1592: Σκάvδαλα στηv Εκκλησία της Κύπρoυ επί Τoυρκoκρατίας. Αvoδoς Αρχιεπισκόπoυ Αθαvασίoυ και Βεvιαμίv και καθαίρεση Αθαvασίoυ

S- 35

1592: ΣΚΑΝΔΑΛΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΕΠΙ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ. ΑΝΟΔΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΚΑΙ ΒΕΝΙΑΜΙΝ ΚΑΙ ΚΑΘΑΙΡΕΣΗ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας η Εκκλησία της Κύπρου συγκλονιζόταν από εκκλησιαστικά σκάνδαλα και ανωμαλίες.

Οι Αρχιεπίσκοποι και οι Επίσκοποι έγιναν πολλές φορές ήρωες σκανδάλων με αποτέλεσμα να καθαιρούνται συνεχώς και να παίρνουν άλλοι τη θέση που είχαν, αλλά και να έχουν και αυτοί την ίδια τύχη στη συνέχεια.

Αυτή την περίοδο Αρχιεπίσκοποι αναδεικνύονταν πολλές φορές όχι οι καλύτεροι και ικανότεροι αλλά εκείνοι που είχαν περισσότερα μέσα και χρήματα για να δώσουν στο Βεζύρη ή είχαν δυνατούς φίλους στην Πόρτα στην Κωνσταντινούπολη.

Το 1592, είκοσι περίπου χρόνια από την κατάληψη της Κύπρου από τον Λαλά Μουσταφά πέθανε ο Αρχιεπίσκοπος Τιμόθεος και ανήλθε στο θρόνο του Αποστόλου Βαρνάβα ο Αθανάσιος, ο οποίος κατά τον Φίλιο Ζανννέτο, διέπραξε "πολλά έκτροπα" κι' έτσι καταγγέλθηκε στον Πατριάρχη Αλενανδρείας Μελέτιο Πηγά.

Ο Πηγάς έστειλε πολλές επιστολές στον "αφηνιάσαντα" Αθανάσιο για να τον φέρει σε τάξη, αλλά απέτυχε κι' έτσι το 1598 έστειλε αντιπροσώπους στην Κύπρο, οι οποίοι συγκρότησαν τοπική σύνοδο και κάλεσαν τον Αθανάσιο να απολογηθεί, αλλά αυτός όχι μόνο αρνήθηκε, αλλά και απείλησε τη ζωή των μελών της Συνόδου.

Ο Αθανάσιος κατηγορείτο ανάμεσα στ' άλλα για χρηματισμό, ότι επέτρεψε τετραγνωμίες και αναγνώρισε ως νόμιμους και δεύτερο και τρίτο γάμο ιερωμένων και για άλλα πολλά.

Οι Κύπριοι έγραψαν στον Αλεξανδρείας ενώ στη διαφορά αναμίχθηκε και ο Πατριάρχης Αντιοχείας.

Ο Αλεξανδρείας έγραψε ένα τρομερό γράμμα στον Αντιοχείας για την ανάμιξη του αυτή, τονίζοντας σύμφωνα με τον Ζαννέτο:

"Εν Αιγύπτω, Β ισταμένου Μεταγειτνιώνος (Αύγουστος- Σεπτέμβριος) 1599 Μ.Χ.

Παναγιώτατε Αντιοχείας εν Κυρίω αγαπητέ αδελφέ και συλλειτουργέ, ειρήνη σοι και έλεος παρά του σωτήρος ημών.

Εγραψες μας άλλα δύο γράμματα πολλά, ανάξια και τούτα πατριαρχικής συνέσεως γράφεις πάλιν διά την υπόθεσιν και του παρανόμου Λαυρεντίου και του κατακριθέντος Αθανασίου.

Και εις μεν το εν γράμμα λέγεις πως σε έκαμεν επίτροπον ο Κωνσταντινουπόλεως να κρίνης την υπόθεσιν της Κύπρου και εις τούτο δεν συμφωνείς με τον Αγιον των Ιεροσολύμων, οπού γράφει, και γράφει πολλά, ότι η υπόθεσις της Κύπρου να κριθή εις την Πόλιν από δώδεκα αρχιερείς εις δε το έτερον γράμμα μας γράφεις πως η χειρονονία της Κύπρου είναι εσένα κατά τον κανόνα μβ της πρώτης Συνόδου και δεν γνωρίζεις πως η Εκκλησία των ορθοδόξων δεν έχει παρά είκοσι κανόνας της πρώτης Συνόδου και διά τούτο ορίζουσα η αγία τρίτη Σύνοδος η Oικουμενική να μην έχει ο Αντιοχείας να κάμη εις τας χειροτονίας της Κύπρου. Βλέπεις πως η Εκκλησία των ορθοδόξων δεν έχει παρά τους είκοσι κανόνας οι δε άλλοι θέλουσιν είσθαι απόκρυφοι, διά τούτο η Εκκλησία δεν τους έχει και εσύ κάθεσαι και ακούεις εκεινών, όπου δεν γνωρίζουσι μηδέ αγαπούσι σε κατά Θεόν, και εβγαίνεις από τον νόμον του Θεού, άνθρωπος γέροντας και Πατριάρχης.

Αλλά δεν ξέρω πως αναφέρεις και τους εν Σαρδική κανόνας, των οποίων ο πρώτος και ο δεύτερος σε εγγίζουσιν εσένα οπού αφήκες την μητρόπολιν και έγινες Πατριάρχης, ότι μηδέ εις το τέλος της ζωής ορίζουσι να αξιωθής καν της λαϊκής κοινωνίας.

Και δε σε σώνουν, ευλογημένε, αι υποθέσεις σου, αμή εμπλέκεσαι και εις ξένας και ανάποδαις διά να σε κολάση η Θεία Γραφή και ως αλλοτριο-επίσκοπον. Τέλος τι μου γράφεις εμένα περί της Κύπρου, εγώ μηδέ επιτροπικώς μηδέ γνησίως ζητώ τίποτες, καλά και να έχη ο θρόνος ούτος το κριτάτον της οικουμένης.

Αλλά ταύτα μεν περί της Κύπρου, ο οποίος αν μας ήθελεν ακούσει απ' αρχής, δεν ήθελεν είσθαι τόσον κακόν και θάνατος και ζημίαι και εκεί (έπονται δριμείαι επιπλήξεις διά παράνομον χειροτονίαν Λαυρεντίου τινός, χειροτονηθέντος εις την Επισκοπήν Σιναίου υπό του Αντιοχείας τούτου).

Εν Αιγύπτω Σεπτεμβρίου ζρή (μ.χ. 1600) (Φ.Γ.84).

Ο Αλεξανδρείας υποστήριζε καθαίρεση του Αθανασίου. Τη θέση του μάλιστα υποστήριζε και εγγράφως προς τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, ενώπιον του οποίου συγκλήθηκε τελικά Σύνοδος, παρισταμένων των Επισκόπων και άλλων ανωτέρων κληρικών, στην οποία κλήθηκαν και έδωσαν μαρτυρία αρκετοί άλλοι κύπριοι ιερωμένοι.

Η Σύνοδος αποφάσισε τελικά την καθαίρεση του Α

Αθανασίου.

Αναφερόταν στην απόφαση της καθαίρεσης:

"Ματθαίος, ελέω Θεού Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Νέας

Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης.

Θεοφιλέστατοι επίσκοποι, οι υπό την διοίκησιν της αγιωτάτης Αρχιεπισκοπής της Νέας Ιουστιανιανής ο τε Ταμάνθου (;) κυρ Ιάκωβος (Ταμασού ίσως) ο Πάφου κυρ Φιλόθεος, ο Σολίας κυρ Βενιαμίν και ο Κιτίου κυρ Ιερεμίας, εντιμότατοι κληρικοί,

οσιώτατοι καθηγούμενοι, αρχιμανδρίται και πρωτοσύγγελλοι, θεοσεβέστατοι πρωτοιερείς και ο λοιπός χριστεπώνυμος του Κυρίου λαός, Υιοί κατά πνεύμα αγαπητοί της ημών μετριότητος, χάρις είη υμίν κλπ.

Γνωστόν έστω πάσαν υμίν ότι προκαθημένης της ημών μετριότητος, συνεδριαζόντων αυτή και των παρατυχόντων ιερωτάτων μητροπολιτών και υπερτίμων των εν αγίω Πνεύματι αγαπητών ημών αδελφών και συλλειτουργών, εκομίσθη και ανεγνώσθη και η αρτίως αποσταλείσα προς ημάς αναφορά υμών, και δι' αυτής έγνωμεν και εμάθομεν, ότι ο οπωσδήποτε χρηματίσας Αρχιεπίσκοπος υμών Αθανάσιος καταφρονίσας μετά των άλλων και της κατά διαφόρους καιρούς εκφωνηθείσης ούτω νουθεσίας τε και αργίας και ενοχής καθαιρέσεως παρά του μακαριωτάτου πάπα και πατριάρχου κυρ Μελετίου, του εν αγίω Πνεύματι αγαπητού αδελφού και συλλειτουργού της ημών μετριότητος, προσέθετο και πλείονα άλλα τοις προτέροις αυτού αμαρτήμασι τε και ατοπήμασι και κατεπολέμησεν έργα άθεσμα και παράνομα και των θείων κανόνων εκτός όσοι δη κατ' είδος γράφετε.

Ο γαρ μακαριώτατος ούτος Αλεξανδρείας κυρ Μελέτιος ου μόνον εν Αλεξανδρεία έτι ων διεξάμενος γράμματα παρά της επαρχίας υμών τα του δηλωθέντος Αρχιεπισκόπου αυτού Αθανασίου άμα τω λαβείν την του Κωνσταντινουπόλεως θρόνου επιτροπήν, γράμματα έπεμψεν αυτού, ίνα τα κατά του ειρημένου Αθανασίου εξερευνηθώσιν, άπερ ήσαν ή τε διάρρηξις και σχέσις των ιερών αντιμινσίων μαρτύρων αγίοις λειψάνοις καθηγιασμένων και η αντί τούτων, δώρων χάριν και ένεκα αργυρίου δόσις του ιδίου ειλητού και αι τετραγαμίαι και αι των διστεφάνων και τριστεφάνων ιερέων συγχωρήσεις, τα τ' άλλα πολλά των ατόπων αλλά και πάλιν και άλλων πολλών αναφορών ανελθουσών, γράμματα έπεμψεν επιτίμια, οις ουδόλως επείσθη ο ρηθείς Αθανάσιος, όλως τη εξωτερική στηριζόμενος δυναστεία.

Οθεν και επειδή ο μακαριώτατος ούτος Αλεξανδρείας ως έμαθεν ουδέν ανύων δεχόμενος και πέμπων τα γράμματα, αιτήσει πάλιν και αξιώσει υμών, δεν έγνω και εξάρχους αυτού εντεύθεν πέμψαι, εις την κατά τρόπον θεωρίαν, τε και εξέτασιν των πολλάκις δι' αναφορών υμών, ανενεχθέντων τηλικούτων ατοπημάτων, και δη απέστειλε τους οσιωτάτους παπά Ιερεμίαν και τον Ιεροδιάκον κυρ Ανθέμιον, μετά δυνάμεως εκκλησιαστικής τε και βασιλικής, έχοντας άδειαν αυτόθι κατά τρόπον μεθ' υμών, εξετάσαι και ερευνήσαι τα του ανωτέρω ρηθέντος Αρχιεπισκόπου εγκλήματα, οίτινες κατά τρόπον παραγενόμενοι μετά την ανάγνωσιν των συνοδικών γραμμάτων, Συνόδου γενομένης τοπικής αυτόθι μεν τρισσώς διαμυνθήναι εφρόντισαν τον αρχιεπίσκοπον τούτον, προσώποις χρησάμενοι επισκόπων και κληρικών, ιερωμένων

και λαϊκών ως εφάνη ανεγνώσθη και εμαρτυρήθη, ο δε γε Αρχιεπίσκοπος ως και πολλάκις, το ιερόν της εκκλησίας κριτήριον, και καταφρονών των θείων και ιερών νόμων και κανόνων, ουδόλως απήντησε, και διά τούτο εκρίθη κανονικώς και απόντος αυτού γραφήν και θεωρηθήναι τα κατ' αυτού εγκλήματα.

Α: Εμαρτυρήθη παρά του καθηγουμένου της Μονής του Αγίου Ιωάννου του Χρυσορρήμονος Ουτζεβεντή, και παπά Παρθενίου Ιεροδιακόνου Παχωμίου, Δημητρίου Αθηναίου και άλλων ιερωμένων και λαϊκών, έτι έσχισεν αδεώς τα ιερά αντιμίνσια και διά γράμματος οικειοχείρου, ο και συνοδικώς ανεγνώσθη, προσέταττε τοις εξάρχοις αυτού διαρρηγνύειν και αφανίζειν αυτά και αντ' αυτών απεμπολείν αντιμίνσια και ειλητά νέα, χρυσίου αναγνωγής ένεκα, ως και περί τούτου εμαρτύρησε παπά Θεόδωρος χαρτοφύλαξ και έτερος παπά Ιωάννης εξ Αμμοχώστου πως προστάξει του Αρχιεπισκόπου αυτού Αθανασίου έκαυσεν αντιμίνσια μεν εν χωρίω Αλυκαίς, όπισθεν διαπραξάμενος ταύτα του βήματος του χωρίου και παρά παπά Λεοντίου εφημερίου του Αγίου Κασσιανού πως εώρακεν αντιμίνσια εν τω μαγειρείω του Αρχιεπισκόπου αυτού ερριμένα εις χρήσιν των χυτρών.

Β: Οτι έσχισε πελέκει τον πατριαρχικόν θρόνον τον παλαιόν Ιεροσολύμων, του Πατριάρχου εκείνου κυρ Γερμανού μακαρίτου και έλαβε το εν αυτώ μαρτυρικόν λείψανον (ουδέν περί του θρόνου τούτου και λειψάνου αλλαχόθεν γινώσκομεν) ως εμαρτυρήθη παρά του παπά Ιωάννου της Αμμοχώστου (ενταύθα φαίνεται ευρίσκετο ο εν λόγω θρόνος) Ματθίου τε του Δειματίου και Πέτρου του υιού παπά Λαυρεντίου και ετέρων κληρικών και προς τούτοις εμαρτυρήθη πως συνεχώρησε και τετάρτους γάμους και πολυγαμίας άλλας ως και τινας αποκαρέντας μεν πρώτον μοναχούς, ύστερον δε γήμαντας και ιερωσύνης αξιωθέντας παρ' αυτού και έτι ιερείς διγάμους όντας και τριγάμους λειτουργείν εσυγχώρησεν, ως και άλλα πολλά άθεσμα ανδρόγυνα, χρημάτων ένεκα και συνοικέσια παράνομα άδειαν έδωκε και εγένετο, διαζευγνύς αλόγως και συνιστών πάλιν παραλόγως αυτά, περί ων πάντων εμαρτύρησαν και άλλοι ικανοί και αξιότιμοι μάρτυρες, ως φαίρονται τη αναφορά ημών, α δη πάντα μαθών ο Αρχιεπίσκοπος και την επικειμένην αυτών καθαίρεσιν διελιάσαν εβουλεύσατο ανελεί τους εξάρχους, παροδούς αυτούς προς τους έξω οι και εφυλάκισαν και αλύσεσιν έδησαν και ήγαγον εις κίνδυνον θανάτου και ει μη Κύριος εβοήθησεν απώλλοντα.

Ενθεν έτι, επειδή συνοδικώς αναγνωσθεισών των αναφορών, των περιεχουσών τα εξ αρχής έως του νυν και ποιουσών πάντα τα του Αρχιεπισκόπου τολμήματα, και των συνοδικών γραμμάτων, των παραινεσάντων αυτώ και ουκ εφρόντισαν απολογηθήναι και προσέτι κατεφρόνισεν και του συνοδικού εξαρχικού γράμματος και έτι της προς ημάς πεμφθείσης αναφοράς αναγνωσθείσης εχούσης και άλλα εγκλήματα, εδεήθησαν οι νεωστί εκείθεν ανελθόντες ίνα καν τω παρόντι, γράμματα ημέτερον συνοδικόν εκδοθή κατά τους κανόνας την αξίαν αυτώ επάγον παιδείαν τούτου χάριν εντολής ούσης εν ταις θείαις γραφαίς ίνα είτε πάσχει, είτε χαίρει εν μέρος συμπάσχωμεν ή συγχαίρωμεν αλλήλοις, άλλως τε και άδειαν έχοντες και χρέος απαραίτητον το τας δεομένας επισκέψεις εκ των εκασταχού εκκλησιών μη αποπέμπειν, αλλ' αποδέχεσθαι και χείρα βοηθείας ορέγειν διασκεψάμενοι συνοδικώς, γνώμη εγγράφω και συνανινέσει του Μακαριωτάτου αυτού Αλεναδρείας

αποφαινόμεθα, εν Αγίω Πνεύματι ίνα διά τα άθεσμα αυτά τα ρηθέντα υπάρχη και μένη ο αυτός Αρχιεπίσκοπος καθημένος και γεγυμνωμένος πάσης αρχιερατικής ενεργείας και τάξεως και εστερημένος τη τε αξίας και του θρόνου της κυπρίων Αρχιεπισκοπής, ης απέβη αδοκιμάστως, ου γαρ η αρχή αδόκιμος και το παν απόβλητον, ως φησίν ο σοφός, οφειλόντων πάντων ιερωμένων και κληρικών και πάντων Κυπρίων, μη έχειν έτι αυτόν Αρχιεπίσκοπον Κύπρου ή τιμάν, ή παρέχειν αυτόν, ή κατά τι βοηθείν αυτώ φιλούντι καταδυναστεύειν και των καλών καταφρονείν ως και των θείων νόμων και ιερών κανόνων και γαρ όστις αν είη έτι συν αυτώ, αργός έστω και καθηρημένος ιερωμένος ων των λαϊκών δε αφωρισμένος και ασυγχώρητος από θεού και μετά θάνατον αδιάλυτος αιωνίως και έξω της Εκκλησίας Χριστού πανοικεί ως κακιών, συναίτιος, ούτω γενέσθω και μη άλλως, όθεν και επεδόθη εις ασφάλειαν, η δε του Θεού χάρις είτε μετά πάντων υμών.

Εν μηνί Ιουνίω Ινδικτιώνος ιγ (1600)".

Τον καθαιρεμένο Αθανάσιο διαδέχθηκε ο Βενιαμίν (ο Επίσκοπος Σολέας που τάχθηκε υπέρ της καθαίρεσης του). Ο Βενιαμίν έμεινε στο Θρόνο του Αποστόλου Βαρνάβα για μια δεκαετία.

Ωστόσο ο Αθανάσιος το έφερε βαρέως και προκάλεσε διάσπαση ανάμεσα στο λαό για ένα μεγάλο διάστημα.

Τελικά όμως αναγκάστηκε να σταματήσει τις δολοπλοκίες και να αποσυρθεί μια και καλή μια και είχε χάσει το παιγνίδι.