15.7.1974: Πραξικόπημα και τουρκική εισβολή: Το δίδυμο της καταστροφής και της υποδούλωσης της μισής Κύπρου που εξυφάνθη και εφαρμόστηκε στο νησί από τους δυτικούς που επιδίωκαν για δεκαετίες να θέσουν υπό τον έλεγχο τους το στρατηγικής σημασίας νησί

S-2053

15.7.1974: ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ: ΤΟ ΔΙΔΥΜΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗΣ ΤΗΣ ΜΙΣΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΠΟΥ ΕΞΥΦΑΝΘΗ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΣΤΗΚΕ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΤΙΚΟΥΣ ΚΑΘΩΣ ΜΙΑ "ΑΟΡΑΤΗ ΧΕΙΡ" ΚΙΝΟΥΣΕ ΤΑ ΝΗΜΑΤΑ

Στις αρχές Ιουλίου 1974 τα σύννεφα στις σχέσεις του Προέδρου της Κύπρου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και της χούντας των Αθηνών του Δημήτριου Ιωαννίδη είχαν πυκνώσει τόσο πολύ που όλοι περίμεναν ότι η κρίση δεν θα αργούσε να εκδηλωθεί.

Ολοι μιλούσαν για επικείμενο πραξικόπημα στην Κύπρο, έστω και αν πολλοί, και ανάμεσα σ' αυτούς και ο Πρόεδρος Μακάριος, πίστευαν ή τουλάχιστον έτσι δήλωσαν αργότερα, ότι η χούντα δεν θα προχωρούσε στο απονενοημένο διάβημα γιατί αυτό θα προκαλούσε τουρκική εισβολή στην Κύπρο με απρόβλεπτες συνέπειες.

Ομως φαίνεται ότι είτε ο παράγοντας αυτός όχι μόνο παραγνωρίστηκε αλλά προωθήθηκε από τους χουντικούς, οι οποίοι με τις ενέργειες τους εφάρμοζαν τα σχέδια των δυτικών συμμάχων τους και ιδιαίτερα του ΝΑΤΟ, που αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα στη νοτιανατολική του πτέρυγα σε μια περίοδο που ο ψυχρός πόλεμος βρισκόταν στο απώγειο του.

Μαρτυρίες εκατό τοις εκατό δεν υπάρχουν και ούτε δόθηκαν ποτέ γιατί όλοι έσπευσαν να εξαφανίσουν κάθε ίχνος των πράξεων τους.

Αλλά εκ των υστέρων κρίνοντας κανείς από τα όσα συνέβησαν και λέχθηκαν τα πάντα κινούσε "μία αόρατος χειρ" που ήξερε καλά τη δουλειά της σε τέτοιο σημείο ώστε να μη χρειάζονται αποδείξεις.

Ηταν γνωστό σε όλους τι επιδίωκαν οι δυτικοί σύμμαχοι στην Κύπρο. Ολα τα σχέδια τους από το παρελθόν με ο σχέδιο Μακμίλλαν στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και αργότερα με αποκορύφωμα το σχέδιο Ατσεσον στα μέσα της δεκαετίας του 1960, πρόβλεπαν διαμοιρασμό της Κύπρου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, ώστε να παύσει η νοτιανατολική πτέρυγα της συμμαχίας να βρίκεται σε διένεξη, δηλαδή η Ελλάδα και η Τουρκία.

Το δίδυμο έγκλημα όπως χαρακτηρίστηκαν το πραξικόπημα και η εισβολή έθεσε σε εφαρμογή αυτή η "αόρατη χείρα" που κινούσε τα νήματα με μαεστρία...

Σε πρώτο στάδιο έγινε το πραξικόπημα της 15ης Ιουλιου 1974 από την χούντα των Αθηνών και την ΕΟΚΑ Β.

Ο Πρόεδρος Μακάριος αναγκάστηκε να διαφύγει από το νησί, αλλά η αντίδραση της Τουρκίας και της τουρκικής πλευράς ήταν μηδαμηνή αν όχι ανύπαρκτη- τουλάχιστον τις πρώτες ημέρες μέχρι να εμπεδωθεί το πραξικόπημα που η χούντα δεν πήρε κανένα μέτρο για να αποκρύψει το ρόλο της, αλλά αντίθετα έκαμε το παν για να γίνει γνωστός ο πρωταγωνιστικός της ρόλος.

Τέτοια ήταν η αντίδραση της τουρκικής πλευράς ώστε πολλοί υποστηρικτές του Μακαρίου αισθάνονταν ότι εύρισκαν καταφύγιο και προστασία στις τουρκικές περιοχές. Και ήσαν πολλοί εκείνοι που πέρασαν τη γραμμή αντιπαράταξης μεταξύ των δυο πλευρών αυτές τις ημέρες.

Αφού διορίστηκε πραξικοπηματίας πρόεδρος και κυβέρνηση, η Τουρκία εκμεταλλευόμενη με η σειρά της το αμφιλεγόμενο δικαίωμα που της παρείχε το σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας κατέληξε στην τρίτη εγγυήτρια δύναμη της Κύπρου, τη Βρετανία, ζητώντας κοινή δράση στην Κύπρο με το δικαιολογητικό ότι κινδύνευαν τώρα οι τουρκοκύπριοι.

Οι βρεττανοί έπλυναν τα χέρια τους ως Πόντιοι Πιλάτοι και άφησαν την Τουρκία να προχωρήσει στις αποφάσεις της χωρίς να παρεμβαίνουν δυναμικά. Κι έτσι η Αγκυρα εισέβαλε στο νησί στις 20 Ιουλίου 1974- μια εβδομάδα μετά το πραξικόπημα και αφού οι χουντικοί επεβλήθησαν πλήρως, με τις φυλακές να έχουν γεμίσει, αλλά και με τον λαό να παραμένει διασπασμένος και να μη εμπιστεύεται ο ένας τον άλλο.

Τώρα ήταν η σειρά της χούντας των Αθηνών να μη αντιδράσει. Η "αόρατος χειρ" έδρασε και πάλι.

Ετσι όταν από την Παρασκευή 19 Ιουλίου το βράδυ τα τουρκικά πολεμικά πλοία διατάχθηκαν να κατευθυνθούν προς τη Κύπρο η χούντα στην Ελλάδα "περί άλλων τύρβαζε...".

Ακόμα όταν τα τουρκικά αποβατικά βρίσκονταν την επομένη, 20 Ιουλίου 1974, έξω από τις ακτές της Κύπρου η θέση του ΓΕΕΦ που ελεγχόταν απόλυτα από τη χούντα των Αθηνών, ήταν: "άσκηση κάνουν οι τούρκοι".

Και όταν σε λίγες ώρες τα τουρκικά αεροπλάνα άρχισαν να βομβαδίζουν τις ακτές της Κερύνειας και τουρκικά μεταγωγικά έρριχναν αλεξιπτωτιστές στις περιοχές που ήλεγχαν οι τουρκοκύπριοι, (θύλακας Λευκωσίας- Αγύρτας-Πεναδακτύλου) οι ακτές βρέθηκαν αφύλακτες, και τα παράκτια φυλάκια του πυροβολικού κενά, ενώ οι οδηγίες μέσω ασυρμάτων προς τους Εθνοφρουρούς ήταν ξεκάθαρες: " Μη πυροβολείτε, όπλα δεσμευμένα..."

Ετσι οι τούρκοι αποβιβάστηκαν στην Κύπρο χωρίς καμιά οργανωμένη αντίσταση και αντίδραση από την Εθνική Φρουρά, ενώ σύμφωνα τούρκοι αξιωματικοί, στο σημείο της απόβασης στην περιοχή του "Πέντε Μιλιού" της Κερύνειας, παραπονούναν ότι "εμείς ήρθαμε ειρηνικά και οι έλληνες βάλλουν εναντίον μας..."

Ο δικτάτορας Ιωαννίδης σίγουρος για την επιτυχία του πραξικοπήματος που διενήργησε στην Κύπρο, απολάμβανε τα έργα του και το μόνο που τον έκανε να συνεχίσει να εκνευρίζεται, ήταν το γεγονός, ότι δεν μπόρεσε να θάψει μέσα στα ερείπια του Προεδρικού Μεγάρου και τον Πρόεδρο Μακάριο κατά το πραξικόπημα.

Η "αόρατος χείρ" που κινούσε τα νήματα αυτές τις δραματικές ημέρες είχε κινηθεί πολύ έξυπνα. Η Ελλάδα έκανε το δικό της και ανέτρεψε τον Πρόεδρο Μακάριο και τώρα ήλεγχε πλήρως πλέον για λογαριασμό της- και το ΝΑΤΟ και ευρύτερα τη Δύση- το νότιο τμήμα της Κύπρου, χωρίς να αντιμετωπίσει κανένα ουσιασικό πρόβλημα.

Το ίδιο όμως συνέβη και για την Τουρκία. Διενήγησε την πιο εύκολη γι' αυτήν εισβολη που θα ονειρεύονταν οι στρατηγοί της. Και έθεσαν υπό τον έλεγχο τους το βόρειο τμήμα της νήσου- και του ΝΑΤΟ και πάλιν.

Η Τουρκία, όμως, είχε ευρύτερα σχέδια για την Κύπρο την οποία η Οθωμανική Αυτοκρατορία πούλησε σους βρεττανούς το 1878.

Τους επόμενους μήνες προχώρησε και εκδίωξε τους ελληνοκύπριους από τις βόρειες κατεχόμενες περιοχές ενώ μετέφερε στην Κερύνεια και αλλού στο βορρά, με την πειθώ ή τις απειλές, τους τουρκοκύπριους που ζούσαν στο νότο μαζί με κουβαλητούς από την Ανατολία εποικίζοντας έτσι τις περιοχές που κατέλαβε.

Ετσι σχηματίστηκαν δυο περιοχές από καθαρά ελληνοκύπριους στο νότο και από καθαρά τουρκοκύπριους στο βορρά.

Το εθνικό ξεκαθάρισμα εφαρμόστηκε πλήρως στην πράξη.

Για το ΝΑΤΟ και τους δυτικούς πλέον η νοτιανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ ηρέμησε. Η Τουρκία έθεσε υπό τον απόλυτο έλεγχο της το βόρειο τμήμα της νήσου που "βλέπει" προς τις ακτές της, ενώ η Κυπριακή Δημοκρατία, χωρίς να έχει ενωθεί με την Ελλάδα, όπως ήταν για αιώνες το αίτημα των ελληνοκυπρίων, έχει το απάνω χέρι στην Κύπρο, όσο και αν οι ελληνοκύπριοι δεν θέλουν να το παραδεχθούν, τουλάχιστον στις πρώτες δεκαετίες που ακολούθησαν την τουρκική εισβολή.

Αυτό συνέβη λόγω του γεγονότος ότι η Κύπρος άρχισε να στηρίζεται απόλυτα στην Ελλάδα που έδιωξε στο μεταξύ την χούντα και συνδέθηκε μαζί της, σε κατοπινό στάδιο, με το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου.

Στόχος του Δόγματος που εγκαθιδρύθηκε από τα μέσα του 1990 ήταν να διασφαλιστεί η παραμονή των ελληνοκυπρίων πλέον στην Κύπρο, καθώς απειλούνταν από την Τουρκία που εγκατέστησε στο νησί 35.000 στρατιώτες.

Το ΝΑΤΟ πέτυχε αυτό που ήθελε. Μια Κύπρο που να ελέγχεται από τη Δύση μέσω της Ελλάδας και της Τουρκίας με την επικράτηση της ειρήνης στη νοτιανατολική πτέρυγα του έστω και εικονική, ενώ άρχιζε η προσπάθεια επιβολής και πολιτικής λύσης μέσω μακροχρόνιων διαπραγματεύσεων μεταξύ των δυο κοινοτήτων που κανένας δεν ανησυχούσε πότε θα τελείωναν...