23.9.1973: Ο Στρατηγός Γρίβας καταγγέλλει ότι τέσσερις ελλαδίτες Ταγματάρχες στάληκαν από τη χούντα των Αθηνών στην Κύπρο με αποστολή να τον δολοφονήσουν

S-1972

23.9.1973: Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΓΡΙΒΑΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΕΙ ΟΤΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΕΛΛΑΔΙΤΕΣ ΤΑΓΜΑΤΑΡΧΕΣ ΣΤΑΛΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΗ ΧΟΥΝΤΑ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΜΕ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΝΑ ΤΟΝ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΟΥΝ

Ο Στρατηγός Γρίβας επανήλθε στα τέλη Σεπτεμβρίου 1973 στο δημόσιο διάλογο του με τους κυπρίους και ελλαδίτες ηγέτες με μια νέα δήλωση στην οποία κατήγγελλε ότι η Χούντα είχε αποστείλει στην Κύπρο τέσσερις ελλαδίτες Ταγματάρχες με εντολή να τον συλλάβουν ή να τον δολοφονήσουν.

Ανέφερε επίσης ότι κατείχε τα ονόματα των τεσσάρων υποψηφίων δολοφόνων του προσθέτοντας ότι ντρεπόταν για το σώμα των Ελλήνων αξιωματικών γιατί περιλάμβανε στις τάξεις του τέτοια στελέχη.

Η καταγγελία του Στρατηγού Γρίβα έγινε σε συνέντευξη του προς το "Βήμα" των Αθηνών που δημοσιεύθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 1973 και δόθηκε ολόκληρη στη δημοσιότητα από το Γενικό Γραμματέα της ΕΣΕΑ Χρηστίδη.

Ανέφερε στη νέα του δήλωση-συνέντευξη ο Στρατηγός Γρίβας ο οποίος απαντούσε σε σχετική ερώτηση συντάκτη του "Βήματος" σύμφωνα με την εφημερίδα "Πατρίς" (24.9.73) "πως αντιμετωπίζει το ενδεχόμενον συλλήψεως ή δολοφονίας του":

"Γνωρίζω ότι επιδιώκεται η σύλληψις ή δολοφονία μου. Η δολοφνία μου μπορεί να γίνη, η σύλληψις μου, όχι. Διότι δεν

εσήκωσα ποτέ ψηλά τα χέρια. Εκείνοι που θα επιχειρήσουν να με δολοφονήσουν πρέπει να υπολογίζουν και τη δική τους ζωή. Το ζήτημα τούτο αντιμετωπίζω όπως το αντιμετώπισα εις όλους τους αγώνας μου. Γνωρίζω ότι παίζω με την ζωήν ή τον θάνατον, αλλά γνωρίζω επίσης ότι αξίζει ο θάνατος διά το έργον που επετέλεσα και επιτελώ εις την Κύπρον. Πληρωμένους δολοφόνους γνωριζω ότι εύρισκε κανείς παντού.

Δεν εφανταζόμην όμως ποτέ ότι θα ευρίσκοντο Ελληνες αξιωματικοί οι οποίοι να εδέχοντο να αναλάβουν μάν τοιαύτην αποστολήν.

Μετά το κήρυγμα του ανεκδιήγητου Κωνσταντοπούλου (διευθυντή της φιλοχουντικής εφημερίδας "Ελεύθερος Κόσμος" των Αθηνών και θεωρούμενου θεωρητικού της χούντας Σάββα Κωνταντόπουλου) "για να αφαιρεθή από τον Στρατηγόν Γρίβαν κάθε δυνατότητα δράσεως" και την άσκησιν πιέσεως υπό του βρετανού πρέσβεως επί του κ. Γ. Παπαδοποπούλου να καταδικάση επωνύμως την δράσιν μου. Εστάλησαν εις Κύπρον τέσσαρες Ταγματάρχαι, ων τα ονόματα κατέχω με σκοπόν να με συλλάβουν ή να με δολοφονήσουν. Ντρέπομαι διά το σώμα των Ελλήνων αξιωματικών διότι εις τας τάξεις του ευρίσκονται τοιαύτα στελέχη, γι' αυτό και τα ονόματα των τα κρατώ και δύναμαι να τα δώσω μόνον εις την Υπηρεσίαν των εν Κύπρω, εάν μου ζητηθούν. Τους παρακολουθώ και εγώ και καλόν θα ήτο να ανακληθούν οπόθεν εστάλησαν.

Τελευτών ερωτώ εάν όσα καταγγέλλω ενυπογράφως αποδειχθούν αληθή, (υπάρχουν και πλείστα άλλα) ποία πρέπει να είναι η θέσις του ελλαδικού τύπου και ιδίως της εφημερίδος, η οποία τόσον μας καταπολεμά και τόσον εξυμνεί τον Μακάριον, διότι εάν δεν θελήσητε να την εξακριβώσητε και εξακολουθήσητε την εναντίον μας πολεμικήν σας τότε έχομεν το δικαίωμα να υποθέσωμεν πολλά περί της συνεργασίας σας με τον Μακάριον. Εμεις παίζομεν με ανοικτά χαρτιά".

Ο Στρατηγός Γρίβας απάντησε στις άλλες ερωτήσεις ως εξής:

ΕΡ: Εις τμήμα της Κοινής γνώμης εις την Ελλάδα επικρατεί η εντύπωσις ότι επδιώκετε την ανατροπήν του Μακαρίου. Η εντύπωσις αύτη καλλιεργείται και από τους κατά καιρούς ισχυρισμούς της Κυπριακής Κυβερνήσεως περί αποκαλύψεως σχεδίων διά την προσωπικήν εξόντωσιν του Μακαρίου. Ποία είναι η απάντησις σας;

ΑΠ: Βιαίαν ανατροπήν του Μακαρίου ουδέποτε επεζήτησα. Τουαντίον επεζήτησα συνεργασίαν μετά τούτου. Αναφέρω δυο συγκεκριμένας περιπτώσεις:

Την μίαν τον Οκτώβριον 1970 δι' επαφών μετά του τότε υπουργού Εσωτερικών και Αμύνης κ. Κωμοδρόμου αρχικώς μέσω κ. Ηλιάδη και είτα του δικηγόρου Γιαννάκη Δρουσιώτη συνεζητήθη η κάθοδος μου εις Κύπρον διά την δημιουργίαν ισχυρού εσωτερικού μετώπου προς αποτροπήν αντεθνικής λύσεως και συγκεκριμένως της θρυλουμένης τότε λύσεως Λυσσαβώνος.

Οταν τα συζητηθέντα εχρειάζοντο να υλοποιηθούν τότε απεδείχθη ότι η συζήτησις εκ μέρους της πλευράς του Μακαρίου ήτο ακαδημαϊκή και εχρησιμοποιήθη απλώς διά να ριφθή στάχτη στα μάτια μας, διότι ο Μακάριος ήθελε πάντοτε να εμφανίζεται ότι "η Κύπρος είμαι εγώ" και ουδένα ηνείχετο εις το αμπελοχώραφον του, όπως θεωρεί την Κύπρον, τούτο δε αντελήφθησαν και οι συζητηταί μεθ' ημών. Και όχι μόνον τούτο αλλά διά να είναι ασφαλής και βέβαιος ότι κανείς δεν θα του διεκδικούσε την θέσιν ήρχισε από πολύ πριν να οργανώνη ενόπλους ομάδας τόσον διά του ανεψιού του Μιχαλάκη όσον και διά του ιατρού Λυσσαρίδη όστις και διά του τύπου ακόμη επαίρετο ότι αι ομάδες του είναι ο "ΘΩΡΑΞ του Μακαρίου". Ποίον εσκόπευον να κτυπήσουν αι ένοπλαι αυταί ομάδες κατά την εποχήν εκείνην; Πού ευρίσκετο ο αντίπαλος των;

Θα απησχόλουν πολύ τους αναγνώστας σας εάν απηρίθμουν τας δολοφονίας αγωνιστών της Ενώσεως διαπραχθείσας εν γνώσει του Μακαρίου και διά τας οποίας ουδείς ουδέποτε ελογοδότησε. Εις μίαν συγκεκριμένην περίπτωσιν δολοφονικής αποπείρας κατά του Κώστα Νικήτα, ο Μακάριος μου ανέφερε τον δολοφόνον, ένθερμον οπαδόν του, ο οποίος εν τούτοις ημέραν τινά μετά την σύλληψιν του αφήνετο ελεύθερος.

Οταν ήλθον εις Κύπρον τον Σεπτέμβριον του 1971 δι' ους λόγους ανέφερα εις την συνέντευξιν μου προς την εφημερίδα ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ συνήντησα πάλιν την ιδίαν άρνησιν εκ μέρους του Μακαρίου, διά μίαν ειλικρινή και γόνιμον συνεργασίαν προς αποτροπήν των κατά της Κύπρου επικρεμμαμένων κινδύνων. Τας ανταλλαγείσας επιστολάς μεταξύ του Μακαρίου και εμού εδημοσίευσα εις τον τύπον. Συνεπώς μόνον εις την σκέψιν εκείνων οι οποίοι ενδιαφέρονται πως θα μείνη εις την αρχήν ο Πρόεδρος των, μπορεί να υπάρχη μία τοιαύτη ιδέα ότι επιθυμώ την ανατροπήν του. Εκτός εάν νομίζουν ότι δεν μπορεί να υπάρξη Κύπρος χωρίς Μακάριον και δεν πρέπει να υπάρξη λύσις εάν αυτήν δεν την δώση ο Μακάριος. Ημείς ούτε προσωπολάτραι είμεθα ούτε θεωρούμεν εαυτούς μόνον ικανούς να φέρωμεν την ευδαιμονίαν εις την Κύπρον. Δηλούμεν όμως ότι είμεθα έτοιμοι να αποχωρούμεν πάσης πολιτικής δραστηριότητος εάν μας εξασφαλισθή ότι άλλοι, έστω και χωρίς την ημετέραν συνεργασίαν δύναται να επαναφέρουν το Κυπριακόν εις την ορθήν οδόν της αυτοδιαθέσεως. Κίνητρον μας πάντοτε είναι πώς να επιτευχθή ο σκοπός. Δεν εξετάζομεν ποίος ή ποίοι θα τον επιτύχουν. Ας δηλώση ακόμη ο κ. Μακάριος ότι αναλαμβάνει αγώνα υπέρ της αυτοδιαθέσεως και να μας εξασφαλίση ότι θα παραμείνη επ' αυτής της γραμμής και τότε θα είμεθα οι πρώτοι οι οποίοι θα τον χειροκροτήσωμεν.

Ως προς τα δήθεν σχέδια κατά της ζωής του κ. Μακαρίου είναι ανάξια συζητήσεως. Εκάστοτε δίδονται ταύτα εις την δημοσιότητα διά κατανάλωσιν διά να στραφή η προσοχή του λαού προς άλλην κατεύθυνσιν όταν ο Μακάριος ευρίσκεται εις δυσχερή θέσιν, όπως σήμερον, είτε από απόψεως εσωτερικής είτε όταν οι οιωνοί διά την λύσιν του κυπριακού δεν είναι ευοϊκοί και σύμφωνοι με τας απόψεις των ανεξαρτησιοπλήκτων. Δεν κατώρθωσαν όμως ποτέ να αναφέρουν συγκεκριμένα γεγονότα της δήθεν επιζητουμένης εξοντώσεως του Προέδρου των.

Ημείς τουναντίον έχομεν να καταγγείλωμεν περιπτώσεις τινάς αποπείρας δολοφονίας μας και τας οποίας εν τούτοις απεσιωπήσαμεν. Η πρώτη είναι η επιχειρηθείσα επί του αεροπλάνου Αθηνών- Κύπρου το οποίον έπεσε παρά το Καστελλόριζον το 1966 διά του οποίου υπελογίζετο ότι θα εταξίδευα ευρισκόμενος τότε εις Αθήνας. Επεσαν όμως έξω εις τους υπολογισμούς των, ως προς την ημέραν και ώραν αναχωρήσεως μου.

Η αγγλική εταιρεία εις ην ανήκε το αεροπλάνον κατόπιν γενομένης ερεύνης απεφάνθη, το δε πόρισμα της εδημοσιεύθη εις τον τύπον, ότι η δολιοφθορά εστρέφετο εναντίον μου προσωπικώς. Παραδόξεως ετηρήθη σιγή, τόσον από τας ελληνικάς όσο και τας κυπριακάς αρχάς.

Η δευτέρα περίπτωσις αναφέρεται εις αναφοράν αστυνομικού η οποία μου εστάλη ευθύς μετά την άφιξιν μου εις την Κύπρον, τον Σεπτέμβριον 1971 συμφώνως προς την οποίαν ο Μακάριος του έκανε υπαινιγμόν για να με "καθαρίση".

Η τρίτη αφορά περίπτωσιν υπό τας παρούσας συνθήκας εις Κύπρον. Μου κατηγγέλθη υπό ευηπολήπτου Κυπρίου ότι εις τον ιερόν χώρον της Αρχιεπισκοπής Κύπρου συνήλθον διάφοροι παράγοντες Μακαριακοί (τα ονόματα τούτων έχω) και απεφασίσθη συγκρότησις εκτελεστικο∩ αποσπάσματος το οποίον θα προέβαινε εις την εκτέλεσιν μου οπουδήποτε με συνήντα.

Συνεπώς ας πάψη η θυματοποίησις του σεπτού Προέδρου των, η οποία αποκλειστικόν σκοπόν έχει την ηρωοποίησιν του.

ΕΡ: Η ένοπλος δράσις σας χαρακτηρίστηκε ως τρομοκρατική και ως εγκυμονούσα κινδύνους διά την Κύπρον και διά την Ελλάδα. Ποία είναι η απάντησις σας;

ΑΠ: Η ένοπλος δράσις ημών δεν υπήρξεν τομοκρατική. Τουναντίον αι νόμιμοι και παράνομοι ομάδες του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας ασκούν άνευ προγουμένου τρομοκρατίαν εναντίον των ενωτικών προ της οποίας ωχριά η τρομοκρατια του Χάρτιγκ.

Προτείνομεν την συγκρότησιν επιτροπής η οποία να εξετάση τας εκατέρωθεν περιπτώσεις. Ημείς προσβάλλομεν τας ενόπλους δυνάμεις του δικτατορικού καθεστώτος αι οποίαι: Συλλαμβάνουν Ενωτικούς αγωνιστάς, τους βασανίζουν μέχρι λιποθυμίας, πολλοί των οποίων παρουσιάζονται εις τα δικαστήρα με σπασμένα πλευρά και σχεδόν ημιθανείς, υποβασταζόμενοι διότι δεν δύνανται να σταθούν, τους καίουν με τσιγάρα, ανατινάσουν περιουσίας, αθώων πολιτών και δικηγόρων συνηγόρων των ενωτικών, τοποθετούν βόμβας και άλλο πολεμικόν υλικόν εις τα ερευνωμένας οικίας ενωτικών διά να τους ενοχοποιήσουν, κάμνουν ιεροσυλίας εντός των ναών, όπου μνημονεύουν των Μητροπολιτών της Ιεράς Συνόδου και όλα αυτά υπό τας ευλογίας του Μακαρίου υπό του οργανωθέντος κακοφήμου επικουρικού σώματος, διά το οποίον ο αφιχθείς εις Κύπρον απεσταλμένος της διεθνούς επιτροπής νομικών Τζέφρεϋ Γκάρετ, διά να εξετάση τας περιπτώσεις κακοποιήσεως ενωτικών, συνέστησε να περιορισθούν οι δραστηριότητες του, ενώ συνχρόνως ωμολόγησαν ότι εσημειώθησαν πολλαί παραβάσεις των νόμων περί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εν Κύπρω.

Κίνδυνο εναντίον της ζωής φιλησύχων πολιτών από της ημετέρας πλευράς δεν υπάρχει, ενώ κινδυνεύει ανά πάσαν στιγμήν η ζωή των ενωτικών από τους στρατολογηθέντας από κάθε καρυδιάς καρύδι πραιτωριανούς του Μακαρίου. Οι του Μακαρίου επιτίθενται, κακοποιούν ανεξελέγκτως και ατιμωρητί, οι δικοί μας αμύνονται.

Ας μου αναφέρουν ποίοι από τα στίφη του Μακαρίου συνελήφθησαν εξ εκείνων οι οποίοι εκακοποίησαν ενωτικούς ή ανατίναξαν τας περιουσίας των. Αι δικαί μας, ένοπλοι ομάδες εδημιουργήθησαν δι' αυτοάμυναν, εναντίον των υφισταμένων τοιούτων του Μακαρίου, διά την τρομοκράτησιν των ενωτικών. Σκοπός και επιδίωξις του Μακαρίου ήτο η διά της ιδικής του οργανώσεως τρομοκράτησις των αντιφρονούντων προς επιβολήν της λύσεως του "εφικτο".

Προ της τοιαύτης καταστάσεως η ύπαρξις της ημετέρας οργανώσεως το απαραίτητος ώστε να υποβοηθήσωμεν τον λαόν να εκφράση ελευθέρως τα αισθήματά του. Δεν επιζητούμεν τον εμφύλιον πόλεμον, τον οποίον απευχόμεθα, μολονότι ο Μακάριος διά των πράξεων του μας ωθεί προς ένοπλον σύγκρουσιν. Εάν δεν υπήρχε η ημετέρα Οργάνωσις, θα ηκούετο ακόμη από άκρου εις άκρον της νήσου: "Κάτω οι Καλαμαράδες. Κάτω η ένωσις".

Ημείς δεν ανεμίξαμεν ξένους εις τας ομάδας μας. Τουναντίον ο Μακάριος εδέχθη ενταύθα Αραβας κομμάντος, ως εκπαιδευτάς, εκ των οποίων προέρχονται και εκείνοι οι οποίοι ενήργησαν επίθεσιν εναντίον της ισραηλινής πρεσβείας εις Λευκωσίαν και εναντίον του ισραηλιτικού αεροπλάνου εις τον αερολιμένα της Λευκωσίας.

Συνεπώς εάν υπάρχει κίνδυνος διά την Κύπρον εκ της δράσεως ενόπλων ομάδων ούτος προέρχεται από τας τοιαύτας του Μακαρίου. Εχω εις χείρας μου φωτογραφίαν όπου σημαίνον στέλεχος του Μακαρίου συντρώγει και συνδιασκεδάζει μετά των τοιούτων Αράβων κομμάντος.

ΕΡ: Πώς νομίζετε ότι θα πρέπει να αντιμετωπίση η ηγεσία και ο λαός της Κύπρου τον υφιστάμενον πάντοτε κίνδυνον επιβολής αντεθνικής λύσεως;

ΑΠ: Ο κίνδυνος επιβολής αντεθνικής λύεως θα ηδύνατο να αποτραπή μόνον:

* Οταν ο Μακάριος ο αντιληφθή ότι η Κύπρος δεν είναι μόνον αυτός, αλλά έχουν και άλλοι εξ ίσου δικαιώματα να ενδιαφέρονται διά το μέλλον της.

* Οταν ο ελληνικός κυπριακός λαός ενεργεί ηνωμένος δι' ένα κοινόν σκοπόν, ο οποίος δεν πρέπει να είναι άλλος από την Αυτοδιάθεσιν- Ενωσιν.

* Οταν οι Ελληνες της ελευθέρας Ελλάδος και ο ελλαδικός τύπος συμβάλουν εις τον επιδιωκόμενον σκοπόν και αποδείξουν πραγματικόν ενδιαφέρον υποδεικνύοντες εις τον Μακάριον ή να ακολουθήση την ορθήν εθνικήν γραμμήν ή άλλως να παραιτηθή.

* Οταν η ελληνική Κυβέρνησις αντιληφθή ότι η Κύπρος αποτελεί εν αναπόσπαστον τμήμα του ελληνισμού, το οποίον δεν έχει δικαίωμα να αγνοήση.

* Οταν όλοι αφού ζητήσωμεν από τον διεθνή Οργανισμόν την άσκησιν του δικαιώματος της αυτοδιαθέσεως, το οποίον και οι μαύροι ακόμη έχουν το δικαίωμα να ασκούν.

Τότε, αλλά τότε μόνον, θα αποτρέψωμεν αντεθνικήν λύσιν η οποία μαγειρεύεται εις τας ενδοκυπριακάς συνομιλίας και θα δυνηθώμεν να προβάλωμεν αντίστασιν εναντίον των συμφερόντων των Αμερικανών, Αγγλων και Ρώσσων, οι οποίοι αντί να ενδιαφερθούν διά τας ελευθερίας των λαών, κατήντησαν να είναι έμποροι λαών. Διότι δεν γνωρίζω περίπτωσιν λαού, ο οποίος ηθέλησε να αγνωνισθή ερωμένως μέχρις εσχάτων, διά τον δίκαιον αγώνα της ελευθερίας του και τελικώς να μη επιτύχη.

ΕΡ: Νομίζετε ότι υπάρχει ακόμη έδαφος διά συνεννόησιν με τον Μακάριον και από κοινού αντιμετώπισιν των διαφαινομένων κινδύνων;

ΑΠ: Δεδομένης της ιδιοσυγκρασίας και των επιδιώξεων του Μακαρίου, αι οποίαι συνταυτίζονται μάλλον με το ατομικόν του συμφέρον δεν βλέπω ευοιώνους προοπτικάς διά συνεννόησιν μετά τούτου. Την νοοτροπίαν αυτήν του Μακαρίου αντελήφθησαν τόσον ο Σοφοκλής Βενιζέλος όσον και κυβερνήσεις του Κέντρου περί των οποίων και άλλοτε ανέφερον δημοσία. Ο μεν πρώτος διεβίβασε μέσω Μποδοσάκη ότι η πρώτη του πράξις έάν ανελάμβανε την αρχήν ήτο η αποπομπή του Μακαρίου. Κυβέρνησις Κέντρου δεν ενθυμούμαι ποία, εις Υπουργός Εξωτερικών, νομίζω, ο κ. Παλαμάς, μου διεμήνυσε μέσω του Πρεσβευτού κ. Στεφ. Πεσματζόγλου, εάν θα εδεχόμην να αναλάβω καθήκοντα του Προέδρου της Δημοκρατίας αποπεμπομένου του Μακαρίου. Δεν αναφέρω επίσης την νόταν του Φεβρουαρίου 1972 της ελληνικής Κυβερνήσεως προς τον Μακάριον. Αντιλαμβάνεσθε συνεπώς ότι πλείσται ελληνικαί κυβερνήσεις εγνώριζον ότι ουδέν δύναται να επιτευχθή από απόψεως λύσεως του Κυπριακού εφόσον ο νυν Πρόεδρος κατέχει την εξουσίαν, αλλά και ουδείς ηθέλησε να λάβη το μαστίγιον και να τον εκδιώξη από τον οίκον του Κυρίου.

Δεν πρέπει συνεπώς να βλέπωμεν εγγύς λύσιν του κυπριακού ευνοούσαν τους πόθους των Πανελλήνων, εφόσον ο Μακάριος είναι εις την αρχήν, διότι ούτος επιδιώκει λύσιν σύμφωνα πάντοτε προς το ατομικόν του συμφέρον. Και από ιδικής του πλευράς ο Μακάριος δεν έχει άδικον, διότι με λύσιν ενώσεως θα χάση τα σήμερον κεκτημένα. Πλην των άλλων διαθέτει ανεξελέγκτως τεραστίους πόρους της εκκλησιαστικής περιουσίας, την οποίαν εφρόντισε διά του Κυπριακού συντάγματος να απαλλάξη από κάθε κρατικόν ή άλλον έλεγχον.

Η περιουσία του Κύκκου ανερχομένη εις 80 εκατομμύρια λίρας περίπου διαχειρίζεται υπό του ηγουμένου της όστις εκλέγεται όχι υπό του λαού, αλλά από καμμιά 20 καλογερούδια, που διαμένουν στην Μονή και την περιουσίαν αυτήν ο Μακάριος διαθέτει όπως θέλει, η περιουσία της Αρχιεπισκοπής ανέρχεται εις άλλο τόσον ποσόν και το οποίον ο Μακάριος διαθέτει κατά το δοκούν.

Εις Κύπρον υπάρχει καλογηροκρατία, οικονομική και διοικητική. Πλέον τούτων, ο Μακάριος δύναται να διαθέση τα εκατομμύρια του συνεργατισμού και του συγκροτήματος της Ελληνικής Εταιρείας ανερχόμενα συνολικώς εις 100 εκατομ. λίρας, καθώς και το κρατικόν ταμείον. Διά του αφθόνου τούτου χρήματος χωρίς να δώση λογαρισμόν εις ουδένα, ηγόρασεν άφθονον οπλισμόν διά τον εξοπλισμόν των παρανόμων ομάδων του, διά την μισθοδοσίαν των μπράβων του και διά την εξαγοράν συνειδήσων.

Πώς είναι δυνατόν να εγκαταλείψη όλα αυτά, περιοριζόμενος εις τα καθήκοντα ενός απλού Αρχιεπισκόπου, αλλά και πως είναι δυνατόν να τον καταπολεμήση κανείς, δημοκρατικώ τω τρόπω, όταν έχη όλους αυτούς τους πόρους της Εκκλησίας, τους οποίους δαπανά αφειδώς διά την πολιτικήν επικράτησιν του;

Εις τας πρώτας προεδρικάς εκλογάς έλαβε προσωπικώς όπως εδήλωσε αρχικώς, χρέος από την Τράπεζα της Κύπρου 800 χιλιάδων λιρών, πλην των άλλων ποσών που έλαβε εξ Ελλάδος και το οποίον κατόπιν απεπλήρωσε διά χρημάτων της Αρχιεπισκοπής.

Ιδού διατί ημείς εζητήσαμεν να αναμετρηθώμεν επί του πολιτικού στίβου με τον Μακάριον επί ίσοις όροις και διά δημοκρατικών μεθόδων, διότι είμεθα βέβαιοι ότι θα νικήσωμεν. Δι' αυτό και ούτος φυγομαχεί προ των όρων μας, ων οι κυριώτεροι είναι:

α). Να χορηγηθούν πολιτικαί ελευθερίαι εις τον ελληνικόν Κυπριακόν λαόν να εκφράση ελευθέρως και αβιάστως την θέλησιν του επί του εθνικού ζητήματος. Ουδείς έχει το δικαίωμα ερήμην αυτού να του επιβάλη λύσιν.

β). Να διενεργηθούν γνήσιαι εκλογαί προς ανάδειξιν Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τούτο προϋποθέτει τον σχηματισμόν υπηρεσιακής Κυβερνήσεως.

γ). Ο νυν Πρόεδρος να εκλέξη μεταξύ Εκκλησίας και Πολιτικής.

δ). Να επιβληθή αυστηρός έλεγχος επί των οικονομικών πόρων τους οποίους χρησιμοποιεί εκάστη παράταξις. Δεν δύναται ο Μακάριος να εξοδεύη εκατομμ. λιρών διά την εκλογικήν του επικράτησιν, ποσόν το οποίον λαμβάνει από τας εκκλησίας και το κρατικόν θησαυροφυλάκιον.

Τας προτάσεις αυτάς δεν εδέχθη, διότι γνωρίζει ότι θα χάση.

Πρέπει να αποκαλυφθή η απάτη του Μακαρίου και η διά του χρυσίου αισχρά προπαγάνδα του".

Η Αθήνα απάντησε με οργή στις κατηγορίες του Γρίβα ότι σχεδίαζε την δολοφονία του...