22.7.1974: Οι τούρκοι προελαύνουν στην Θέρμια, κοντά στην Κερύνεια, και αρχίζουν τις δολοφονίες και τις συλλήψεις των εγκλωβισμένων στο χωριό τους.

S-2199

22.7.1974: ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΠΡΟΕΛΑΥΝΟΥΝ ΣΤΗ ΘΕΡΜΙΑ, ΚΟΝΤΑ ΣΤΗ ΚΕΡΥΝΕΙΑ, ΚΑΙ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΙΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΤΩΝ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΟΥΣ

Παράλληλα με την προέλαση τους δυτικά της Κερύνειας (προς Λάπηθο και Καραβά) κατά παράβαση της συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός που υπεγράφη στις 22 Ιουλίου 1974, οι τούρκοι ενίσχυσαν τις δυνάμεις τους και προς ανατολικά της Κερύνειας (Μπέλλα Παϊς), σχεδόν ταυτόχρονα.

Στόχος είναι να σταθεροποιηθεί η κατοχή και το προγεφύρωμα να μη κινδυνεύει ώστε τις επόμενες ημέρες αν χρειασθεί να μπορέσουν να προελάσουν άνετα και να καταλάβουν νέα εδάφη.

Πρώτο χωριό στην περιοχή, πολύ κοντά στην Κερύνεια, σε απόσταση ενός μόλις χιλιομέτρου, είναι η Θέρμια.

Το μικρό αυτό χωριουδάκι με τους λίγους κατοίκους του, αποτελεί ένα σφαλές καταφύγιο για πολλούς στρατιώτες την ώρα της προέλασης των τουρκικών αρμάτων. Ετσι πολλοί έχουν καταφύγει εδώ.

Ομως οι τούρκοι με την προέλαση τους προς το θύλακα της Λευκωσίας, δεν αργούν να φθάσουν και στη Θέρμια που βρίσκεται στο διάβα τους και λεηλατούν ότι βρουν μπροστά τους και συλλαμβάνουν τους αμάχους.

Πρώτα θύματα τους οι Θεμιστοκλής Κολόμβος, Αλέκος Κολόμβος, Γιανής Θερμιώτης και ο κοινοτάρχης που συλλαμβάνονται στις 26 Ιουλίου στο σπίτι το Θερμιώτη.

Δίπλα στο σπίτι του Θερμιώτη είναι το σπίτι του Χαράλαμπου Χαραλαμπίδη, όπου έχει καταφύγει με την έναρξη της εισβολής και ο Τρύφων Νεοκλέους, από τον Αγρό, καταστηματάρχης στην Κερύνεια, μαζί με τη σύζυγο του και άλλους συγγενείς του.

Νε την είσοδο των τούρκων στο χωριό έχουν καταφθάσει και δυο τουρκοκύπριοι αστυνομικοί για να προσέχουν, όπως λένε, τα σπίτια του χωριού. Αλλά αυτοί πρώτοι και καλύτεροι αρχίζουν τις λεηλασίες.

Στην αρχή προτιμούν τα εγκαταλελειμένα σπίτια. Αργότερα όμως μπαίνουν και στα κατοικημένα. Κανένας δεν μπορεί να τους εμποδίσει. Αποτελούν τώρα την εξουσία.

Με την είσδο των τούρκων στο χωριό πυροβολείται και σκοτώνεται ο Γεώργιος Ελευθερίου, 66 χρόνων και ένας στρατιώτης.

Ο κοινοτάρχης μαζί με μερικούς συγχωριανούς αναλαμβάνουν να τους θάψουν.

Ομως όπως και στα άλλα χωριά, έτσι και η Θέρμια δεν υστερεί. Στις 2 Σεπτεμβρίου συλλαμβάνονται οι Νικόλας Σάββα Κοντεμενιώτης και Κώστας Δημοσθένους που μεταφέρονται στο Γκαράζ Παυλίδη.

Σε λίγες μέρες συλλαμβάνονται και άλλοι κάτοικοι του χωριού και μετεφέρονται στο Σεράγιο. Το χωριό αρχίζει να φθίνει.

Οι κάτοικοι κυρίως γέροντες και γυνακόπαιδα περνούν δύσκολες μέρες μέχρι την εκέννωση του χωριού. Οι περισσότεροι αναγκάζονται είτε λόγω των κακών συνθηκών διαβίωσης τους, είτε λόγω των πειορισμών, των κινδύνων και των απειλών να φύγουν από το χωριό τους προς τις ελεύθερες περιοχές, με τη συγκατάθεση των τούρκων που την δίνουν με όλη τη διάθεση τους. Ακόμα ένα ελληνικό χωριό πέφτει για καλά στα χέρια των τούρκων.