16.8.1974: Ο Αγιος Σέργιος καταλαμβάνεται από τον τουρκικό στρατό και τουρκοκύπριοι τον λεηλατούν και παίρνουν μαζί τους ότι μπορούν να μετακινηθεί.

S-2237

16.8.1974: Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΓΙΟΣ ΚΑΤΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΟΙ ΤΟΝ ΛΕΗΛΑΤΟΥΝ ΚΑΙ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΕΤΑΚΙΝΗΘΕΙ

Το χωριό Αγιος Σέργιος βρίσκεται στα αριστερά του δρόμου Αμμοχώστου-Καρπασίας στα ενδότερα του κόλπου της Αμμοχώστου και της αρχαίας πόλης της Σαλαμίνας σε απόσταση δεκαπέντε περίπου χιλιομέτρων βόρεια του Βαρωσιού.

Οι Τούρκοι φθάνουν στο χωριό στις 16 Αυγούστου και ενώ οι περισσότεροι κάτοικοι έχουν φύγει.

Ενας από τους λίγους κατοίκους που έχουν επιστρέψει στις 16 Αυγούστου για να φροντίσει τα ζώα του, είναι ο Λοϊζος Μιχαήλ, ιδιοκτήτης μικρής φάρμας έξω από το χωριό.

Ο Μιχαήλ έφθασε στη φάρμα του και άρχισε να περιποιείται τα ζώα του χωρίς να τον αντιληφθεί κανένας. Ενώ εργάζεται, όμως, βλέπει στα ακραία σπίτια του χωριού μερικούς τούρκους να σπάζουν τις πόρτες και τα παράθυρα τους και να λεηλατούν το χωριό και να μαζεύουν ότι οικιακά σκεύη και έπιπλα βρίσκουν.

Ο Μιχαήλ τρομοκρατείται και σπεύδει προς το σπίτι του αλλά για κακή του τύχη τον αντιλαμβάνεται ο τουρκικός στρατός που αρχίζει να τον καταδιώκει. Στο σέντε του σπιτιού του βρίσκονται πολλά άχρηστα αντικείμενα, όπως μερικές σπασμένες καρέκλες και πολλά κενά κιβώτια... Κρύβεται σε ένα από αυτά και περιμένει.

Πραγματικά σε λίγο φθάνουν οι Τούρκοι στρατιώτες και αρχίζουν εξονυχιστική έρευνα για να τον εντοπίσουν. Κάνουν στην κυριολεξία το σπίτι άνω- κάτω, αλλά δεν τον βρίσκουν. Από το θυμό τους οι Τούρκοι μπήγουν με μανία τις λόγχες των όπλων τους πάνω στους σάκκους με τα σιτηρά, με την ελπίδα ότι ίσως σε ένα από αυτούς θα έχει κρυφθεί ο Μιχαήλ. Αυτός όμως μέσα στην κρυψώνα του, που είναι ένα μικρό ξύλινο κιβώτιο, κρατά ακόμα και την αναπνοή του για να μην τον ακούσουν.

Υστερα από αρκετή ώρα οι Τούρκοι φεύγουν, αλλά σε λίγο ακούει φωνές στα ελληνικά. Βγαίνει έξω. Πραγματικά είναι μερικοί Ελληνες συγχωριανοί του.

- Μας συνέλαβαν οι Τούρκοι και μας πήραν στο στρατόπεδο Καραόλου όπου μας βασάνισαν αφάνταστα του λένε. Τώρα μας έφεραν στο χωριό μέχρι να δούμε τι θα γίνει.

Ο Μιχαήλ συνενώνεται μαζί τους και ακολουθεί τη μοίρα τους Πάνε στο σπίτι κάποιου συγχωριανού τους όπου το βράδυ τους επισκέπτονται και πάλι οι Τούρκοι στρατιώτες:

- Θα πεθάνετε όλοι, ουρλιάζει ένας από αυτούς. Εξαφανίστηκαν δυο Τούρκοι στρατιώτες. Εσείς τους σκοτώσατε. Αν δεν βρεθούν μέχρι το πρωί θα σας σκοτώσουμε όλους.

Για καλή τους τύχη οι Τούρκοι επιστρέφουν στη μονάδα τους λίγο πριν λήξει η προθεσμία. Ολη τη νύκτα λεηλατούσαν ελληνικά σπίτια.

Οι Ελληνες μεταφέρονται αργότερα στην Εκκλησία του Αγίου Σεργίου, η οποία έχει ήδη λεηλατηθεί από τους Τούρκους.

Ακολούθως τους μεταφέρουν στις Κλαψίδες, κοντά στην παραλία και στη συνέχεια και πάλι στο στρατόπεδο του Καραόλου.

Ενας από τους αιχμαλώτους γράφει:

"Στον Καράολο μένουμε άλλες δυο μέρες νηστικοί και διψασμένοι. Μας έχουν δέσει τα μάτια και τα χέρια πισθάγκωνα. Την επομένη μας πετούν μέσα στα αυτοκίνητα. Στο δρόμο το μαρτύριο είναι ακόμα πιο μεγάλο. Σε διάφορα σημεία του δρόμου τα αυτοκίνητα σταματούν. Οι Τούρκοι μας κατεβάζουν από το αυτοκίνητο και μας κτυπούν αλύπητα. Στο γκαράζ Παυλίδη όπου φθάνουμε οι Τούρκοι μας μεταφέρουν στην Κερύνεια και στην αιχμαλωσία. Δεκαέξη όμως από τους αιχμαλώτους που είναι προχωρημένης ηλικίας μένουν στο γκαράζ Παυλίδη και αφήνονται ελεύθεροι αργότερα".