1.6.1972: Οι Μητρoπoλίτες Πάφoυ, Κιτίoυ και Κερύvειας με τελεσίγραφo στov Αρχιεπίσκoπo Μακάριo τoυ θέτoυv ως πρoθεσμία vα εγκαταλείψει τηv πρoεδρία τις 10 Ioυvίoυ "πάραυτα και αμελλητί"

S-1904

1.6.1972: ΟΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ ΠΑΦΟΥ, ΚΙΤΙΟΥ ΚΑΙ ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ ΜΕ "ΤΕΛΕΣΙΓΡΑΦΟ" ΣΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΜΑΚΑΡΙΟ ΤΟΝ ΚΑΛΟΥΝ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ 10 ΙΟΥΝΙΟΥ "ΠΑΡΑΥΤΑ ΚΑΙ ΑΜΕΛΛΗΤΙ"

Στις 14 Απριλίου 1972 ο Μητροπολίτης Κιτίου Ανθιμος υπέστη νέαν καρδιακήν προσβολήν ενώ βρισκόταν στη Μητρόπολη στη Λεμεσό.

Αυτό, ωστόσο, δεν εμπόδισε τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο να σπεύσει στο προσκέφαλο του και να τον ασπασθεί μάλιστα παρά τις διαφορές που είχαν προκύψει με την αξίωση των τριών Μητροπολιτών να παραιτηθεί.

Εγραφε σχετικά η εφημερίδα "Ο Φιλελεύθερος" στις 15 Απριλίου:

"Συγκινητικήν συνάντησιν είχε χθες το απόγευμα ο Εθνάρχης Μακάριος με τον Μητροπολίτην Κιτίου κ. Ανθιμον, του οποίου η κατάστασις επεδεινώθη αιιφνιδίως μετά από νέαν καρδιακήν προσβολήν. Δακρύων ο Μακαριώτατος ησπάσθη τον Μητροπολίτην ο οποίος επίσης, παρά την σοβαράν κατάστασιν του- μόλις είχε συνέλθη εκ της κρίσεως- συνεκινήθη βαθύτατα.

Την νέαν καρδιακήν προσβολήν υπέστη ο Κιτίου περί την 12.30 μεταμεσημβρινήν ήτο δε σοβαρωτέρα της πρώτης. Περιέπεσεν εις κώμα μόνον δε χάρις εις την επέμβασιν επιτελείου ιατρών απεφεύχθησαν επικίνδυνοι συνέπειαι.

Εις το προσκέφαλον του προσέτρεξαν οι ιατροί κ.κ. Γαστών Σχίζας, Λυκούργος Δρουσιώτης, Γ. Μαλιώτης ως και ο ιδιοκτήτης της κλινικής Μκης Ευθυμίου. Ταυτοχρόνως ειδοποιήθη και ο δρ Αγις Συρίμης, ο οποίος έσπευσεν εκ Λευκωσίας.

Μετά δύο περίπου ώρας ο κ. Ανθιμος ήρχισεν να επανέρχεται εις τας αισθήσεις του.

Ευθύς μόλις ο Μακαριώτατος επληροφορήθη το γεγονός μετέβη εσπευσμένως εις Λεμεσόν και επεσκέφθη τον ασθενούντα Μητροπολίτην.

Αφού ο Μητροπολίτης ζήτησε πληροφορίας από τους θεράποντας ιατρούς εισήλθε μετ' αυτών και του Χωρεπισκόπου Αμαθούντος Καλλινίκου εντός του θαλάμου όπου ευρίσκετο ο Κιτίου.

Ως μας εδηλώθη υπό των παρισταμένην η σκηνή ήτο πολύ συγκινητική. Ο Μακαριώτατος έδωσε θάρρος εις τον Μητροπολίτην παρέμεινε δε μετ' αυτού από της 5.40 μ.μ μέχρι της 6.20 μ.μ."

Παράλληλα ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ζήτησε τη βοήθεια του βρετανού καρδιολόγου δρος Χαίηγουορντ τον οποίο μετεκάλεσε εσπευσμένα από το Λονδίνο και του ελλαδίτη καθηγητή Βορίδη τον οποίο μετεκάλεσε επίσης από την Αθήνα.

Ωστόσο μόλις παρήλθε η κρίση της ασθένειας του Κιτίου αυτός, παρά τις προεδοποιήσεις των γιατρών ότι "αν θέλετε να μη οδηγηθεί στον τάφο ο Μητροπολίτης, να τον αφήσετε ήσυχο και μακριά από την πολιτική, διότι η παραμικρή συγκίνηση είναι επικίνδυνη (εφημερίδα Κύπρος, 22.5.1972) και παρά το ενδιαφέρο που είχε επιδείξει για την υγεία του ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ρίφθηκε και πάλι στη μάχη της εκκλησιαστικής κρίσης και συμφώνησε με τους τρεις Μητροπολίτες να δώσουν τελεσίγραφο πια στον Μακάριο με το οποίο θα του έτασσαν ότι έπρεπε να παραιτηθεί άλλως θα τον καθαιρούσαν.

Ετσι την 1η Ιουνίου οι τρεις Μητροπολίτες Πάφου Γεννάδιος, Κιτίου Ανθιμος και Κυρηνείας Κυπριανός επανήλθαν δριμύτεροι και με τελεσίγραφο τους κάλεσαν τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο να παραιτηθεί από την προεδρία της Δημοκρατίας "πάραυτα και αμελλητί" μέχρι τις 10 του μήνα.

Την επιστολή-τελεσίγραφο των τριών Μητροπολιτών μετέφερε στο Αρχιεπισκοπικό Μέγαρο ιερέας της Μητρόπολης Λεμεσού.

Ανέφεραν οι τρεις Μητροπολίτες στην επιστολή τους:

"Μακαριώτατε,

Διά της απρούσης προαγόμεθα όπως επαναφέρωμεν ενώπιον της Υμετέρας Μακαριότητος την γνωστή ήδη θέσιν, ην η Ιερά Σύνοδος της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Κύπρου, έλαβε κατά την τελευταίαν αυτής Συνεδρίαν εν σχέσει προς την παραμονήν Υμών εις το αξίωμα του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκραίας.

Παρήλθεν ήδη ικανός χρόνος αφ' ότου η Ιερά Σύνοδος απήτησε κατά την Συνεδρίαν της 2ας Μαρτίου όπως η υμετέρα Μακαριότης παύση να πολιτεύηται, έτι πλέον και περιορισθή αποκλειστικώς εις τα Εκκλησιαστικά και Εθναρχικά Αυτής καθήκοντα.

Τους λόγους της εμμονής ημών εις τη αξίωσιν ταύτην εξεθέσαμεν αφ' ενός μεν εν τη ανωτέρω συνεδρία της Ιεράς Συνόδου, αφ' ετέρου δε διά κοινού ημών γράμματος σταλέντος Αυτή από 27ης Μαρτίου, 1972, όπερ απετέλει και απάντησιν εις Υμετέραν από 19ης Μαρτίου ε.ε. Εις εκάστην των περιπτώσεων, εξεφράζομεν την επίμονον ημών αξίωσιν όπως αποχωρήσητε της κοσμκής αξουσίας, ως το πνεύμα και το γράμμα της Αγίας Γραφής και οι Ιεροί Κανόνες διακελεύουσιν.

Πλην όμως, μετά λύπης ημών παρετηρήσαμεν, ότι, παρά την διά του ειρημένου υμών γράμματος ρητήν προς ημάς βεβαίωσιν σας ότι: "Εάν ηθέλατε επιμείνη εις την εισήγησιν σας, θα εθεώρουν ως υποχρέωσιν μου την αποδοχήν της- ήτοι της παραιτήσεως Υμών εκ του προεδρικού αξιώματος- καθ' όσον δεν θα υπήρχε δι' εμέ ετέρα εκλογή, την οποίαν να επιβάλωσιν άλλοι λόγοι. Ουδέποτε θα επεθύμουν διάσπασιν της Εκκλησίας και δημιουργίαν εν Αυτή σάλου" ουδεμίαν μέχρι σήμερον επεδείξατε διάθεσιν, όπως προβήτε εις το σωτήριον δι' Υμάς και την Εκκλησίαν υπεσχημένον τούτο διάβημα.

Οθεν, εν πνεύματι αδελφικής αγάπης και εν επιγνώσει της ην υπέχομεν ευθύνης διά την παρατεινομένην εν τη Εκκλησία άκρως επιζημίαν και απαράδεκτον κατάστασιν, απευθυνόμεθα δι' υστάτην ταύτην φοράν προς την Υμετέραν Μακαριότητα και αξιούμεν παρ' Αυτής, όπως εγκαταλείψη πάραυτα και αμελλητί την προς το Αρχιερατικόν Αυτής αξίωμα ασυμβιβάστου θέσιν του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, και περιορισθή εις τα καθαρώς Εκκλησιαστικά και Εθναρχικά Αυτής, καθήκοντα.

Καθιστώμεν γνωστόν εις την Υμετέραν Μακαριότητα, ότι αναμένομεν την απάντησιν Αυτής άχρι της 10ης Ιουνίου ε.ε. Εν η δε περιπτώσει η Υμετέρα Μακαριότης ήθελε συνεχίσει να τηρή εαυτήν αντιμέτωπον των Ιερών Κανόνων πληροφορούμεν Αυτή μετά λύπης πολλής ότι είμεθα υποχρεωμένοι να επιβάλωμεν εις Υμας τας υπό των Ιερών Κανόνων και του Καταστατικού Χάρτου της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Κύπρου προβλεπομένας κυρώσεις"

Διατελούμεν μετά της εν Χριστώ αγάπης

+Ο Πάφου ΓΕΝΝΑΔΙΟΣ

+Ο Κιτίου ΑΝΘΙΜΟΣ

+Ο Κυρηνείας ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ