15.3.1970: Ο Πoλύκαρπoς Γιωρκάτζης δoλoφovείται από άγvωστoυς στηv περιoχή της Μιας Μηλιάς όπoυ πήγε για vα συvαvτήσει τov διoικητή τωv ΛΟΚ Δημήτρη Παπαπoστόλoυ.

S-1837

15.3.1970: Ο ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ ΓΙΩΡΚΑΤΖΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΜΗΛΙΑΣ ΟΠΟΥ ΠΗΓΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ ΤΟΝ ΔΙΟΙΚΗΤΗ ΤΩΝ ΛΟΚ ΔΗΜΗΤΡΙΟ ΠΑΠΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Γύρω στις 7.30 το βράδυ της 15ης Μαρτίου 1970 ο τέως υπουργός Εσωτερικών Πολύκαρπος Γιωρκάτζης ξεκίνησε μαζί με το αυτοκίνητο του από το σπίτι του συνεργάτη του Βάσου Τόφα, στο Καϊμακλί για το ραντεβού με τον Διοικητή τον ΛΟΚ Δημήτρη Παπαποστόλου. Ο Γιωρκάτζης κάθησε στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου. Δίπλα στον Τόφα καθόταν η σύζυγος του Θάλεια, πρώην ιδιαιτέρα του Γιωρκάτζη στο Υπουργείο Εσωτερικών.

Σε κάποιο σημείο της διαδρομής τους περίμενε ο επίσης συνεργάτης του Κυριάκος Πατατάκος με το αυτοκίνητο υπ' αριθμόν εγγραφής DW678.

Είχε αρχίσει ήδη να σουρουπώνει και δεν μπορούσε κανένας να διακρίνει ποιος βρισκόταν μέσα στο αυτοκίνητο του Τόφα, έμοιαζαν με τρεις φίλους που πήγαιναν βόλτα.

Μπροστά ο Πατατάκος και πίσω ο Τόφας προχώρησαν προς το νέο δρόμο Λευκωσίας- Αμμοχώστου, με κατεύθυνση τη Μια Μηλιά.

Μόλις έφθασαν στα πρώτα σπίτια του χωριού ο Πατατάκος σταμάτησε.

Τότε ο Γιωρκάτζης κατέβηκε από το αυτοκίνητο του Τόφα λέγοντας του ότι θα τον συναντούσε σε μισή περίπου ώρα στη Μια Μηλιά.

Υστερα προχώρησε προς το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο Πατατάκος, κάθησε στη θέση του οδηγού και έφυγαν μαζί με κατεύθυνση την Κυθραία.

Σε λίγο είδαν μπροστά τους σε ένα χωμάτινο δρόμο, σε απόσταση 200 μέτρων από αυτούς, ένα αυτοκίνητο με τα μικρά του φώτα αναμμένα.

Το αυτοκίνητο κύλησε για λίγο ακόμη μέσα στην παγωμένη νύκτα προς το χωματόδρομο της Μιας Μηλιάς. Υστερα στράφηκε προς το φίλο του, τον κοίταξε με κάπως επιτακτική φωνή και τον κάλεσε να κατέβει καθώς θα προχωρούσε το αυτοκίνητο για να μη αντιληφθούν ότι είχε άλλο πρόσωπο μαζί του.

- Μια στιγμή του απάντησε αντικόβοντας τον σοβαρά ο Κυριάκος Πατατάκος, σαν του είπε να κατέβει από το αυτοκίνητο, ώστε να πάει μόνος του στο ραντεβού του. Να συνεννοηθούμε πρώτα. Πού πας μόνος σου; Να δούμε τι θα κάνουμε.

Ο Πολύκαρπος Γιωρκάτζης έστριψε το κεφάλι απότομα και με παράπονο του είπε:

- Αφήστε με μόνο μου. Με εγκατέλειψαν όλοι. Φύγε κι' εσύ.

Τα τελευταία λόγια του Πολύκαρπου Γιωρκάτζη έκαμαν τον Πατατάκο να μη επιμένει να τον συνοδεύσει παρ' όλον ότι δεν τον έπεισαν ότι ήταν ακίνδυνο αυτό που πήγαινε να κάμει. Ομως ήξερε τον Γιωρκάτζη καλύτερα από τον καθένα. Και να επέμενε δεν θα άλλαζε γνώμη.

- Αν δεν είναι ο Παπαποστόλου δεν θα σταματήσω, είπε στον Πατατάκο. Θα προχωρήσω προς το Βουνό.

Ετσι ενώ ο Πολύκαρπος Γιωρκάτζης ελάττωνε την ταχύτητα του αυτοκινητου, ο Πατατάκος αφού διευθέτησε το εσωτερικό φως του οχήματος, ώστε να μην ανάψει σαν θα άνοιγε την πορτα, έκαμε αυτό που του είπε ο φίλος του: Ανοιξε σιγά, σιγά την πόρτα και κατέβηκε μέσα στα χωράφια.

Από ένστικτο στην αρχή κρύφθηκε πίσω από ένα σωρό από μπάζα και παρακολουθούσε το αυτοκίνητο του Γιωρκάτζη να απομακρύνεται από κοντά του και να κατευθύνεται προς το σημείο του ραντεβού, όπου βρισκόταν το άγνωστο αυτοκίνητο με αναμμένα τα μικρά του φώτα.

Ξαφνικά είδε τα πίσω φώτα του αυτοκινήτου του Γιωρκάτζη να ανάβουν, δείγμα ότι ο πατούσε φρένο για να σταματήσει. Ωστόσο σε λίγο συνέβη το μοιραίο. Ακουσε πυροβολισμούς και είδε το σταματημένο αυτοκίνητο να αναπτύσσει ταχύτητα και να αποκρύνεται από την περιοχή.

Ο Πατατάκος τράβηξε το πιστόλι του και πυροβόλησε στον αέρα. Οι άγνωστοι ήταν μακρυά για να ακούσουν τους πυροβολισμούς που έρριχνε με το πιστόλι του ή να τους πλήξει.

Οι Παναγιώτης Παπαδημήτρης και ο Ανδρέας Νεοφύτου στο βιβλίο τους "Πολύκαρπος Γιωρκάτζης οι τελευταίες του στιγμές " γράφουν για τις δραματικές αυτές στιγμές που πέρασε ο Κυριάκος Πατατάκος:

" Σε λίγα λεπτά που του φάνηκαν αιώνες. Εφθασε κοντά στο αυτοκίνητο του φίλου του φωνάζοντας απεγνωσμένα πολλές φορές το όνομά του:

- Πόλυ, Πόλυ,Πόλυ....

Δεν πήρε απάντηση. Εκείνος δεν αντέδρασε. Δεν έκανε καμιά κίνηση. Μέσα στο σκοτάδι φαινόταν να κάθεται στο αυτοκίνητο με το κεφάλι γερμένο και ακουμπισμένο προς την πόρτα του οδηγού.

Του ξαναφώναξε. Και πάλι δεν πήρε απάντηση.

Πλησίασε πιο κοντά και τον σκούντηξε. Ούτε και τώρα αντίδρασε.

Αντιλήφθηκε αμέσως ότι οι πυροβολισμοί που είχε ακούσει έκαναν καλά τη δουλειά τους.

Ωστόσο το αυτοκίνητο συνέχισε να βρυχάται. Με προσοχή τον μετακίνησε για λίγο από τη θέση του και πρσπάθησε να σβήσει τη μηχανή.

Οπως ο Πολύκαρπος Γιωρκάτζης καθόταν στο τιμόνι με αναμμένη τη μηχανή του αυτοκινήτου, είχε δεχθεί τις θανατηφόρες σφαίρες, κι έτσι τα πόδια του έμειναν να πιέζουν το "πεντάλ" της βενζίνης και το "κλατς", πράγμα που δεν του επέτρεπε να προχωρεί, αλλά και χωρίς να σβήνει η μηχανή του μια και είχε εξουδετερωθεί η ταχύτητα.

Ο Κυριάκος Πατατάκος έσκυψε και απομάκρυνε πρώτα το πόδι του φίλου του από το "πεντάλ" της βενζίνης. Υστερα έβγαλε την ταχύτητα. Μετά έστρεψε τα "σουϊτς" αριστερά και το μουγκρητό του αυτοκινήτου σταμάτησε. Οχι όμως και η αγωνία του Κυριάκου Πατατάκου που βάλθηκε να βγάλει το φίλο του έξω από το αυτοκίνητο για να του προσφέρει οποιανδήποτε

βοήθεια δυνατόν να χρειαζόταν. Πίστευε ότι και τώρα ακόμα θα μπορούσε να του φανεί χρήσιμος.

Δεν τα κατάφερε. Ομως σαν ήλθε σε επαφή με το σώμα του αντιλήφθηκε πλέον ότι οποιαδήποτε βοήθεια του ήταν μάταιη. Ηταν ήδη νεκρός.Το σώμα του ήταν καταματωμένο και διάτρητο από σφαίρες.

Ο Κυριάκος Πατατάκος τα είχε χαμένα. Βρισκόταν μόνος μέσα στην ερημική παγωμένη νύκτα με τον καλύτερο του φίλο νεκρό, χωρίς να μπορεί να τον βοηθήσει".

Αλαφιασμένος ο Κυριάκος Πατατάκος έφυγε από την περιοχή. Στο δρόμο συνάντησε τον Βάσο Τόφα που τον είδε να περιφέρεται στην περιοχή της Μιας Μηλιάς αγωνιζόμενος να βρει μάταια μεταφορικό μέσο.

Τον μετέφερε στο σπίτι του Γλαύκου Κληρίδη και τον ενημέρωσε για τη δολοφονία του Γιωρκάτζη. Από εκεί κατευθύνθηκαν προς το Αρχιεπισκοπικό Μέγαρο όπου ενημέρωσαν τον Μακάριο.

Το τι συνέβη με λεπτομέρειες ο Πατατάκος και οι άλλοι φίλοι και συνεργάτες του Γιωρκάτζη τα αφηγήθηκαν στη θανατική του ανάκριση που ακολούθησε λίγους μήνες αργότερα.