνο στην ειδικότητα για το δημοσιογραφείν, τον εν γένει ηθικό χαρακτήρα του αποδυομένου στο δημοσιογραφικό επάγγελμα και προς τίποτε άλλο. Τα υπόλοιπα μέτρα για τα οποία γίνεται πρόνοια στο νομοσχέδιο, καθώς η εγγύηση και τα τέτοια θεωρούμε ως επιβαρυντικά και κυρίως χωρίς κανένα λόγο. Η Κυβέρνηση καλώς γνωρίζει ότι ο κυπριακός τύπος, ουδέποτε εμφάνισε από τις στήλες του στασιαστικά άρθρα και επομένως κανένα λόγο δεν βλέπουμε που να δικαιολογεί τη διάταξη στο πρώτο άρθρο (β) που περιλαμβάνεται για στασιαστικούς ή άλλους λιβέλλους και μάλιστα με την επικινδυνότατη και απειλητική ασάφεια και αοριστία των πιο πάνω ελαστικώτατων όρων, για την οποία αοριστία δικαιολογείται, νομίζουμε, ο φόβος ότι και η ενδεχόμενη ελαχίστη δόση εσφαλμένης η προκατειλημμένης αντίληψης μπορεί να οδηγήσει σε παρερμηνεία ή αυθαίρετη ερμηνεία άρθρογραφίας που αποβλέπει απλώς σε φυσική και επιβεβλημένη άμυνα των δικαίων του τόπου και προστασία ηθικών και υλικών συμφερόντων του.

4. Ιδιαίτερα επιθυμούμε να επιστήσουμε την προσοχή της Κυβέρνησης στο άτοπο και άδικο, κατά την αντίληψή μας, του να αγνοηθούν και να παραβιασθούν τα κεκτημένα δικαιώματα των ήδη διευθυντών των Κυπριακών εφημερίδων, οι οποίοι έχουν ήδη τις άδειες τους τις οποίες έλαβαν χωρίς περιορισμό και επί πλέον είναι δοκιμασμένοι ως εξασκούντες από ετών- μερικοί από τεσσάρων δεκαετηρίδων- το δημοσιογραφικό επάγγελμα και θα ήταν ταπείνωση πραγματική να αναθεωρούντο τα προσόντα τους και να υποβάλλονταν στην υποχρέωση να ζητήσουν εκ νέου άδεια.

5. Φρονούμε ότι είναι ασυμβίβαστο προς την πολιτική ανάδειξη του τόπου να χρησιμοποιούνται οι νόμοι καθυστερημένων χωρών, ενώ θα έπρεπε να χρησιμοποιηθούν ως υπόδειγμα οι νόμοι πολιτισμένων τέτοιων.

6. Αποδοκιμάζουμε οποιανδήποτε εγγύηση για έκδοση εφημερίδας για πολλούς λόγους και πρώτιστα διότι για μεν τους οικονομικώς αδύνατους δημοσιογράφους επειδή θα γίνουν υποχείριοι ενδιαφερομένων κεφαλαιούχων, για δε τους τυχόν διαθέτοντες οικονομικά μέσα, επειδή θα μειωθεί η οικονομική τους πίστη κατά ίσον ποσό, πράγμα το οποίο θα επηρεάζει τη διεξαγωγή του έργου τους.

7. Επιθυμούμε να δηλώσουμε ότι υποχρεωτική δημοσίευση ανακοινωθέντων και μάλιστα αλλεπάλληλων και κάποτε εκτενέστατων είναι επιζημιώτατη, για τον Τύπο επιβάρυνση που ισοδυναμεί προς φορολογία 40-50 λιρών το χρόνο, λόγω του χώρου που καταλαμβάνεται, στον οποίο θα μπορούσε να εμφανίζονται διαφημίσεις επί πληρωμή, επί πλέον δε παρεμποδίζει και την πνευματική πορεία του τύπου καθ' όσον εξαναγκάζεται ο δημοσιογράφος να παραλείπει συχνά άξια λόγου και επίκαιρα άρθρα ή να χάνει τις ευκαιρίες ενημερότητας σε διάφορα γεγονότα. Κατάφορη αδικία ιδιαίτερα γίνεται να υποχρεούμαστε σε δημοσιεύσεις δωρεάν ειδοποιήσεων της Κυβέρνησης οικονομικής φύσης π. χ. αιτήσεων, προσφορών κλπ. σε τέτοιαν επιβάρυνση κανένα άλλο επάγγελμα δεν υποβάλλεται.

8. Γ ια όλους τους ανωτέρω λόγους διαμαρτυρόμαστε έντονα και με όλες μας τις δυνάμεις κατά του αναχρονιστικού και ανελεύθερου νομοσχεδίου, αναμένοντας όπως η αγγλική Κυβέρνηση θα θελήσει ν' αποσύρει τούτο. Αντί του ανελεύθερου τούτου νομοσχεδίου θα ήταν να εξασφαλίζεται και κατοχυρώνεται η πλήρης ελευθερία του Τύπου, προστατευομένων συγχρόνως περισσότερον των ηθικών και υλικών συμφερόντων
της δημοσιογραφίας. Τέτοιο ακριβώς νομοθετικό μέτρον θα ήταν άξιο μιας πολιτισμένης Κυβέρνησης, ως η αγγλική και ενός Λαού πολιτισμένου ως ο Κυπριακός.Οι εκδότες πήγαν ομαδικά στον Αποικιακό Γραμματέα και του επέδωσαν το ψήφισμα διαμαρτυρίας και σύμφωνα με την εφημερίδα "Ελευθερία" της 3 Μαϊου 1930 τους απάντησε με τα εξής:

"Η Κυβέρνησις δεν επιθυμεί ποσώς να δεσμεύση διά του νέου νομοσχεδίου την ελευθερίαν του τύπου, αλλ' απλώς να τεθώσι περιορισμοί όσον αφορά τη έκδοσιν νέων εφημερίδων υπό προσώπων, μη κεκτημένων τα απαιτούμενα προσόντα".

Πρόσθετε η εφημερίδα: (Ο αποικιακός Γραμματεύς) επί πλέον εδήλωσεν ότι η Κυβέρνησις δέχεται ευχαρίστως τον έλεγχον του τύπου, εξέφρασε δε μόνον την επιθυμίαν να μη αναγράφωνται ανακρίβειαι εις τον τύπον, αι οποίαι ημπορούν να πικράνωσιν αδικουμένους δημοσίους λειτουργούς, ως συνέβη προσφάτως με δημοσίευμα ανακριβές αφορών τον διευθυντήν της Γ εωργίας και εξέφρασε την επιθυμίαν όπως εξακριβώνωνται αι ειδήσεις πριν δοθώσιν εις την δημοσιότητα. Ως προς το ζήτημα της δημοσιεύσεως δωρεάν ανακοινωθέντων υπό του τύπου, εύρεν ότι το τοιούτον μέτρον δεν είναι δίκαιον, πρώτην δε φοράν εμάνθανεν ότι ο τύπος δημοσιεύει δωρεάν κυβερνητικάς ειδοποιήσεις". Παρά τις διαμαρτυρίες των κυπρίων δημοσιογράφων και εκδοτών το Νομοσχέδιο ψηφίστηκε τελικά στη συνεδρία του Νομοθετικού Συμβουλιου της 7ης Μαϊου 1930. Η Κυβέρνηση δέχθηκε να γίνουν μερικές τροποποιήσεις και ιδιαίτερα ότι αυτή θα πλήρωνε για τις διαφημίσεις της. Ομως επέμενε στο θέμα της εγγύησης των 200 λιρών. Αναφερόταν στα πρακτικά της συνεδρίας αυτής σύμφωνα με την εφημερίδα "Ελευθερία της 10 Μαϊου 1930:

ΣΥΝΕΔΡΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗΣ
7.5.1930
Το περί Τύπου Νομοσχέδιον

Το απόγευμα της Τετάρτης επεψηφίσθη και το περί Τύπου Νομοσχέδιον εις το οποίον επηνέχθησαν αι ακόλουθοι τροποποιήσεις: Ο εκδότης εφημερίδος δεν πρέπει να έχη καταδικασθή δι οιανδήποτε πράξιν και τιμωρηθή διά φυλακίσεως, η οποία υπερβαίνει τους έξ μήνας. Διά να αποκτήση το δικαίωμα εκδόσεως εφημερίδος δέον να παραμείνη επί εν έτος εν Κύπρω, δέον δε να παράσχη εγγύησιν 200 λιρών. Ο εκδότης και τυπογράφος εντύπου υποχεούται να εκτυπώνη επ' αυτού το όνομα και την διεύθυνσιν του. Ο ιδιοκτήτης εφημερίδος θα δημοσιεύη, όλα τα επίσημα ανακοινωθέντα, τα οποία αποστέλλονται προς αυτόν προς δημοσίευσιν υπό ή εκ μέρους του αποικιακού γραμματέως επί πληρωμή δυνάμει της συνήθους διά δηιαφημίσεις κλίμακος. Ο ζητών άδειαν προς έκδοσιν εφημερίδος υποχρεούται επίσης να γνωστοποιήση τουτοχρόνως εις τον αποικιακόν γραμματέα την διά διαφημίσεις κλίμακα των πληρωμών. Ολαι αι άδειαι προς έκδοσιν εφημερίδος θα ισχύουν διά περίοδον τριών μηνών από της ημερομηνίας κατά την οποίαν θα τεθή εις εφαρμογήν ο παρών Νόμος

ΚΛΕΙΕΙ Ο ΝΕΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ: Σαν αποτέλεσμα της έγκρισης του Νόμου για έλεγχο του Τύπου το Κομμουνιστικό Κόμμα Κύπρου δέχθηκε μεγάλο πλήγμα με το κλείσιμο του εκφραστικού του οργάνου, της εφημερίδας "Νέος Ανθρωπος" στις 28 Αυγούστου 1930. Οι 200 λίρες που ως εγγύηση ζητούσε ο Κυβερνήτης ήταν πολύ μεγάλο ποσό κι έτσι διακόπηκε η κυκλοφορία της εφημερίδας. Οταν αργότερα υποβλήθηκε αίτηση για παραχώρηση άδειας επανέκδοσης του "Νέου ανθρώπου" αυτή απορρίφθηκε γιατί ο αιτητής ήταν "όχι καλού χαρακτήρα". Ομως το Κόμμα βρήκε τον τρόπο να επικοινωνεί με τα μέλη και στελέχη του με προκηρύξεις που πολλές φορές ήταν δισέλιδες, και έδιναν λεπτομέρειες για την κομματική δράση.