Πρώτη Ηλεκτρονική Ιστορία της Κύπρου

image

Δωρεάν προσφορά σε ερευνητές, μελετητές, φοιτητές, μαθητές και δημοσιογράφους.

Από την Κύπρο στην αρχαιότητα, μέχρι την Κύπρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η αγγλοκρατία, η ΕΟΚΑ, το πραξικόπημα, το σχέδιο Ανάν, η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αρχείο Παναγιώτη Παπαδημήτρη

papademetris-pΜοναδικό αρχείο στο οποίο μπορείτε να προστρέξετε και να αναζητήσετε εύκολα και γρήγορα αυτό που θέλετε για μια περίοδο 8.000 ετών για την Ιστορία της Κύπρου.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

18.7.1974: Ο αντιπρόσωπος της Ελλάδας στα Ηνωμένα Εθνη Κωνσταντίνος Παναγιωτάκος εξαπολύει δριμύ κατηγορώ εναντίον του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και επιρρίπτει την ευθύνη του πραξικοπήματος στις Κυπριακές ένοπλες δυνάμεις

S-2128

18.7.1974: O ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΑ ΗΝΩΜΕΝΑ ΕΘΝΗ ΠΡΕΣΒΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΣ ΕΞΑΠΟΛΥΕΙ ΔΡΙΜΥ ΚΑΤΗΓΟΡΩ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΚΑΙ ΕΠΙΡΡΙΠΤΕΙ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΟΣ ΣΤΙΣ ΚΥΠΡΙΑΚΕΣ ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ

Η συνεδρία του Συμβουλιου Ασφαλείας ύστερα από αίτηση του Προεδρου Μακαριου για συζήτηση του πραξικοπήματος της ελληνικής χούντας στην Κύπρο αποτέλεσε την πρώτη και μοναδική περίπτωση κατά την οποία η Κύπρος και η Ελλάδα -ανεξάρτητα από Κυβέρνηση- που βρέθηκαν αντιμέτωπες στο διεθνή Οργανισμό.

Και το χειρότερο για τις δυο χώρες ήταν η πρώτη φορά που όλα τα "άπλυτά" στις σχέσεις τους έβγαιναν δημοσίως στη φόρα. Παλαιότερα οι διαφορές του Προέδρου Μακαρίου με τις ελληνικές Κυβερνήσεις και ακόμα και την χούντα έμεναν "εν Οίκω".

Οι διαφορές περιορίζονταν στην αλληλογραφία μεταξύ των ηγετών Ελλάδας και Κύπρου. Σαν έφθαναν όμως μέχρι τις εφημερίδες κατεβάλλετο προσπάθεια είτε να αποφευχθεί η δημοσίευση τους ή και να δημοσιεύοντο διεψεύδονταν κατηγορηματικά.

Ετσι πολύ λίγα έβγαιναν προς τα έξω.

Τώρα τα πράγματα έφθασαν σε σημείο χωρίς επιστροφή. Η ανοικτή σύγκρουση και το πραξικόπημα που διενήργησε η ελληνική χούντα εναντίον του Μακαρίου δεν άφηνε στον κύπριο πρόεδρο άλλη οδό από την ανοικτή καταγγελία της όλης στάσης της χούντας.

Ο αντιπρόσωπος της χούντας Κωνσταντίνος Παναγιωτάκος, ο πρέσβυς της χούντας νωρίτερα στη Λευκωσία, που είχε υποκινήσει τους τρεις καθαιρεθέντες Μητροπολίτες εναντίον του Μακαρίου, παίρνοντας το λόγο μετά τον Αρχιεπίσκοπο, γνώριζε ότι υποστήριζε μια χαμένη υπόθεση. Η χούντα ήταν ήδη εκτεθειμένη στα μάτια των ξένων σαν εισβολέας στην Κύπρο. Για μια εβδομάδα όλες οι εφημερίδες και οι ραδιοσταθμοί κατηγορούσαν την χούντα για την ενέργεια της. Πολλές μάλιστα είδαν το πραξικόπημα σαν προσπάθεια επεκτάσεως της δικτατορικής εξουσίας της στην Κύπρο.

Ετσι ο Παναγιωτάκος προσπάθησε να παρουσιάσει τη χούντα σαν αθώα περιστερά. Τα έρριψε όλα στους κυπρίους και εξαπέλυσε βίαιη επίθεση εναντίον του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, ωσάν να συζητείτο θέμα Μακαρίου στον ΟΗΕ.

Εβγαλε όλα του τα απωθημένα και ανέφερε όλες τις κατηγορίες που είχεν εξαπολύσει εναντίον του κατά καιρούς η κυπριακή αντιπολίτευση. Τον χαρακτήρισε ως άνθρωπο "που συνδύαζε την νοοτροπία του Καίσαρος και του Πάπα" και σαν τον Λουδοβίκο τον κατηγόρησε ότι ίδρυσε ομάδα "πραιτωριανών" στην Κύπρο, ότι επέδειξε απάθεια για πολιτικές δολοφονίες και κατέληξε τονίζοντας ότι θα ανέμενε τους "νόμιμους αντιπροσώπους της Κύπρου" πριν προβεί σε άλλα σχόλια.

Στην ομιλία του ο Παναγιωτάκος αναφερόταν στο Μακάριο και όχι στον τίτλο του ως προέδρου ή Αρχιεπισκόπου, αλλά απλώς σαν "ο Μακάριος" και τον κατηγόρησε τέλος ότι παραγνώρισε τις συμβουλές και προειδοποιήσεις του Εθνικού Κέντρου.

Ο Παναγιωτάκος μιλούσε για το Μακάριο όπως ο ίδιος ο Μακάριος είχε γράψει κάποτε στον Γεώργιο Παπαδόπουλο "σαν να ήταν ο διορισμένος νομάρχης της χούντας και έπρεπε να υπακούει".

Αλλά ο Παναγιωτάκος στην επίθεση του εναντίον του Μακαρίου παραγνώρισε το γεγονός ότι οι ξένοι αντιπρόσωποι- και ο κόσμος- εκείνη τη στιγμή ενδιαφέρονταν αποκλειστικά και μόνο για να σταματήσει το πραξικόπημα και η αιματοχυσία, να ανακοπεί ο κατήφορος που πήρε η χούντα με την επέκταση της στην Κύπρο και όχι για τις διαφορές του Μακαρίου με τις εκάστοτε ελληνικές Κυβερνήσεις και ιδιαίτερα με τη χούντα.

Για την ομιλία του αυτή και ιδιαίτερα για τις επιθέσεις του εναντίον του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, ο Παναγιωτάκος κλήθηκε αργότερα σε απολογία από το υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Στην κατηγορία για την οποία καλείτο σε απολογία αναφερόταν:

"Ως αντιπρόσωπος της Ελλάδος εις το Συμβούλιον Ασφαλείας εξεφώνησε λόγον πρωτοφανούς βιαιότητος και υβριστικότητος, στρεφόμενον κατά του αρχηγού κράτους και ιεράρχου, του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Ουδαμού του λόγου σας, αναφέρατε δι' ενός εκ των τίτλων του και προέβητε εις οξείαν κατ' αυτού προσωπικήν επίθεσιν, χαρακτηρίσαντες αυτόν ως ανενδοίαστον δημαγωγόν, ως μέγα θεατρίνον και ως ηθικόν αυτουργόν φόνων. Σεμνόμενος δε διά ταύτα ανακοινώσατε εις την τότε κυβέρνησιν ολόκληρον το κείμενον του λόγου σας διά τηλεγραφήματος "Αμέσου Επιδόσεως".

Η ομιλία του Κωνσταντίνου Παναγιωτάκου στο Συμβουλιο Ασφαλείας με την οποία όπως δήλωσε ο ίδιος απαντούσε στις ομιλίες των Ζήνωνα Ρωσσίδη, Οσμάν Ολτζάϋ και Σοφροντσούκ, που έγιναν σε προηγούμενη συνεδρία του σώματος, έχει ως εξής:

"Κύριε Πρόεδρε,

Θα ήθελα κατ' αρχήν να σας ευχαριστήσω γιατί κατεστήσατε την ομιλία μου δυνατή. Η παρουσία μου σήμερα εδώ είναι εντελώς τυχαία εν όψει της αφίξεως του νέου Μονίμου αντιπροσώπου. Αισθάνομαι εν τούτοις ιδιαίτερα ευτυχής που βρίσκομαι εδώ για άλλη μια φορά μεταξύ παλαιών φίλων και συναδέλφων, παρά το γεγονός ότι αυτό συμβαίνει υπό εξαιρετικώς λυπηρές συνθήκες. Η προσωπική μου εμπειρία, εν τούτοις σαν πρώην πρεσβευτού στην Κύπρο, με εξουσιοδοτεί να σας δώσω από πιο ισχυρή θέση ωρισμένα γεγονότα που ωδήγησαν σ' αυτή την κακότροπη κατάσταση ως επίσης και πληροφορίες από πρώτο χέρι για το τι προηγήθηκε αυτού που συμβαίνει σήμερα σ' αυτή τη νήσο.

Αρχίζοντας θα ήθελα να επαναλάβω την επίσημη θέση της ελληνικής Κυβερνήσεως σχετικά με τα πρόσφατα γεγονότα στην Κύπρο, όπως καθαρά αναφέρονται σε μήνυμα του έλληνος πρωθυπουργού προς τον Γενικό Γραμματέα και κυκλοφόρησαν σαν έγγραφο με ημερομηνία 16 Ιουλίου 1974. Περαιτέρω επιθυμώ να τονίσω ότι το περιεχόμενο δηλώσεως του Υπουργού Εξωτερικών κ. Κυπραίου που έχει ως εξής:

"Τα τελευταία γεγονότα στην Κύπρο αποτελούν εσωτερικήν υπόθεση μιας ανεξαρτήτου χώρας μέλους των Ηνωμένων Εθνών. Η Ελλάδα σ' αυτή την περίπτωση σέβεται τον αυστηρό κανόνα της μη επεμβάσεως στις εσωτερικές υποθέσεις των άλλων. Η ελληνική πολιτική στο κυπριακό παραμένει η ίδια και προβλέπει τη διασφάλιση της ανεξαρτησίας, της εδαφικής ακεραιότητος και της ενότητος της κυπριακής Δημοκρατίας. Η ελληνική Κυβέρνηση δίδει μεγάλη σημασία στη συνέχιση των ενισχυμένων ενδοκυπριακών συνομιλιών και εκφράζει την ελπίδα ότι όλα τα ενδιαφερόμενα κράτη θα επιδείξουν αυτοσυγκράτηση έπειτα από τα τελευταία γεγονότα στην νήσον.

Εν όψει της ξεκάθαρης αυτής τακτικής απορρίπτω εντελώς και ανεπιφύλακτα σαν αβασίμους τους συνδυασμούς για οποιαδήποτε ούτω καλούμενη απ' ευθείας ανάμιξη της ελληνικής κυβερνήσεως στο στρατιωτικό πραξικόπημα που ωδήγησε στην ανατροπή του Μακαρίου.

Στην πραγματικότητα ο διοικητής της Εθνικής Φρουράς Στρατηγός Ντενίσης ο διοικητής της ελληνικής δυνάμεως στην Κύπρο ως και ο έλληνας πρεσβευτής στην Κύπρο, όλοι τους, βρίσκοντο στην Αθήνα για διαβουλεύσεις επί της επιστολής του Μακαρίου που στάληκε πολλές μέρες πριν αρχίσει το πραξικόπημα. Από την άλλη πρέπε να σημειωθεί ότι από την αρχή όλες οι επικοινωνίες με "τέλεξ" και άλλως πως, μεταξύ Αθηνών και της ελληνικής πρεσβείας στη Λευκωσία, ήσαν μέχρι χθες τουλάχιστον αποκομμένες. Αυτό το γεγονός αποτελεί μόνο του την καλύτερη απόδειξη, εάν απόδειξη χρειαζόταν ότι οι κυπριακές ένοπλες δυνάμεις έδρασαν μόνες τους, με πλήρη μυστικότητα και ήσαν απρόθυμες να μοιρασθούν με οποιοδήποτε άλλο την πρόοδο των επιχειρήσεων τους ή τον απώτερο στόχο τους.

Αυτά είναι τα πραγματικά γεγονότα. Ολα τα άλλα είναι απλή επινόηση, κωμωδία, υπονοούμενα και αποκλειστική διαστρέβλωση αναξία απαντήσεως.

Ημουν ως εκ τούτου ειλικρινώς τρομαγμενος από ωρισμένους βεβιασμένους και αυθαίρετους για να πω το λιγώτερο, υπολογισμούς που έγιναν κατά τη διάρκεια της συνεδρίας του Συμβουλίου Ασφαλείας της περασμένης Τρίτης από ωρισμένα από τα μέλη. Επιτρέψατε μου με την σειρά μου να προβώ σε σύντομη απάντηση στις παρατηρήσεις.

Οι προθύστερες κατηγορίες εναντίον των ελλήνων αξιωματικών που έγιναν εκ μέρους όλων από τον κ. Ρωσσίδη- του οποίου το προσωπικό καθεστώς σαν αντιπροσώπου εξακολουθεί να βρίσκεται εν αμφιβόλω- μου προκάλεσε μεγάλο αίσθημα λύπης διότι δεν αναγνώρισα τον φοβερό πατριώτη της δεκαετίας του 1950 και 1950 τον οποίο γνώριζα και θαύμαζα.

Πριν αρχίσει τις κατηγορίες, έπρεπε τουλάχιστον να σέβεται η μνήμη εκείνων των ελλήνων αξιωματικών που έχυσαν το αίμα τους κατά τα γεγονότα του 1964 για τη σωτηρία της Κυπριακής ανεξαρτησίας. Λησμόνησε ότι ήταν ένας έλληνας αξιωματικός κατά την απόπειρα κατά της ζωής του από ένα από τους στενώτερους συνεργάτες του; Εθαψε στη λησμονιά το γεγονός ότι για χρόνια οι έλληνες αξιωματικοί υπέφεραν υπομονετικά και σιωπηρά τις ανείπωτες βρισιές, προσβολές και ακόμη και αισχρότητες εκ μέρους των αριστερών φιλομακαριακών στοιχείων και άλλων παραστρατιωτικών πρακτόρων. Ισως η μνήμη του κ. Ρωσσίδη εξασθενεί και χρειάζεται λίγο φρεσκάρισμα. Το θεωρώ μάταιον εν τούτοις να αναφερθώ σε περαιτέρω αναφορά σε γεγονότα καλώς γνωστά σε όλους τους κυπρίους, γεγονότα τα οποία θα κάμουν τους νεκρούς έλληνες αξιωματικους να βγουν από τους τάφους τους.

Το να εισηγηθώ από την άλλην ότι μια ομάδα ελλήνων αξιωματικών ήσαν ικανοί να εκμηδενίσουν σε λίγες ώρες τον ισχυρό στρατιωτικό μηχανισμό του Μακαρίου και να ανατρέψουν την ισχυριζόμενη τεράστια λαϊκή υποστήριξη του δεν φαίνεται να έχει σημασία. Εξ άλλου αυτός ήταν ο άνθρωπος που επανειλημμένα καυχήθηκε ότι κατόρθωσε να επιζήσει 13 ελληνικών κυβερνήσεων και θα μπορούσε να επιζήσει περισσοτέρων.

Ο αντιπρόσωπος τς Σοβιετικής Ενωσης επίσης απρόσεκτα μίλησε για "μικτή επέμβαση από εξωτερικές δυνάμεις". Αυτό φέρνει στη μνήμη παρόμοια δήλωση που έγινε έξη χρόνια προηγουμένως σ' αυτό το τραπέζι από τον τότε σοβιετικό αντιπρόσωπο, ο οποίος επίσης χρησιμποίησε σχεδόν την ιδία φρασεολογία ότι η Κυβέρνηση του είχε αναντίρρητη μαρτυρία για εξωτερική επέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της Τσεχοσλοβακίας. Και τέλος, αλλ' όχι ασήμαντο, ο φίλος μου και αγαπητός συνάδελφος προσβευτής της Τουρκίας κ. Ολτζιάϋ, ανεφέρθη στην ούτω καλουμένη ελληνική επέμβαση. Μήπως πρέπει να τον υπενθυμίσω με την σειρά μου, για τους τουρκικούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς πολιτών το 1964;

Επίσης ανεφέρθηκε στην "παρουσία παρανόμου δράσεως των ελληνικών δυνάμεων στην Κύπρο".

Μπορεί φιλικά να επιτρέψει σ' αυτό το ακροατήριο να πιστέψει ότι οι εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες τούρκοι αξιωματικοί που τώρα εκπαιδεύουν τις τουρκοκυπριακές δυνάμεις και εξουδετερώνουν όλους τους πολιτικούς αντιπάλους του Ντενκτάς, όπως είναι ο πολύ γνωστός δικηγόρος Μπερμπέρογλου, βρίσκονται στην Κύπρο για λόγους υγείας ή ενεργούν νόμιμα. Από ιδικής μου πλευράς, μπορώ να τον διαβεβαιώσω, για άλλη μια φορά ότι καμμιά απειλή εναντίον του εθνικού κεθεστώτος της Κύπρου ή στα δικαιώματα που είναι εγγυημένα στους τουρκοκυπρίους υπάρχει, εκτός στη φαντασία εκείνων, οι οποίοι διά των υστερόβουλων κατηγοριών τους εναντίον των ελλήνων αξιωματικών προσπαθούν να καλύψουν τους δικούς τους πραγματικούς στόχους και σχέδια.

Οσον αφορά την σημερινήν πρσφώνησιν του Μακαρίου επφυλάσσω τα σχόλια μου μέχρις ότου δοθεί η ευκαιρία τους νομίμους αντιπροσώπους της Κυπριακής Δημοκρατίας, που φθάνουν απόψε στη Νέα Υόρκη, να εκφράσουν τις απόψεις τους.

Ερχόμενος στην ουσία του προβλήματος που δημουργήθηκε από την παρούσα κατάσταση στην Κύπρο, πιστεύω ότι ένας πρέπει να έχει υπ' όψιν του ωρισμένα γεγονότα που εξηγούν τους πραγματικούς λόγους που ωδήγησαν στην επαναστατική πρωτοβουλία των δυνάμεων της Εθνικής Φρουράς. Στην πραγματικότητα τα τελευταία γεγονότα στην Κύπρο βασίζονται στην αγγλική παροιμία "παλιές αμαρτίες ρίχνουν μεγάλες σκιές".

Λίγο μετά την ανακήρυξη της Κυπριακής ανεξαρτησίας ο Μακάριος άρχισε να προωθεί την προσωπική λατρεία και την επιδίωξη του μεγαλείου. Συνδυάζοντας την νοοτροπία του Καίσαρα και του Πάπα, ταύτισε τον εαυτό του με την Κύπρο, όπως ο Λουδοβίκος 14ος και στο τέλος κατέστη το θύμα των δικών του λαθών, φοξοδοξιών και αυταπατών. Στην αλήθεια επέζησε 13 ελληνικών Κυβερνήσεων, αλλά τελικά επέζησε της αχρησίας του με την ιδία τακτική που σφράγισε την τύχη των άλλων εξεχόντων πολιτικών ηγετών, πρώην αποικιών, όπως του Νγκρούμαχ, του Μπεν Μπέλλα, του Ομπότε και άλλων.

Βρισκόταν σε διαμάχη με όλους τους έλληνες πρωθυπουργούς- όχι με τη χούντα- περιλαμβανομένου του Καραμανλή, του Βενιζέλου και ποτέ του δεν συγκατατίθετο να μιλήσει σ' αυτόν, του Παπανδρέου, του Παρασκευοπούλου, του Στεφανοπούλου και άλλων. Συστηματικά και αλαζονικά παραγνώριζε τις σαφείς συμβουλές και προειδοποιήσεις του εθνικού κέντρου. Περιφρονητικά παραγνώρισε τις γραπτές προειδοποιήσεις του υπουργου Εξωτερικών της Ελλάδος Αβέρωφ, επέμενε στις προτάσεις του για τις τροποποιήσεις του Συντάγματος Ζυρίχης- Λονδίνου από 13 σημεία και έτσι άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου, που είχαν σαν αποτέλεσμα τις τραγικές συγκρούσεις του Δεκεβρίου του 1963 και τον ντε φάκτο διαμελισμό της νήσου, διά των ούτω καλουμένων πρασίνων γραμμών.

Ανακόλουθος στο χαρακτήρα από τη μια και υποστηρίζων εκ βάθους καρδίας των ανεξαρτησία από την άλλη, συνήθως παραπλανούσε τον απλοϊκό λαό της Κύπρου, υποστήριζε την Ενωση όταν χρειαζόταν ενίσχυση της δημοτικότητας του, πιστεύοντας ότι μπορούσε να μωραίνει όλο το λαό πάντα-ένας ασυνείδητος δημαγωγός και μεγάλος επιδειξίας, ένας μαέστρος μεγάλων επιδείξεων όπως εκείνη που είδατε μόλις προηγουμένως, αλλά πάντοτε ο μοναδικός άνθρωπος της παραστάσεως, κυκλωμένος από ανδρείκελλα και ανθρώπους του ναι. Αποστρέφετο την αντιπολίτευση όπως επίσης και τον συναγωνισμό. Μέχρι τα τέλη του Δεκεμβρίου του 1971 ισχυρογνώμονας αρνείτο να αποδεχθεί τη φόρμουλα του Ου Θαντ για δευρυνόμενες συνομιλίες, φοβούμενος ότι η Ελλάδα και η η Τουρκία δυνατόν να προέβαιναν σε μυστική συμφωνία με σκοπό να ξεπουλήσουν την Κύπρο.

Τον Φεβρουάριο του 1972 δεν άκουσε την τελευταία συμβουλή των Αθηνών για τον σχηματισμό κυβερνήσεως εθνικής ενότητος. Σε απάντηση δημιούργησε και αξιοποίησε τις δικές του στρατιωτικές ομάδες Πραιτωριανών που ήσαν μια ομάδα από ζηλωτές Ες- Ες.

Κατεδίωξε πολιτικούς αντιπάλους και τα βασανιστήρια χρησιμοποιήθηκαν συστηματικά εναντίον των σαν μέσα για την απόκτηση παραδοχών, σύμφωνα με πρόσφατη επίσημη έκθεση. Επίσης απεκλείσθησαν από την πολιτική ζωή και όλα τα δημόσια γραφεία.

Αναρίθμητες πολιτικές δολοφονίες, περιλαμβανομένης της δολοφονίας του υπ' αριθμόν 2 ανθρώπου του, του Γιωρκάτζη, διεπράχθησαν, αν όχι με τις ευλογίες τουλάχιστον με την επίδειξη εκ μέρους του αδιαφορίας και απάθειας. Το συγκρεντρούμενο μίσος κλιμακώθηκε με τα χρόνια. Ακόμη και οι στενώτεροι φίλοι του ησθάνοντο εξουδετερωμένοι και διώχνοντο μακρυά σαν αποστημένο λεμόνι, για να χρησιμοποιήσω τα τελευταία λόγια του Γιωρκάτζη. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι ο άνθρωπος που τον ανέτρεψε, ο Νίκος Σαμψών, πρώην αγωνιστής της ΕΟΚΑ, ήταν μεταξύ των φίλων του. Η εφημερίδα του ΜΑΧΗ χρηματοδοτείτο από το μοναστήρι του Κύκκου, το οποίο ελέγχει ο Μακάριος που είναι η πραγματική τράπεζα της Κύπρου. Αλλά επίσης προσγειώθη σταδιακά από ψευδαισθήσεις, όπως τόσοι άλλοι προηγουμένως πριν από αυτόν από τις μακιαβελλικές μηχανορραφίες του Μακαρίου.

Στ' αλήθεια ο Μακάριος χάρις στον προσωπικό του μαγνητισμό, πέτυχε στη διατήρηση μεγάλου αριθμού λαού κάτω από τα ράσα του. Στ' αλήθεια επίσης είχε πολλά χαρίσματα. Αλλά η τελική του πτώση κατέστη αναπόφευκτη απλώς και μόνο διότι όπως ο Ρίτσιαρντ Μόρρις, ο ιστορικός του Πανεπιστημίου Κολούμπια τόνισε τόσο χαρακτηριστικά "ισως ο αιώνας μας έχει κορεσθεί από τους χαρισματικούς ηγέτες, σήμερα μπορούμε να κάμουμε με τους τίμιους".

Tον Παναγιωτάκο διαδέχθηκε στο βήμα ο αντιπρόσωπος της Τουρκίας Οσμάν Ολτζιάϋ που ζήτησε την ολοκληρωτική αποχώρηση των ελλήνων αξιωματικών.

Ο γιουγκοσλάβος εκπρόσωπος Πέτρις αναφέρθηκε στη στρατιωτική επέμβαση με συμμετοχή αξιωματικών των ενόπλων δυνάμεων της Ελλάδος και ζήτησε την καταδίκη των πραξικοπηματιών και υποστηρικτών τους. Ο ρουμάνος αντιπρόσωπος Ντούμα τόνισε ότι το πραξικόπημα οργανώθηκε από ξένες στρατιωτικές δυνάμεις που βρίσκονται στο έδαφος της Κύπρου, ενώ ο Ινδός αντιπρόσωπος Ρικίλ Τζαϊπάλ, αναφέρθηκε στη δήλωση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου ότι έλληνες αξιωματικοί ηγήθηκαν της ένοπλης επέμβασης στην Κύπρο.

Ο ρώσος αντιπρόσωπος Σαφροντσιούκ καταδίκασε την Ελλάδα, η οποία είπε βοήθησε στη διενέργεια του πραξικοπήματος, ο δε κινέζος αντιπρόσωπος Τσιου Αγκ αναφέρθηκε στην αλληλεγγύη των χωρών του τρίτου κόσμου στον δίκαιο αγώνα του κυπριακού λαού.

Ο αμερικανός αντιπρόσωπος Σκάλι εξέφρασε αντίθεση σε κάθε επέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις ενός άλλου κράτους, ο δε βρετανός αντιπρόσωπος Ρίτσαρτ συνέστησε αυτοσυγκράτηση.

Ο Αντιπρόσωπος της Αυστρίας Τζιάνκοβιτς ζήτησε όπως το Συμβούλιο Ασφαλείας προστατεύσει την ανεξαρτησία της Κύπρου, ενώ ο αυστραλός Σερ Μακνάαρ κατηγόρησε την Ελλάδα ότι έφερε βαρειά ευθύνη στα γεγονότα της Κύπρου.

Τέλος ο αντιπρόσωπος της Κύπρου Ζήνων Ρωσσίδης επανέλαβε την προηγουμένη αξίωση του για αποτελεσματική απόφαση από το Συμβουλιο.

Η συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας αναβλήθηκε αργά το βράδυ. Στα παρασκήνια και στους διαδρόμους του ΟΗΕ άρχισαν διαβουλεύσεις για τον καταρτισμο ψηφίσματος, οι οποίες όμως δεν έμελλε να τελειώσουν γιατί σε λίγες ώρες η Τουρκια εισέβαλε στην Κύπρο και οι παρασκηνιακές προσπάθειες προχώρησαν προς το θέμα της καταδίκης της εισβολής.