21.10.1970: Τo Κακoυργιoδικείo καλεί σε απoλoγία τέσσερις κατηγoρoύμεvoυς εvώ απαλλάσσει από όλες τις κατηγoρίες τov Κώστα Πoλυκάρπoυ Iωαvvίδη.

S-1842

21.10.1970: ΤΟ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟ ΚΑΛΕΙ ΣΕ ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΥΣ ΕΝΩ ΑΠΑΛΛΑΣΣΕΙ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ

Το Κακουργιοδικείο Λευκωσίας που δίκασε τους κατηγορουμένους για την απόπειρα εναντίον του Προέδρου Μακαρίου στις 8 Μαρτίου 1970 αποδέχθηκε όλη τη μαρτυρία που συνώψισε ο Γενικός Εισαγγελέας και παρουσίασαν διάφοροι μάρτυρες υπεράσπισης εκτός εκείνης που αναφερόταν στον κατηγορούμενο Κώστα Ιωαννίδη, τον οποίο και αθώωσε χωρίς να τον καλέσει σε υπεράσπιση λόγω ανεπαρκούς μαρτυρίας.

Ομως δεν αθώωσε τον Γιωρκάτζη παρ' όλο που η μαρτυρία για συνωμοσία, τουλάχιστο όσον αφορά τον Ιωαννίδη, στηριζόταν σις συναντήσεις του με τον Γιωκράτζη.

Αθώωθηκε δηλαδή, όπως σημειώνει ο Πέτρος Πετρίδης σε ανάλυση της δίκης στην Ιστορική Εγκυκλοπαίδεια της Κύπρου, ο ένας "συνωμότης" αλλά δεν "αθωώθηκε" ο άλλος.

Η απόφαση του δικαστηρίου εκδόθηκε στις 21 Οκτωβρίου 1970.

Αναφορικά με τον Πολύκαρπο Γιωρκάτζη το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι εκ πρώτης όψεως ο Γιωρκάτζης συμμετείχε στη συνωμοσία και εσφαλμένα δεν συμπεριλήφθηκε το όνομα του στην κατηγορία για συνωμοσία.

Το Δικαστήριο απεφάσισε επίσης ότι οποιαδήποτε μαρτυρία πράξεων και δηλώσεων του Γιωρκάτζη που έλαβε χώραν κατά την 8η Μαρτίου δεν θα ληφθεί υπ' όψη εναντίον των υπολοίπων καθ' ότι σχετίζεται με το θέμα της ιδικής του συμμετοχής και δεν φαίνεται να εξουσιοδοτήθηκε αυτός να προβεί στις τέτοιες πράξεις ή δηλώσεις προς προώθηση του κονού σκοπού ή να γίνονταν προς προώθηση του κοινού σκοπού.

Απαλλάσσοντας τον Κώστα Ιωαννίδη το δικαστήριο ανέφερε ότι όλα τα περιστατικά που αναφέρονταν στην κατάθεση του, στα οποία η κατηγορία στηριζόταν, ήσαν συνεπή προς τη δημιουργία σοβαρών υποψιών, αλλ' όχι ενδείξεων τέτοιων ώστε να δημιουργήσουν εκ πρώτης όψεως υπόθεση εναντίον του.

Η πολυσέλιδη απόφαση του Δικαστηρίου έχει ως εξής:

"Μετά το πέρας της υποθέσεως της κατηγορίας, ο ευπαίδευτος δικηγόρος της υπερασπίσεως κ. (Κυριάκος) Σαβεριάδης, υπέβαλεν ότι δεν υπήρχεν εκ πρώτης όψεως υπόθεσις εναντίον όλων των κατηγορουμένων, ικανοποιητική διά να κληθούν να υπερασπίσουν εαυτούς επί όλων των κατηγοριών. Κατά την διάρκειαν όμως της αγορεύσεως του δεν προέταξεν επιχειρήματα προς υποστήριξιν ολοκλήρου της εισηγήσεως του, άφησε το θέμα εις το δικαστήριον όσον αφορά τους πρώτους τέσσαρας κατηγορουμένως εν σχέσει προς τας κατηγορίας της αποπείρας, αλλά διέτριψεν ενδελεχώς επί της κατηγορίας της συνωμοσίας, εν σχέσει προς όλους τους κατηγορουμένους και με ειδικήν έμφασιν επί της συμμετοχής του Κ. Ιωαννίδη και της συμπεριλήψεως εις τας λεπτομερείας ταύτης του αποθανόντος Πολυκάρπου Γιωρκάτζη.

Εξ άλλου ο ευπαίδευτος Εισαγγελέας κ. (Κίκης) Ταλαρίδης ενέστη εις την εισήγησιν και εζήτησεν όπως το δικαστήριον καλέση άπαντας τους κατηγορουμένους εις απολογίαν επί όλων των κατηγοριών καθ' ότι υπήρχεν εκ πρώτης όψεως επαρκής υπόθεσις προς τούτο. Εις το στάδιον αυτό η απόφασις του δικαστηρίου δεν πρέπει να εξαρτάται εκ του εάν τούτο θα κατεδίκαζεν ή ηθώωνε, αλλά εάν και κατά πόσον η μαρτυρία είναι τοιαύτη ώστε ένα λογικόν δικαστήριον ηδύνατο να καταδικάση εκ της μαρτυρίας η οποία μέχρι τούδε ετέθη ενώπιον του. Εάν ένα λογικώς σκεπτόμενον δικαστήριον ηδύνατο να καταδικάση τότε υπάρχει υπόθεσις προς απολογίαν.

Εξετάζοντες τη μαρτυρίαν ως προς τους πρώτους κατηγορουμένους Χαρίτωνος, Ταλιαδώρον, Σολομώντος και Γεναγρίτην εν αναφορά προς τας κατηγορίας, αίτινες αναφέρονται εις την απόπειραν όπως παρανόμως προκαλέσουν τον θάνατον του Προέδρου της Δημοκρατίας και του Ζαχαρία Παπαδογιάννη αντιστοίχως κρίνομεν ότι υπάρχει εκ πρώτης όψεως υπόθεσις εναντίον των αρκετή διά να κληθούν εις απολογίαν.

Η μαρτυρία της κατηγορίας προς υποστήριξιν των δυο τούτων κατηγοριών είναι συνδυασμός περιστατικής και επιστημονικής μαρτυρίας ήτοι δακτυλικών αποτυπωμάτων, ινών τριχών, κλπ., άτινα αποδίδονται εις άπαντας ή μερικούς εξ αυτών αναλόγως της περιπτώσεως και συνδέουν τούτους εκ πρώτης όψεως και χρήζουν επεξηγήσεως.

Εν σχέσει προς την κατηγορίαν της συνωμοσίας η εισήγησις της υπερασπίσεως ήτο ότι δεν υπήρχε μαρτυρία δικαιολογούσα την συμπερίληψιν του αποθανόντος Πολυκάρπου Γιωρκάτζη εις τας λεπτομερείας του εγκλήματος, δηλαδή δεν υπήρχε μαρτυρία ότι ήτο εις εκ των

συνωμοτών και ως εκ τούτου ουδείς εκ των πέντε κατηγορουμένων έπρεπε να κληθή εις απολογίαν επί της κατηγορίας ταύτης. Περαιτέρω εάν οι κατηγορούμενοι Χαρίτωνος, Ταλιαδώρος, Σολομώντος και Γεναγρίτης εκαλούντο εις απολογίαν το όνομα του Πολυκάρπου Γιωρκάτζη έπρεπε να απαλειφθή διά σχετικής τροποποιήσεως. Οσον αφορά τον Ιωαννίδην, η εισήγησις ήτο ότι δεν υπήρχεν ίχνος μαρτυρίας δυνατόν του επί οιασδήποτε κατηγορίας. Εν σχέσει προς την αναφοράν του ονόματος του Πολυκάρπου Γιωρκάτζη εις τας λεπτομερείας της συνωμοσίας προσήχθη υπό της κατηγορίας μαρτυρία ως προς τα γεγονότα λαβόντα χώραν προ και μετά την 8.3.1970 και εκ των συμπερασμάτων άτινα δύνανται να εξαχθούν εξ αυτών εκλήθημεν να μη τροποποιήσωμεν την ρηθείσαν κατηγορίαν διά της απολείψεως του ονόματος του.

Η μαρτυρία ως προς τα γεγονότα προ της 8ης Μαρτίου συνίσταται εκ των ακολούθων:

α). Στενοί δεσμοί μετά των κατηγορουμένων Σολομώντος και Γεναγρίτη.

β). Τεταμέναι σχέσεις μετά του Προέδρου της Δημοκρατίας όστις ηρνείτο να τον δεχθή, και,

γ). Η κατοχή εγγράφου περιέχοντος στρατιωτικόν σχέδιον διά την κατάληψιν της Λευκωσίας και η συνάντησις του μετά του Χαννίδη την 28ην Φεβρουαρίου 1970 προς τον σκοπόν όπως ο Χαννίδης, εν όψει της στρατιωτικής του πείρας, διορθώση τούτο ώστε να φαίνεται γνήσιον,

Η μαρτυρία διά τα μετά την 8ην Μαρτίου εναι:

α). Η συνομιλία του μετά του βοηθού Αρχιαστυνόμου Παντελίδη, την πρωίαν της αποπείρας και η γνώσις του Γιωρκάτζη ότι υπήρχον φήμαι εναντίον του διά την απόπειραν.

β). Η συνομιλία του με τον ανώτερον αξιωματικόν Γεώργιον Χ"Λοϊζου υπεύθυνον των ανακρίσεων της υποθέσεως κατά την 11ην Μαρτίου καθ' ην ενδιεφέρθη να μάθη εάν ο Σολομώντος είχε συλληφθή, γεγονός όπερ συνέβη ενωρίτερον την ιδίαν ημέραν και κατά πόσον υπήρχε πράγματι τίποτε εναντίον του, εις απάντησιν δε ο μάρτυς είπεν ότι μόλις είχε συλληφθή και εγένοντο ανακρίσεις.

γ) Η απόπειρα να εγκαταλείψη την χώραν αεροπορικώς από το Αεροδρόμιον Λευκωσίας την μεσημβρίαν της 13.3.1970.

δ). Το τηλεφώνημά του προς τον αστυνόμον Υπεύθυνον επιχειρήσεων του ΤΑΕ Παναγιώτην Αριστοκλέους την 1.30 μ.μ. της 14ης Μαρτίου κατά το οποίον εζήτησε να πληροφορηθή εάν ο μάρτυς εγνώριζε το ακριβές σημείον όπου τα όπλα και πυρομαχικά ανευρέθησαν υπό γέφυραν εις τον πλαγιόδρομον Αγλαντζιάς με την παράκλησιν όπως ο μάρτυς χρησιμοποιήση την επιρροήν του επί των ανθρώπων του ΤΑΕ και ειδικώς επί του ανεψιού του επθεωρητού Ανδρέα Οικονόμου, ειδικού επί των όπλων και δακτυλικών αποτυπωμάτων, όπως φροντίσει να καταστραφούν δακτυλικά αποτυπώματα τυχόν ευρεθέντα επ' αυτών, είναι αξιοσημείωτον ότι όταν ο μάρτυς εθεώρει τοιαύτην ενέργειαν αδύνατον να αναληφθή υπ' αυτού δεν απεθαρρύνθη και εζήτησε να τον συναντήση το συντομώτερον εν καιρώ νυκτός όπως ο μάρτυς αποδεχθή αλλ' η συνάντησις αύτη δεν επραγματοποιήθη.

Περαιτέρω τα όπλα και πυρομαχικά έχουν σημασίαν ως προς την κατηγορίαν της συνωμοσίας λόγω της συμπτώσεως των δακτυλικών αποτυπωμάτων άτινα ευρέθησαν επί των

πυρομαχικών αργότερον και των αποτυπωμάτων επί της σφαιροθήκης και των σφαιρών του Μπρεν- γκαν, αίτινες αφέθησαν εις την σκηνήν του εγκλήματος υπό των δραστών, αι κουβέρται εντός των οποίων ήσαν περιτυλιγμένα, η ομοιότης των τύπων των όπλων και το λογικόν συμπέρασμα όπερ διά λογικώς σκεπτόμενον Δικαστήριον δύναται να εξάγη εκ της περιστατικής μαρτυρίας του κ. Γκραντ και άλλων μαρτύρων.

Δέον όπως δηλωθή εδώ ότι τα μέσον του αστυνομικού Μεταξά αποκρυβέντα όπλα δεν έχουν συνδεθή με την παρούσαν υπόθεσιν και διά τους σκοπούς της παρούσης υποθέσεως η μαρτυρία αυτή αγνοείται υφ' ημών τελείως.

Το σύνολον των περιστάσεων τούτων και τα εκ τούτων αρχικώς εξαγόμενα συμπεράσματα, αίτινα και εξάγωμεν είναι ότι εκ πρώτης όψεως ο Π. Γιωρκάτζης ήτο συμμέτοχος εις την συνωμοσίαν δεν συμπεριελήφθη εσφαλμένως εις αυτήν και είμεθα δικαιολογημένοι όπως μη διατάξωμεν εις το παρόν στάδιον τροποποίησιν της κατηγορίας.

Επιθυμούμεν εν τούτοις να τονίσωμεν ότι οιαδήποτε μαρτυρία πράξεων και δηλώσεων του Γιρωκάτζη λαβούσα χώραν μετά την 8ην Μαρτίου 1970 δεν θα ληφθή υπ' όψιν εναντίον των υπολοίπων καθ' ότι σχετίζεται με το θέμα της ιδικής του συμμετοχής και δεν φαίνεται να εξουσιοδοτήθη ούτος να προβή εις τας τοιαύτας πράξεις ή δηλώσεις προς προώθησιν του κοινού σκοπού ή να εγένοντο προς προώθησιν του κοινού σκοπού.

Ως προς το θέμα κατά πόσον το όνομα ενός νεκρού ηδύνατο να συμπεριληφθεί εις το κατηγορητήριον αναφέρομεν το απόσπασμα εκ του Αρσμπολτ, 36η έκδοσις παρ. 4077, το οποίον λέγει: Ο θάνατος ενός εκ των δύο συνωμοτών δεν επηρεάζει το δικαίωμα να προσαχθή εις δίκην ο άλλος, είτε ο θάνατος συνέβη προ της κατηγορίας ή διαρκούσης της δίκης.

Υπό τας περιστάσεις επομένως προτιθέμεθα όπως καλέσωμεν εις απολογίαν τους κατηγορουμένους Χαρίτωνος, Ταλιαδώρον, Σολομώντος και Γεναγρίτην επί της κατηγορίας της συνωμοσίας ως έχει.

Ο ΚΩΣΤΑΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

Θα αναφερθώμεν τώρα εις το μέρος της προσαχθείσης μαρτυρίας επί της οποίας η Εισαγγελία στηρίζει τον ισχυρισμόν της ότι δημιουργεί εκ πρώτης όψεως υπόθεσιν εναντίον του Ιωαννίδη διά την κατηγορίαν της συνωμοσίας και εν όψει των προνοιών του άρθρου 21 του Ποινικού Κώδικος και διά τας κατηγορίας της αποπείρας.

α). Εχει τύχη πραγματικής στρατιωτικής εκπαιδέυσεως και υπηρέτησεν ως λοχαγός εις τον ελληνικόν στρατόν.

β) Είναι διευθυντής της εφημερίδος "Γνώμη" ήτις αντιπολιτεύεται τον Πρόεδρον της Δημοκρατίας. Ενυπόγραφα άρθρα του και ανυπόγραφα κύρια τοιαύτα δριμέως επέκρινον τον Πρόεδρον της Δημοκρατίας και επιμόνως εζήτουν απομάκρυνσιν του εκ της θέσεως του.

γ) Συνδέεται στενώς με τους κατηγορουμένους Χαρίτωνος και Ταλιαδώρον, οίτινες δεν έχουν προφανή σύνδεσιν με τους κατηγορουμένους Σολομώντος και Γεναγρίτην.

δ). Η έναρξις των επισκέψεων του Ιωαννίδη εις το σπίτι του Π. Γιωρκάτζη, η οποία συμπίπτει με το πέρας της δυσμενούς κριτικής και των επιθέσεων της εφημερίδος "Γνώμη" κατά του Γιωρκάτζη, αι οποίαι εγένοντο ότε ήτο Υπουργός και συνεχίσθησαν μετά την περαίτησιν του (1.11.1968 μέχρι 21.9.1969). Αι επισκέψεις αύται ήσαν 4-6 ή τελευταία δε έλαβε χώραν περί το τέλος Φεβρουρίου 1970.

ε). Το περιεχόμενον της ανοικτής καταθέσεως ως προς τας κινήσεις και συμπεριφοράν του κατά την 7ην και 8ην Μαρτίου εκ του οποίου η Εισαγγελία επεσήμανε τα ακόλουθα:

1. Η άρνησις του περί συναντήσεως του με τους κατηγορουμένους Χαρίτωνος και Ταλιαδώρον εις το Καφέ Χαραλαμπίδης την νύκτα της 7.3.1970 ενώ υπάρχει μαρτυρία εκ μέρους μαρτύρων ότι τοιαύτη συνάντησις έλαβε χώραν.

2. Η περιπλάνησις του εν Λευκωσία μετά την 1. π.μ. της 8.3.1970 αντί της κατευθείαν μεταβάσεως του εις τη οικίαν του.

3. Η πρωινή του έγερσις 6.30 π.μ. και το γεγονός ότι ήτο ενδεδυμένος, έτοιμος διά αναχώρησιν εις Κυρήνειαν.

4. Αι δηλώσεις του εν σχέσει προς το τι είδε διά την πτήσιν και πυροβολισμούς ελικοπτέρου οι κινήσεις ευθύς μετά το οδήγημά του προς την περιοχήν της Αρχιεπισκοπής, η θέα των φρουρών και γυναικών και παρ' όλα ταύτα η αδιαφορία του να ερωτήση τι συνέβη.

5. Το γεγονός ότι δεν υποψιάσθη ότι επρόκειτο περί του Προεδρικού ελικοπτέρου. Η μετάβασις του εις την οικίαν της μνηστής του και η εκεί παραμονή του άχρι της 9ης πρωϊνής και το γεγονός ότι μεχρι τις 9.π.μ. δεν έμαθεν ούτε ενδιεφέρθη να μάθη ποίου το ελικόπτερον όπερ εβλήθη ήτο καίτοι αντελήφθη ότι εχρησιμοποιήθησαν βαρέα όπλα προς τον σκοπόν, εν ασύνηθες περιστατικόν.

6. Την 9.4.1970 ενώ ευρίσκετο υπό αστυνομικήν κράτησιν κατόπιν αλλεπαλλήλων δικαστικών διαταγμάτων επί τούτω, ηρωτήθη εγγράφως αφού του επεστήθη η προσοχή εις τα δικαιώμτα του, ως προς τας επισκέψεις του εις την οικίαν Γιωρκάτζη και πότε είδε τον Γιωρκάτζην τελευταίαν φοράν, ηρνήθη να απαντήση οιανδήποτε ερώτησιν, ως επίσης και εάν συνήντησε τους Χαρίτωνος και Ταλιαδώρον την νύκτα του Σαββάτου της 7.3.1970. Παρέπεμψεν εις την προηγουμένην λεπτομερή κατάθεσιν του και προσέθεσεν ότι ήτο αθώος και αν υπήρχε μαρτυρία εναντίον του ηδύναντο να το αποδείξουν επί Δικαστηρίου.

Εφ' οσον η πρώτη κατηγορία αναφέρεται εις συνωμοσίαν κατά του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου το ουσιώδες στοιχείον του εγκλήματος τούτου είναι η συμφωνία διά την δολοφονίαν του προσώπου τούτου, τα επίδικα θέματα είναι κατά πόσον υπήρξε συμφωνία διά τον ισχυριζόμενον σκοπόν και κατά πόσον ο κατηγορούμενος Ιωαννίδης ήτο συμμέτοχος εις αυτήν.

Υπάρχει εκ πρώτης όψεως μαρτυρία περί της υπάρξεως της συμφωνίας διά δολοφονίαν. Το ερώτημα τίθεται εάν εκ της προσαχθείσης μαρτυρίας έχει δημιουργηθή ικανοποιητική εκ πρώτης όψεως υπόθεσις εναντίον του Ιωαννίδη ως συμμετόχου εις την συμφωνίαν αυτήν. Εχομεν εξετάσει την μαρτυρίαν εν τη ολότητι της εν όψει των εισηγήσεων της κατηγορίας και κατελήξαμεν εις τα ακόλουθα συμπεράσματα:

Η αντιπολιτευτική του στάσις προς τον Πρόεδρον της Δημοκρατίας και η επιμονή του εις την απομάκρυσιν του εκ της εξουσίας δεν είναι τι το μυστικόν. Αφ' εαυτής δεν είναι επαρκής, αλλά δυνατόν να είναι μία ένδειξις των αισθημάτων του προς τον Αρχιεπίσκοπον, έχομεν ήδη εξετάσει την θέσιν του Πολυκάρπου Γιωρκάτζη εις την απόφασιν μας αυτήν και στρεφόμεθα προς την σημασίαν ήτις δέον όπως αποδοθή εις τας επισκέψεις του Ιωαννίδη εις το σπίτι του

αποθανόντος και τον τερματισμόν των δημοσιευμάτων της " Γνώμης" εναντίον του Γιωρκάτζη μετά την 21ην Σεπτεμβρίου 1969. Εκ των επισκέψεων τούτων εν λογικώς σκεπτόμενον δικαστήριον δυνατόν να συμπεράνη συμφωνίαν τινά, ή είδος συμφωνίας αλλά η ουσία του εγκλήματος ως έχει δηλωθή είναι η συμφωνία προωθήσεως του συγκεκριμένου σκοπού, αντικείμενον της κατηγορίας και εκ των επισκέψεων τούτων, τούτο δεν είναι το μόνον συμπέρασμα το οποίον δύναται να εξαχθή.

Περαιτέρω γεγονότα εκ της υπολοίπου μαρτυρίας έδει όπως εξετασθούν καθ' ότι και αν ακόμη συμπεράνωμεν την ύπαρξιν συμφωνίας είναι αι κινήσεις και η συμπεριφορά του κατηγορουμένου, ως εκτίθενται υπ' αυτού εις την κατάθεσιν του αρκετά διά να προωθήσουν την υπόθεσιν περαιτέρω προς το συμπέρασμα ότι το θέμα της συμφωνίας ήτο η δολοφονία, είναι γεγονός ότι ηρνήθη την συνάντησιν μετά των κατηγορουμένων Χαρίτωνος και Ταλιαδώρου εις το Καφέ.

Δεν απεφασίσαμεν την αξιοπιστίαν δύο μαρτύρων, οίτινες ανεφέρθησαν εις το επεισόδιον τούτο, καθ' ότι δεν είναι μέρος των καθηκόντων μας, εις το παρόν στάδιον, να πράξωμεν τούτο. Λαμβάνοντες εν τούτοις υπ' όψιν ότι αποτελή ψευδή άρνησιν εκ μέρους του κατηγορουμένου, έχομεν να εξετάσωμεν ποίον συμπέρασμα ηδύνατο να εξαχθή εκ της τοιαύτης αρνήσεως.

Εχει ήδη κατατεθή ότι οι Χαρίτωνος και Ταλιαδώρος ευρίσκοντο υπό αστυνομικήν κράτησιν κατά την ώραν ότε ο ίδιος κατηγορούμενος (Κώστας Ιωαννίδης) έδιδε την κατάθεσιν του ταύτην. Η οικία του είχεν ήδη ερευνηθή και ουδέν ενοχοποιητικόν ευρέθη. Ισως είναι φυσικόν να συπεράνωμεν ότι έχει τι να αποκρύψη διά την συνάντησιν αυτήν, αλλά είναι εξ ίσου πιθανόν ότι δυνατόν να επεθύμει να προστατεύση τον ευατόν του από περαιτέρω υποψίας, εις την υπόθεσιν R. v. Clynes 44 cr. App. P. 158 ελέχθη ότι ψεύδη δανατόν να οφείλωνται εις πανικόν άλλον παρά εις αίσθημα ενοχής.

Ελέχθη επίσης ότι "εις καταλήγει εις το συμπέρασμα ότι και αν μία δήλωσις είναι ψευδής δύναται ή δεν δύναται να ισοδυναμεί προς ενισχυτικήν μαρτυρίαν αλλά είναι πρόδηλον εν γεγονός όπως χρήζει προσεκτικής εξετάσεως" δηλαδή εξέτασις ως προς την σημασίαν η οποία δυνατόν να αποδοθή εις ψεύδος.

Εις την υπόθεσιν Credlant v. Knowley 35th Kr, App. R. 48 εις τη σελίδα 58 ο Λόρδος Αρχιδικαστής Coddard είπε:

" Δεν υπάρχει αξίωμα ότι το γεγονός ότι εις κατηγορούμενος εψεύσθη δύναται αφ' αυτού να αποτελέση ενισχυτικήν μαρτυρίαν, δυνατόν αλλά ουχί απαραιτήτως ότι πρέπει να αποτελέση".

Βεβαίως αι δύο αυταί αποφάσεις αναφέρονται εις ενισχυτικήν μαρτυρίαν όταν χρειάζεται, αλλά είναι μία ένδειξις ως προς την αποδεικτικήν αξίαν ήτις αποδίδεται και την επιφυλακτικότητα με την οποίαν εν ψεύδος πρέπει να εξετάζεται καθότι ενισχυτικήν μαρτυρίαν δεν είναι τίποτε άλλο παρά ενεξάρτητος μαρτυρία προς ενίσχυσιν άλλης τοιαύτης.

Ο δι' αυτοκινήτου περίπατος αφού άφησε την μνηστήν του εις την οικίαν της, χωρεί πέραν της μιάς ενδείξεως, έδωσεν εξήγησιν διατί ηγέρθη τόσον ενωρίς και τι έπραξε μετά που κατέστη μαρτυς της πλήξεως του ελικοπτέρου. Είναι αφύσικος συμπεριφορά αλλά δεν δύναται να την θεωρήση τις φυσικήν από ένα δεινόν επικριτήν του Προέδρου, όστις δεν επεθύμει να εμπλακή εις την υπόθεσιν αυτήν δυνατόν να θεωρηθή εξ ίσου συνεπής με επιθυμίαν να μη ευρεθή ερευνών περί του επεισοδίου, το οποίον εάν έπραττε, δυνατόν να εχρησιμοποιείτο

εναντίον του ως ενδιαφερόμενος διά το αποτέλεσμα του εγκλήματος και το οποίον θα ηδύνατο να είναι εξ ίσου συνεπές προς ενοχήν. Ολα τα περιστατικά τα αναφερόμενα εις την κατάθεσιν του επί των οποίων η κατηγορία στηρίζεται είναι συνεπή προς την δημιουργίαν σοβαρών υποψιών αλλα ουχί τοιούτων ενδείξεων ώστε να δημιουργήσουν εκ πρώτης όψεως υπόθεσιν εναντίον του.

Το τελευταίον σημείον το οποίον επιθυμούμεν να θέσωμεν είναι η άρνησις του να απαντήση εις τας ερωτήσεις αι οποίαι του ετέθησαν την 9.4.1970 αφού του επεστήθη η προσοχή του εις τα εκ του νόμου δικαιώματα του περί εκλογής απαντήσεως ή μη όπερ εγένετο αφού είχεν επανειλημμένως ανανεωθή το διάταγμα προσωποκρατήσεως του ως υπόπτου εις την παρούσαν υπόθεσιν. Δεν αρνείται απλώς να απαντήση, αλλά εις την κατάληξν της καταθέσεως του επαναλαμβάνει την αθωότητα του και προκαλεί την κατηγορίαν να αποδείξη την ανοχήν του, επί του σημείου τούτου ηθέλαμεν να αναφερθώμεν εις την υπόθεσιν R.V. LECKY (1943)2 A. ELL. 665. O VISCOUNT CALDECOTE Λόρδος αρχιδικαστής επελήφθη του θέματος αρνήσεως προσώπου να απαντήση όταν κατηγορήται και του εφιστάται η προσοχή του εις τον Νόμον, παραθέτει από την απόφασιν του Λόρδου Αρχιδικαστή HOUWARD R.V.TAYLOR I933 I.K. B. 685 εις τη σελίδα 687:

"Οταν τις εξετάση το λεκτικόν της υπονομεύσεως των δικαιωμάτων εις τον περί Ποινικής Δικαιοσύνης Νόμον 1925 άρθρον 12(2) το οποίον πρέπει να εκληφθή ως σκοπίμως διετυπώθη ως έχει τούτο είναι φανερόν ότι αποσκοπεί να μεταφέρη εις τον κατηγορούμενον την πληροφορίαν ότι δεν είναι υπόχρεως να είπη ότι εκτός εάν επιθυμεί να πράξη τούτο. Δεν νομίζομεν ότι αι λέξεις αύται της υπομνήσεως δύνανται ορθώς να ερμηνευθούν υπό την έννοιαν ότι ο κατηγορούμενος σιωπά επί ιδίω κινδύνω και μπορεί η σιγή του αυτή να αποτελέση ισχυρόν σημείον εναντίον του κατά την δίκην του. Κατά τη γνώμην μας, αι λέξεις σημαίνουν αυτό το οποίον λέγομεν και ένας κατηγορούμενος δικαιούται να απαντήση ότι δεν επιθυμεί να είπη ο,τιδήποτε".

Εις την τελευταίαν των απόφασιν επί του σημείου, ήτοι RICHARD WILLIAM SULLIVAN 59 CR. APP. R.102 ο Λόρδος Αρχιδικαστής SULLIVAN είπεν:

"Εχει καθιερωθή διά σειράς αποφάσεων ότι ένας δικαστής δεν δικαιούται υπό οιασδήποτε συνθήκας να εισηγηθή προς τους ενόρκους όταν ένας κατηγορούμενος αρνηθή να απαντήση οιανδήποε ερώτησιν, αφού του υπομνησθούν τα δικαιώματα του ότι εάν ήτο αθώος ήτο πιθανώτερον ότι θα απήντα "τας ερωτήσεις".

Ο ευπαίδευτος Εισαγγελεύς μας εζήτησε να καλέσωμεν τον κατηγορούμενον Ιωαννίδην διά να εξηγήση τα ψεύδη ταύτα, την άρνησιν του να απαντήση τας εν λόγω ερωτήσεις, ως επίσης την άλλην συμπεριφοράν του το πρωί της 8ης Μαρτίου 1970.

" Εξητάσαμεν μετά της δεούσης προσοχής την εισήγησιν ταύτην και τα πολλά του επιχειρήματα. Εχομεν πλήρη επίγνωσιν του γεγονότος εις την εξέτασιν περιστατικής μαρτυρίας δέον όπως μη χωρίζεται ένα έκαστον των περιστατικών, αλλά πρέπει να εξετάσωμεν το σύνολον διά να ευρεθή εάν δεικνύη προς μίαν και μόνον κατεύθυνσιν, εις το περί περιστατικής μαρτυρίας σύγγραμμα του Ουίλς αναφέρεται:

" Το καθήκον σας είναι να εξετάσετε τι είναι το λογικόν συμπέρασμα το οποίον να εξαχθή από όλας τας περιστάσεις, εν συντομία κατά πόσον είναι δυνατόν να εξηγηθούν αι περιστάσεις, διά λόγων συνετών προς την αθωότητα ή κατά πόσον εξ αντιθέτου δεν οδηγούν εις αποτέλεσμα ευθέως αντίθετον. Και εις μίαν πρόσφατον υπόθεσιν ο δικαστής Hamphrey είπε: "

"Περιστατική μαρτυρία είναι τόσον καλή, κάποτε καλύτερα οιουδήποτε άλλου είδους μαρτυρίας και τι εννούμεν με αυτό είναι ότι υπάρχει αριθμός περιστατικών τα οποία οι ένορκοι αποδέχονται ως αληθή, όλα δεν στρέφονται προς μίαν κατεύθυνσιν, εις τρόπον ώστε να κάμουν πλήρη και άρρηκτον την άλυσιν της μαρτυρίας, εάν τούτο κατορθωθή προς ικανοποίησιν των ενόρκων δύνανται καλώς και δεόντως να ενεργήσουν επί της τοιαύτης περιστατικής μαρτυρίας".

Εξητάσαμεν το σύνολον των αποτελεσμάτων των διαφόρων περιστατικών των αναφερομένων εις την συμμετοχήν του Ιωαννίδη εις την συνωμοσίαν. Καίτοι εσχολιάσαμεν όταν ανεφέρθημεν εις ένα έκαστον τούτων ότι χωρούν πλέον της μιάς εξηγήσεως και εφθάσαμεν εις το συμπέρασμα ότι δημιουργία ισχυράς υποψίας συμμετοχής δεν δημιουργεί ικανοποιητικήν εκ πρώτης όψεως υπόθεσιν δικαιολογούσαν διά να κληθή ο κατηγορούμενος εις απολογίαν.

Είναι φανερόν γεγονός ότι ο κατηγορούμενος είναι φίλος των κατηγορουμένων Χαρίτωνος και Ταλιαδώρου είναι καλώς γνωστόν ότι είναι επικριτής του Προέδρου Μακαρίου. Ηταν ύποπτος όπως φαίνεται εκ της ερεύνης της γενομένης εις την οικίαν του. Η κατάθεσις του λαμβάνεται την 11 π.μ. της 8.3.1970 όταν ήδη οι Χαρίτωνος και Ταλιαδώρος οι φίλοι του ευρίσκονται υπό κράτησιν επί παρομοίας υποψίας. Ολα ταύτα δύνανται και δεν δύναται να εξηγήσουν την απόκρυψιν της αληθείας εις την κατάθεσιν του όσον αφορά την συνάντησιν του την προηγουμένην νύκτα.

Περαιτέρω γνωρίζομεν ότι προ της 9ης πρωϊνής το ελικόπτερον το οποίον είδε πληττόμενον ήτο εκείνον του Αρχιεπισκόπου και η συμπεριφορά του την πρωϊαν εκείνην δεν δημιουργεί εκ πρώτης όψεως υπόθεσιν ικανήν διά να κληθή εις απολογίαν.

Εις το σύγγραμμα του Ταίηλορ περί μαρτυρίας τόμος 1. 7η έκδοσης, σελ. 84 αναφέρεται:

" Δέον να αποφασίσουν όχι κατά πόσον τα γεγονότα αυτά είναι συνεπή προς την ενοχήν του, αλλά κατά πόσον είναι αντίθετα προς οιονδήποτε άλλον λογικόν συμπέρασμα διότι επί του τελευταίου τούτου δύνανται ασφαλώς να καταδικάσουν τον κατηγορούμενο".

Εφόσον κατελήξαμε εις αυτά τα συμπεράσματα και υπό την καθοδήγησιν των προαναφερθεισών αυθεντιών, αισθανόμεθα ότι είτε δοθή είτε όχι οιαδήποτε εξήγησις ουδέν λογικώς σκεπτόμενον δικαστήριον ηδύνατο να καταδικάση τον Ιωαννίδην.

Οθεν απαλλάττεται όλων των κατηγοριών. Οι κατηγορούμενοι Χαρίτωνος, Ταλιαδώρος, Σολομώντος και Γεναγρίτης θα κληθούν εις απολογίαν επί όλων των κατηγοριών".