26.3.72:Ο Γρίβας ζητά από τov Μακάριo στηv πρώτη τoυς συvάvτηση παραίτηση τoυ,τηv πρoκήρυξη εκλoγώv με υπoψήφιo κoιvής απoδoχής,τov διoρισμό Υπoυργώv στα βασικά υπoυργεία από πρόσωπα κoιvής εμπιστoσύvης και καθoρισμό πoλιτικής υπέρ της Αυτoδιάθεσης Εvωσης

S-1899

26.3.1972: Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΓΡΙΒΑΣ ΖΗΤΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΜΑΚΑΡΙΟ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΜΥΣΤΙΚΗ ΤΟΥ ΑΦΙΞΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΤΟΥ 1971, ΤΗΝ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ, ΤΗΝ ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΕΚΛΟΓΩΝ ΜΕ ΥΠΟΨΗΦΙΟ ΚΟΙΝΗΣ ΑΠΟΔΟΧΗΣ, ΤΟΝ ΔΙΟΡΙΣΜΟ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΣΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΟΙΝΗΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ NA ΚΑΘΟΡΙΣΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗΣ-ΕΝΩΣΗΣ

Η συνάντηση του Προέδρου Μακαρίου με τον Στρατηγό Γρίβα έγινε στις 26 Μαρτίου 1972 στο σπίτι της ανεψιάς του Αρχιεπισκόπου κοντά στη νότια είσοδο της αυλής του ξενοδοχείου Χίλτον, παρά το κτίριο του σωματείου ΑΠΟΕΛ που αυτό κτίστηκε αργότερα.

Στη συνάντηση ο Στρατηγός Γρίβας ζήτησε παραίτηση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, προκήρυξη εκλογών με υποψήφιο πρόεδρο κοινής εμπιστοσύνης, ανασχηματισμό της Κυβέρνησης με την ανάθεση των κυριωτέρων Υπουργών Εξωτερικών, Εσωτερικών, Αμυνας και Παιδείας σε πρόσωπα κοινής εμπιστοσύνης και όπως ο εκλεγησόμενος νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας θέσει πλέον ευθέως ως λύση του κυπριακού την εφαρμογή της αρχής της αυτοδιάθεσης.

Οπως έγραψε αργότερα ο Στρατηγός Γρίβας η συνάντηση έγινε "υπό κουστωδίαν ενόπλων αμφοτέρων των μερών" δηλαδή τόσο ο ίδιος όσο και ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος πήγαν στη συνάντηση με συνοδείαν ενόπλων.

Τον Στρατηγό Γρίβα μετέφεραν στη συνάντηση οι λοχαγοί της Εθνικής Φρουράς Περικλής Τάνος και Αδωνις Νικολεττίδης και τον συνόδευε ο Ταγματάρχης Σταύρος Σταύρου Σύρος.

Ο Μακάριος συνοδευόταν από τη φρουρά του.

Εγραψε ο Πέτρος Πετρίδης (Ιστ. Εγκ. Κύπρου περίοδος 1960-74, τόμος Β):

"Πριν αρχίσουν τη συζήτηση, ο Στρατηγός Γρίβας φρόντισε να εξακριβώσει αν ήταν ασφαλής.

"Εξακρίβωσα" έγραψε αργότερα, "ότι εις την παρακειμένην οικίαν προς τη οικίαν της ανεψιάς του Μ. όπου εγένετο η συνάντησις ενέδρευαν άτομα τινά, τα οποία επεσήμανε η ένοπλος φορυρά ην είχον μετ' εμού, εγνώσθη δε τούτο τόσον εις τον Μ. όσον και εις τον επικεφαλής της Φρουράς του (τον Νίκο Θρασυβούλου) με την απαίτησιν όπως ούτοι απομακρυνθούν διότι άλλως θα βάλωμεν εναντίον των".

Οι ένοπλοι απομακρύνθηκαν και η συνάντηση έγινε χωρίς απρόοπτα.

Παρά τη μυστικότητα με την οποία έγινε η συνάντηση πληροφορίες γι' αυτήν είχαν διαρρεύσει. Οι στενώτεροι συνεργάτες του στρατηγού το πληροφορήθηκαν από φήμες ή από τρίτο χέρι.

Χαρακτηριστικό είναι ότι ο Σωκράτης Ηλιάδης, το είχε πληροφορηθεί από τον αδελφό του Μιχάλη, που ζητούσε να μάθει τι είχε γίνει. Εκείνος το είχε πληροφορηθεί από τον κοινοτάρχη κάποιου χωριού της Πάφου, που το είχε πληροφορηθεί σχεδόν από πρώτο χέρι-

από συγγενή του Αρχιεπισκόπου που ήξερε γι' αυτήν και τον είχε ενημερώσει εκ των προτέρων ότι θα γινόταν η συνάντηση, για το πότε ακριβώς θα γινόταν ή αν έγινε τον πληροφορούσε με μια συνθηματική φράση: " Δεν θα παν στο σινεμά" ή ανάλογα "Θα παν στο σινεμά".

Οταν οι διάφοροι συνεργάτες του Στρατηγού πληροφορήθηκαν για την συνάντηση άρχισαν να συρρέουν προς το σπίτι του Τάκη Ευδόκα, δεν είχαν καμμιά συνεννόηση μεταξύ τους, αλλά πίστευαν ότι θα μπορούσε να τους διαφωτίσει, και έτσι σταδιακά έφθασαν στο σπίτι του αρκετά πρόσωπα μερικά από τα οποία δυσανασχετούσαν γιατί ο Γρίβας είχε δεχθεί την συνάντηση χωρίς να τους ρωτήσει ή χωρίς να τους ενημερώσει.

Ενας από αυτούς στην οργή του φώναξε: "Αν εκείνος είναι Διγενής εμείς είμαστε Διγενούδκια".

Δεν δυσανασχετούσαν όμως μόνο γιατί συναντήθηκε χωρίς να τους ενημερώσει αλλά και για την συνάντηση. Πίστευαν ότι ήταν τεράστιο σφάλμα γιατί θα ενίσχυε τον πρόεδρο Μακάριο σε μια περίοδο που ήταν εντελως ανίσχυρος και αντιμετώπιζε σοβαρώτερες πιέσεις μπροστά στις οποίες βρέθηκε ποτέ.

Επρόκειτο για μια μικρή "ανταρσία" που απειλούσε να προσλάβει διαστάσεις, όσο προχωρoύσε η ώρα. Γι' αυτό, στις δύο το πρωί στις 26 Μαρτίου, κατέφθασε επειγόντως ο συνταγματάρχης Καρούσος (στρατωτικός από την Αθήνα που αποτέλεσε σε κάποιο στάδιο ηγετικό στέλεχος της ΕΟΚΑ Β και ο οποίος υποστήριζε ότι ήλθε στη Κύπρο καταδιωκώμενος από τη χούντα των Αθηνών και διέμενε στο σπίτι γνωστού γιατρού της Λευκωσίας) για να κατευνάσει τα πνεύματα. Και τότε, αλλά και αργότερα σε συναντήσεις του με Εφεδρους Αξιωματικούς με τους οποίους είχε ιδιαίτερα στενές σχέσεις και συνεργασία προσπάθησε να τους πείσει ότι η συνάντηση ήταν αναγκαία, παρ' όλο που και ο ίδιος δεν φαινόταν να συμφωνεί με αυτήν.

Επίσης ο Σύρος, υπασπιστής και αυτός του Γρίβα αυτή την περίοδο, ανέλαβε να κατατοπίσει εκ των υστέρων τα στελέχη που δυσφορούσαν και να εξηγήσει ότι έπρεπε να γίνει η συνάντηση, γιατί όπως έλεγε, ο στρατηγος Γρίβας είχε έγγραφα σύμφωνα με τα οποία η χούντα θα επέβαλλε λύση στο Κυπριακό- πράγμα που μπορούσε να εξουδετερωθεί μόνο με την συνεργασία Μακαρίου- Γρίβα.

Το επιχείρημα αυτό χρησιμοποίησε και ο Καρούσος που έλεγε ότι το καθεστώς των Αθηνών ήταν περισσότερο επικίνδυνο από τον Μακάριο. Ο Καρούσος είχε και προσωπικούς λόγους να θέλει να κτυπηθεί η χούντα, γιατί και ο ίδιος είχε ανοικτούς λογαριασμούς μαζί της. Μερικά ηγετικά στελέχη- ιδιαίτερα της εξτρεμιστικής παρατάξεως, τον κατηγορούσαν αργότερρα ότι προσπαθούσε να κάμει περισσότερο αντιχουντικό αγώνα.

Η δυσανασχέτηση εναντίον του Στρατηγού κατασίγασε κάπως, αλλά η συνάντηση εκείνη ήταν η απαρχή μας σειράς εξελίξεων που τελικά- όπως διαπιστώθηκε αργότερα- οδήγησε σε κατακόρυφο ρήγμα στις τάξεις της λεγομένης "ενωτικής παρατάξεως".

Σε τελευταία ανάλυση η συνάντηση δεν οφέλησε τον Στρατηγό Γρίβα. Προς στιγμή ευεργεργετήθηκε περισσότερο ο Πρόεδρος Μακάριος, που εξασφάλισε περιθώρια ανάσας για να αντιμετωπίσει και τη χούντα και τους Μητρπολίτες σε μια περίοδο που ήταν ανίσχυρος. Τελικά οδήγησε σε όξυνση της κατάστασης, γιατί δεν κατέληξε σε συμφωνία.

Κατ' αρχήν είχε πιστευθεί ότι μια συνεννόηση ήταν δυνατή που ενισχύθηκε όταν ο Πρόεδρος Μακάριος ένα σχεδόν μήνα μετά τη συνάντηση έστειλε στον Στρατηγό Γρίβα ένα ιδιόγραφο ευχετήριο μήνυμα για την ονομαστική του εορτή και ο Στρατηγός απάντησε.

Το Γραφείο Δημοσίων Πληροφοριών έκαμε την ασυνήθιστη χειρονομία να δώσει στη δημοσιότητα το κείμενο της απαντήσεως του στρατηγού. Η ενέγεια αυτή εξυπηρετούσε τη σκοπιμότητα να φανεί ότι ο Πρόεδρος Μακάριος βρισκόταν σε συνεννόηση μαζί του.

Ομως το απαντητικό μήνυμα δεν ήταν και τόσο ενθαρρυντικό και περιείχε μια σοβαρή προειδοποίηση. Μιλούσε για "ειλικρινή συνεργασία" και άφηνε ανοικτό το τι θα επακολουθούσε, αν δεν υπήρχε αυτή η συνεργασία.

Συγκεκριμένα ανέφερε:

" Μακαριώτατον Πρόεδρον

Κυπριακής Δημοκρατίας

Αρχιεπίσκοπον Μακάριον

Ευχαριστώ θερμώς δι' ευχάς σας επί τη ονομαστική μου εορτή. Πεποίθησις μου είναι ότι ο εθνικός αγών της Κύπρου θα κερδηθή δι' ειλικρινούς συνεργασίας μετά πείσματος, εμμονής εις τον σκοπόν τον οποίον ετάξαμεν κατά τον αγώνα της ΕΟΚΑ και μετά αποφασιστικότητος αντιμετωπίσεως όλων των δυσχερειών".

Της αποστολής του "τυπικού" απαντητικού μηνύματος του στρατηγού Γρίβα προς τον Πρόεδρο είχε προηγηθεί αποστολή μιας άλλης επιστολής στην οποία ο στρατηγός κατηγορούσε τον Μακάριο για ανειλικρίνεια.

Συγκεκριμένα ο Στρατηγός είχε γράψει στον Μάριο Τριτοφτίδη που είχε μεσολαβήσει για την πραγματοποίηση της συναντήσεως, για να παραπονεηθεί ότι ο Μακαριώτατος κωλυσιεργούσε στην εφαρμογή των "συμφωνηθέντων". Χαρακτηριστικό είναι ότι δεν έγραψε απ' ευθείας τον Αρχιεπίσκοπο, αλλά κοινοποίησε την επιστολή με τρίτο πρόσωπο.

Η επιστολή αυτή είναι επίσης σημαντική, γιατί ο Στρατηγός εκθέτει τα όσα είπε στον Αρχιεπίσκοπο και τα όσα κατά την εντύπωση που σχημάτισε είχαν συμφωνηθεί μεταξύ τους.

Η επιστολή, με ημερομηνια 4 Απριλίου 1972 ανέφερε:

"Αγαπητέ κ. Τριτοφτίδη,

Κατόπιν υμετέρας προτάσεως εδέχθην μεσολάβησιν υμών διά συνάντησιν μετά του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου, την οποίαν ούτος μου είχε ζητήσει προηγουμένως, εγγράφως προς τον σκοπόν να συζητήσωμεν επί λύσεως του Κυπριακού ζητήματος. Την συνάντησιν ταύτην ο Μακαριώτατος εθεώρει αναγκαίαν, ως μου διεμηνύσατε, διά να αποτρέψωμεν τον εξ Αθηνών κίνδυνον, αι οποίαι επεθύμουν να μας εξουδετερώσουν αμφοτέρους δι' επιβολήν ιδικής των λύσεως.

Η συνάντησις εγένετο την νύκτα της 26ης Μαρτίου και συνεζητήσαμεν σχετικώς μετά του Αρχιεπισκόπου.

Οταν εχωριζόμεθα, επανέλαβα εις τον Αρχιεπίσκοπον ότι ανέμενα απάντησιν του επί του εκτεθέντος σχεδίου μου, την οποίαν υπεσχέθη να μου διαβιβάση μέσω του παρόντος την στιγμήν εκείνην συνοδεύσαντος με αξιωματικού κ. Σ. Σταύρου. Αντί τοιαύτης απαντήσεως την

13ην Απριλίου ε.ε. μου διεβίβασε προφορικόν μήνυμα, μέσω υμών, ότι ούτος συμφωνεί δι' όσα συνεζητήσαμε και ότι ταύτα θα τεθούν εις εφαρμογήν σταδιακώς.

Δεν γνωρίζω εάν υμείς είσθε ικανοποιημένος με το μήνυμα αυτό και νομίζετε ότι όλα βαίνουν καλώς.

Η πραγματικότης δεν είναι αυτή.

Παρήλθε πλέον του εικοσαημέρου από της συναντήσεως μας εκείνης και εγώ δεν αντελήφθην προγραμματισμένας ενεργείας τεινούσας εις την εκτόνωσιν της υφισταμένης εν τω εσωτερικώ τεταμένης καταστάσεως αλλ' ούτε και προγραμματισμένην προπαρασκευήν διά την εφαρμογήν των όσων συνεζητήσαμεν και τα οποία, ως μου διεμήνυσε μέσω υμών θα ετίθεντο εις εφαρμογήν σταδιακώς, χωρίς να καθορίζηται, και εν χρονοδιάγραμμα εφαρμογής των.

Και επειδή και υμείς θα διαπορήτε, σας γνωστοποιώ τα ακόλουθα εξ' ων θα δυνηθήτε να κρίνετε. Δεν αποτελεί πλέον μυστικόν τα όσα συνεζητήθησαν μεταξύ εμού και του Αρχιεπισκόπου, αφού πλείστα τούτων είδον το φως της δημοσιότητος, άγνωστον δι' εμέ πως διότι εγώ τουλάχιστον, ετήρησα την υπόσχεσιν μου περί της τηρήσεως της μυστικότητος, αφού και αυτήν την συνάντησιν μας ετήρησα μυστικήν και από βασικά μου στελέχη.

Εις τον Μακαριώτατον είπον εν γενικαίς γραμμαίς τα εξής:

Είναι ανακόλουθα τα όσα εκάστοτε διακηρύττετε, εφ'όσον πλειστάκις λέγετε ότι ο Κυπριακός λαός θα έχη να είπη την τελευταίαν λέξιν περί του μέλλοντος του, ενώ εις απάντησιν σας προς την τελευταίαν διακοίνωσιν του Ελληνος πρωθυπουργού γράφετε ότι "εάν ούτος εκδηλωθή υπέρ της ενώσεως τότε και υμείς καθώς και ο ελληνικός κυπριακός λαός θα τον ακολουθηση".

Η ορθή τοποθέτησις του ζητήματος αυτού θα έπρεπε να είναι αλλοία. Να θέσετε ευθέως ό,τι επιθυμείτε υμείς και ο ελληνικός Κυπριακός λαός της νήσου και να καλέσετε την ελληνικήν Κυβέρνησιν να λάβη θέσιν επ' αυτού, να καταστήσετε δε τούτο γνωστόν εις τας ενδιαφερομένας δυνάμεις διά το Κυπριακόν.

Μία όμως τοιαύτη ενέργεια δεν ενδείκνυται να γίνη υφ' υμών διότι έχετε ταχθή υπέρ του εφικτού, ο δε Πρόεδρος της Βουλής και ο κατά το σύνταγμα αντικαταστάτης σας κ. Κληρίδης εξεφράσθη επανειλημμένως και τελευταίως μάλιστα, ότι είναι υπέρ του ενιαίου και ανεξαρτήτου κράτους και θα συνεργασθή μόνον με όσους συμφωνούν με την λύσιν αυτήν

Συνεπώς ετόνισα:

- Ο Αρχιεπίσκοπος να παραιτηθή του προεδικού αξιώματος αποχωρών της πολιτικής.

- Να προκηρυχθούν εκλογές με υποψήφιον πρόεδρον κοινής εμπιστοσύνης (αι εκλογαί επρότεινα να γίνουν υπό του ιδίου του Αρχιεπισκόπου).

- Δεν θα αναμιχθώ προσωπικώς εις την πολιτικήν, αλλά θα συνεργασθώ πλήρως με τον Αρχιεπίσκοπον και θα ανελάμβανον και εγώ τας ευθύνας μου διά την εφαρμογήν του προτεινομένου σχεδίου μου λύσεως του Κυπριακού.

- Συνεργασία να επιζητηθή με την Εθναρχούσαν εκκλησίαν.

- Να γίνη ανασχηματισμός της Κυβερνήσεως το ταχύτερον δυνατόν, δι' αναθέσεως των κυριωτέρων Υπουργών Εξωτερικών, Εσωτερικών και Αμύνης, Παιδείας εις πρόσωπα κοινής εμπιστοσύνης, ωστε να επιζητηθεί εκτόνωσις της σημερινής εκρύθμου καταστάσεως, διαφώτισις του λαού και προπαρασκευής δι' εκλογάς αι οποίαι πρέπει να γίνουν το πολύ εντός διμήνου.

- Ο εκλεγησόμενος νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα έθετε πλέον ευθέως ως λύσιν του κυπριακού την εφαρμογήν της αρχής της αυτοδιαθέσεως.

Αυτό ήτο εν γενικαίς γραμμαίς το σχέδιον το οποίον έθεσα προ του Αρχιεπισκόπου και επί του οποίου ετόνισα ότι είμαι έτοιμος να συνεργασθώ εν αρμονία μετ' αυτού.

Εφ' όσον το σχέδιον θα εγένετο αποδεκτόν τότε θα συνεζητούντο αι λεπτομέρειαι και θα εμελετάτο η μεθόδευσις του αγώνος. Ουσιαστικώς εκ του ανωτέρω σχεδίου μου δεν έφερε αντιρρήσεις παρά μόνον έθιξε δύο σημεία:

Πρώτον ότι ο υποδειχθησόμενος Πρόεδρος Δημοκρατίας θα πρέπει να είναι πρόσωπον, το οποίον να εμπνέη.

Δεύτερον, εξέφρασε φόβους μήπως η ελληνική Κυβέρνησις δεχθή μεν αλλά διπλήν Ενωσιν. Απήντησα ότι τούτο αποκλείεται. Εξαρτάται από ημάς να μεθοδεύσωμεν τον αγώνα μας δι' αποτροπήν τοιούτου ενδεχομένου. Και είναι δυνατόν να το επιτύχωμεν. Εάν οι Αγγλοι και οι αμερικανοί, οι οποίοι είναι και υπεύθυνοι της σημερινής καταστάσεως εν Κύπρω θέλουν να ικανοποιήσουν τους τούρκους, δύνανται να το πράξουν ιδίαις αναλώμασι και ουχί ημών. Του παρέθεσα επίσης και παρεδέχθη τούτο, ότι η Τουρκία δεν δύναται να κάμη εισβολήν εις Κύπρον και μάλιστα υπό τας σημερινάς περιστάσεις.

Αντιλαμβάνεσθε ότι επί των ανωτέρω ουδέν εγένετο η δε απαιτουμένη προς τούτο εργασία και μακρά και επιμελημένη και εν πολλοις, μυστική πρέπει να μείνη.

Αλλά ούτε διά την εκτόνωσιν της σημερινής εσωτερικής καταστάσεως κατέβαλε προσπαθείας ο Αρχιεπίσκοπος ούτε ετήρησεν αμερόληπτον στάσιν έναντι όλων των εν Κύπρω παρατάξεων. Ενώ καταγίνεται εις ανεύρεσιν όπλων μεταξύ των ενωτικών αγωνιστών (αγνοώ εις τι θα εχρησίμευε μια τοιαύτη ενέργεια προκαλούσα ερεθισμόν και αγανάκτησιν εφ' όσον, ήτο διατεθειμένος να συνεργασθή ειλικρινώς με τους πάντας), εξ αντιθέτου αφήνει ελευθέρους συλλαμβανομένους οπαδούς προσκειμένων προς αυτόν παρατάξεων μεταφέροντας ποσότητας οπλσμού (υπόθεσις οπλισμού μεταφερομένου εξ Ευρύχου κλπ).

Εις ό,τι αφορά εμέ έπραξα και θα πράξω, ό,τι πρέπει βάσει των διαμειφθέντων μεταξύ ημών. Κατέβαλα προσπαθείας διά να πείσω μερικούς των οπαδών μας όχι διότι δεν ήθελαν την συνεννόησιν, αλλά διότι αμφέβαλλον περί της ειλικρινείας του Αρχιεπισκόπου και επίστευον ότι θα μας εξαπατήση, διά μίαν ακόμη φοράν. Ούτοι είχον και ίσως ακόμη να έχουν την γνώμην ότι η χειρονομία του Αρχιεπισκόπου διά συνάντησιν μας ήτο μια μπλόφα την οποίαν εχρησιμοποίησε ως "μπαμπούλαν" κατά της Ελληνικής Κυβερνήσεως.

Εάν πάλιν οι αντίπαλοι μας νομίζουν ότι διά τοιούτων ενεργειών θα ήτο δυνατόν να ενσπείρουν ζιζάνια εις την ημετέραν παράταξιν και να διασπασθή αύτη, διότι και τούτο διεδόθη, ευρίσκονται εν πλάνη. Μπορεί εις την ημετέραν οργάνωσιν να υπάρχουν σκληροί ή μετριοπαθείς, ως τους αποκαλούν, μπορεί να υπάρχουν οι θερμόαιμοι ή συντηρητικοί, υπάρχουν όμως εις όλους προσόντα τα οποία τους αναδεικνύουν πραγματικώς σκληρούς και αγνούς αγωνιστάς, ο κοινός σκοπός, η εντιμότης και ανιδιοτέλεια εις τον αγώνα και προο παντός η απόφασις να μη υποχωρήσουν προ ουδεμιάς πιέσεως ή βίας και ή να νικήσουν ή να πέσουν. Δι' αυτό και αι τάξεις μας παραμένουν αρραγείς και πάντες πειθαρχούν εις τα κελεύσματα του αρχηγού.

Τα ανωτέρω φέρω εις γνώσιν υμών, διότι μου εζητήσατε και σεις να γίνη η συνάντησις αυτή και χρησιμοποιηθήκατε ως μεσάζων, θα ήθελα ως εκ τούτου να μη χρησιμοποιηθήτε ως απλός διαβιβαστής κενών λόγων εκ μέρους του Αρχιεπισκόπου διά μίαν συνάντησιν εις ην ουδείς τρίτος παρευρέθη αλλά να ενημερωθήτε επί ταύτης και να δύνασθε και υμείς να κρίνετε που ευρίσκεται το άδικον, εάν τελικώς δεν επέλθη συμφωνία.

Την παρούσαν παρακαλώ κοινοποιήσατε και εις τον Μακαριώτατον.

Φιλικώτατα

Γ.ΓΡΙΒΑΣ