27.8.1969: Εκρηξη στηv είσoδo τoυ Πρoεδρικoύ Μεγάρoυ oδηγεί τις σχέσεις Μακαρίoυ- Γιωρκάτζη στo μηδέv καθώς η χoύvτα της Ελλάδας αρχίζει vα συvoμoτεί εvαvτίov τoυ Αρχιεπισκόπoυ Μακαρίoυ και vα αγκαλιάζει τηv παράvoμη oργάvωση.

S-1817

27.8.1969: ΕΚΡΗΞΗ ΣΤΗN ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΑΚΑΡΙΟΥ- ΓΙΩΡΚΑΤΖΗ ΣΤΟ ΜΗΔΕΝ ΚΑΘΩΣ Η ΧΟΥΝΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΣΥΝΩΜΟΤΕΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ. ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΑΛΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΑΔΙΤΕΣ ΕΝΩ Σ' ΑΥΤΟ ΕΙΣΧΩΡΟΥΝ ΑΝΤΙΜΑΚΑΡΙΑΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Σε κάποιο στάδιο, ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες του 1969, η Κυβέρνηση των Συνταγματαρχών στην Ελλάδα προσήγγισε το Εθνικό Μέτωπο, μέσω των ανθρώπων της στην Κύπρο, που δεν ήσαν άλλοι από τους Ελλαδίτες αξιωματικούς, οι οποίοι έβλεπαν στην οργάνωση την κίνηση με την οποία θα επιτύγχαναν να κλωνιζόταν η εμπιστοσύνη του Κυπριακού λαού στον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο.

Ηδη είχε απομακρυνθεί η ασπίδα του Μακαρίου, ο Πολύκαρπος Γιωρκάτζης και τώρα ο Μακάριος είχε παραμείνει εντελώς ακάλυπτος και ευάλωτος.

Ενας από τους Ελλαδίτες αξιωματικούς που έδρασε αυτή την περίοδο, ήταν ο διοικητής των ΛΟΚ Δημήτρης Παπαποστόλου, ένας πανέξυπνος άνθρωπος, ο οποίος κινήθηκε συνωμοτικά, όσο κανένας άλλος.

Εκείνο που κατάφερε ο Παπαποστόλου ήταν να εξασφαλίσει πρόσβαση στο Προεδρικό, για να βρίσκεται κοντά στο Μακάριο. Και το κατάφερε σαν έπεισε τον Κύπριο Πρόεδρο να επιτρέψει όπως τη φρουρά του Προεδρικού αναλάβουν άνδρες των ΛΟΚ, πράγμα που έγινε στις 17 Μαρτίου 1969 λίγο μετά την έναρξη της δράσης του Εθνικού Μετώπου.

Ετσι βρέθηκε δίπλα στο Μακάριο, ο οποίος είχε στην ασφάλειά του ακόμα ένα ελλαδίτη, τον αξιωματικό της Αστυνομίας Θανάση Πουλλίτσα, ο οποίος εκτελούσε τα τελευταία δέκα χρόνια καθήκοντα υπασπιστή του Μακαρίου, αλλά συνέχιζε να αποτελεί ενεργό μέλος της Ελληνικής Αστυνομίας πράγμα που σήμαινε πως ήταν υπόλογος σ' αυτήν και επομένως θα πρέπει να την ενημέρωνε για κάθε κίνηση και ενέργεια του Μακαρίου.

Ο Πουλλίτσας ήταν ένας λοχίας της Ελληνικής Αστυνομίας, ο οποίος, ωστόσο, εκμεταλλευόταν τη θέση του δίπλα στο Μακάριο και έκανε τον σπουδαίο στους άλλους αξιωματικούς της Κυπριακής Αστυνομίας και προσπαθούσε να τους δίδει ακόμα και οδηγίες.

Μερικοί τον ανέχονταν. Αλλοι όχι. Και βρισκόταν μαζί τους σε συνεχή τριβή.

Από την αρχή ο διορισμός του προκάλεσε πολλές αντιδράσεις. Πολλοί μάλιστα διερωτήθηκαν γιατί ο Μακάριος είχε επιλέξει ένα ελλαδίτη αξιωματικό της Αστυνομίας και εξέφραζαν φόβους ότι στο τέλος θα τον κατασκόπευε παρά να αποτελούσε το φύλακά άγγελο του.

Και αυτό έκαμε σε συνεργασία με τον Παπαποστόλου, σαν αυτός άρχισε να αναμιγνύεται με τους παράνομους για προώθηση των αντιμακαριακών του σχεδίων.

Λέγεται ότι ήταν ο Πουλλίτσας που κατάφερε να πείσει το Μακάριο όπως οι Λοκατζήδες αναλάβουν τη φρούρηση του Προεδρικού, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στο διοικητή τους να μπαινοβγαίνει στο Προεδρικό Μέγαρο.

Πάντοτε οι στόχοι της Χούντας ήταν η διατήρηση στην Κύπρο μιας εξασθενημένης Κυβέρνησης ή και μιας κυβέρνησης- ανδρεικέλων για να μπορεί να την ελέγχει. Ετσι η ανάμιξη των αξιωματικών με την παράνομη οργάνωση Εθνικό Μέτωπο δεν ήταν χωρίς σκοπό.

Ενισχυτικό αυτών των θέσεων είναι τα όσα έγραψε ο τότε πρεσβευτής της χούντας στην Κύπρο Μενέλαος Αλεξανδράκης στο βιβλίο του "Το Κυπριακό, μια ενδοσκόπηση":

"Σε όλες μου τις συναντήσεις με τον Γ. Παπαδόπουλο, μέχρι το Νοέμβριο του 1970 που μετατέθηκα από τη Λευκωσία, ποτέ δεν έφερε αντίρρηση στις εισηγήσεις μου για την ανάγκη ομαλών εξελίξεων και την επίδειξη υπομονής στην αναζήτηση ικανοποιητικού αποτελέσματος με τη διαδικασία του διακοινοτικού διαλόγου. Συμφωνούσε σε όλα. Εν τω μεταξύ στην Κύπρο βοούσαν τα γεγονότα. Ηταν φανερή η υποστήριξη από την Αθήνα των "ενωτικών" αντιμακαριακών ομάδων. Εβλεπε κανείς παντού τα ενωτικά συνθήματα του Στρατού. Ηταν φανερό ότι ο Παπαδόπουλος δεν απεκάλυπτε όλες τις σκέψεις του. Εκείνο που δεν μπορούσα να εκτιμήσω ήταν αν αυτό προερχόταν από έμφυτη κρυψίνοια και δυσπιστία, ή αν εξτρεμιστικές ενέργειες στην Κύπρο οφείλονταν σε πιέσεις από άλλους παράγοντες που δεν μπορούσε να ελέγξει, ή τέλος αν αυτά συγκάλυπταν την επιδίωξη του να εγκατασταθεί στην Κύπρο Κυβέρνηση, πειθήνια που να κατευθύνεται από την Αθήνα".

Ο,τι και να συνέβαινε ή όποιες και αν ήσαν οι σκέψεις

του Παπαδόπουλου και της Χούντας η συνωμοτική κίνηση της κυβέρνησης των συνταγματαρχών για υπόσκαψη του Μακαρίου εκδηλώθηκε με αγκάλιασμα του Εθνικού Μετώπου και στη συνέχεια την άλωση του.

Ετσι αντιμακαριακά στοιχεία, κατευθυνόμενα από ελλαδίτες αξιωματικούς εισέδυσαν στο Μέτωπο και σε σύντομο χρονικό διάστημα κατέλαβαν θέσεις- κλειδιά.

Αλλοι πάλι αξιωματικοί ανέλαβαν να εκπαιδεύσουν τα μέλη του Εθνικού Μετώπου σε πράξεις σαμποτάζ και σε αγώνες σε κατοικημένες περιοχές. Οπλισμός δεν ήταν καθόλου δύσκολο να εξευρεθεί.

Η εκπαίδευση των στελεχών του Εθνικού Μετώπου γινόταν σε σπίτια και σε απόμερες περιοχές στην ύπαιθρο, κυρίως την επαρχία Λεμεσού. Στρατιωτικά εγχειρίδια και δοκίμια διοχετεύονταν σε φανατικά μέλη του Εθνικού Μετώπου, ενώ σε κατοπινό στάδιο τα μέλη της εξασφάλιζαν και σύγχρονο οπλισμό και εκρηκτικές ύλες.

Αυτή την περίοδο μάλιστα αποσπάσματα από τις ομιλίες του Γεωργίου Παπαδοπούλου εμφανίστηκαν και στα φυλλάδια της Οργάνωσης. Οι "Εθνικές" επιταγές του δικτάτορα εύρισκαν την προβολή τους από τα φυλλάδια μιας παράνομης οργάνωσης.

Χαρακτηριστικό των δεσμών της οργάνωσης με τους Ελλαδίτες αξιωματικούς είναι η στρατιωτική ορολογία που χρησιμοποιείτο στις διαταγές.

Σε άκρως απόρρητη διαταγή το Δεκέμβριο του 1969 διατάσσονταν τα μέλη:

"Δια της παρούσης εντολής ενεργήσατε την άμεσον και εντατικήν εκπαίδευσιν των υμετέρων μαχητικών τμημάτων.

Ειδικαί ομάδες εις επιθέσεις διά Τυφεκίου, Αυτομάτου, Πιστολίου, χειροβομβίδος, Ηλεκτρικής ανατινάξεως.

Μαχητικαί ομάδες εις επιθέσεις εναντίον:

- Εμψύχων ή αψύχων στόχων.

- Επιθέσεις εξ ενέδρας

- Πάσης φύσεως ανατινάξεις και σαμποτάζ.

Καταστήσατε τα υμέτερα μαχητικά τμήματα ικανά να προσβάλλουν δυναμικώς και αστραπιαίως οιονδήποτε στόχον."

Σε μια άλλη διαταγή το Δεκέμβρη και πάλι του 1969 αναφερόταν:

ΣΧΕΔΙΟΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ αρ. 18/69

ΚΑΤΑΔΡΟΜΑΙ

Στοιχεία:

Υφαρπασταί, υποστηρίξεως, εφόδου ή κρούσεως, αποκοπών, παραπλανήσεως, καταστροφών (τραυματιοφορείς).

ΣΧΕΔΙΟΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ αρ 19/69

Ενέδρα και προσβολή φάλαγγος.

(α). Φάλαγξ πεζών.

(β.) Φάλαγξ Οχημάτων.

Βάσις: Αιφνιδιασμός.

Στοιχεία:

1. Προσβολής πρώτου οχήματος (3 άνδρες ι νάρκη)

2. Στοιχεία κρούσεως.

3. Στοιχεία προσβολής τελευταίου οχήματος.

4. Στοιχεία Αποκοπών.

5. Στοιχεία υποστηρίξεως (τραυματιοφορείς).

Ενώ το Εθνικό Μέτωπο στρεφόταν πλέον ανοικτά εναντίον του Μακαρίου, ύστερα από το αγκάλιασμά του από τους Ελλαδίτες αξιωματικούς, μια έκρηξη έξω από το Προεδρικό Μέγαρο οδήγησε τις σχέσεις του Πολύκαρπου Γιωρκάτζη με το Μακάριο στο χαμηλότερο τους σημείο από την ημέρα που αποχώρησε από το Υπουργείο Εσωτερικών.

Οι σχέσεις των δυο ανδρών δεν ήσαν καθόλου ομαλές αυτούς τους δραματικούς μήνες. Σ' αυτές επικρατούσε καχυποψία.

Ο Γιωρκάτζης αισθανόταν ότι είχε μείνει ακάλυπτος από το Μακάριο στην περίπτωση Παναγούλη, μια και ήταν εκείνος που τον είχε παρακαλέσει να βοηθήσει τον Παναγούλη να διαφύγει από την Κύπρο.

Ακόμα ο Γιωρκάτζης πίστευε ότι ο Μακάριος- χωρίς να ταχθεί ανοικτά υπέρ του Ενιαίου- ίσως να μη ήθελε να επανέλθει στην πολιτική σκηνή όπως φιλοδοξούσε.

Από δικής του πλευράς ο Μακάριος πίστευε, ή έτσι τον ενημέρωναν οι συνεργάτες του, που δεν έβλεπαν με καλό μάτι το Γιωρκάτζη ποτέ τους,- ότι ο πρώην Υπουργός του δεν έπαυσε να συνωμοτεί σε βάρος του και να ελέγχει πρόσωπα και καταστάσεις, έστω κι αν δεν βρισκόταν ακόμη στην Εξουσία.

Ομως η έκρηξη στην κύρια είσοδο του Προεδρικού Μεγάρου, νωρίς το βράδυ της 27ης Οκτωβρίου 1969, παραμονής της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου, αποτέλεσε την αφορμή για να εκδηλωθούν και δημόσια οι διαφορές μεταξύ των δύο ανδρών.

Κι' ενώ οι αστυνομικές εξετάσεις για εξυχνίαση της βομβιστικής επίθεσης κατά του Προεδρικού βρίσκονταν ακόμα στο αρχικό στάδιο, διάφοροι κύκλοι του Προεδρικού, της Κυβέρνησης και ακόμα και του Εθικού Μετώπου άρχισαν να αφήνουν υπονοούμενα ότι πίσω από την επίθεση κρυβόταν ο Πολύκαρπος Γιωρκάτζης.

Τα υπονοούμενα και τους ψιθύρους ακολούθησαν συλλήψεις προσώπων, μερικά από τα οποία διατηρούσαν στενές φιλικές σχέσεις με τον Πολύκαρπο Γιωρκάτζη.

Και ενώ οι συλληφθέντες αφήνονταν ο ένας μετά τον άλλο ελεύθεροι, αφού δεν είχαν προκύψει εναντίον τους οποιαδήποτε ενοχοποιητικά στοιχεία, ο Πρόεδρος Μακάριος δήλωνε στις 5 Νοεμβρίου 1969, ότι "ο ηθικός αυτουργός δεν είναι μεταξύ των συλληφθέντων".

Ακόμα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είπε ότι "αι πληροφορίαι περί των πιθανών δραστών της εκρήξεως εδόθησαν προς την Αστυνομίαν υπό του Προέδρου Μακαρίου, ο οποίος τας έλαβε από πληροφοριοδότην".

Τα υπονοούμενα και οι ψίθυροι φηλαφούσαν έντονα το Γιωρκάτζη.

Η εφημερίδα ΑΓΩΝ του Νίκου Κόση που πρόσκειτο στο Γιωρκάτζη, με άρθρο της στις 7 Νοεμβρίου 1969, επομένη των δηλώσεων του Μακαρίου και δέκα ολόκληρες μέρες μετά τη βομβιστική επίθεση εναντίον του Προεδρικού Μεγάρου καλούσε το Μακάριο να ομιλήσει και να αποκαλύψει τα πάντα αν είχε στοιχεία.

" Και τίθεται εν τελευταία αναλύσει", τόνιζε η εφημερίδα", το κεφαλαιώδες και περιεκτικόν ερώτημα: Είναι ορθόν και συνάδει με την τάξιν, να λέγεται κάτι αορίστως και να αφήνεται ο λαός εις πέλαγος συγχύσεως διά να εξαγάγη διαισθητικώς συμπεράσματα; Και δεν είναι δυνατόν, με την τακτικήν αυτήν, να εξαχθούν συμπεράσματα θίγοντα αδίκως πρόσωπα και καταστάσεις; Και αν είναι δυνατόν τούτο, είναι μήπως επιτρεπτόν;".

Ο Πολύκαρπος Γιωρκάτζης έκαμε μια προσπάθεια να ξεκαθαρίσει τα πράγματα και ζήτησε συνάντηση με το Μακάριο, στον οποίο, σύμφωνα με συνεργάτες του, είπε σ' αυτόν τα παράπονά του.

Σε κανένα δεν μίλησε για το τι λέχθηκε μεταξύ τους.

Ωστόσο ένα ενημερωτικό φυλλάδιο του Εθνικού Μετώπου στις αρχές Ιανουαρίου ανέφερε:

" ΜΟΡΦΟΥ: Αναφέρεται ότι ως εδήλωσεν ο Π. Γιωρκάτζης, τον εκάλεσεν ο Πρόεδρος Μακάριος εις το Προεδρικόν Μέγαρον και τον παρεκάλεσεν (ικέτευσεν) να συνεργασθούν διά την πάταξιν Εθνικού Μετώπου και τον διαβεβαίωσεν ότι η συνεργασία των θα είναι περισσότερον σταθερά και ειλικρινής παρά ποτέ".

Ωστόσο, με την κρίση στις σχέσεις Μακαρίου- Γιωρκάτζη να εξελίσσεται, ο Γιωρκάτζης δεν φαινόταν διατεθειμένος να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά.

Το ίδιο έκαμε ο Γιωρκάτζης και με το Εθνικό Μέτωπο λίγες εβδομάδες νωρίτερα.

Αυτή την περίοδο το Εθνικό Μέτωπο άρχισε να διασπάζεται.

Ο Γιωρκάτζης ήθελε όμως περισσότερες λεπτομέρειες για τους παράνομους. Και κατέληξε και πάλι στη Λεμεσό στο σπίτι του φίλου του, ηγετικού στελέχους της Οργάνωσης, ο οποίος του αποκάλυψε, όπως είπε αργότερα ο Γιωρκάτζης σε φίλους του:

"Ελλαδίτες αξιωματικοί οδηγούν τα εξτρεμιστικά στοιχεία της οργάνωσης σε κακοτοπιές και κατευθύνσεις που μόνο καταστροφή θα προκαλέσουν στον τόπο. Στο Εθνικό Μέτωπο έχουν εισχωρήσει αντιμακαριακά στοιχεία, τα οποία κατευθύνονται από άλλους.

Ενώ ο Γιωρκάτζης αναχωρούσε ο οικοδεσπότης του είπε:

"Ολοι τάχουν και μαζί σου και μαζί μου. Ο Θεός να βάλει το χέρι του".

Στις 24 Νοεμβρίου 1969 έγινε απόπειρα εναντίον της ζωής του αστυνομικού Φάνου Βύρωνος, έξω από το σπίτι του στην οδό Γρανίτσα στην περιοχή Χαλκούτσας, στη Λεμεσό. Η απόπειρα ήταν για να "τιμωρηθεί" ο Βύρωνος γιατί είχε συλλάβει νεαρό ο οποίος διένειμε φυλλάδια της οργάνωσης λίγες μέρες νωρίτερα.

Το όργιο αίματος συνεχιζόταν. Εστω κι αν άλλοι έλεγχαν τώρα το Εθνικό Μέτωπο. Και ο Γιωρκάτζης άρχισε να μπαίνει κατ' ευθείαν στο στόχαστρο των όπλων τους και σχεδιαζόταν δολοφονία του.

Ετσι ξαναπήγε στη Λεμεσό, για τρίτη φορά αυτή την περίοδο, ένα άλλο βράδυ. Αυτή τη φορά ο φίλος του δεν ήταν μόνος, αλλά βρισκόταν μαζί με άλλα τέσσερα άτομα. Και πήγε στο ραντεβού αφού του το ζήτησε τηλεφωνικώς ο οικοδεσπότης φίλος του.

"Είναι όλοι άνθρωποι της εμπιστοσύνης μου, είπε ο οικοδεσπότης στον Πολύκαρπο Γιωρκάτζη. Οσα θα πούμε θα μείνουν μεταξύ μας".

"Ναι έτσι πρέπει να είναι", απάντησε ο Γιωρκάτζης. "Απ' ότι γνωρίζω έχεις πάρει κάποια μέτρα. Οπως τη διαταγή που έδωσες χθες στα μέλη του Εθνικού Μετώπου να μην κυκλοφορήσουν απόψε στους δρόμους της Λεμεσού και κυρίως ν' αποφύγουν επίσκεψη στο σπίτι σου".

Τα όσα είπε ο Γιωρκάτζης ξάφνιασαν τους τέσσερις. Ηταν αλήθεια αυτά που έλεγε. Παραξενεύτηκαν γιατί γνώριζε τα πάντα.

Ο οικοδεσπότης είπε στο Γιωρκάτζη, χωρίς περιστροφές, ότι το Εθνικό Μέτωπο αποφάσισε να μη τον εκτελέσει.

"Η απόφαση όμως θα εξαρτηθεί αν δεχθείς τους όρους μας να μας βοηθήσεις σε οπλισμό και χρήματα και..."

"Και;", ρώτησε ο Γιωρκάτζης.

"Και αν δεχθείς να υπογράψεις δήλωση ότι αναγνωρίζεις το Εθνικό Μέτωπο σαν εθνική οργάνωση και να εγκαταλείψεις για πάντα την Κύπρο".

Ο Γιωρκάτζης πετάχτηκε σαν ελατήριο.

"Ολα κι' όλα. Σας άκουσα με υπομονή. Αλλά φαίνεται ότι με υποτιμήσετε πολύ. Προδότης της πατρίδας μου δεν ήμουν ούτε και θα γίνω ποτέ".

Ο Γιωρκάτζης σηκώθηκε κι' έφυγε μόνος όπως μόνος είχε πάει στο ραντεβού. Δεν φοβόταν για τη ζωή του.

Οπως εξήγησε αργότερα σε φίλους του ο Γιωρκάτζης αντιλήφθηκε ότι ο φίλος του, του απαριθμούσε τους όρους κάτω από πίεση και δεν είχε άλλη εκλογή. Ηταν οι όροι των σκληροπυρηνικών που έλεγχαν πλέον την οργάνωση που μετονομάστηκε σε Ιερό Λόχο και που ήθελαν να φύγει ο Γιωρκάτζης από τη μέση, γιατί τον θεωρούσαν εμπόδιο στα σχέδια τους εναντίον του Μακαρίου.

Ομως κι ο φίλος του γνώριζε ότι ο Γιωρκάτζης δεν επρόκειτο να δεχθεί τους όρους αυτούς. Αλλά ήταν ο μόνος τρόπος που βρήκε, για ν' αποτρέψει, έστω και προσωρινά, εκτέλεση του που επιδίωκαν οι σκληροπυρηνικοί.

Λίγες μέρες αργότερα, ο Πολύκαρπος Γιωρκάτζης πληροφορείτο και πάλι ότι σε μυστική σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε σε σπίτι στη Λεμεσό και της οποίας προήδρευσε Ελλαδίτης αξιωματικός, ο οποίος υπηρετούσε στο Δεύτερο Επιτελικό Γραφείο της Εθνικής Φρουράς, είπε, όπως εξομολογήθηκε αργότερα στέλεχος της οργάνωσης που παρέστη σ' αυτήν:

"Ο Μακάριος αποτελεί το πραγματικό και μοναδικό εμπόδιο για πραγματοποίηση της Ενωσης.

"Ο Ελληνικός στρατός στην Ελλάδα και την Κύπρο είναι έτοιμος να προχωρήσει στην Ενωση της Κύπρου με την Ελλάδα.

"Ο Πολύκαρπος Γιωρκάτζης εργάζεται εναντίον του Εθνικού Κέντρου και κυρίως εναντίον του Ελληνα Πρωθυπουργού.

"Πρέπει όλοι να επαγρυπνείτε και να είστε έτοιμοι γιατί η κήρυξη της Ενωσης είναι θέμα ελάχιστου χρόνου.

"Το Εθνικό Κέντρο ενέκρινε, ύστερα από εισήγηση μου όπως τα υγιή στελέχη του Εθνικού Μετώπου υπακούουν μόνο στο Κέντρο και ότι εγκρίθηκε, για τη νέα οργάνωση που αποσκίρτησε από το Μέτωπο, η επωνυμία " Ιερός Λόχος".

Η ηγεσία του Εθνικού Μετώπου κατέληγε πλέον για καλά σε άλλα χέρια. Ετσι ο φίλος του Γιωρκάτζη βρήκε τρόπο και προειδοποίησε το Μακάριο.

Ο Γιωρκάτζης περιορίστηκε να εξασφαλίζει κάποιες πληροφορίες για τη δράση της νέας οργάνωσης, ενώ ο Μακάριος μπήκε στην αντεπίθεση για διάλυση της.

Στο μεταξύ οι καθοδηγητές του Ιερού Λόχου ζητούσαν στρατολόγηση νέων μελών, ενώ διαβεβαίωναν ότι η Ενωση πλησίαζε.

Αυτές τις υποσχέσεις μετέδιδαν στην οργάνωση συνέχεια για να την κρατούν σε εγρήγορση.

Στις αρχές Ιανουαρίου 1970 σε μια σύσκεψη στη Λεμεσό, στην παρουσία Ελλαδιτών αξιωματικών, συζητήθηκαν τα μέτρα που αποφάσισε η Κυπριακή Κυβέρνηση.

Ο επικεφαλής των παρευρεθέντων αξιωματικών είπε:

"Τον καλόγηρο τον έχουν αναλάβει άλλοι, από κάτω. Σ' εμάς έχει ανατεθεί ο πιο επικίνδυνος απ' όλους, ακόμα και από το Μακάριο, ο Πολύκαρπος Γιωρκάτζης. Πρέπει να τελειώνουμε μ' αυτόν όσο πιο γρήγορα γίνεται, αν είναι δυνατό ακόμα και τώρα.

Σε επιβεβαίωση των όσων λέχθηκαν στη σύσκεψη αυτή, στάληκε σε λίγες μέρες σε μέλη του Ιερού Λόχου πανομοιότυπη δακτυλογραφημένη διαταγή. Στο πάνω δεξιό μέρος έφερε την ένδειξη ΑΚΡΩΣ ΑΠΟΡΡΗΤΟΝ. Ψηλά στο κέντρο, υπήρχε η ένδειξη ΚΑΤ' ΕΠΕΙΓΟΝ και πιο κάτω υπήρχε η λέξη ΔΙΑΤΑΓΗ.

Στη δεύτερη παράγραφο αναφερόταν:

"Ο ανθενωτικός Γιωρκάτζης, διά των πρακτόρων του ενεργεί κατά της εθνικής μας οργάνωσης, κατά της Ενωσις. Εχει καταστεί λίαν επικίνδυνος. Συχνά επισκέπτεται την Λεμεσό. ΝΑ ΕΝΤΟΠΙΣΘΗ ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΘΗ ΠΑΡΑΥΤΑ ΑΝΕΥ ΑΛΛΗΣ ΔΙΑΤΑΓΗΣ".

Ωστόσο η διαταγή αυτή της νέας ηγεσίας της οργάνωσης διέρρευσε αμέσως. Λίγες μέρες μετά, μέλος της Υπηρεσίας Πληροφοριών της Αστυνομικής Διεύθυνσης Λεμεσού είχε στα χέρια του αντίγραφο της διαταγής. Παρόμοιο αντίγραφο έφθανε και στον Πολύκαρπο Γιωρκάτζη από άλλη πηγή που ήταν σε θέση, την περίοδο εκείνη, να γνωρίζει τα διαδραματιζόμενα στην οργάνωση. Ετσι ο Γιωρκάτζης πήρε τα μέτρα του.

Μήνες αργότερα, όταν η Κυβέρνηση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου έδωσε το τελειωτικό κτύπημα εναντίον της οργάνωσης, στην Αστυνομία περιήλθαν στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία οι παράνομοι αναζητούσαν μέρα και νύκτα τον Πολύκαρπο Γιωρκάτζη στη Λεμεσό για να τον εκτελέσουν.

Ετσι ο Γιωρκάτζης βρισκόταν αυτή την περίοδο μεταξύ δυο πυρών. Από τη μια οι παράνομοι, που τον καταδίωκαν και αναζητούσαν ευκαιρία για να τον ξεκάνουν και από την άλλη οι ψίθυροι ότι συνωμοτούσε εναντίον του Μακαρίου.