4.8.1973: Ο αρχηγός της ΕΟΚΑ Β, Στρατηγός Γεώργιος Γρίβας, με ανακοίνωση-διάγγελμα προς τον Κυπριακό λαό επικρίνει έντονα τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο και ανακοινώνει αγώνα μέχρις εσχάτων.

S-1954

4.8.1973: Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΗΣ ΕΟΚΑ Β, ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΡΙΒΑΣ, ΜΕ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ-ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΥΠΠΡΙΑΚΟ ΛΑΟ ΕΠΙΚΡΙΝΕΙ ΕΝΤΟΝΑ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΜΑΚΑΡΙΟ ΚΑΙ ΑΝΑΚΟΙΝΩΝΕΙ ΑΓΩΝΑ ΜΕΧΡΙΣ ΕΣΧΑΤΩΝ

Στις 4 Αυγούστου 1973 ο Στρατηγός Γρίβας, κάτω από το βάρος της απαγωγής του Υπουργού Δικαιοσύνης Χρίστου Βάκη, ο οποίος συνέχιζε ακόμα να κρατείται στην Πλατανιστάσα, έδωσε στη δημοσιότητα μια μακροσκελή ανακοίνωση-διάγγελμα προς τον Κυπριακό λαό με το οποίο προσπάθησε να επεξηγήσει όλες του τις ενέργειες κατά την τελευταία δεκαετία μέχρι τη μυστική άφιξη του στην Κύπρο το Σεπτέμβρη του 1971.

Στην ανακοίνωση του Στρατηγός αποκαλούσε τον Μακάριο "κ. Μ." αποφεύγοντας να τον αναφέρει με το όνομά του "Μακάριος" ή "Μούσκος" όπως τον αποκαλούσε η αντιπολίτευση μετά την "καθαίρεση "του από τους Μητροπολίτες.

Επίσης αποκαλούσε την Κυπριακή Δημοκρατία ψευδοκράτος και διέψευδε ότι ήταν άρρωστος.

Τέλος ανακοίνωνε ότι θα άρχιζε αγώνα μέχρις εσχάτων γιατί η Κύπρος κινδύνευε είτε να τουρκοποιηθεί είτε να σοβιετοποιηθεί.

Η ανακοίνωση στάληκε στις εφημερίδες ιδιοχείρως μέσα σε κλειστό φάκελο πάνω σε λεπτές άσπρες κόλλες.

Τα κείμενα γράφηκαν σε γραφομηχανή.

Ανέφερε ο Στρατηγός Γρίβας στη μακροσκελή ανακοίνωση-διάγγελμά του:

"Ηναγκάσθην να κατέλθω εκ νέου εις Κύπρον αρχάς Σεπτεμβρίου 1971, διότι ο σκοπός του αγώνος της ΕΟΚΑ επροδόθη, παρά τους ηρωϊσμούς και τας θυσίας των αγωνιστών της και ολοκλήρου του Ελληνικού Κυπριακού λαού. Ο Αρχηγός του αγώνος και ο Ελληνικός Κυπριακός λαός, έξηπατήθησαν ως προς την δοθείσαν λύσιν. Εξορισθείς από την Κύπρον, μετά τας επαράτους συμφωνίας Ζυρίχης-Λονδίνου, εκάλεσαα τότε τον Κυπριακόν λαόν εις ενότητα, πέριξ του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου παρά την αντίθεσιν μου ως προς την επιτευχθείσαν λύσιν, ελπίζων ότι ούτος θα επολιτεύετο ως πραγματικός Εθνικός Ηγέτης και όχι ως κομματάρχης και ότι επί των ερειπίων και της τέφρας θα εκτίζετο τουλάχιστον μία Κύπρος ευημερούσα.

Δυστυχώς διεψεύσθην διότι από της πρώτης στιγμής της αναχωρήσεως μου εκ Κύπρου, ούτος, έχων, ως μη ώφειλε, λόγω της ιδιότητος του ως αρχηγού της Εκκλησίας της Κύπρου, πολιτικάς φιλοδοξίας, ήρξατο πολεμικήν εναντίον μου διά να εξουδετερώση ως ενόμιζε, πάσαν επιρροήν μου επί του Ελληνικού Κυπριακού λαού. Καθυβρίσθην υπό τούτου, εις αντάλλαγμα της προς αυτόν εντιμότητος και αξιοπρεπούς στάσεως μου.

Ενωτικοί αγωνισταί εδολοφονούντο και η δημιουργία προσωπικού Μακαριακού κράτους με απεμπόλησιν παντός Εθνικού ιδανικού, επροχώρει με γοργόν ρυθμόν.

Εφθάσαμεν εις τα τραγικά γεγονότα του 1963, των οποίων ακεραίαν ην ευθύνην φέρει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας περί των οποίων δεν θεωρώ σκόπιμον να ομιλήσω, σήμερον.

Αγωνισταί της ΕΟΚΑ, μεταξύ των οποίων ο δολοφονηθείς υπουργός Πολύκαρπος Γιωρκάτζης, ο νυν βουλευτής Ν. Κόσης και ο Γραμματεύς της ΕΑΛ Στεφανίδης με επεσκέφθησαν εις Αθήνας και μου διεκτραγώδουν την δημιουργηθείσαν κατάστασιν υπό του Προέδρου της Δημοκρατίας και με ικέτευον να κατέλθω εις Κύπρον. Τους δύο πρώτους παρουσίασα μάλιστα εις τον τότε Πρόεδρον της Ελληνικής Κυβερνήσεως Γεώργιον Παπανδρέου εις ον εξέθεσαν κα προφορικώς τα γεγονότα και απόψεις των.

Εισηγήθην μετά τα γεγονότα εκείνα εις την τότε Ελληνικήν Κυβέρνησιν την δημιουργίαν Ελληνικού Κυπριακού Στρατού ως την μόνην ενδεδειγμένην λύσιν, ίνα προλάβωμεν Τουρκοποίησιν της Κύπρου, εις ην μαθηματικώς ωδήγει η άφρων πολιτική του Προέδρου της Μ.

Η πρότασις μου εγένετο αποδεκτή και τον Ιούνιον 1964 κατήλθον και εγώ εις Κύπρον.

Παρ' όλον ότι συνήντησα τρομακτικάς δυσχερείας διά την δημιουργίαν κυπριακού στρατού, ικανού να αντιμετωπίση νικηφόρως οιανδήποτε εισβολήν εις την νήσον, εν τούτοις το επέτυχα, μετά των αξίων συνεργατών μου αξιωματικών του Ελληνικού Στρατού. Αι δυσχέρειαι παρενεβλήθησαν υπό του Προέδρου της Δημοκρατίας Μ. και μερικών συνεργατών του, περί των οποίων θα ομιλήσω εν καιρώ, διά να αντιληφθή το Πανελλήνιον ποίαν ηγεσίαν είχε τότε και έχει ακόμη σήμερον η Κύπρος. Μόνος μου αντιμετώπισα τας εκ της Ειρηνευτικής Δυνάμεως αντιδράσεις διά την οχύρωσιν και οργάνωσιν της αμύνης της νήσου, ενώ ο Πρόεδρος, εξ αντιθέτου, εδείκνυε περισσότερον ενδιαφέρον να εξευμενίση τους τούρκους μέχρι του σημείου ώστε ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΗΝ ΔΙΑΤΑΓΗΝ και εν αγνοία ημών να αφήνη να διέρχωνται προς τους τούρκους Λευκωσίας, διά των σημείων όπου υπήρχον μόνον αστυνομικά φυλάκια, έμφορτα αυτοκίνητα πλήρη τσιμέντων και λοιπών υλικών δυναμένων να χρησιμοποιηθούν, δι' οχυρωματικά έργα. Ηδιαφόρει, έστω, εάν η άμυνα των Τ/Κ ενισχύετο σημαντικώς και αίμα Ελληνικόν θα εχύνετο, εάν παρίστατο ανάγκη να εκπορθηθούν τα οχυρωματικά αυτά εργα.

Στοιχεία περί των ανωτέρω και ημετέρα διαμαρτυρία προς τον Πρόεδρον Μ. υπάρχουν εις τα αρχεία της Εθνοφρουράς, η οποία έμεινε αναπάντητος.

Είναι γνωστοί οι λόγοι δι' ους απεμακρύνθην εκ Κύπρου, διότι το εζήτησαν οι Τούρκοι και Αμερικανοί, διά τα γεγονότα της Κοφίνου, την ευθύνην των οποίων φέρει ακεραίαν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Η ΕΘΝΙΚΗ εδημοσίευσε τελευταίως ωρισμένα στοιχεία χωρίς να θελήση να τα διαψεύση ή να τα ανατρέψη. Τα πλήρη ταύτα θα δημοσιευθούν εν καιρώ διά να διαπιστωθή η πλήρης ενοχή του Προέδρου Μ.

Παρηκολούθουν από τας Αθήνας με συντετριμμένην την ψυχήν την εν Κύπρω εσωτερικήν κατάστασιν και τας ενδοκυπριακάς συνομιλίας, αι οποίαι έλαβον άλλην τροπήν. Αι αρχικαί συνομιλίαι μεταξύ Ελλάδος- Τουρκίας με βάσιν την ΕΝΩΣΙΝ ετορπιλλίζοντο συνεχώς εν κρυπτώ υπό του Προέδρου Μ. διά να αποτύχουν και να καταλήξουν τελικώς εις ενδοκυπριακάς τοιαύτας, αι οποίαι εξυπηρετούν τας προσωπικάς του επιδιώξεις, με βάσιν το υιοθετηθέν "εφικτόν". Τας τοιαύτας προθέσεις του Μ. διαπιστώσας διεβίβασα επαινελημμένως εις την τότε Ελληνικήν Κυβέρνησιν.

Απεφάσισα ως εκ τούτου να μη επιτρέψω νέον εθνικόν έγκλημα κατά της Κύπρου και εδραπέτευσα εξ Ελλάδος, την 28ην Αυγούστου 1971 αφιχθείς εις Κύπρον,

Ενταύθα αντιμετώπισα τραγικήν κατάστασιν.

Η Κυπριακή Κυβέρνησις χωρίς πνοήν και πίστιν ενέσπειρεν εις τον λαόν την απαισιοδοξίαν και ηττοπάθειαν. Το Εθνικόν φρόνημα υπέστη καθίζησιν. Οι Τούρκοι εξ αντιθέτου κατεύθυνον και επηρέαζον τας ημετέρας απόψεις επί του "εφικτού", εφ' όσον εκείνοι μεν ενήργουν από θέσεως ισχύος, ενώ ημείς από της θέσεως του επαίτου. Εκείνοι διεκήρυττον ότι θα πολεμήσουν εν ανάγκη διά την Κύπρον, ενώ ημείς, ψηφοδεείς, διετυμπανίζαμεν ότι δεν είμεθα διατεθειμένοι να πολεμήσωμεν και μόνον με ειρηνικά μέσα θα λυθή το Κυπριακόν. Εκείνοι εισήγαγον λάθρα οπλισμόν, ενώ ημείς επτοούμεθα και να διαμαρτυρηθώμεν ακόμη και διά την πράξιν των αυτήν, αλλα ούτε ελαμβάνομεν τα προσήκοντα μέτρα μελλοντικής παρεμποδίσεως των.

Εξ αντιθέτου ο Πρόεδρος Μ. εισήγαγε οπλισμόν διά να κτυπήση τους πολιτικούς του αντιπάλους.

Ηρέσκετο, όμως, εις λεονταρισμούς και έλεγε, διά κατανάλωσιν μεταξύ των αφελών ότι θα αντισταθώμεν εις περίπτωσιν χρησιμοποιήσεως των βρετανικών βάσεων ως ορμητήριον εναντίον ξένων κρατών. Λεονταρισμοί ανόητοι. Εδείκνυον όμως ότι ούτος ήτο διατεθειμένος να ρίψη τον Κυπριακόν στρατόν και τον Κυπριακόν λαόν εις πολεμικήν περιπέτειαν μόνον εναντίον των επιβουλευομένων την ελευθερίαν άλλων λαών, ουχί όμως εναντίον των επιβουλευομένων την ελευθερίαν της Κύπρου.

Ούτω το Κυπριακόν ωδηγείτο εις τραγικόν αδιέξοδον. Διάβρωσις του εθνικού φρονήματος παρετηρείτο και ρεύμα ανθελληνικόν ογκούμενον συνεχώς, ενώ ο λαός ήτο ακατατόπιστος, εφ' όσον δεν υπήρχε καλώς ωργανωμένη αντιπολίτευσις.

Αγανάκτησιν διεπίστωσα εις τα ευρύτερα στρώματα του λαού ιδία μεταξύ των παλαιών αγωνιστών της ΕΟΚΑ, οι οποίοι ήταν αποφασισμένοι να αποπλύνουν την εθνικήν εντροπήν.

Με αισιοδοξίαν και πίστιν ήρχισα να ανασυντάσσω και οργανώνω τους Εθνικώς σκεπτομένους Ελληνας, άνευ διακρίσεως παρατάξεως εις ην ανήκον, εις εν και μόνον αποβλέπων εις την διαφώτισιν του Ελληνικού Κυπριακού λαού και εις τον εθνικόν προσανατολισμόν του εθνικού θέματος και την αναζωπύρωσιν του εθνικού φρονήματος.

Ηθέλησα εν αρχή να ενεργήσω εν κρυπτώ διά λόγους τακτικής και να εμφανισθώ εις τον στίβον του αγώνος με μίαν δύναμιν πειθαρχημένην και άριστα συγκεκροτημένην και τούτο διότι ο Μ. δεν θα επέτρεπε ποτέ να δημιουργηθή μία επικίνδυνος δι' αυτόν αντιπολίτευσις, ως εμαρτύρουν τα μέχρι τότε έργα του. Δυστυχώς αντελήφθην ότι ευρισκόμην έναντι ενός αδιστάκτου αντιπάλου, του οποίου αποκλειστικός σκοπός δεν ήτο το Εθνικόν συμφέρον, αλλά η τήρησης της εξουσίας και η διά παντός τρόπου εξόντωσις του αντιπάλου του. Την γνώμην αυτήν, την οποίαν είχα από πολλού, ενίσχυσε και η αποκαλυφθείσα λαθραία εισαγωγή μεγάλων ποσοτήτων τσεχοσλοβακικού οπλισμού του οποίου η παραγγελία εγένετο πριν ή αφιχθώ εις Κύπρον.

Επληροφορήθην ακόμη ότι ο εις Αθαλάσσαν φυλασσόμενος και κατά το 1966 εισαχθείς λάθρα επίσης τσεχοσλοβακικός οπλισμός υπό του Μ. παρεδόθη τη συγκασθέσει της Ειρηνευτικής Δυνάμεως, ης η επί του προκειμένου ευθύνη είναι μεγάλη, και ότι ο ανεψιός του Μιχαλάκης τον εξήγαγε τμηματικώς και τον παρέδιδε εις τας συγκροτηθείσας ομάδας Λυσσαρίδη και κομμουνιστών. Επίσης τα υπόγεια της Αρχιεπισκοπής ήσαν πλήρη οπλισμού, μεταβληθείσης από οίκον του Θεού εις οίκον καταστρεπτικών υλικών πολέμου.

Η Ειρηνευτική Δύναμις εν Κύπρω και ο Γ. Γραμματεύς του ΟΗΕ κληθέντες επανειλημμένως υφ' ημών διά του Τύπου να αναφέρουν διατί εχορήγησαν τον οπλισμόν αυτόν συντείναντες ούτω εις την ανωμαλίαν αντί της ειρήνης ην εκλήθησαν να εξασφαλίσουν, επροτίμησαν να καλύψουν την ενοχήν των διά της σιωπής.

Αντελήφθην ότι δεν ήτο δυνατόν να εργασθώ εάν δεν αντιμετώπιζα τον αντίπαλον με τα ίδια μέσα. Συνεπώς τον ένοπλον αγώνα είχε προετοιμάσει προ πολλού ο Μ. από του 1966 ότε εισήγαγε τον πρώτον τσεχοσλοβακικόν οπλισμόν, τον οποίον κατέστησε υποχρεωτικόν δι' ημάς μετά τον σφετερισμόν και διανομήν τούτου εις τας παρανόμους ομάδας του και μετά την εισαγωγήν του δευτέρου τσεχοσλοβακικού οπλισμού, τελευταίως δε και τον τεθωρακισμένων οχημάτων.

Η πρόκλησις συνεπώς εμφυλίου πολέμου, εάν τοιούτος τελικώς θα λάβη χώραν θα βαρύνη τον Μ. αποκλειστικώς. Δεν είναι νοητόν ούτος να εξοπλίζεται πρώτος και να προπαρασκευάζεται να κτυπήση τους αόπλους αντιπάλους του διά των όπλων και ακολούθως να κατηγορή αυτούς ότι αυτοί εξοπλίζονται και ότι ούτω προκαλούν τον εμφύλιον πόλεμον.

Παρά αύτα επεθύμουν πάντοτε μίαν συνάντησιν με τον Μ. διά συνεννόησιν επί του εθνικού θέματος. Ούτω όταν μου εζήτησε συνάντησιν κατά την Ανοιξιν του 1972, ότε η θέσις του ήτο δεινή, λόγω της ελληνικης προς αυτόν διακοινώσεως, μολονότι σντελήφθην ποίος ο πραγματικός σκοπός δι' ον εζήτει ταύτην, εδέχθην την πρόσκλησιν, ελπίζων ότι η δεινή θέσις εις ην ευρίσεκτο θα τον συνέτιζεν.

Η προσπάθεια συνεννοήσεως μας απέτυχε, διότι όταν ούτος αντελήφθη ότι η θέσις του έναντι της ελληνικής κυβερνήσεως εβελτιώθη, υπανεχώρησεν εις ό,τι υπεσχέθη. Είναι ανακριβές το υπό τούτου και των φερεφώνων του διατυμπανιζόμενον ότι δεν του υπέβαλα συγκεκριμένον σχέδιον. Τοιούτον σχέδιον ανέπτυξα, αφήνετο δε να συζητηθούν βραδύτερον αι λεπτομέρειαι της εφαρμογής του. Εις το σχέδιον συμπεριλαμβάνετο και η παραίτησις του από το Προεδρικόν αξίωμα, ταύτην ου μόνον τότε δεν απέρριψε, αλλά συνεζήτησε μετ' εμού ποίον θα έπρεπε να ήτο το καταλληλότερον πρόσωπον, το οποίον θα υποδειχθή υφ' ημών διά το αξίωμα τούτο.

Διά να είμαι, κατά το δυνατόν, σύντομος ενταύθα, θα δώσω λίαν προσεχώς εις την δημοσιότητα τα διαμειφθέντα εις την συνομλίαν μας και τα οποία αρχικώς υπεσχέθη να εφαρμόση σταδιακώς, πως προσεπάθησε είτε να κερδίση χρόνον και τελικώς όταν ενόμισεν ότι το επέτυχε, τι απήντησε τεσσαράκοντα ολοκλήρους ημέρας μετά την συνάντησιν μας, απορρίπτων τας προτάσεις μου.

Εκτοτε η εσωτερική κατάστασις εχειροτέρευε. Ούτος δε έχασε τελείως τον αυτοέλεγχον του. Από ραδιοφώνου και τηλεοράσεως, τα οποία εχρησιμοποίησε αποκλειστικώς δι' ιδικήν του αυτοπροβολήν και διαφήμισιν της ιδικής του πολιτικής, εξήμεσε τας αισχροτέρας ύβρεις εναντίον εμού και των συνεργατών μου και είχε την απαίτησιν τόσον ούτος όσον και η μερίς εκείνη, η οποία τον υποστηρίζει να κατέλθω εγώ τα σκαλοπάτια της εθνικής ντροπής και να βυθισθώ εις τον οχετόν εις τον οποίον ούτος αυτοβυθίσθη. Επροτίμησα την σιωπήν διότι εσεβάσθην τον εαυτόν μου, την ιδέαν και εκείνους που εκπροσώπουν.

Τελευταίως εφεύρε τον μύθον της "ανιάτου ασθενείας" μου. Συγκαταλέγεται και αυτός ο μύθος εις τα όσα δόλια τεχνάσματα του εναντίον των πολιτικών του αντιπάλων τα οποία μαγειρεύει και τα εχει έτοιμα διά να τα σερβίρη εις στιγμάς απογνώσεως του.

Και ο μεν μύθος επαναλαμβάνεται συχνά και υπ' αυτού, ενώ ο ένοχος τύπος του εν συγχορδία παίζει το μακάβριον εμβατήριον διά τον θάνατον μου. Χορός καννιβάλων με διευθυντήν ορχήστρας τον ίδιον.

Είχε την αναίδειαν να δείξη δήθεν μεγαλοθυμίαν δηλώνων, ότι η Κυβέρνησις του θα παρείχε ιατρικήν περίθαλψιν εάν τοιαύτην εζήτων, αλλά η μεγαλοθυμία δεν εκφράζεται εις παρομοίας περιπτώσεις κατά τοιούτον τρόπον ούτε ερωτάται ο ...ετοιμοθάνατος εάν θέλη νοσηλείαν. Εφ' όσον ο σεπτός Πρόεδρος εβεβαίωσε τελευαίως ότι πράγματι είμαι σοβαρά ασθενής και εφ' όσον διατυμπανίζει συνεχώς ότι γνωρίζει που ευρίσκεται η κλίνη ένθα το ζωντανόν πτώμα μου, ώφειλε αυτός ο υπηρετης του θεού, να δείξη εμπράκτως ότι είναι καλός Σαμαρείτης και τουλάχιστον νά αποστείλη τους νοσοκόμους του διά να παραλάβουν τον πνέοντα τα λοίσθια ασθενή.

Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι ασθενής και τούτο το γνωρίζει καλώς διότι τον μύθον εσέρβιρεν ο ίδιος διά κατανάλωσιν. Οπως επίσης αγνοεί που ευρίσομαι.

Αλλως οίκτον ο ΔΙΓΕΝΗΣ δεν εζήτησε από κανένα. Το έδειξε σ' ολον τον βίον του, είναι αντίκρυς προς την μακράν ιστορίαν του, αντιμετώπισε τον θάνατον επανειλημμένως και επί έτη εις τα πεδία των μαχών, με ψυχραιμίαν και έτσι θα τον αντιμετωπίση πάντοτε παρά τα 75 χρόνια του, τι θα πη όμως ο σεπτός πρόεδρος όστις ελιποθύμησε όταν του απηγγέλθη ότι η τουρκική αρμάδα περιέπλεε απλώς τα κυπριακά ύδατα και συνεκρατείτο με ενέσεις; Ας αφήση συνεπώς τας μεγαλοψυχίας και τον ανύπαρκτον αλτρουϊσμόν του κλπ, διότι αυτά δεν περνούν σε κείνους, οι οποίοι αντιτεπώπισαν με θάρρος πολάκις τον θάνατον.

Αι προσκείμεναι προς τον Πρόεδρον εφημερίδες συνεπλήρωσαν την νεκρολογίαν περί το άτομον μου με διαφόρους κτυπητάς εκφράσεις και τίτλους "ως πτώμα ασπαίρον", "πνέοντα τα λοίσθια", "πτώμα που πέρασε από το νυστέρι χειρουργού" και συνεπλήρωσαν την "πτωματολογίαν" των διαφόρων άλλων ανοησιών προκαλουσών αηδίαν τας οποίας χρησιοποιούν μόνον καννίβαλοι.

Δηλώ ότι είμαι υγιέστερος τόσον εις το σώμα όσο, προ παντός και εις τας φρένας, εν αντιθέσεις προς πολλούς άλλους και μάλισα νεωτέρους εις ηλικίαν, των οποίων αι πράξεις είναι ακαταλόγιστοι. Προς λύπην του κ. Προέδρου και του όζοντος σαδισμόν και καννιβαλισμόν Τύπου του, θα ζήσω αρκετά χρόνια διά να ίδω το όνειρόν μου δι' ο τόσα αφιέρωσα εκπληρούμενον. Οσον διά τον πρόεδρον ο θεός ας φανή ίλεως.

Το αηδές αυτό κόλπο της δήθεν ασθενείας μου έφερε αντίθετα αποτελέσματα των αναμενομένων υπό του εφευρέτου το. Εδειξε διά μίαν ακόμη φοράν το ποιόν του επικεφαλής του Κυπριακού ψευδοκράτους, διά τους ενωτικούς των οποίων κυρίως ήθελε να καταρρίψη το ηθικόν, ήτο μία επιπρόσθετος διαπίστωσις διά να μη δίδουν καμίαν πίστιν εις τα υπό του Μ. και των φερεφώνων του κατά καιρούς διαδιδόμενα εναντίον ημών δι' εσωτερικήν και εξωτερικήν κατανάλωσιν. Ως προς τους ακολουθούντας τον Μ. λέγομεν εις τούτους απλώς "να τον χαίρεσθε". Ως προς τον υπόλοιπον κυπριακόν λάον θέτομεν το ρώτημα "θα τον ανέχεσθε επί πολύ;"

Ενώ ο Μ. εξοπλίζεται πυρετωδώς, απαιτεί από ημάς να αναμένωμεν απαθείς την δολοφονίαν μας από τους μπράβους του, όπως οι Εθνικοί αγωνισταί Νεοκλής Νούρος, Παντελίδης και τόσοι άλλοι όπως επίσης και ο αγρίως δολοφονηθείς στενός συνεργάτης του Πολ. Γιωρκάτζης και των οποίων οι δολοφόνοι μέχρι σήμερον δεν απεκαλύφθησαν, διότι πρόσκεινται προς τον ίδιον.

Το όργιον των συλλήψεων, κακοποιήσεων κρατουμένων, των κατά συνέχειαν τετράκις και πεντάκις ανανεώσεων ενταλμάτων κρατήσεως με συνενοχήν ωρισμένων αστυνομικών και δικαστικών, διά να παραταθη η αγωνί των συλαμβανομένων, θα παραμείνη εσαεί ανεξίτηλον στίγμα διά τας υπηρεσίας ας ούτοι εκπροσωπούν, θα βαρύνη εις την ιστορίαν της Κύπρου, η δε παρούσα εποχή θα χαρακτηρισθή ως η αμαυροτέρα διά την Κύπρον, χειροτέρα και της τοιαύτης των Χάρτιγκ- Φουτ.

Ο Μ. δεν έχει τίποτε να επιδείξη ιδικόν του, εις την μεταχείρισιν των αντιπάλων του. Αντέγραψε πλήρως τας μεθόδους των Χάρτιγκ- Φουτ, οι οποίοι υπηρξαν πράγματι διδάσκαλοι του. Δεν εχει παρά να αναγνώση κανείς τα απομνημονεύματά μου διά να πιστοποιήση τούτο συγκρίνων τα τότε γενόμενα προς τα σήμερον διαδραματιζόμενα εις Κύπρον. Και αυτός ο τίτλος του "τρομοκράτου" χρησιμοποιηθείς υπό των Χάρτιγκ- Φουτ εχρησιμποιήθη και υπό του Μ. δι' ημάς.

Τι θα είπουν δι' όλα αυτά οι σημερινοί υποστηρικταί του, οι οποίοι προκειμένου περί εποχής Χαρτιγκ- Φουτ κατέκριναν τα βάναυσα μέτρα εκείνων και τα κατήγγελλον ανά τον πεπολιτισμένον κόσμον, ενώ σήμερον τα υιοθετούν και παλλάκις τα διαπράττουν οι ιδιοι εναντίον των ιδίων αγωνιστών της ΕΟΚΑ. Αλλά οι Χάρτιγκ-Φουτ ήσαν αγγλοι κατακτηταί εναντίον Ελλήνων. Αυτοί όμως Ελληνες, ΤΥΡΑΝΝΟΙ, εναντίον Ελλήνων.

Αι ενδοκυπριακαί συνομιλίαι αι οποίαι συνεχίσθησαν όχι μόνον εις ουδεν θετικόν κατέληξαν, αλλά χειροτέρευσαν την ελληνικήν Κυποιακήν θεσιν. Διότι εμείς πηγαίναμε με την "αγιαστούρα", ενώ οι Τούρκοι με το "δίκαιον του ισχυρού". Εκείνοι ενίσχυον την άμυναν των δι' εισαγωγής λαθραίως οπλισμού, εν γνώσει του Μ. ενώ ούτος εξησθένει την αμυτικήν ικανότητα της Εθνικής Φρουράς. Εξώδευε εκατομμύρια διά ταξίδια αυτοπροβολής διά συντήρησιν ιδιωτικού στρατού πραιτωριανών και επικουρικών και διά να εισαγάγη όπλα εκ του εξωτερικού προπαρασκευάζων, ούτω τον εμφύλιον πόλεμον, δεν διέθετεν όμως, ούτε μίαν λίραν διά να βελτιωθή ο οπλισμός της Εθνικής Φρουράς και να εκσυγχρονισθή με τας σημερινάς απαιτήσεις της αμύνης της νήσου.

Αι ενδοκυπριακαί δεν διεξήχθησαν με βάσιν το αναφαίρετον δικαίωμα του Κυπριακού λαού δι' αυτοδιάθεσιν, αλλά πως ο Μ. θα εξησφάλιζε ισοβίως το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας και του Αρχηγού της Εκκλησίας συγχρόνως, αδιαφόρως εάν ούτω αι συνομιλίαι κατέληγον εις μίαν Κύπρον τεμαχισμένην εις περιοχάς ελληνικής και τουρκικής επιρροής. Και έχει την αναίδειαν να αιτιάται ημάς διά το σημερινόν κατάντημα εις ο ωδήγησε την Κύπρον η άφρων και ιδιωτελής πολιτική του, αυτός ο προκαλέσας την ανταρσίαν των Τούρκων τ ο 1963, ο επινοήσας τα 13 σημεία και απαιτήσας την αποδοχήν των υπό των Τούρκων διά να αυξήση τας προσωπικάς του εξουσίας, ο υπαίτιος της δημιουργίας των τουρκικών θυλάκων και των πρασίνων γραμμών.

Ο ελληνικός κυπριακός λαός, επαγιδεύθη αριστοτεχνικώς υπό του σεπτού Πορέδρου του Μ. διότι αι συζητήσεις διεξήχθησαν ερήμην του.

Οι ηγέται λαών κρίνονται σύφμωνα με τα αποτελέσματα της διακυβερνήσεως των και όχι με πομφόλυγες αι οποίαι εκστομούνται υπ' αυτών και των φερεφόνων των. Καλείται δε οιοσδήποτε αδέκαστος να κρίνη την σημερινήν κατάστασιν με εκείνην ην παρέλαβε την Κύπρον ο Μ. ευθύς μετά την αποτίναξιν του Αγγλικού ζυγού.

Οφείλομεν σήμερον, εάν θέλωμεν να επιβιώσωμεν να αντιμετωπίσωμεν με σθένος τους κινδύνους τους οποίους εδημιούργησεν ο Πρόεδρος Μ. διότι εάν η Κύπρος παραμείνη ανεξάρτητον κράτος και δεν ενωθή μετά της Ελλάδος διοικείται δε καθ' ον τρόπον διοικείται σήμερον, το πεπρωμένον της ειναι γραμμένον. ΤΟΥΡΚΟΠΟΙΗΣΙΣ ή ΣΟΒΙΕΤΙΟΠΟΙΗΣΙΣ.

Προ μιας τοιαύτης καταστάσεως, την οποίαν ασφαλώς επέρχεται, δεν έμειναν δι' εμέ ούτε άλλη εκλογή ούτε περιθώρια χρόνου διά περαιτέρω αναμονήν. Η ιστορία μου και ιδιαιτέρως οι αγώνες μου διά την Κύπρον δεν επέτρεπον αδράνειαν διότι τοιαύτη θα εσήμαινε συνενοχήν.

Η απόφασις μου ελήφθη. ΑΓΩΝ ΜΕΧΡΙΣ ΕΣΧΑΣΩΝ διά την σωτηρίαν της Κύπρου. Την εκλογήν αυτήν μας την επέβαλεν ο Μ. Εζητήσαμεν επανειλημμένως δημοκρατικήν διευθέτησιν επί του πολιτικού στίβου διά να μας κρίνη ο λαός και να αποφασίση ο ίδιος, περί της τύχης του και του τρόπου διακυβερνήσεως του, εν τούτοις ηρνήθη ενώ συγχρόνως εχρησιμοποίησε βίαια και απάνθρωπα μέσα διά να καταπνίξη την φωνήν μας.

Τελευταίως διά φυλλαδίου μου το οποίον εκυκλοφόρησε την 2.8.1973 επανέλαβα τας προτάσεις μου, απέρριψε και πάλιν ταύτας με ύβρεις και κραυγάς αι οποίαι δεικνύου αθεράπευτον υστερίαν.

Θέλει τον πόλεμον. ΘΑ ΤΟΝ ΕΧΗ.

Εκείνοι οι οποίοι δεν επτοήθησαν έναν ξένον κατακτητήν, τον επολέμησαν και τον εξεδίωξαν, δεν θα πτοηθούν από τον κ. Μ. του οποίου η μόνη ισχύς δεν είναι η ηθική και το δίκαιον, αλλά το άφθονον ΧΡΥΣΙΟΝ του λαού και των Μοναναστηρίων, το οποίον εξοδεύει αφειδώς και με το οποίον διαφθείρει συνειδήσεις, αγοράζει αφειδώς οπλισμόν και οργανώνει παρανόμους στρατούς διά να μας εξοντώση.

Τον αγώνα θα τον διεξάγωμεν με πείσμα και αυτοθυσίαν. Εάν εις αυτόν πέσωμεν, η "ηρωϊκή μωρία μας" θα προσφέρη κάτι εις την Κύπρος και τους επιγιγνωμένους, ενώ θα καλύψη με αιώνιον εθικόν αίσχος τους δολοφόνους ημών και της εθνικής ιδέας ην εκπροσωπούμεν. Δεν μας πτοούν τα γλοιώδη και αφρώδη στόματα, θρασυδείλων, εκ των οποίων εκστομούνται αι ύβεις των, διότι οι γενναίοι δεν υβρίζουν, αγωνίζονται με ευγένειαν και λεβεντιάν διά διεκδίκησιν του δικαίου των και καλούσαν τον αντίπαλον εις ευγενή αναμέτρησιν. Αυτό ακριβώς ημείς εκάμαμεν μέχρι προ τινός, αλλ' ο αντίπαλος μας ηρνήθη και προσπαθεί με την δύναμιν του χρυσίου και την ισχύν της εξουσίας να μας εξοντώση. ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΟΚΥΨΩΜΕΝ. Ο,τιδήποτε και οσαδήποτε μέτρα χρησιμοποιήσωμεν σήμερον και ημείς είμεθα δικαιολογημένοι. Ας μη κατηγορή συνεπώς διά την απαγωγήν του Υπουργού κ. Βάκη. Μήπως δεν είναι ο ίδιος ο οποίος υιοθέτησε ως αρχήν "η βία δημιουργεί την αντιβίαν"; Ημείς λέγομεν ακόμη ότι "εναντίον του Αρχιγκάγκστερ χρειάζονται γκάγκστερς".

Καλούμεν τον Πρόεδρον της Δημοκρατίας Μ. διά τελευταίαν φοράν ή να αποδεχθή το σχέδιον, το οποίον το εξέθεσα κατά την συνάντησιν μας της 26ης Μαρτίου, 1972, το οποίον ενώ αρχικώς μου διεβίβασε ότι θα το εφαρμόση σταδιακώς, είτε υπανεχώρησεν ή να αναμετρηθώμεν με ειρηνικά μέσα και δημοκρατικώ τω τρόπω επί του στίβου της ευγενούς παλαίστρας υπό όρους τους οποίους επανειλημμένως υπεβάλαμεν.

Τότε την θέλησιν του ΚΥΡΙΑΡΧΟΥ λαού υποσχόμεθα να σεβασθώμεν.

Ούτω μόνον θα αποτραπή ο κίνδυνος εμφυλίου πολέμου.

Θα είμεθα τότε αποφασισμένοι να χρησιμοποιήσωμεν όλα τα εις την διάθεσιν μας μέσα. Τον αγώνα θα τον διεξαγάγωμεν όπως ημείς θέλομεν και θα τον κρατήσωμεν μέχρις ότου η Κύπρος απαλλαγή της δικτατορίας του και επιτευχθή ούτω ο Εθνικός ημών σκοπός.

Καλούμεν τον ελληνικόν Κυπριακόν λαόν να μας ενισχύση εις την προσπάθειαν μας αυτήν διά να τον οδηγήσωμεν εις την πραγμάτωσιν των εθνικών πεπρωμένων του.

Καλούμεν τους απανταχού Ελληνας εις οιανδήποτε παράταξιν και εάν ανήκουν να ακούσουν την φωνήν μας, φωνή της κινδυνευούσης Κύπρου.

Αυτή είναι η τελευταία μου προειδοποίησις προς τον Μ.

Ακαρπον συζήτησιν διά του τύπου δεν πρόκειται να συνεχίσω.

(Υπ. Ιδιόχειρος ).

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΡΙΒΑΣ-ΔΙΓΕΝΗΣ"