7.4.1979: Η Ελληνική Κυβέρνηση αρνείται να ανοίξει τον Φάκελο της Κύπρου ενώ προάγει αξιωματικούς, που είχαν διατάξει τη διενέργεια του πραξικοπήματος

S-2142

7.4.1979: Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΤΟΝ ΦΑΚΕΛΟ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΕΝΩ ΠΡΟΑΓΕΙ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΔΙΑΤΑΞΕΙ ΤΗ ΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΟΣ, ΟΠΩΣ Ο ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ή ΣΥΝΕΒΑΛΑΝ ΣΤΗ ΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΩΝ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΩΝ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, ΟΠΩΣ ΟΙ ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗΣ ΚΑΙ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ, ή ΕΙΧΑΝ ΑΝΑΜΙΧΘΕΙ ΕΝΕΡΓΑ ΣΤΗΝ ΕΟΚΑ Β, ΟΠΩΣ ΟΙ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΟΥΣΟΣ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΥ ΣΥΡΟΣ

Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας Κωνσταντίνος Καραμανλής έδωσε ουσιαστικά αμνηστία στους ελλαδίτες αξιωματικούς που πήραν μέρος στο πραξικόπημα εναντίον του Προέδρου Μακαρίου, έστρεψε την πλάτη του στα εγκλήματα που έκαμαν στην Κύπρο και τους επιβράβευσε και με το παραπάνω δίνοντας τους προαγωγή σε ανώτερες θέσεις.

Ελάχιστοι που ήσαν επικεφαλής του πραξικοπήματος στην Κύπρο τιμωρήθηκαν και αυτοί αφού αναμίχθηκαν σε σχεδιαζόμενο πραξικόπημα εναντίον του Κωνσταντίνου Καραμανλή και αποτάχθηκαν από το Στρατό. Οι αλλοι αξιωματικοί που τιμωρήθηκαν, φυλακίστηκαν γιατί πρωταγωνίστησαν στο πραξικόπημα στην Ελλαδα ή ήσαν βασανιστές στα κρατητήρια της ΕΣΑ και της Αστυνομίας.

Ενας από τους λίγους που πλήρωσαν για τη συμμετοχή του στο πραξικόπημα στην Κύπρο ήταν ο υπολοχαγός Παναγιώτης Καραχάλιος, στις 6 Οκτωβρίου 1975 (Αγών 7.10.1975) .

Το διαρκές Στρατοδικείο Αθηνών επέβαλε στον Καραχάλιο ποινή 13 μηνών για βαρειά σωματική βλάβη "εξ αμελείας" και κλείστηκε στις φυλακές Μπογατίου.

Ωστόσο, το δικαστήριο αναγνώρισε στον Καραχάλιο το ελαφρυντικό του προτέρου εντίμου βίου καθώς επίσης και το ελαφρυντικό της καλής συμπεριφοράς που επέδειξε μετά το επεισόδιο.

Ο Καραχάλιος κατηγορείτο ότι το πρωί της 15ης Ιουλίου 1974, την ημέρα του πραξικοπήματος στην Κύπρο τραυμάτισε σοβαρά στα πόδια τον λοχαγό της Εθνικής Φρουράς Ερμή Χριστοδούλου, ο οποίος σήμερα είναι ανάπηρος.

Στο "εξ αμελείας" που κατηγορήθηκε ο Καραχάλιος και που σήμαινε ελαφριά κατηγορία και πουθενά δεν αναφερόταν ότι πυροβόλησε τον Ερμή Χριστοδούλου στα πόδια γιατί ήταν Μακαριακός.

Ακόμα πλήρωσε για τη στάση του και ιδιαίτερα για τη προσβλητική γλώσσα που χρησιμοποίησε εναντίον του Μακαρίου στα Ηνωμένα Εθνη, ο πρώην πρεσβευτής της Ελλάδας στην Κύπρο Κωνσταντίνος Παναγιωτάκος, ο οποίος τέθηκε σε διαθεσιμότητα στις 28 Ιουνίου 1975 ύστερα από πρόταση του Υπουργού Εξωτερικών Δημητρίου Μπίτσιου και στη συνέχεια διώχτηκε από τη διπλωματική υπηρεσία.

Στο σχετικό προεδρικό διάταγμα αναφερόταν ότι ο Παγιωτάκος υπέπεσε σε πράξεις "αποτελούσας εκτροπήν εκ των νομίμων καθηκόντων του".

Από πλευράς Ελλήνων Αξιωματικών είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του Δημήτριου Ιωαννίδη εγκέφαλου και οργανωτή του πραξικοπήματος στην Κύπρο, ο οποίος προήχθη στις 26 Αυγούστου 1974 σε Υποστράτηγο.

Ακόμα χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Γεωργίου Καρούσου, ο οποίος είχε διατελέσει υπαρχηγός της ΕΟΚΑ Β σε ένα πραγματικά σκοτεινό ρόλο που ποτέ δεν διερευνήθηκε (έφθασε στην Κύπρο ως αντιχουντικός αξιωματικός, ανέλαβε υπαρχηγός της ΕΟΚΑ Β, διώχτηκε από την ΕΟΚΑ Β με το θάνατο του Γρίβα και έφθασε μυστικά στην Ελλάδα όπου τον υποδέχθηκαν ως εν ενεργεία αξιωματικό και στη συνέχεια κρινόταν ως άριστος αξιωματικός για προαγωγή.

Ο Καρούσος προήχθη στο βαθμό του Ταξίαρχου στις 24 Ιουνίου 1976 και τρία χρόνια αργότερα (τον Ιούνιος 1979) προήχθη σε υποστράτηγο, σύμφωνα με την εφημερίδα των Αθηνών "Τα Νέα" της 7.6.1979.

Ενας άλλος ελλαδίτης, γνωστός για τη δράση του στο πραξικόπημα ήταν ο Ταγματάρχης Λιασκώνης, ο οποίος ανέλαβε κατά το πραξικόπημα διοικητής στο ΡΙΚ και ευθύνεται για όλες τις γκάφες του Ιδρύματος που δεν ενημέρωνε σωστά τον κυπριακό λαό ιδιαίτερα κατά τη εισβολή ως και για τις απειλές εναντίον του προσωπικού που προήχθη σε Συνταγματάρχη τον Ιούνιο του 1978: (ΑΓΩΝ 28.6.1978)

Για την προαγωγή αυτή οι υπάλληλοι του ΡΙΚ διαμαρτυρήθηκαν με τηλεγράφημα τους προς τον Καραμανλή αλλά "ουκ ην φωνή, ουκ ην ακρόαση".

Τόνιζαν οι υπάλληλοι του ΡΙΚ στη διαμαρτυρία τους: "Ο αξιωματικός αυτός ασκούσε καθήκοντα διοικητού κατά και μετά το πραξικόπημα και ύβριζε και καταδίωκε κάθε δημοκρατικό υπάλληλο του Ιδρύματος τόσο κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος όσο και κατά τη διάρκεια της εισβολής".

Σε σύσκεψη που έγινε στο Υπουργείο Εξωτερικών το μεσημέρι της Δευτέρας 19 Αυγούστου 1974, ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής, έδιωξε τον αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγό Μπονάνο και τον Αρχηγό του Στρατού αντιστράτηγο Γαλατσάνο.

Οπως αναφέρει ο Σταύρος Ψυχάρης σε βιβλίο του "70 μέρες μετά την αλλαγή", "οι κυριότεροι λόγοι που ο κ. Καραμανλής ήθελε να αντικαταστήσει (και όχι να απολύσει ή να διώξει) τους δυο στρατηγούς, ήταν τρεις:

1. Ο Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων και ο Αρχηγός του Στρατού είχαν ευθύνη, έστω και τυπική για το πραξικόπημα κατά του Προέδρου Μακαρίου στην Κύπρο στις 15 Ιουλίου 1974.

2. Τόσο ο Αρχηγός Ενόπλων Δυνάμεων όσο και ο Αρχηγός Στρατού δεν είχαν επιδείξει τη στάση που έπρεπε όταν τους είχε ζητηθεί στη δραματική σύσκεψη της 11ης Αυγούστου 1974 η απομάκρυνση των αρμάτων μάχης και όπλων των μαχίμων μονάδων από το λεκανοπέδιο της Αττικής. Ενώ αντίθετα όπως είπε ο Καραμανλής, ο Αρχηγός Ναυτικού και ο Αρχηγός της Αεροπορίας είχαν επιδείξει στην κρίσιμη εκείνη σύσκεψη προθυμία να βοηθήσουν την Κυβέρνηση και αποφασιστικότητα να αντιμετωπίσουν ακόμη και μετά από οποιαδήποτε ενδεχόμενη αντίδραση τυχόν "αμετανοήτων". (Κίνημα Ιωαννίδη και μερικών αξιωματικών εναντίον του Καραμανλή).

3. Οι δύο αρχηγοί είχαν εξοργίσει τον Πρωθυπουργό και με τη στάση τους στην κρίσιμη σύσκεψη της αυγής της 14ης Αυγούστου όταν μετά την εκδήλωση του Αττίλα 2 ο Καραμανλής είχε αποφασίσει να αναλάβουν δράση στην Κύπρο οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις.

Για την ακρίβεια ο λόγος για τον οποίο είχε κυρίως εξοργισθεί ο πρωθυπουργός ήταν το ότι θεωρούσε πως ο αρχηγός Ενόπλων Δυνάμεων και ο Αρχηγός Στρατού έπρεπε πολύ γρηγορότερα να τον είχαν ενημερώσει, ο πρώτος για τις στρατηγικές αδυναμίες που παρουσίαζε εκείνη την εποχή μια τέτοια επιχείρηση και ο δεύτερος για την κατάσταση που υπήρχε στο Στρατό Ξηράς. Δεν αποτελεί μυστικό μπορεί απερίφραστα να ειπωθεί ότι η επιστράτευση που έγινε στην Ελλάδα κατά της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο υπήρξε ένα πρωτοφανές φιάσκο".

Μέχρι το 1979 η κυβέρνηση Καραμανλή επέμενε όπως συνεχισθεί η αναστολή δίωξης των χουντικών αξιωματικών ενώ ο "Πρόεδρος" Γκιζίκης βρήκε την ευκαιρία να νυμφευθεί την σύντρφό του και να χαίρεται τη σύνταξη του χωρίς κανένας να τον ρωτά τι έκαμε

Στις 6 Απριλίου 1979 το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων μετέδωσε από την Αθήνα δηλώσεις του υπουργού Εθνικής Αμυνας Ευάγγελου Αβέρωφ σύμφωνα με τις οποίες ογδόντα τρεις αξιωματικοί που είχαν μηνυθεί ως υπεύθυνοι για το πραξικόπημα στην Κύπρο το 1974 υπηρετούσαν στις Ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις και από αυτούς οι εξήντα είχαν προαχθεί μετά το 74.

Η δήλωση του Ε. Αβέρωφ περιλαμβανόταν σε γραπτή απάντηση του σε αίτηση κατάθεσης εγγράφων του Βουλευτή της ΕΔΗΚ Κ. Μπαντουβά, ο οποίος αναφερόταν ταυτόχρονα και στη γνωστή μήνυση του κυπρίου δικηγόρου Αρη Χατζηπαναγιώτου εναντίον αξιωματικών και υπαξιωματικών του στρατού Ξηράς και του Πολεμικού Ναυτικού για τη συμμετοχή τους στο πραξικόπημα εναντίον της Κυβέρνησης Μακαρίου.

Ο Ευάγγελος Αβέρωφ ανέφερε επίσης στην απάντηση του ότι "οι λόγοι που επέβαλαν αναστολή της ποινικής διώξεως διά την ανωτέρω επίθεσιν εξακολουθούν να ισχύουν και σήμερα και συνεπώς δεν είναι δυνατόν, επί του παρόντος να διεξαχθεί η δίκη αυτή αζημίως διά την Κυπριακήν Υπόθεσιν".

Εξ άλλου ο Υπουργός Δικαιοσύνης της Ελλάδας Γ. Σταμάτης με ανάλογη απάντηση του στο ίδιο θέμα επανέλαβε ότι "δεν εξέλιπαν οι λόγοι διά τους οποίους απεφασίσθη η αναβολή της ποινικής διώξεως υπευθύνων διά τα γεγονότα της Κύπρου".

Σύμφωνα με το ΑΠΕ "και οι δύο υπουργοί δηλώνουν ότι αδυνατούν να καταθέσουν στη Βουλή τις εισηγήσεις των υπηρεσιών τους για την αιτιολόγηση της αναστολής της διαδικασίας διώξεως των υπευθύνων για το πραξικόπημα της Κύπρου, καθ' όσον τοιαύτα έγγραφα αποτελούν τμήμα του φακέλλου της όλης υποθέσεως (σύμφωνα με σχετική διάταξη του κανονισμού της Βουλής).

Ο κ. Αβέρωφ μαζί με την απάντηση του κατέθεσε και δυο καταλόγους με τα ονόματα των αξιωματικών που αναφέρονται στη μήνυση του κ. Χατζηπαναγιώτου. Οι κατάλογοι περιέχουν συνολικά 127 ονόματα. Για επτά από τους στρατιωτικούς αυτούς αναφέρεται ότι υπάρχουν "ελλιπή στοιχεία" επειδή "τα στοιχεία που αναφέρονται (στη μήνυση) είναι λανθασμένα και συνεπώς ουδέν σχετικόν μπορούμε να σας γνωρίσουμε δι' αυτούς".

Από τους υπολοίπους ένας δεν φέρεται γραμμένος στα μητρώα αξιωματικών, ένας είναι στρατιωτικός υπάλληλος, για τρεις εφέδρους αξιωματικούς δεν αναφέρεται, 32 έχουν αποστρατευθεί ή απολυθεί (μεταξύ των τελευταίων δύο ναύτες και ένας έφεδρος σημαιοφόρος ου 1974...), 18 συνεχίζουν να υπηρετούν και τέλος 65 υπηρετούν και έχουν προαχθεί.

Μεταξύ των ονομάτων που έδωσεν ο κ. Αβέρωφ είναι: Γεωργίτσης, Λιασκώνης, Κονδύλης, Σκλαβενίτης, Βιντζηλαίος Κωνσταντίνος Ιωαννίδης, Μ. Καλογερόπουλος, Κροίσος Χριστοδουλίδης, Καραχάλιος, Παπαδάκης, Σταύρος Σταύρου Παπαγιάννης και Ντάβος.

Από κυπριακής πλευράς οι μόνες αντιδράσεις σε τέτοιες περιπτώσεις ήταν η αξίωση για άνοιγμα του φακέλου της Κύπρου.

Η Κυπριακή Βουλή επανειλημμένα αξίωνε το άνοιγμα του φακέλου της Κύπρου.

Σε άλλη παρέμβαση της στις 3 Μαϊου 1977, ζώντος ακόμα του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, η Βουλή ζήτησε όπως ανοίξει στην Ελλάδα και την Κύπρο ο φάκελος της Κύπρου.

Το αίτημα της Κυπριακής Βουλής απεστάλη προς τις κυβερνήσεις της Κύπρου και της Ελλάδας.

Στην Αθήνα ο Αρχηγός της ΕΔΗΚ Γεώργιος Μαύρος σε δήλωση του ευθύς αμέσως μετά την απόφαση της Κυπριακής Βουλής ανέφερε ότι η απόφαση αναστολής της δίωξης των υπευθύνων της Κυπριακής τραγωδίας ελήφθη το Φεβρουάριο του 1975.

Υποστήριξε ακόμα ότι η απόφαση αυτή "αποτελούσε εκτροπή από την κανονική ποινική διαδικασία" και ότι "ως έκτακτο μέτρο εδικαιολογείτο μόνο για βραχύ χρονικό διάστημα, όταν το Αμερικανικό Κογκρέσσο την άρση της αποστολής πολεμικού υλικού στην Τουρκία".

Την περίοδο εκείνη, πρόσθεσε, "εδικαιολογείτο ολιγοήμερη μόνο αναστολή για να μη αποσπασθή η προσοχή της διεθνούς κοινής γνώμης από το κύριο θέμα που ήταν η τουρκική εισβολή στην Κύπρο και στροφή προς τις χουντικές αθλιότητες της απόπειρας εναντίον του Προέδρου Μακαρίου."

Πριν καλά, καλά τοποθετηθεί η ελληνική Κυβέρνηση στο αίτημα της Κυπριακής Βουλής για άνοιγμα του φακέλου της κυπριακής τραγωδίας η Αντιπολίτευση στην Αθήνα, σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων (Γεώργιος Μαύρος, Αρχηγός της ΕΔΗΚ, Α. Παπανδρέου, Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας) με δηλώσεις τους ζήτησαν ενημέρωση από την Κυβέρνηση "για τους λόγους που επιβάλλουν τη συσκότιση της υποθέσεως και να προχωρήση το ταχύτερο στη δίκη των υπευθύνων της κυπριακής τραγωδίας".

Η απάντηση της Ελληνικής Κυβέρνησης ήταν άμεση και άφηνε σαφώς να εννοηθεί ότι το συμφέρον της Ελλάδας δεν επέτρεπε το άνοιγμα του φακέλου.

" Η Κυβέρνηση γνωρίζει το καθήκον της όπως γνωρίζει και να εκτιμά το συμφέρον του τόπου" ανέφερε κυβερνητική πηγή που ρωτήθηκε να απαντήσει στα όσα είχε δηλώσει η αντιπολίτευση η οποία ζήτησε ενημέρωση γύρω από το όλο θέμα.

Εξάλλου πολιτικοί παρατηρητές στην Αθήνα σύμφωνα με ανταπόκριση στην εφημερίδα Ο ΑΓΩΝ της Λευκωσίας (6.5.1977) ξεκαθάρισαν ότι "θα παρεβλάπτετο το κυπριακό άν άνοιγε τώρα ο φάκελος της Κύπρου" και αν διώκονταν οι υπεύθυνοι της Κυπριακής τραγωδίας".

Ωστόσο σύμφωνα με τους ίδιους παρατηρητές "η Ελληνική Κυβέρνηση θα προχωρήση αμέσως στο άνοιγμα του κυπριακού φακέλου μόλις εκλείψουν οι λίγοι εκείνοι που σήμερα υποχρεώνουν για λόγους εθνικού συμφέροντος και μόνον, να μη προβαίνη στη δίωξη των υπευθύνων της τραγωδίας".

Ομως ο κύπριος δικηγόρος Αρης ή Αριστόδημος Χατζηπαναγιώτου σε επιστολή του στον Ευάγγελο Αβέρωφ (Εφημερίδα Ο ΑΓΩΝ 18.4.1979) ανέφερε:

Κύριε Υπουργέ,

Περίμενα πολλές μέρες να πάρω απάντηση στην αίτηση μου σχετικά με τη μήνυση που υπέβαλα εναντίον των 127 αξιωματικών που αναμίχθηκαν στο πραξικόπημα και στη συνωμοσία της καταστροφής του ελληνισμού της Κύπρου τον Ιούλη του 1978.

Τη μήνυση μου την υπέβαλα όπως γνωρίζετε το Μάη του 1976 και από τότε περίμενα την κινητοποίηση της δικαιοσύνης του Εθνους για να διαλευκανθεί το αρμόδιο έγκλημα της εσχάτης προδοσίας και να τιμωρηθούν οι ένοχοι όπως επιβάλλει η ηθική τάξη και η δικαιοσύνη.

Απάντηση στην αίτηση μου δεν πήρα μέχρι σήμερα πληροφορήθηκα όμως από τις εφημερίδες και τα άλλα μέσα ενημερώσεως ότι δώσατε σχετική απάντηση στη Βουλή των Ελλήνων μετά από ερώτηση του αγωνιστή βουλευτή Ηρακλείου Κρήτης κ. Κώστα Μπαντουβά, στην οποία ούτε λίγο ούτε πολύ αναφέρετε πως οι 127 κατηγορούμενοι για το πιο επαίσχυντο έγκλημα της ελληνικής ιστορίας δεν πρόκειται να δικασθούν γιατί τάχα τούτο δεν θα ήταν προς το συμφέρον του Εθνους και θα ζημιωθεί η κυπριακή υπόθεση που περνά σήμερα λεπτό στάδιο. Και δηλώσατε ακόμα πως από τους 127 που πρόδωσαν την Κύπρο, οι 65 πήραν και προαγωγές και ως εκ τούτου δεν θα ήταν σωστό να ενοχλούμε ανθρώπους που κατέχουν ψηλές θέσεις στο στράτευμα.

Πράγματι οι δηλώσεις σας στη Βουλή μας έχουν όλους εδώ στην Κύπρο κυριολεκτικά κεραυνοβολήσει.

Θα μας απαντούσατε ίσως πως το ότι έγινε για την ασφάλεια του ελληνικού χώρου στις δύσκολες αυτές στιγμές που διέρχεται το Εθνος μας. Και σας ρωτούμε κ. Αβέρωφ:

Πάνω σε ποιο στρατό στηρίζετε την αφέλεια, την ακεραιότητα και την τιμή του Εθνους μήπως σ' εκείνο τον στρατό που διοικείται από τους αξιωματικούς που δολοφόνησαν, λήστεψαν και πρόδωσαν τους αδελφούς τους;

Αν είναι σ' αυτούς που στηρίζετε τις ελπίδες για να διώξουμε τους τούρκους από την Κύπρο, να μας το ξαναπείτε ευθέως κ. Αβέρωφ, παρ'όλο που ουσιαστικά μας το ομολογήσατε με την τελευταία σας απάντηση στη μήνυση, για να μην έχουμε τουλάχιστο ψευδαισθήσεις και για να στηριχθούμε αποκλειστικά στις δικές μας δυνάμεις.

Ενα όμως θέλουμε να γνωρίζετε κ. Αβέρωφ: Οτι εμείς εδώ στην Κύπρο, αποφασίσαμε- και την απόφαση μας κανένας δεν μπορεί να μας την αλλάξει- να αποδυθούμε σε ανυποχώρητο αγώνα για ελευθερία και δικαιοσύνη. Κι' αν είναι να πεθάνουμε γι' αυτά τα δύο τίποτε δεν μας φοβίζει γιατί το αίμα μας που θα ποτίσει τούτη τη γη θα στήσει ατσαλένια κάστρα αντίστασης και νέους προμαχώνες για ανυποχώρητο αγώνα.

Σας καλούμε κ. Αβέρωφ να επισκεφθήτε τον τόπο του εγκλήματος, την Κύπρο για να δείτε τους ατέλειωτους τάφους και τους σταυρούς, τις χιλιάδες μαυροφορημένες μονάδες τις χιλιάδες των δυστυχισμένων ορφανών, αυτούς που η αγωνία και το άγχος θεμελιώθηκε στις ψυχές τους προσμένοντας το σύζυγο, τον πατέρα, τον αδελφό και να γυρίσει γιατί κάποια μέρα πιρν πέντε χρόνια, αυτοί οι 127 χουντικοί και άλλοι αξιωματικοί που σήμερα προστατεύονται, συνωμότησαν και εγκλημάτησαν σε βάρος τους. Και σ' αυτά τα θύματα να δώσετε μια απάντηση, γιατί τους προστατεύετε. Και μετά γυρίστε πίσω στην Ελλάδα, στο Υπουργείο σας και αποφασίσατε σαν άνθρωπος, σαν Ελληνας και σαν υπουργός Εθνικής Αμύνης του ελληνισμού ποια απάντηση θα δώσετε στη συνείδηση σας. Γιατί τα κόκαλα των αγωνιστών και όλων εκείνων των αθώων Ελλήνων της Κύπρου που άφησαν την πνοή τους κάτω από τις ερπύστριες των τανκς της προδοσίας και του Αττίλα, τρίζουν και ζητούν δικαίωση. Το αίμα που πότισε το ιερό χώμα της Κύπρου, αφρίζει και ζητά την τιμωρία των ενόχων- προδοτών του πολυβασανισμένου νησιού μας.

Δεν νομίζετε κ. υπουργέ της Εθνικης Αμύνης ότι η διατήρηση στο στρατό και μάλιστα η προαγωγή των υπευθύνων του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, αποτελεί εξευτελισμό και ύβρη για τον ένδοξο ελληνικό στρατό και κατά τρόπο μοναδικό τίμησε πάντοτε τα όπλα που του εμπιστεύθηκε η πατρίδα.

Για τους πιο πάνω λόγους, κύριε υπουργέ, ξανασκεφθείτε την αίτηση μου και πάρτε τη σωστή απόφαση που υποβάλλει το συμφέρον του Εθνους".