28.8.1974: Σκληρά βασανιστήρια με σβήσιμο τσιγάρου στο σώμα ενός νέου από τον Λεονάρισσο μετά την κατάληψη του χωριού του από τους εισβολείς.

S-2248

28.8.1974: ΣΚΛΗΡΑ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ ΜΕ ΣΒΗΣΙΜΟ ΤΣΙΓΑΡΟΥ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΕΟΝΑΡΙΣΣΟ ΜΕΤΑ ΤΗN ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ

Στις 20 Αυγούστου οι Τούρκοι εισβάλλουν στο χωριό Λεονάρισσος, ένα από τα μεγάλα χωριά της Καρπασίας πριν από τη Γιαλούσα και το Ριζικάρπασο.

Ο Λεονάρισσος βρίσκεται στο κέντρο της Χερσονήσου.

Στο χωριό έχουν ήδη φθάσει οι πληροφορίες για τα βασανιστήρια, τους βιασμούς και τις εκτελέσεις στις οποίες προέβη ο τουρκικός στρατός εισβολής. Αλλά όταν για πέντε ολόκληρες ημέρες οι Τούρκοι εκτός από ποριπολίες δεν προβαίνουν σε καμιά άλλη ενέργεια, οι ανησυχίες τους αρχίζουν να περιορίζονται.

Ξαφνικά όμως στις 25 Αυγούστου, έντεκα ημέρες μετά την έναρξη της δεύτερης φάσης της τουρκικής εισβολής, οι Τούρκοι συγκεντρώνουν τους κατοίκους στο προαύλιο της εκκλησίας και ξεχωρίζουν τους άνδρες από τς γυναίκες. Οι γυναίκες αφήνονται ελεύθερες όπως επίσης και οι κάπως πιο ηλικιωμένοι.

Οι νέοι γύρω στα 48 άτομα, μεταφέρονται στο Μπαρ "Σίμος" και κρατούνται για άλλες τρεις ημέρες. Το κέντρο έχει μετατραπεί σε πρόχειρο αρχηγείο της περιοχής, γιατί οι Τούρκοι μεταφέρουν εδώ και άλλους Ελληνες από τα γύρω χωριά σαν πρώτο σταθμό προς την αιχμαλωσία.

Στο χωριό οι Τούρκοι διορίζουν τον Μιχάλη Παπαγιώργη ως υπεύθυνο και υπόλογο σ' αυτούς για ό,τι συμβεί. Ετσι ενώ οι νέοι μεταφέρονται στην αιχμαλωσία οι άλλοι κάτοικοι του χωριού εγκλωβίζονται παραμένουν πια έρμαιο στη διάθεση των Τούρκων.

Στις 9 Σεπτεμβρίου μια ομάδα από τους Τούρκους στρατιώτες εισβάλλει στο σπίτι του Αντώνη Θεωρή που μένει με τη σύζυγο του Κατερίνα και τον γιο τους Κυριάκο 18 χρόνων. Καλούν το νέο να τους ακολουθήσει. Αυτός ανύποπτος τους ακολουθεί οπότε ένας στρατιώτης τον διατάζει να ανέβει στο αυτοκίνητο λέγοντας ότι τον θέλουν για ανάκριση.

Στο δρόμο όμως του δένουν τα χέρια και τα μάτια και τον μεταφέρουν στο στρατόπεδο "Καράολος" στο Βαρώσι.

Το στρατόπεδο έχει μετατραπεί σε ανακριτήριο των συλλαμβανομένων Ελληνων. Από εδώ οι περισσότεροι μεταφέρονται στην αιχμαλωσία.

Τον νεαρό "υποδέχεται" στο στρατόπεδο μια ομάδα από στρατιώτες που αρχίζουν να τον κτυπούν με τα χέρια τους και τα υποκόπανα των όπλων τους, ενώ τον κλωτσούν σε διάφορα μέρη του σώματος του.

Από το πολύ ξύλο το σώμα του Θεωρή μουδιάζει κι' έτσι δεν αισθάνεται πια τους πόνους ούτε όταν τον μεταφέρουν σε ένα περιβόλι στην περιοχή της Δερύνειας, όπου αφού τον ξεγυμνώνουν τον κτυπούν και πάλι αλύπητα με ένα πλαστικό σχοινί.

Ο νεαρός χάνει τις αισθήσεις του και πέφτει στο έδαφος. Αλλά τα βάσανα του δεν τελειώνουν εδώ. Το αίμα τρέχει από τις πληγές του. Οι Τούρκοι ομως δεν φαίνονται να γνοιάζωνται. Σαν συνέρχεται ένας στρατιώτης τον πλησιάζει κρατώντας ένα κασμά. Τρομοκρατημένος ο νέος βλέπει τον Τούρκο να τον πλησιάζει και φοβάται ότι θα τον αποτελειώσει. Ο Τούρκος δεν φαίνεται να βιάζεται. Σαν φθάνει κοντά του, του δίνει τον κασμά και τον καλεί να ανοίξει ένα λάκκο όσο είναι και το σώμα του.

Μετά από πολλές δυσκολίες κάποτε ανοίγει τον λάκκο και ένας Τούρκος τον σύρει στην άκρη του λάκκου και απομακρύνεται μερικά μέτρα. Στη συνέχεια σύρει το περίστροφο του και τον σημαδεύει. Το αίμα του νέου παγώνει. Περιμένει από στιγμή σε στιγμή την εκτέλεση του. Βλέπει το δάκτυλο του Τούρκου στρατιώτη να πιέζει σιγά, σιγά, τη σκανδάλη, αλλά είναι αδύνατο να κινηθεί. Ο Τούρκος στρατιώτης πιέζει πιο δυνατά τη σκανδάλη, αλλά ο νεαρός ακούει μόνο το "κλικ" που κάνει ο επικρουστήρας. Ο Τούρκος στρατιώτης γελά με το πάθημα του νέου που έχει τρομοκρατηθεί.

Στο τέλος ο Αντώνης Θεωρή μεταφέρεται σε ένα μικρό σπίτι που οι Τούρκοι το χρησιμοποιούν σαν αποθήκη και αφού του δίνουν στρατιωτικά ρούχα να φορέσει τον μεταφέρουν στο στρατόπεδο "Καράολος" και τον οδηγούν μπροστά σε ένα αξιωματικό τους:

- Θα σε πάρω σε Νοσοκομείο για θεραπεία, του λέγει, αλλά θέλω να μου υποσχεθείς ότι όποιος σε ρωτήσει θα του πεις ότι τα τραύματά σου προήλθαν από κτυπήματα Ελλήνων Αξιωαματικών, οι οποίοι σου είχαν ζητήσει να καταταγείς στην Εθνική Φρουρά και αρνήθηκες και γι' αυτό σε κακοποίησαν. Θα τους πεις επίσης ότι εσύ κατόρθωσες να ξεφύγεις και ζήτησες την προστασία των τουρκικών δυνάμεων για να σε θεραπεύσουν.

Ο νεαρός δεν έχει άλλη εκλογή προκειμένου να γλυτώσει.

Οι Τούρκοι τον μεταφέρουν με στρατιωτικό αυτοκίνητο στο Νοσοκομειο Αμμοχώστου. Ο γιατρός ζητά λεπτομέρειες για τον τραυματισμό του. Και ο Θεωρή του αφηγείται το παραμύθι που του είχε πει ο τούρκος αξιωματικός προηγουμένως.

Σε λίγο ο Θεωρή έχει επισκέπτες. Είναι μια ομαδα από Τούρκους δημοσιογράφους στους οποίους αφηγείται το ίδιο παραμύθι.

Μαζί με τους δημοσιογράφους έρχεται και ο στρατιωτικός διοικητής της Αμμοχώστου, ο οποίος τον καλεί να του δώσει περισσότερες πληροφορίες για όσα είχε αναφέρει.

Ο Θεωρή δυσκολεύεται να απαντήσει.

- Μήπως υπάρχουν κρυμμένοι και άλλοι Ελληνες αξιωματικοί εδώ, τπν ρωτά ο Τούρκος αξιωματικός.

Ο αξιωματικός επιστρέφει και την επομένη απειλητικός και επιθετικός. Αρχίζει να βασανίζει το νεαρό γιατί είτε δεν πίστεψε το παραμύθι του είτε θέλει να μάθει που βρίσκονται και άλλοι Ελληνες αξιωματικοί. Αυτή τη φορά χρησιμοποιεί ξυραφάκια με τα οποία του ξεσχίζει σιγά, σιγά το σώμα του νέου που επιμένει στην ιστορία του. Ο αξιωματικός ακολουθεί τώρα μια νέα τακτική. Ανάβει ένα τσιγάρο και το σβήνει στο σβέρκο του Θεωρή. Αυτός υποφέρει, αλλά φοβούμενος αντίποινα επαναλαμβάνει πως λέει την αλήθεια.

Επιμένει όμως και ο Τούρκος αξιωματιός. Τη δεύτερη φορά σβήνει με μεγαλύτερη μανία το τσιγάρο του στο στήθος του νέου. Οι πόνοι είναι αβάστακτοι. Και σαν βλέπει τον αξιωματικό να ανάβει ένα νέο τσιγάρο αποφασίζει να πει όλη την αλήθεια.

Ο Τούρκος αξιωματικός δείχνει κατανόηση.

Δείξε μου ποιοι σε βασάνισαν και μη φοβάσαι τίποτα.

Από αυτή τη στιγμή ο Θεωρή βρίσκεται υπό την προστασία του Τούρκου αξιωματικού που τον επισκέπτεται μάλιστα στο Νοσοκομείο για να βεβαιωθεί ότι είναι όλα καλά. Από το νοσοκομείο αφίνεται ελεύθερος ύστερα από αρκετές ημέρες.

Πίσω στον Λεονάρισσο, όμως, τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά. Οι εγκλωβισμένοι αισθάνονται πιο πιεστικά την παρουσία του τουρκικού στρατού και λίγοι, λίγοι φεύγουν προς τις ελεύθερες περιοχές.