16.10.1971: Η εφημερίδα "Πατρίς" αφoύ πρoετoιμάζει τo έδαφoς για τηv άφιξη τoυ Στρατηγoύ Γρίβα στη συvέχει καταγγέλλει τov Μακάριo ότι oργαvώvει παρακρατικές oργαvώσεις και τov καλεί vα εγκαταλείψει τηv πρoεδρία

S-1878

16.10.1971: Η "ΠΑΤΡΙΣ" ΑΦΟΥ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΦΙΞΗ ΤΟΥ ΓΡΙΒΑ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΕΙ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΟ ΟΤΙ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΛΕΙ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΩΝ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ

Η εφημερίδα "Πατρίς" η οποία αποτελούσε το εκφραστικό όργανο του Στρατηγού Γρίβα Διγενή, προφανώς γνωρίζοντας τα σχέδιά του είχε αρχίσει από πολύ νωρίς να προετοιμάζει το έδαφος για το ρόλο που επιφύλασσε ο Διγενής στον εαυτό του.

Σε πολλα άρθρα της ήταν διάχυτη η επιθυμία της για επιστροφή του Διγενή για έναρξη αγώνα για την Ενωση της Κύπρου με την Ελλάδα, ανεξαρτήτως θυσιών.

Σε πρωτοσέλιδο άρθρο της κάτω από τον τίτλο "εις τα όπλα λοιπόν φίλοι" έγραφε:

"Η ηγεσία μας ήδη ηυτομόλησε εις το εχθρικόν στρατόπεδον. Προτίμησε την υποταγή αντί του αγώνος την ατίμωσιν από τον ένδοξον θάνατον. Αλλ' ημείς αθεράπευτοι λάτρεις της αιωνίας Ελλάδος και ακούραστοι μελετηταί της Εθνικής μας Ιστορίας προτιμώμεν να πέσωμεν μέχρι και του τελευταίου ή να ίδωμεν την πατρίδα μας αποτεφρουμένην και ημάς αυτούς οδηγουμένους κατά καραβάνια εις την οδόν της προσφυγιά και του εξανδραποδισμού. Κάλλιον να ίδη ο κόσμος την γνώμην μας κατεσπαρμένην από τας σάρκας των γενναίων μας πλουσίαν τροφήν εις τους γύπας του ουρανού ή τον Τούρκον κυρίαρχον εις την νήσον μας και την βαρβαρικήν βίαν οδηγούσαν τας μητέρας και τας συζύγους μας εις την ευνήν της ακολασίας και αισχύνουσαν την ήβην των παρθένων μας και τας εικόνας των αγίων αομμάτους, αφού θα τας έχη διατρυπήσει η τουρκική λόγχη.

Μακράν της ηττοπαθείας, διά της οποίας σκοπίμως προσπαθούν να διαποτίσουν τας ψυχάς, καλούμεν τους συναγωνιστάς μας να λάβουν θέσεις μάχης διά την σωτηρίαν της Κύπρου μας. Καλούμεν τους αγωνιστάς όπως παραμερίσουν τας μεταξύ των διαφοράς και συνταχθούν εις φάλαγγας. Εις καιρόν πολέμου τα πάθη δεν έχουν θέσιν. Η ιστορία δεν πρέπει να αφεθή να γράψη ότι εις αυτήν την ελληνικήν γωνίαν, η οποία επί τριάκοντα αιώνας δεν ευρέθησαν άνδρες και Ελληνες να υπερασπισθούν. ΘΑ ΠΟΛΕΜΗΣΩΜΕΝ. Και θα νικήσωμεν. Εμπλεοι πολεμικού μένους να σύρωμεν τον πυρρίχιον, σωστοι αναστενάρηδες του θανάτου.

Ανθρωποι διαπνεόμενοι υπό τοιαύτας αγρίας φιλοπατρίας, δεν ημπορούν παρά να νικήσουν. Μόνον η αποφασιστικότης θα μας σώση. Μόνον αυτή δύναται να δωρίση την πολυπόθητον νίκην και να συγκινήση τον ΟΗΕ, ίνα καταπέμψη ίλεως τους οφθαλμούς επί την γήν αυτήν, του ηρωϊσμού και της αυτοθυσίας των μαρτυρίων και του αίματος.

Ας είμεθα λοιπόν έτοιμοι. Ο αγών ο οιονεί αυτός υπηρέτης της εθνικής μας ελευθερίας δεν θα αρχίση να ηχήσουν εις τους αιθέρας το αιώνιον σύνθημα: "ΕΙΣ ΤΑ ΟΠΛΑ ΦΙΛΟΙ, Η ΠΑΤΡΙΣ ΜΑΣ ΠΡΟΣΚΑΛΕΙ."

Στις 5 Ιουνίου σε άλλο πρωτοσέλιδο άρθρο της η ΠΑΤΡΙΣ έγραφε κάτω από τον τίτλον" Εξοδος και ας ρεύση αίμα" εξυμνώντας την ηρωϊκή έξοδο του Μεσολογγίου κατά τον απελευθερωτικόν αγώνα του 1821 στην Ελλάδα και παραλληλίζοντας τον με την κατάσταση που επικρατούσε στην Κύπρο:

"Θα γελάσουν όσοι ελπίζουν εις παράδοσιν. Ο λαός θα εξεγερθή ως εις άνθρωπος και υπό την σημαίαν, όχι του ηττοπαθούς Μακαρίου, αλλά της υπερηφάνου ενωτικής Παρατάξεως θα πολεμήση δι' όλων των εις την διάθεσιν του μέσων. Και τότε θα σεισθή όλη η Κύπρος και θα βραχή το χώμα της με νέα αίματα, επάνω των παλαιών αιμάτων, αλλά παράδοσις ποτέ, ΜΟΝΟΝ ΕΞΟΔΟΣ. Επιθυμούμεν την ζωήν, αλλά είμεθα έτοιμοι διά τον θάνατον και μεταλαμβάνομεν της τελευταίας κοινωνίας. Ηρεμοί, αποφασιστικοί και απτόητοι ως Ελληνες απορρίπτομεν την ευτελή παράδοσιν και ξιφήρεις κραυγάζομεν: ΕΞΟΔΟΣ"

Σε άρθρο της στις 19 Ιουλίου 1971, δύο μήνες πριν από τη μυστική άφιξη του Στρατηγού Γρίβα στην Κύπρο έγραφε σε πρωτοσέλιδο άρθρο της κάτω από τον τίτλο " Ενωσις και μόνον Ενωσις" και επικρίνοντας τόσο τον Μακάριο όσο και τον πρωθυπουργό της χούντας Γεώργιο Παπαδόπουλο:

"Ο Διγενής, ο οποίος πολλά δύναται να προσφέρη και να συντελέση εις έξοδον εκ του σημερινού τέλματος, όπου μας έρριψεν η μεγαλοφυής πολιτική του Μακαρίου και η έλλειψις φιλοπατρίας και πολιτικής ικανότητος του Γ. Παπαδοπούλου, κρατείται εξόριστος, το γεγονός της απαγορεύσεως της ενταύθα αφίξεως του στρατηγού Γρίβα δεν πρέπει να θεωρήται ξένον προς τας κυοφορούμενα σχέδια της αντεθνικής λύσεως, διότι γνωρίζουν ότι:

α). Η ενταύθα παρουσία του Διγενή θ' ανατρέφη την υπάρχουσαν κατάστασιν.

β). Θα διαφωτισθή ο λαός, ο οποίος τελεί εν αγνοία των εις βάρος του τεκταινομένων και θα χωρήση εις αγώνας ανενδότως εθνικόν προς πραγμάτωσιν της ενώσεως, εις την οποίαν ο Διγενής όχι μόνον πιστεύει με ιερόν πάθος, αλλ' είναι και εις θέσιν να την πραγματοποιήση.

Επειδή όμως η Ενωσις απαρέσκει εις αμφοτέρους τους εθνικούς μειοδότας, αρνούνται να επιτρέψουν την κάθοδον του Διγενή εις Κύπρον. Και εν προκειμένω παρουσιάζεται το εξής αξιοδάκρυτον και οικτρόν φαινόμενον ενώπιον του οποίου ωχριά και αυτή η θλιβερότης, αρνούνται την κάθοδον του Διγενή εις την ιδιαιτέραν του πατρίδα. Ποιοι νομίζετε; Ο ξένος προς την τετραετή επικόν αγώνα της ΕΟΚΑ Μακάριος τον οποίον βεβαίως και εκαρπώθηκε και ο Γ. Παπαδόπουλος, ο οποίος όταν ο Γρίβας επολεμούσε και εδόξαζε την Ελλάδα εκείνος ενήλασσε υπηρεσίας από γραφείου, εις γραφείον οτέ μεν του επιτελείου, οτέ δε τη ΚΥΠ.... Ελληνες κύπριοι. Ιδού η στιγμή. Η φωνή της σφαγιαζομένης πατρίδος μας κράζει. Ας σπεύσωμεν εις την αγωνιώδη αυτής κραυγήν μη φειδόμενοι ούτε αίματος, ούτε χρημάτων. Τα οστά των ηρωϊκών

νεκρών της Κυπριακής Ελευθερίας θα τρίξουν εκ χαράς αισθανόμενας τας θυσίας εις τας οποίας υπέρ της τιμής και της ακεραιότητος της πατρίδος θα υποβληθώμεν, εμπρός λοιπον".

Ενώ πλησίαζε η άφιξη του Στρατηγού Γρίβα στην Κύπρο η "Πατρίς" καλούσε τον Μακάριον να παραιτηθεί και να εγκαταλείψει τη προεδρία:

Εγραφε στος 26 Ιουλίου σε αρθρο κάτω από τον τλτο "Να φύγη αμέσως":

"Μία είναι η οδός η οποία απομένει διά τον Μακάριον; Εκείνη η οποία οδηγεί από του Προεδρικού Μεγάρου εις το καλογηρικόν αναχωρητήριον. Να ορίση διάδοχον κατάστασιν και να φύγη αμέσως. Αρκετά εταλαιπώρησε και εξηπάτησε και την Κύπρον και την Ελάδα. Αρκετά εντρόπιασε και τας δύο..."

Στις 2 Αυγούστου έγραφε σε άλλο πρωτοσέλιδο άρθρο της η "Πατρίς" κάτω από τον τίτλο " Χρέος του Μακαρίου:

"Επιβάλλεται όπως ο Μακάριος αναλάβη τας ευθύνας του και απευθυνθή με σθένος και πατριωτισμό προς την Ελλάδα, διότι αν πρόκειται κάτι καλόν να προέλθη, από την Ελλάδα θα έλθη. Και η Ελλάς δεν είναι ο οιοσδήποτε Παπαδόπουλος με τη ακατανόητον ενδοτικότητα έναντι των Τούρκων. Η Ελλάς συντίθεται και από άλλους παράγοντας και πρωτίστως από τον υπέροχο λαόν της, ο οποίος τελεί εν αγνοία της τεκταινομένης νέας προδοσίας της Κύπρου και της εν όψει οριστικής και ανεπανορθώτου καταστροφής του Κυπριακού ελληνισμού.

Ο Μακάριος οφείλει να αφήση τας δονκιχωτικάς αντιλήψεις ότι τάχα είμεθα κράτος ανεξάρτητον και κυρίαρχον και ότι ο ίδιος είναι μέγας ηγέτης ασκών διεθνή πολιτικήν περιωπής. Αλύτρωτον τμήμα του ελληνισμού είμεθα και προς την Ελλάδα πρέπει να απευθυνθώμεν. Ας συγκεντρώση τα μέλη της Ιεράς Συνόδου και ας τα ενημερώση επί της κρισιμότητος των περιστάσεων.

Ας ορκισθούν ότι θα γίνουν ολοκαύτωμα, αλλά ότι δεν θα αφήσουν την Κύπρον να προδοθή εκ νέου. Ας επιβούν αεροπλάνου και ας μεταβούν εις Αθήνας. Εκεί εις το Χαλάνδρι κρατείται αιχμάλωτος ο ήρως του συγχρόνου ελληνισμού, ο Στρατηγός Γρίβας- Διγενής. Ας ζητήσουν την συμβολήν του. Εις πολλά δύναται να βοηθήση. Ας πάρουν και αυτόν μαζί και ας πορευθούν εις το πρωθυπουργικόν Γραφείον. Ας ζητήσουν έκτακτον σύγκλησιν του Υπουργικού Συμβουλίου. Τα πάντα δύνανται να ζητήσουν. Τους δίδει το δικαίωμα αυτό το αίμα και το δάκρυ της Κύπρου, η διαφαινομένη νέα τραγωδία. Ας ομιλήσουν με πάθος. Ας είπουν προς όλους ότι εδώ διακυβεύεται η τιμή του Εθνους. Οτι εδώ δεν πρόκειται περί απλών συνταγματικών αντιδικιών. Οτι εδώ το Εθνος δίδει πργματικάς εξετάσεις, ότι εδώ ήμισυ εκατομμύριον Ελληνες θα πέσουν μαχόμενοι χάριν της Ελλάδος, της Ελλάδος η οποία δεν πρέπει και δεν δικαιούται να μένη απαθής φλερτάρουσα την Τουρκίαν χάριν μιας ομοσπονδίας μετ' αυτής. Και ο ελληνισμός θα μας βοηθήση. Οι προδόται θα λουφάξουν και θα σαρωθούν. Η Ελλάς θα προασπίση την τιμήν της και θα διεκδικήση τα τέκνα της...".

Εξ άλλου στις 9 Αυγούστου 1971 σε άλλο άρθρο υπό τον τίτλο "αληθινός ηγέτης" προσπαθούσε να παρουσιάσσει τον Μακάριο ως στερούμενο προσόντων και ηγετικών προσόντων και τονίζοντας ότι χρειαζόταν ένας άλλος ηγέτης:

"Προσόντα ηγέτου δεν είχεν ούτε απέκτησε ο επί εικοσαετίαν πολιτικός ηγέτης αυτού του λαού. Απόφοιτος της θεολογικής σχολής Αθηνών, δεν έχει να παρουσιάση οιονδήποτε άλλον τυπικόν προσόν. Εξ άλλου διά ουσιαστικά προσόντα ούτε λόγος να γίνεται. Η καταβαράρθρωσις του Κυπριακού είναι η καλυτέρα και η πλέον κραυγαλέα απόδειξις. Ενώ εις τον τομέα των μειονεκτημάτων, των παθών και των συνηθειών, δύναται τις να στήση πινακοθήκην ολόκληρον η να συγγράψη βιβλιοθήκην. Εν ονόματι του Εθναρχικού τίτλου εκυβέρνησε με τα παθη του, την πανουργίαν του και τας διαθέσεις του, ως εκυβέρνησεν. Πτώματα οδοδώτα και τυμπανιαία κείνται ενώπιον μας τα έργα του, αι συμφωνίαι της Ζυρίχης, οι χωριστοί δήμοι, αι αγγλικα βάσεις, τα 13 σημεία, τα τουρκικά καντόνια. Ελληνικήν παρέλαβε την Κύπρον. Και ελληνοαγγλοτουρκικήν την μετέβαλεν. Επί των ημερών του είδομεν την Αρχιεπισκοπήν να ευημερή, είδομεν το συγγενολόϊ του να εγκαταλείπη τας τρώγλας και να εγκαθίσταται εις ηγεμονικούς οίκους. Είδομεν ανθρώπους εντός νυκτός να κερδίζουν εκαστοντάδας χιλιάδων λιρών. Εις αυτά διέπρεψεν. Αλλα διά των άνω, ούτε εθνικήν λύτωσιν δύντααι ο λαός να επιτύχη, ούτε και να ευημερήση.

Οταν προ δεκαπενταετίας ηγωνίζετο η Κύπρος αρδεύουσα την δόξαν με το αίμα των τέκνων της και δικδικούσα την πολιτική της ελευθερίαν, με αντικειμενικόν σκοπόν την Ενωσιν μετά της Ελευθέρας ελληνικής Πατρίδος, δεν είχεν αρχηγόν τον Μακάριον. Είχεν τον ακαταάβλητον Διγενήν. Οταν προ δεκαπενταετίας, οι σημερινοί πολιτικοί αντίπαλοι προέτασσον τα στήθη, έτοιμοι να πέσουν εις την υπεράσπισιν του άλλου. Αρχηγον δεν είχον τον Μακάριον. Είχον τον θερμουργόν πατέρα της νίκης τον Διγενήν. Οταν προ δακεπενταετίας η Κύπρος ώδευε διά της στενωπού του μαρτυρίου, τα μαχόμενα τέκνα της έσπευδον εθελοντικώς και συνωθούμενα εις τη πρώτην γραμμήν εν αντιθέσει προς τα σήμερον ακουόμενα αηδή κηρύγματα της συντμήσεως της στρατιωτικής θητείας. Ητο αρραγές το εσωτερικόν Μέτωπον και το μόνον πάθος που εφλόγιζε τα στήθη του λαού μας, ήτο το όραμα μιας Κύπρου ελευθερίας και ηνωμένης με την Ελλαδα. Ναι, αλλά τότε δεν ήτο αρχηχός ο Μακάριος. Ητο ο Διγενής. Δεν

απεκηρύσσετο, ούτε εχλευάζετο τότε η ιδέα της πατρίδος, διότι αρχηγός δεν ήτο ο Μακάριος, αλλα ο αληθινός ηγέτης, ο Διγενής,

Με τα διδάγματα της Ιστορίας και με την πείραν των άνω, ένα μόνον είναι δυνατόν να εξάξωμεν ωφέλιμον συμπέρασμα.

Ο Μακάριος στερείται των απαραιτήτων ποσοστών πολιτικού ηγετου, ικανού να εμπεύση και να οδηγήσει τον λαόν. Οθεν ανάγκη πάσα να φύγη παραχωρών την θέσιν του εις άλλον, αληθινόν ηγετην".

Στις 13 Σεπτεμβρίου μετά την μυστική άφιξη του Στρατηγού Γρίβα στην Κύπρο έγραφε στις 13 Σεπτεμβρίου 1971 κάτω από τον τίτλο " ο Διγενής έχει δικαίωμα":

"Ανησυχούν φένεται σφόδρα η τουρκική Κυβέρνησις, ο Παπαδόπουλος και ο Μακάριος διότι ο Διγενής ευρίσκεται εις Κύπρον. Η ανησυχία των είναι εμφανής όσον και αν προσποιούνται ότι μάλλον τους αφήνει αδιαφόρους επί του παρόντος" και δεν τους απασχολεί καθόλου το "μυστήριον Γρίβα".

Η τουρκική Κυβέρνησις λέγεται ότι επέδωσε διακοίνωσιν προς την ελληνικήν Κυβέρνησιν επί της φημολογουμένης επανόδου του Στρατηγού Γρίβα εις Κύπρο. Δεν γνωρίζομεν εάν πράγματι ούτος ευρίσκεται εις Κύπρον, ερωτώμεν όμως με ποίον δικαίωμα οι ανωτέρω δεν επιτρέπουν εις τον Διγενή να ευρίσκεται εις Κύπρον, την Πατρίδα όπου εγεννήθη και χάριν της οποίας ηγωνίσθη όσον ουδείς άλλος; Εάν ήταν πράγματι ιππόται θα έπρεπε να αντεμετώπιζον τον αντίπαλον των παλληκαρίσια και όχι να γαυγίζουν. Παρεμπιπτόντως θα έπρεπε να ενθυμούνται την παροιμίαν, ότι κανείς δεν φοβάται τον σκύλλον που γαυγίζει".

Ολόκληρο τον Οκτώβριο όταν πλέον άρχισε να θεωρείται δεδομένο ότι ο Γρίβας βρισκόταν στην Κύπρο, η "Πατρίς" με νέα άρθρα της άρχισε να καλεί τον Αρχιεπίσκοπο Μακάσιο να αποχωρήσει από την ηγεσία του Κυπριακού λαού:

Στις 4 Οκτωβρίου 1971 έγραφε απευθυνόμενη προς τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο:

"Παραλάβατε ένα λαόν ηνωμένον, αντί δε να τον συσπειρώσετε γύρω σας με λάβαρον εκείνο που σας επέβαλλε το καθήκον και η κληρονομιά που παρελάβατε των νεκρών του αγώνος της ΕΟΚΑ, τον διηρέσατε δι' ιδιοτελείς πολιτικούς σκοπούς. Η κατάρα του Εθνους και της Κύπρου θα σας βαρύνη ες αεί.

Δεν υπάρχει κανένα ελαφρυντικό διά σας. Πρέπει να εγκαταλείψετε αμέσως την εξουσίαν, διά να βρη ο λαός αυτός την γαλήνην του, αλλά και τον ηγέτην, ο οποίος θα πραγματοποιήση την Εθνικήν ενότητα του. Λύσις άλλη δεν υπάρχει. Και τότε η επιθυμία του λαού διά την ένωσιν θα καταστή ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΙΜΟΣ.

Εφ' όσον μένετε σεις ουδείς ΞΕΝΟΣ, είτε Αγγλος είτε αμερικανός είτε και αυτοί ακόμη οι τούρκοι ΣΑΣ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ. Κατηντήσατε και εθνικώς ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΟΣ.

Φύγετε Μακαριώτατε, το ταχύτερον".

Επίσης στις 7 Οκτωβρίου 1971 έγραφε:

"Στώμεν καλώς, αδέλφια, συναγωνιστές. Τα άγια δεν πρέπει να δοθούν τοις κυσί. Εις ημάς έλαχεν ο πικρός αλλά και τιμητικός κλήρος να σταθώμεν τείχος απόρθητον εις τας επιθέσεις των ποικιλωνύμων εχθρών. Γίνετε ο καθένας και ένας βράχος αντιστάσεως κατά του προετοιμαζομένου νέου ξεπουλήματος της Κύπρου. Ο δρόμος μας θα είναι σπαρμένος με μυρίας δυσχερείας. Ισως να σημειώσωμεν, την πορείαν μας και με το ίδιον μας αίμα.

Αδιάφορον. Ο σόχος θα κατακτηθή. Η Ενωσις θα έλθη, έστω και αν οι δολοφόνοι της την θεωρούν "ανέφικτον" και πανικόβλητοι τώρα προσπαθούν να εξασφαλίσουν άλλοθι.

Είμαστε η γενιά του Διγενή. Είμαστε η στρατιά του λεβεντόγερου. Τίποτε δεν μας σκιάζει και τίποτε δεν μπορεί να σταθή μπροστά στη φλόγα της καρδιάς μας. Εμπρός".

Και στις 16 Οκτωβρίου έγραφε:

"Η εμφάνισις του Διγενή εις Κύπρον προοιωνίζει εμφύλον πόλεμον και ότι ο Διγενής οργανώνει ενόπλους ομάδας, μας λέγει ο Μακάριος. Ποίος όμως οργανώνει ενόπλους ομάδας; Ο Διγενής ή ο Μακάριος, ο οποίος συγκεντρώνει διαφόρους αποδιοπομπαίους από οργανώαεις διότι τας κατεπρόδωσαν και συζητεί μετ' αυτών; Οχι βέβαια πως θα λυθή το εθνικόν ζήτημα, αλλά πως να εξουδετερώση τους αντιπάλους του. Ο Διγενής εξοπλίζει ομάδας ή ο Μακάριος, του οποίου οι συγγενείς πρό τινων εβδομάδων παρέλαβον οπλισμόν εκ των αποθηκών της αστυνομίας εις Αθαλάσσαν; Ερωτώμεν προς ποίον σκοπόν εξήχθη ο οπλισμός εάν μη διά τον εξοπλισμόν παράνομων ομάδων;

Και ημείς ερωτώμεν; Επιτρέπεται σε μας να παραμείνωμεν αδρανείς αφήνοντες ελεύθερον τον Μακάριον να εφαρμόση τα σχέδια του, κραδαίνων τον μπαμπούλαν του εμφυλίου πολέμου; Ημείς πιστεύομεν ακραδάντως και υπάρχουν πλείστα όσα στοιχεία, ότι ο Μακάριος κατεπρόδωσε τον λαόν μας. Αυτός έχει άδικον. Εμείς ετηρήσαμεν τον όρκον, τον οποίον μαζί με αυτόν εδώσαμεν και τον οποίον αυτός απηρνήθη. Και πάλιν αυτός έχει άδικον. Εάν επανέλθη εις την οδόν της Ενώσεως, ουδείς θα τον ενοχλήση. Θα τον βοηθήσωμεν δια να φθάσωμεν εις το τέρμα με οιασδήποτε θυσίας.

Εάν όχι, αυτός θα είναι υπαίτιος, δι'ό,τι θα συμβή, διότι θα αντιδράσωμεν, και η αντίδρασις μας δυνατόν να εκδηλωθή παντοιοτρόπως.

Διά να προληφθή συνεπώς η μεταξύ ημών σύρραξις, πρέπει οι φίλοι του και όσοι δεν επιθυμούν την σύρραξιν αυτήν να αποταθουν προς τον Μακάριον και όχι προς ημάς.

Εάν αυτός αρνηθή, υπάρχει πάλιν η λύσις: ΝΑ ΦΥΓΗ Ο ΜΑΚΑΡΙΟΣ.

Διότι εκ μέρους μας δεν υπάρχει υποχώρησις. Ημείς δεν πρόκειται να προδώσωμεν τον όρκον μας".