12.10.1911: Ο vέoς Υπατoς Αρμoστής Σερ Χάμιλτov Γκoυλvτ Αvταμς φθάvει στηv Κύπρo διαδεχόμεvoς τov Κιγκ Χάρμαv και τη "χρυσή" τoυ Αρμoστεία

S-270

12.10.1911: Ο ΝΕΟΣ ΥΠΑΤΟΣ ΑΡΜΟΣΤΗΣ ΣΕΡ ΧΑΜΙΛΤΟΝ ΤΖΩΝ ΓΚΟΥΛΤ ΑΝΤΑΜΣ ΦΘΑΝΕΙ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΔΙΑΔΕΧΟMΕΝΟΣ ΤΟΝ ΚΙΓΚ ΧΑΡΜΑΝ ΚΑΙ ΤΗ ΧΡΥΣΗ ΤΟΥ ΑΡΜΟΣΤΕΙΑ

Παράλληλα με τις κινητοποιήσεις υπέρ της Ελλάδας, οι Κύπριο προέβαιναν και σε σειρά ενεργειών για ικανοποίηση των εκκρεμούντων αιτημάτων τους τα οποία χρόνιζαν.

Πολλά από τα αιτήματα ήταν παρόμοια με εκείνα που είχαν εκθέσει τρία χρόνια νωρίτερα στο βρετανό υφυπουργό Ουίσντων Τσέρτσιλ.

Τον Οκτώβρη του 1910 (Κυπριακός Φύλαξ 2.10.1910) ο βουλευτής Λευκωσίας-Κερύνειας Θεοφάνης Θεοδότου με την ευκαιρία της παραμονής του στο Λονδίνο υπέβαλε στον υπουργό Αποικιών Λόρδο Κριού υπόμνημα στο οποίο περιλαμβάνονταν τα βασικότερα αιτήματα των Κυπρίων.

Ανάμεσα σ' αυτά τόνιζε το αίτημα για Ενωση με την Ελλάδα, και τα θέματα της κατάργησης του υποτελκού φόρου, την αναλογική αντιπροσώπευση των Κυπρίων στο Νομοθετικό, πράγμα που σήμαινε ότι ο αριθμός των Ελλήνων έπρεπε να αυξανόταν κατά τρεις, δηλαδή στους 12 από τους 9, την αναλογική αντιπροσώπευση στο Εκτελεστικό Συμβούλιο, την αντικατάσταση του επόπτη της

Παιδείας με Ελληνα, την επέκταση των σιδηροδρόμων για να καλύψουν και άλλες πόλεις και μια σειρά από πολλλα άλλα.

Ιδιαίτερα το θέμα του φόρου Υποτελειας, ή το Οικονομικό όπως αναφερόταν, αποτελούσε πάντοτε το καυτό θέμα για τους Κυπρίους- πέραν του αιτήματος για ένωση- γιατί με τον τρόπο αυτό απομιζούνταν τα οικονομικά του τόπου.

Το 1906 η αγγλική Κυβέρνηση είχε αποφασίσει ύστερα από τις συνεχείς πιέσεις των Κυπρίων και μετά από σκληρούς πραγματικά αγώνες, όπως επιχορηγεί τη νήσο με ένα ποσό 50.000 λιρών, πράγμα που σήμαινε ότι οι άλλες 42.000 λίρες από τις 92.000 λίρες που αποτελούε τη συνεισφορά του Κυπριακού λαού προς την Τουρκία, ως ενοίκιο για χρήση της Κύπρου, από το 1878, θα συνέχιζαν να φεύγουν από το νησί και το ποσό αυτό ήταν πραγματικά πολύ μεγάλο.

Γι' αυτό από τις αρχές του 1911 οι Κύπριοι με ένα υπόμνημά τους προς την βρετανική Κυβέρνηση ζήτησαν τον τερματισμό της εξαγωγής του ποσού των 42.000 λιρών και την ανάληψη της υποχρεώσεως εκ μέρους της Βρετανίας από το βρεττανικά ταμεία, πράγμα που δεν έγινε, ωστόσο, αποδεκτό.

Η θέση της Βρεττανικής Κυβέρνησης ήλθε τόσο με την καταψήφιση σχετικού ψηφίσματος στο Νομοθετικό τον Ιούνη του 1911 και αργότερα με επιστολή της Κεντρικής Κυβέρνησης προς τον Αρμοστή Κιγκ Χάρμαν υπό ημερομηνια 14 Οκτωβρίου 1911.

Η Αγγλική Κυβέρνηση ανέφερε (Κυπριακός Φύλαξ 20.11.1911) ότι το αγγλικό Κοινονβούλιο θα συνέχιζε να εγκρίνει τη συμβολή της προς τις ανάγκες της Κύπρου με τις 50.000 λίρες το χρόνο, αλλά το ποσό αυτό δεν μπορούσε να αυξηθεί.

Ταυτόχρονα ανέφερε ότι η Κεντρική κυβέρνηση δεν θα ζητούσε το τυχόν πλεόνασμα που θα υπήρχε στο νησί τα τελευταία τέσσερα χρόνια, πέραν των 90.000 λιρών και ότι τα ποσά αυτά θα μπορούσαν να διατεθούν για δημόσια έργα στο νησί.

Η απόφαση της βρετανικής Κυβέρνησης ήλθε σε μια περίοδο κατά την οποία έληγε και η αρμοστεία του Κιγκ Χάρμαν στην Κύπρο που χαρακτηρίστηκε ως "χρυσή Αρμοστεία" λόγω των πολλών μέτρων που είχε πάρει υπέρ των Κυπρίων όσο και αν αυτοί συνέχιζαν να ζητούν και άλλα.

Ο νέος αρμοστής Σερ Χάμιλτον Τζων Γκουλτ Ανταμς έφθασε στην Κύπρο στις 12 Οκτωβρίου 1911 και βρέθηκε αμέσως αντιμέτωπος με τα αιτήματα των Κυπρίων που του ζήτησαν να τα αντιμετωπίσει.

Και όπως ήταν φυσικό το πρώτο που άκουσε ήταν εκείνο της ένωσης.