Ο Νίκος Σαμψών στην πρώτη του μακρά και λεπτομερή συνέντευξη στην εφημερίδα "ΚΗΡΥΚΑΣ" του Τάσσου Παπαδόπουλου (Α μέρος) τονίζει ιδιαίτερα το γεγονός ότι δεν είχε ιδέα ότι επέκειτο πραξικόπημα στην Κύπρο στις 15 Ιουλίου 1974

S-2114

23.11.86: Ο ΝΙΚΟΣ ΣΑΜΨΩΝ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΑΚΡΑ ΚΑΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΚΗΡΥΚΑΣ" ΤΟΥ ΤΑΣΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, (Α μέρος) ΤΟΝΙΖΕΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΙΔΕΑ ΟΤΙ ΕΠΕΚΕΙΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΣΤΙΣ 15 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974. Ο ΙΔΙΟΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΟΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΟΡΚΩΜΟΣΙΑ ΤΟΥ ΩΣ "ΠΡΟΕΔΡΟΥ"

Για δεύτερη φορά μετά τις προσωπικές του αναμνήσεις στην εφημερίδα του Η ΜΑΧΗ ο Νίκος Σαμψών επανέλαβε ότι δεν γνώριζε ότι θα γινόταν πραξικόπημα εναντίον του Αρχιεπσκόπου Μακαρίου στις 15 Ιουλίου 1974 και ότι ο ίδιος δεν ήταν ποτέ μέλος της ΕΟΚΑ Β.

Τις θέσεις του ο Νίκος Σαμψών τις επανέλαβε σε μια μακρά συνέντευξη του στον Γεώργιο Ηλιάδη, στην εφημερίδα "Κήρυκας" του Τάσσου Παπαδόπουλου, στις 23 Νοεμβρίου 1986 στο Παρίσι όπου συνέχιζε να βρίσκεται μετά την άδεια του Προέδρου Κυπριανού για να μεταβεί στο εξωτερικό για θεραπεία.

Στη συνέντευξη του ο Νίκος Σαμψών αναφέρεται σε όλες του τις κινήσεις κατά την ημέρα του πραξικοπήματος μεχρι την ώρα που ορκίστηκε Πρόεδρος της πραξικοπηματικής κυβέρνησης.

Το πρώτο μέρος της συνέντευξης έχει ως εξής:

ΚΗΡΥΚΑΣ (Γ. Ηλιάδης): Κύριε Σαμψών, η ζωή σας μέχρι τώρα υπήρξε πολυτάραχη και αμφιλεγόμενη. Σας φώναξαν ζήτω, αλλά σας φώναξαν και αίσχος. Ο ίδιος λαός σας αποκάλεσε ήρωα αλλά και προδότη. Στη ζωή σας κυριαρχούν δυο κυρίως περίοδοι. Του 55 και του 74. Πιστεύετε ότι ο Σαμψών του 74 αμαύρωσε τη δόξα του Σαμψών του 55;

ΣΑΜΨΩΝ: Η ερώτησις αγαπητέ κύριε Ηλιαδη είναι για μένα η πιο καλή ευκαιρία να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγμτα.

Η ερώτησις σας μου δίνει την ευκαιρία να επικοινωνήσω μέσω του αναγνωστικού σας κοινού, μέσω της εφημερίδας σας, με τον κυπριακό λαο διά να αποδοθώσι "τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, και τα του Θεού τω Θεώ".

Ο λαός της Κύπρου με ανύψωσε πολλές φορές στα χέρια του και μου φώναξε και αίσχος. Ομως δεν έχω κατηγορηθεί ως προδότης. Η κατηγορία στο δικαστήριο για τα γεγονότα του 74 δεν είχε τη λέξη προδότης. Μάλιστα, η απόφασις του δικαστηρίου έλεγε καθαρά ότι ο Νίκος Σαμψών δεν είχε γνώση στα της προπαρακευής του πραξικοπήματος, ούτε συμμετείχε εις την εκτέλεσιν του πραξικοπήματος. Απλώς εδέχθη τη θέση του Προέδρου παρανόμως και διά του τρόπου αυτού συνειργάσθη με τους πραξικοπηματίες.

Κ: Γνωρίζατε από πριν ότι θα γινόταν πραξικόπημα είτε στις 15 Ιουλίου είτε άλλη μέρα;

Σ: Εχεις τον λόγο της τιμής μου, έχεις τον λόγο του αγωνιστού της ΕΟΚΑ, του ανθρώπου που κατεδικάσθη δις εις θάνατον διά την πατρίδα του, ότι δεν εγνώριζα το παραμικρόν. Αντιθέτως, επίστευα ότι θα έφευγαν από την Κύπρο οι Ελληνες αξιωματικοί. Και μάλιστα είχα κανονίσει να πάω ταξίδι με τον ΑΣΙΛ εις τη Βουλγαρία, σαν βουλευτής Αμμοχώστου οικογενειακώς.

Κ: Την ημέρα του πραξικοπήματος;

Σ: Οχι στις 18 του μηνός. Μπορείτε να ρωτήσετε τον Πανίκον τον Ιακώβου τον τότε προπονητήν του ΑΣΙΛ, τώρα είναι στην Εθνικήν Κύπρου. Ο οποίος γνωρίζει πολύ καλά ότι θα ταξιδεύαμε μαζί. Επίσης τον πρόεδρο και το Συμβούλιον του ΑΣΙΛ της εποχής εκείνης.

Κ: Δηλαδή θα συνόδευες σαν βουλευτής Αμμοχώστου μια ποδοσφαιρική ομάδα;

Σ: Μάλιστα, τον ΑΣΙΛ Λύσης. Και πέραν αυτού. Πώς είναι δυνατόν ένας που γνώριζε ότι θα γινόταν πραξικόπημα, το προηγούμενο βράδυ να είναι σε δύο γάμους, στη Λύση και στην Τύμπου, μέχρι τις 3 το πρωί μαζί με τους χωριάτες και να πίνει; Ενας που ετοιμάζει πραξικόπημα έχει άλλα στο μιαλό του και όχι να τρέχει στους γάμους. Δεν είχα χαμπάρι για πραξικόπημα.

Κ: Επομένως, ούτε μέλος της ΕΟΚΑ Β είσασταν.

Σ: Ηρνήθηκα να γίνω μέλος της ΕΟΚΑ Β. Εγώ ήθελα συμφιλίωσιν, δεν ήθελα την αδελφοκτόνον...

Κ: Δηλαδή σου προτάθηκε και το απέρριψες;

Σ: Μάλιστα, την ίδιαν περίοδον που μου πρότεινε ο Μακάριος να αναλάβω το Εφεδρικόν Σώμα.

Κ: Εντάξει μέλος δεν είσασταν, επαφές όμως, διασυνδέσεις, επικοινωνία είχατε με την ΕΟΚΑ Β;

Σ: Είχα παλιούς συναγωνιστές που έλαβαν μέρος στην ΕΟΚΑ Β. Οπως είχα παλιούς συναγωνιστές που ήταν μέλη του Εφεδρικού Σώματος ή σε παρακρατικές ομάδες υποστηρίξεως του Μακαρίου. Αυτούς τους ανθρώπους τους έβλεπα. Ετσι, άλλοι μου έλεγαν είμαι της ΕΟΚΑ Β, άλλοι είμαι του Λυσσαρίδη, ή του Νίκου Μακρίδη που υποστήριζαν τον Μακάριο, ... εγώ όμως δεν αναμιγνυόμουν.

Κ: Σας μίλησε ποτέ ο Γρίβας για την ΕΟΚΑ Β;

Σ: Οχι. Δεν συναντήθηκα με τον στρατηγόν Γρίβα κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Κύπρο.

Κ: Ούτε κανένας άλλος από τα ηγετικά στελέχη της ΕΟΚΑ Β σας μίλησε ποτέ για την οργάνωση αυτή και τους σκοπούς της;

Σ: Μου μίλησαν όταν μου επρότειναν για να αναλάβω όποιον τομέα ήθελα. Και είπα ότι δεν μπορώ να αναλάβω ο,τιδήποτε σε μια αδελφοκτόνον σύγκρουσιν.

Κ: Εχω υπόψη μου ένα από τα έγγραφα που βρέθηκαν στην κατοχή του Λευτέρη του Παπαδόπουλου όταν συνελήφθη. Το έγγραφο εκείνο έλεγε ότι ζήτησες να ενταχθείς στη ΕΟΚΑ Β και ο ίδιος ο Γρίβας σε απέρριψε.

Σ: Οχι.

Κ: ...Σαν " ανεύθυνο" και διότι "δεν πρεπει να εμπιστευόμαστε τέτοια πρόσωπα". Εσύ το ήξερες αυτό; Βέβαια είναι γνωστό ότι ο Λευτέρης Παπαδόπουλος σε αντιπαθούσε. Ηξερες για την ύπαρξη αυτού του εγγράφου; Και αν ναι, νομίζεις ότι αυτό το έγγραφο ήταν πλαστό και το περεχόμενο του αποκύημα της φαντασίας του Λευτέρη για να σε εκθέσει;

Σ: Εφόσον δεν έκανα πρόταση για να μπω στην ΕΟΚΑ Β, όλα τα άλλα είναι μίση. Δεν ξέρω και αν βρέθηκε τέτοιο έγγρφο. Ξέρω μόνο ένα πράμα. Σε ένα έγγραφο που μου διάβασε ο Μουρουζίδης...

Κ: Απ' αυτά που βρέθηκαν στην κατοχή του Λευτέρη Παπαδόπουλου;

Σ: Μαλιστα. Σ' αυτό το έγγραφο λοιπόν που μου το διάβασε ο ίδιος ο Μουρουζίδης, έγραφε: "Μην έχετε εμπιστοσύνη στον τάδε αστυνομικό γιατί είναι Σαμψωνικός". Αυτό ήταν το έγγραφο που βρέθηκε.

Κ. Με λίγα λόγια κύριε Σαμψών δεν συμφωνούσατε με την ύπαρξη και τη δράση της ΕΟΚΑ Β;

Σ: Δεν ήμουν μέλος. Εγώ επίστευα ότι ο λαός έπρεπε να μονιάσει.

Κ: Μέλος δεν ήσουν, αλλά με τη δράση της και με την ύπαρξη της συμφωνούσες;

Σ: Η βία έφερνε βία. Στη Βουλή της Κύπρου ήμουν ο μόνος βουλευτής, που πραγματικά, μαζί με τον Φειδία τον Παρασκευαϊδη είχαμε κρατήσει γραμμή εναντίον της βίας οθενδήποτε προερχομένης. Διότι πρέπει να μη λησμονούμεν ότι η βία δεν ήταν μόνο από την ΕΟΚΑ Β. Ηταν και από τους αντιπάλους της. Μα το χειρότερον όλων ήταν η βία από το κράτος. Και εις μίαν ομιλίαν μου εις την Βουλήν, προφητικά είχα πει: Κάτη που εφαρμόζουν βίαν εις την κατατολήν της βίας πεθαίνουν.

Κ: Πες μου τώρα, πότε άκουσες για το πραξικόπημα για πρώτη φορά πως και από ποιον;

Σ: Ακου να δεις. Κάθε πρωί στις 8 ερχόντουσαν οι αστυνομικοί που μου είχε η Κυβέρνηση και με έπαιρναν από το σπίτι στο Γραφείον μου.

Κ: Η Κυβέρνηση γιατί σου είχε αστυνομικούς;

Σ: Από δωδεκαετίας, απεναντίας μου είχε τρεις αστυνομικούς. Ηταν απόφαση του Μακαρίου.

Κ: Κινδύνευε η ζωή σου;

Σ: Σαν παλιός αγωνιστής κινδύνευα- πιθανώς από συγγενείς άγγλων. Πάντως η Κυβέρνηση με επροστάτευε. Μου είχε τρεις αστυνομικούς.

Ηρθαν εκείνο το πρωί οι δυο αστυνομικοί να με πάρουν. Οι δυο ερχόντουσαν. Ο τρίτος επήγαινε στο γραφείον. Την ώραν που έπαιρνα τον καφέ μου ηκούσαμε τους πρώτους πυροβολισμούς. Εμενα στην φάρμα τότε, πάνω στην Λακατάμια. Δεν ξέραμε τι ήταν αυτοί οι πυροβολισμοί. Τηλεφώνησα αμέσως εις τη "ΜΑΧΗ" και μου είπαν ότι και εκείνοι άκουαν τους πυροβολισμούς. Δεν ξέραμε τι συμβαίνει. Εν τω μεταξύ ο πεθερός και η πεθερά μου είχαν φύγει καθώς και η γυναίκα μου. Εγώ ήπια τον καφέ μου, μπήκαμε μέσα στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε για το γραφείο μου. Εκεί που είναι το καφενείον, πιο κάτω από το σχολείο στο δρόμο Τσερίου, στο καφενείο δεξιά του δρόμου, είχε κόσμο πολύ. Εσταματήσαμεν και έτρεξαν όλοι κοντά μου. Με αγαπούσε ο κόσμος. Ημουν φίλος τους που τους ήξερα με τα μικρά τους ονόματα, που κατέβαινα στο καφενείο και πίναμε μαζί, καφέδεες, κανένα ποτό... δεν ήμουν μόνο βουλευτής, αλλά και ο φίλος. Μου λένε "κύριε βουλευτά μη προχωρήσεις παρακάτω, χτυπιέται το Προεδρικό Μέγαρο. Εχει μάχες στο Προεδρικό Μέγαρο". Ετσι στρίψαμε αριστερά...

Κ: Εκείνη τη στιγμή αντιλήφθηκες ότι έγινε πραξικόπημα;

Σ: Οτι γίνονται μάχες στο Προεδρικό Μέγαρο. Ο νους μου επήγε στην ΕΟΚΑ Β, η αλήθεια να λέγεται. Η αλήθεια να λέγεται επήγεν εις την ΕΟΚΑ Β ότι δηλαδή συγκρουστήκαν γύρω από το Προεδρικόν Μέγαρον.

Κ: Δεν υποψιάστηκες δηλαδή ότι είχε εκδηλωθεί πραξικόπημα;

Σ: Οχι. Μέσα από τες ελιές του Κύκκου οδηγήσαμε το αυτοκίνητο και πήγαμε στη ΜΑΧΗ αγαπητέ μου. Μετά από λίγο άρχισαν και τα τανκς να περνούν. Ηταν πια φανερό ότι ήταν πραξικόπημα. Αρχισε δε και το ΡΙΚ τη μουσική με τα εμβατήρια.

Κ: Εδώ θέλω να μου πεις κάτι. Μόλις αντελήφθηκες ότι επρόκειτο για πραξικόπημα τι αισθάνθηκες; Ικανοποίηση; Χαρά; Αγανάκτηση;

Σ: Θλίψη γιατί μπαίναμε σε εμφύλιο σπαραγμό. Γνώριζα ότι υπήρχαν πολλά μοντέρνα όπλα στη μακαριακή πλευρά. Αρα θα εγίνετο αντίσταση.

Κ: Γι' αυτό αισθάνθηκες θλίψη, επειδή θα γίνετο αντίσταση;

Σ: Οχι, διότι θα οδηγούμαστε στην αυτοκαταστροφή. Και διότι από την άλλη ήταν ο στρατός. Κυπριόπουλα επίσης που θα κτυπιόντουσαν με άλλα κυπριόπουλα. Και αρχισα να νιώθω θλίψη. Μένω λοιπόν στο γραφείο και προσπαθώ να μάθω νέα. Στις 10 το ράδιο είπε ότι ο Μακάριος είναι νεκρός. Εδάκρυσα. Οφείλω να ομολογήσω ότι εδάκρυσα και είπα " άτε ρε Μακάριε, δεν σου έπρεπε τέτοιος θάνατος". Αυτή ήταν η κουβέντα μου που είπα.

Κ: Αργότερα, όμως, στη δημοσιογραφική διάσκεψη που έδωσες στις 18 Ιουλίου όταν ρωτήθηκες γιατί ανακοίνωσες ότι ο Μακάριος ήταν νεκρός, είπες ότι εννοούσατε πολιτικά νεκρός.

Σ: Πρόσεξε, είναι τι μου είπαν οι Ελλαδίτες αξιωματικοί. Εγώ εκείνη τη στιγμή που άκουσα από το ριδιόφωνο ότι είναι νεκρός, εκατάλαβα ότι είναι νεκρός, όχι πολιτικά νεκρός. Στις 10.30 ήρθε ο Ντίνος Μενελάου, δημοσιογράφος της ΜΑΧΗΣ και φωτορεπόρτερ και μου ανέφερε ότι διεξάγονται σκληρές συγκρούσεις εις το Μετόχι του Κύκκου και εις την Λακατάμια, δρόμο Τσερίου, όπου υποχώρησαν μονάδες του Εφεδρικού και αμύνοντο. Τότε έτρεξα στο τηλέφωνο και τηλεφώνησα στο σπίτι μου, γιατί ήξερα ότι τα μωρά μου ήταν μόνα τους μαζί με την κοπέλλα που είχαμε στο σπίτι. Ανησύχησα για τα μωρά μου (Σημ. Κήρυκα: Δακρύζει). Το τηλέφωνο όμως δεν απαντούσε. Είχαν κοπεί τα τηλέφωνα (Σημ. Κήρυκα: Συνεχίζει με φωνή που τρέμει). Εν τω μεταξύ ήρθε και ο τρίτος αστυνομικός της φρουράς μου και τους έπιασα και τους τρεις και ξεκινήσαμε μέσα από τις ελιές, διότι από το δρόμο δεν μας άφηναν οι στρατιώτες να περάσουμε...

Κ: Ούτε κι' αν τους έλεγες "είμαι ο Σαμψών";

Σ: Τίποτε. Εγύρισαν τα όπλα πάνω μου. Μάρτυρες μου οι φρουροί-αστυφύλακες μου. Ξεκινήσαμε έτσι ανησυχούντες για το σπίτι μου.

Κ: Εσύ εκείνη τη στιγμή ανησυχούσες μόνο για τα μωρά σου;

Σ: Τα μωρά μου. Εκείνη τη στιγμή ήμουν ο πατέρας (Σημ. Κήρυκα: Τα δάκρυα τρέχουν ασταμάτητα και η φωνή του Σαμψών τρέμει. Κλείνω για μερικά λεπτά το μαγνητόφωνο). Στο δρόμο όπως επηγαίναμε είδαμε 4 άτομα με χακί, χωρίς σκουφιά. Εκεί στη ξυλοσχιστική μηχανή του δρόμου προς το Τσέρι. Δεν ξέρω τώρα αν υπάρχει αυτή η ξυλοσχιστική μηχανή. Τότε υπήρχε. Είπα στους αστυφύλακες: "Παιδιά δεν ξέρουμε ποιοι είναι. Είναι στρατιώτες; Είναι αστυνομικοί; Είναι εφεδρικό; Είναι πολίτες που ντύηκαν στο χακί και άρχισαν να καθαρίζουν τες προσωπικές τους διαφορές-διότι μέσα τις αναταραχές βρίσκουν ευκαρίαν οι διάφοροι να λύσουν τις διαφορές τους. Γι' αυτό μόλις φτάσαμε εκεί κοντά τους να πηδήξουμε έξω από το αυτοκίνητο να τους αφοπλίσουμε. Οποιοι και να είναι".

Κ: Δηλαδή θυμήθηκες τον παλιό Σαμψών και ήθελες να αφοπλίσεις τους οπλοφόρους;

Σ: Μάλιστα. πράγματι, φτάσαμε κοντά τους. Σταματήσαμε απότομα το αυτοκίνητο, ποδήξαμε έξω, οπλισμένοι οι αστυνομικοί μου, αλλά αυτοί ήσαν άοπλοι. Ησαν στρατιώτες που το τάγμα τους δεν ελάμβανε μέρος στο πραξικόπημα. Ηταν του Μηχανικού και εστάληκαν από τον διοικητή τους να πάρουν ξύλα για να κάμουν τες κάσες που θα έβαλλε μέσα τα πράγματά του ο διοικητής τους, ο οποίος θα έφευγε με την οικογένεια του από την Κύπρο. Είπα στους στρατιώτες ποιος είμαι. Ο ένας μάλιστα έκλαιγε και του έδωσα ένα μπάτσο για να συνέλθει και του είπα να μην φοβάται. Του είπα "είμαι ο Σαμψών και δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα". "Μη μας σκοτώσετε κύριε. Εμείς δεν ξέρουμε τίποτε" μας είπε. Τους λέω "γιατί να σας σκοτώσουμε γιε μου. Εμείς εφοβηθήκαμε μήπως και σκοτώσετε εμάς, εσείς και επηδήξαμε κάτω". Μου λέει "πού πάεις". Λέω "πάω στο σπίτι μου είναι εδώ κοντά". "Να χαρείς πάρε μας και μας γιατί φοβούμαστε. Κρύψαμε και τα σκουφιά μας και έχουμε και το λαντρόβερ πίσω από τα ξύλα".Και τους επήρα σπίτι τους τέσσερις φαντάρους. Ο ένας ήταν λοχίας και οι τρεις απλοί. Εκεί τους πρόσφερα κόκα-κόλα και ακούαμε τα νέα από το ραδιόφωνο. Εν τω μεταξύ κατόρθωσε και επέστρεψε η γυναίκα μου.

Κ: Τι ώρα ήταν όταν επέτρεψε η γυναίκα σου;

Σ: Εντεκα, εντεκάμισυ.

Κ: Μέχρι εκείνη την ώρα εσύ ό,τι άκουες και ό,τι μάθαινες ήταν από το ραδιόφωνο;

Σ: Από το ραδιόφωνο. Τίποτε άλλο. Μετά είπε το ρρδιόφωνο όλοι οι φαντάροι να επιστρέψουν στες μονάδες τους. Διαφορετικά θα κηρυχθούν λιποτάκτες. Τότε οι 4 φαντάροι με πααρκαλούν να τους πάω. Δεν επήγαιναν μόνοι τους. "Κύριε Σαμψών, πάρε μας".

Τότε δοκίμασα να τηλεφωνήσω στο στρατόπεδο τους. Το τηλέφωνο όμως δεν λειτουργούσε. Ετσι εστειλα ένα αστυνομικό στην πόρτα του στρατοπέδου που ήταν κοντά στη φάρμα μου και τους είπε ότι βρήκαμε κάτι στρατιώτες και να τους παραδώσουμε. Ο διοικητής του στρατοπέδου όμως εκείνου δεν τους δέκτηκε. Ετσι εθεώρησα σωστό να τους πάω εγώ στο δικό τους στρατόπεδο. Για νάμαι ειλικρινής όμως, εδώ λειτούργησα και σαν δημοσιογράφος. Σκέφτηκα ότι παίρνοντας τους, θα μου εδίνετο και η ευκαιρία να δω τι γίνεται. Να μάθω από πρώτο χέρι, μπαίνοντας σ' ένα στρατόπεδο, κατάλαβες; Τους έβαλα μέσα το αυτοκίνητο αγαπητέ μου μπροστά εμείς, το λάντροβερ τους και πίσω και πήγαμε στην λεωφόρο Αθαλάσσης. Οταν φτάσαμε πιο πέρα από την πολυκατοικία -νομίζω Καλησπέρα- μας εσταμάτησαν κτι λοκατζήδες. Εγύρισαν τα όπλα πάνω μας και ήρθε κοντά μας ένας ταγματάρχης ελλαδίτης. Μόλις είδε τα όπλα των αστυνομικών έγινε σκύλος. " Τι είναι αυτά που κρατάτε; είστε υπό σύλληψιν".

Μετά με ρώτησε γιατί κρατάμε τα όπλα. Του λέω εγώ "είναι αστυνομικοί και με προστατεύουν. "Εσύ ποιος είσαι ρε;" "Είμαι ο Νίκος Σαμψών".

Κ: Δεν σε γνώριζε ο Ταγματάρχης;

Σ: Οχι.

Κ: Ούτε κατ' όψιν;

Σ: Ούτε κατ' όψιν. " Σκασίλα που έχω" μου λέει "αν είσαι ο Νίκος Σαμψών ή αν δεν είσαι. Και συ και οι άλλοι. Εχεις ενόπλους μαζί σου και είστε όλοι υπό σύλληψιν". "Κύριε" του λέω, "ήρθαμε να παραδώσουμε 4 στρατιώτεσ και είμαστε και υπό σύλληψιν; Δηλαδή αυτό είναι το ευχαριστώ;" " Δεν ξέρω τίποτε. Πάρτους μέσα".

Και μας οδήγησαν αγαπητέ μου στο ΓΕΕΦ και να κρατούν και τα όπλα των αστυνομικών μου οι στρατιώτες. Με οδήγησαν αγαπητέ, εις την αίθουσα των κρατουμένων που τους είχαν εις την αίθουσα των επιχειρήσεων. Εκεί υπήρχαν άλλοι 60 κρατούμενοι.

Κ: Ποιοί ήσαν αυτοί οι άλλοι 60 κρατούμενοι;

Σ: Αστυνομικοί οι περισσότεροι.

Κ: Αστυνομικοί του Εφεδρικού;

Σ: Ηταν και του Εφεδρικού και άλλοι. Θυμούμαι ότι ήταν και ο Κακουλλής. Ηταν ο Χριστόφορος του CID, θυμούμαι αστυνομικίνες και άλλοι. Οσοι ήταν κροτούμενοι εκεί μέσα τρέξανε, δίπλα μου να με ρωτήσουν τι ξέρω, τί έμαθα. Τους λέω "παιδιά ό,τι ξέρετε σεις, ξέρω κι εγώ|".

Κ: Εσύ εκείνη τη στιγμή τι κατάλαβες; Οτι ήσουν υπό σύλληψιν;

Σ: Μα ήμουν υπό συλληψιν. Ημουν μάλιστα πολύ στενοχωρημένος γιατί τους αστυφύλακες μου δεν τους έφεραν μαζί μου. Επειδή οπλοφορούσαν τους πήρα αλλού εκείνους. Και ήμουν πραγματικά πολύ στενοχωρημένος, όχι τόσο για μένα όσο για την τύχη των αστυφυλάκων μου. Φοβόμουν μήπως τους κάμουν κανένα κακό. Τους δυο δε από αυτούς τους είχα βαφτίσει και παιδί. Δεν ήταν μόνο αστυφύλακες για μένα...

Ηταν ζέστη πολλή. Θυμούμαι ότι εδιψούσα. Οι άλλοι κρατούμενοι είχαν μισό ποτήρι νερό και μου το έφεραν. Και αρχίσαμε να σχολιάζουμε τα γεγονότα. Ο καθένας έκαμνε εικασίες. Κάθε λίγο επερνούσαν έλληνες αξιωματικοί εκοίταζαν από την πόρτα, μας ειρωνεύονταν και έφευγαν.

Κ: Πως θα χαρακτήριζες αυτήν τους τη συμπεριφορά;

Σ: Οταν γίνονται τέτοια πράγματα είναι το λιγότερο. το ότι δεν έμπαιναν να δέρνονταν... να κάμουν... εγώ αυτό φοβόμουν. Να τες τυλίξουμε και που κανένα ελλαδίτη... εγώ θα έφερνα αντίστασιν...δεν ήμουν διατεθειμένος να δεχτώ να τες τυλίξω που κανένα...και εκεί θάταν που θα τάβρισκα και σκούρα. Για ν' αποφύγω κάτι τέτοιο, είχα καθήσει στο βάθος της αίθουσας".

Ομως ο Νίκος Σαμψών στάθηκε τυχερός (;). Κάποιος στρατιωτικός που τον γνώριζε -από την εποχή της δράσης του στην Ομορφίτα το 1964 τον μετέφερε στον αρχηγό του πραξικοπήματος...