23.7.1974: Ενώ η πρώτη φάση της εισβολής έχει τελειώσει μια μικρή μονάδα στον Πενταδάκτυλο εξοπλισμένη με όπλα Γκρήνερ που χρησιμοποιούσε η Αστυνομία εναντίον των αδέσποτων σκύλων περιμένει διαταγή για να ανιμετωπίσει τα τουρκικά τανκς

S-2296

23.7.1974: ΕΝΩ Η ΠΡΩΤΗ ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΜΟΝΑΔΑ ΣΤΟΝ ΠΕΝΤΑΔΑΚΤΥΛΟ ΕΞΟΠΛΙΣΜΕΝΗ ΜΕ ΟΠΛΑ ΓΚΡΗΝΕΡ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΕ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΑΔΕΣΠΟΤΩΝ ΣΚΛΥΛΩΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΔΙΑΤΑΓΗ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΤΑΝΚΣ. (ΤΟ 3o ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟY ΤΟΥ ΕΦΕΔΡΟΥ ΑΝΘΥΠΟΛΟΧΑΓΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΣΑΒΒΑ ΠΑΥΛΙΔΗ, ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΡΝΑΚΑ ΤΗΣ ΛΑΠΗΘΟΥ)

Ο Εφεδρος ανθυπολοχαγός των ΛΟΚ Δάσκαλος Σάββας Παυλίδης από το Λάρνακα της Λαπήθου στο τρίτο μέρος του ημερολογίου του για την τουρκική εισβολή αναφέρεται στη μεατκίνηση της μονάδας προς τη διάβαση Βασίλειας- Λάρνακα Λαπήθου προς το κέντρο Πία Πέλλα στον Πενταδάκτυλο.

Συνεχίζει:

ΔΕΥΤΕΡΑ 22 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974: Σαν ξημέρωσε προσπαθήσαμε και πάλι να έλθουμε σε επαφή με κάποια στρατιωτική διοίκηση ώστε να αναλάβουμε δράση. Σκεφτήκαμε να συνεννοηθούμε και με τους άλλους ανθυπολοχαγούς του Λόχου του Τάγματος του κ. Πανταζή και να αναλάβουμε από κοινού κάποια προσπάθεια.

Συναντήθηκα τότε με τους ανθυπολοχαγούς Σόλωνα Γρηγορίου, Κυριάκο και Κύκκο. Τελικά ανάλαβε ο συνάδελφος Γρηγορίου να επικοινωνήσει με τη διοίκηση του τάγματος που βρισκόταν προς την περιοχή Λαπήθου. Πράγματι ο Γρηγορίου πήρε ένα μικρό αυτοκίνητο και κατευθύνθηκε προς τη Βασίλεια. Εμεις αναμέναμε το αποτέλεσμα.

Μετά το μεσημέρι μας επισκέφθηκε ο Λοχαγός Προκόπης, συνοδευόμενος από τον αστυνομικό Δημήτριο Σολογιάννη. Ο κ. Προκόπης είχε αυτές τις μέρες σαν έδρα του το σωματείου "Μαυρομματης" όπου έφευγαν πολλοί έφεδροι στρατιώτες.

Ο κ. Προκόπης συγκέντρωσε όλους τους άνδρες και μας μίλησε. Μας είπε ότι οι θέσεις που ταχθήκαμε να φυλάγουμε πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στις κινήσεις μας για να μη μας εντοπίσει η αεροπορία.

Κάτι τέτοιο θα μπορούσε ν' αποβεί μοιραίο γιατί ήταν πολύ εύκολο να μας ρίψουν εμπρηστικές βόμβες και να προκληθούν πυρκαϊές στο δάσος που μας έκρυβε.

ο κ. Προκόπης μας ανέφερε ότι όλοι θα θεωρούμαστε σαν ανήκοντες στο 366 Τ.Ε. όπως και οι έφεδροι που βρίσκονταν στην περιοχή του χωριού Λάρνακας της Λαπήθου.

Ζήτησε τέλος από μένα καταστάσεις των ονομάτων των εφέδρων που βρίσκονταν μαζί μου.

Σε λίγο κατέφθασε και ο συνάδεφος Σόλωνας Γρηγορίου. Κατάφερε να επικοινωνήσει με τη διοίκηση του τάγματος και μας πληροφόρησε ότι σύντομα θα μας ανετίθετο κάποια αποστολή. Ετσι είχαμε επί τέλους συνδεθεί με κάποια αρμόδια στρατιωτική αρχή. Αφού πέρασαν κιόλας τρεις ολόκληρες μέρες από την ημέρα της ενάρξεως του πολέμου.

ΤΡΙΤΗ 23 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974: Η μέρα κύλησε χωρίς καμιά ιδιαίτερα εξέλιξη. Συνεχίσαμε να κρατούμε τις θέσεις μας, σύμφωνα με τις οδηγίες του Λοχαγού Προκόπη. Εξακολουθήσαμε να δεχόμαστε επιθέσεις της τουρκικής αεροπορίας, αλλά μέναμε στις θέσεις μας και περιμέναμε.

Στο μεταξύ ο κόσμος που άφηνε τα σπίτια του στα χωριά της παραλίας της Κερύνειας ολοένα και πλήθαινε. Τα βουνά γέμισαν με γέροντες νεόυς και παιδιά που γυρεύουν κάποιου κάποιο καταφύγιο.

Η πληγή της προσφυγιάς ξαπλωνόταν επικίνδυνα και απειλούσε να μεταδοθεί σαν επιδημική ασθένεια και στη δική μας περιοχή. Η ανησυχία κορυφώθηκε καθώς ακούσαμε από τους ξερριζωμένους αυτούς ανθρώπους για τα τόσα φρικτά απάνθρωπα που συνέβαιναν προς το μέρος της Κερύνειας:

- Βομβαρδίζουν τα σπίτια και τα λεηλατούν, βάζουν φωτιές στα δάση μας, σκοτώνουν ανεξέλεγκτα γέροντες, νέους και παιδιά, σκορπούν παντού τον φόβο και τον τρόμο, μας έλεγαν.

Καταλάβαμε πως τα πράγματα προχωρούσαν από το κακό στο χειρότερο. Νοιώθαμε τον κίνδυνο να βρεθούμε σε λίγο κι' εμείς στην ίδια δυσάρεστη θέση και ζούσαμε κιόλας την εφιαλτική στιγμή που θα βλέπαμε μπροστά μας τα μπουλούκια των τούρκων στρατιωτών να προχωρούν προς τις θέσεις μας, πάνοπλοι, σαν αστακοί, έχοντας σαν ατσάλινη ασπίδα τους τον όγκο και το πλήθος των ακτύπητων αρμάτων μάχης.

Κι' εμείς προσπαθούσαμε να αναμετρήσουμε τις δυνάμεις και να υποχλογίζουμε το βαθμό της αποτελεσματικότητας των πυρών μας.

Οπως ανέφερα πιο πάνω, ο οπλισμός μας περιοριζόταν κατά κανόνα σε τριάντα περίπου "Γκρήνερ" που χρησιμοποιούσε η Αστυνομία για να φονεύει αδέσποτους σκύλους, κάπου δέκα μέχρι δεκαπέντε τυφέκια αρ. 4, και δύο ή τρεις όλμους των εξήντα χιλιοστών. Η κατάσταση ήταν δραματική αναφορικά με τα πυρομαχικά.

Πέρα από αυτό πάνω από τους μισούς έφεδρους που ήταν μαζί μας παρέμειναν ακόμη χωρίς ατομικό οπλισμό και οι περισσότεροι είμαστε ακόμη ντυμένοι με τα πολιτικά μας ρούχα, έτσι όπως τρέξαμε να παρουσιαστούμε στις μονάδες μας από την πρώτη ημέρα της εισβολής.

Κι' όμως νοιώθαμε έντονα πως σύντομα θα είχαμε να αντιμετωπίσουμε τον εχθρό. Και μας τρόμαζε η σκέψη πως θα έπρεπε να τα βάλουμε με άρματα μάχης χρησμοποιώντας "γκρήνερ" και τυφέκια.

ΤΕΤΑΡΤΗ 24 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974: Ενώ η σκέψη μας στρεφόταν όλο το βράδυ γύρω από το πρόβλημα της αμυντικής οργάνωσης των θέσεων μας, ώστε να έχουμε όσο το δυνατόν περισσότερα σημαντικά αποτελέσματα, σε περίπτωση προελάσεως των τούρκων, μας ήλθε σήμερα μια διαταγή που προκάλεσε ανησυχία.

Λίγο μετά ο μεσημέρι και μόλις οι έφεδροι είχαν πάρει το γεύμα τους, μας φώναξαν. Ο λοχαγός Προκόπης ήθελε να μιλήσει σε μένα και στον συνάδελφο μου Σόλωνα Γρηγορίου:

"Ελήφθη διαταγή από τον αντισυνταγματάρχη κ. Μπούφα να κινηθεί αμέσως μια διμοιρία εφέδρων καταδρομέων στην περιοχή του 6 Μιλίου της Κερύνειας διά να ενισχύσει ένα λόχο καταδρομέων που κρατούν τις θέσεις εκεί".

Βρεθήκαμε για μια στιγμή σε δύσκολη θέση, χωρίς όμως υπεκφυγές απαντήσαμε στον κ. Λοχαγό πως θα ενεργούσαμε το συντομότερο να ετοιμασθεί η διμοιρία που ζήτησε.

Καλέσαμε αμέσως όλους τους εφέδρους και τους μιλήσαμε. Τους είπαμε καθαρά το περιεχόμενο της διαταγής και ζητήσαμε να περάσουν δεξιά όσοι τύγχανε να είναι έφεδροι καταδρομείς. Για άλλη μια φορά αποδεικνυόταν στην πράξη πως ο τίτλος του καταδρομέα είναι περισσότερο φόρτος ευθύνης, παρά έκφραση φιγούρας και επίδειξης όπως μερικοί τουλάχιστον πιθανόν να υποστηρίξουν.

Συνολικά βρέθηκαν περίπου 45 έφεδροι καταδρομείς. Οι μισοί ήταν ακόμη άοπλοι και με πολιτικά ρούχα, μη εξαιρουμένου και του υποφαινομένου. Δώσαμε αμέσως εντολή να δώσουν στολές και όπλα στους καταδρομείς. Οι υπόλοιποι έφεδροι που θα παρέμεναν στις θέσεις μας στη διάβαση Βασίλειας- Λάρνακας Λαπήθου. Για καλή μας τύχη τη ίδια ώρα έφθασε κι' ένα τζιπ με τον Νεόφυτο Ιακώβου και μερικούς άλλους γεμάτο στρατιωτικές στολές, άρβυλα και κράνη.