1.5.1964: Ο Σπαρτιάτης Στρατηγός Γεώργιoς Καραγιάvvης έρχεται στηv Κύπρo και διoρίζεται διoικητής ειδικής δύvαμης ασφαλείας (Εθελovτικής Εθvoφρoυράς), εvώ στηv Αθήvα oλoκληρώvovται oι πρoετoιμασίες για άφιξη τoυ Στρατηγoύ Γεωργίoυ Γρίβα- Διγεvή μυστικά στ

S-1577

1.5.1964: Ο ΣΠΑΡΤΙΑΤΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΚΑΙ ΔΙΟΡΙΖΕΤΑΙ ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ (ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗΣ ΕΘΝΟΦΡΟΥΡΑΣ) ΕΝΩ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΕΣ ΓΙΑ ΑΦΙΞΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΡΙΒΑ- ΔΙΓΕΝΗ ΜΥΣΤΙΚΑ ΣΤΟ ΝΗΣΙ.

Στην Αθήνα ο Στρατιωτικός Αρχηγός της ΕΟΚΑ Γεώργιος Γρίβας- Διγενής, μετά την αποτυχία του να αναμιχθεί στην πολιτική έβλεπε τα πράγματα στην Κύπρο, να εξελίσσονται από το κακό στο χειρότερο και ουσιαστικά ανέμενε πρόσκληση για να έλθει στο νησί για να συμβάλει, όπως πίστευε, στην αποκατάσταση της τάξης και τη συντριβή της εξέγερσης των Τούρκων.

Ο επιτυχής απελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ είχε λήξει μόλις πριν τέσσερα χρόνια και πολλοί αγωνιστές του στην Κύπρο πρόσβλεπαν ακόμα προς αυτόν, ως τον από μηχανής Θεό που θα έλυε όλα τα προβλήματα και σαν τον άνθρωπο που θα μπορούσε να θέσει και πάλι κάτω από τις διαταγές του όλες τις δυνάμεις της εθελοντικής Εθνοφρουράς και να αναλάβει γενικά τη διοίκηση της Αμυνας της νήσου, ώστε να αντιμετωπισθεί η τουρκική ανταρσία.

Στο κάτω- κάτω ήταν ένας στρατηγός που δεν είχε η Κύπρος και ο οποίος γνώριζε δυο πράγματα περισσότερα από τους απειροπόλεμους Κυπρίους.

Ετσι οι πρώτες φωνές για επιστροφή του στην Κύπρο είχαν αρχίσει να ακούονται λίγο μετά την έκρηξη της τουρκικής ανταρσίας και καθώς το κακό γενικευόταν και οι απειλές της Τουρκίας για μια εισβολή εντείνονταν, ο Στρατηγός θεωρείτο για πολλούς ως απαραίτητος και αναγκαίος στις κρίσιμες στιγμές που περνούσε η Κύπρος.

Ταυτόχρονα η Κύπρος, με την έναρξη της οργάνωσης των Κυπρίων σε Εθελοντική Εθνοφρουρά χρειαζόταν στρατιωτικούς ηγέτες και όχι καπετανάτα.

Από την άλλη και ο Πρόεδρος Μακάριος ενημέρωνε τακτικά τον Στρατηγό για τις εξελίξεις.

Στις 2 Μαρτίου 1964 οι Υπουργοί Εμπορίου και Εσωτερικών Ανδρέας Αραούζος και Πολύκαρπος Γιωρκάτζης πήγαν στην Αθήνα για συνομιλίες με την Ελληνική Κυβέρνηση και για να ζητήσουν στρατιωτική ενίσχυση του νησιού, αλλά και για να ενημερώσουν την Ελληνική Κυβέρνηση για το επικείμενο ταξίδι του Ανδρέα Αραούζου στη Μόσχα για εξασφάλιση ρωσικού οπλισμού.

Με την ευκαιρία ο Πολύκαρπος Γιωρκάτζης μετέφερε και προσωπικό μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου στο στρατηγό Γρίβα τον οποίο ενημέρωσε και προσωπικά για την κατάσταση στο νησί.

Σ' αυτή την κρίσιμη στιγμή ο Πρόεδρος Μακάριος έκαμνε ένα ελιγμό με στόχο να γεφρυρώσει παλαιές διαφορές του με τον Στρατηγό, αλλά και για να επιτύχει τη συνένωση όλων των δυνάμεων και όπως έγραφε η εφημερίδα "Φιλελεύθερος" στις 15 Μαρτίου 1964 στο μήνυμά του "ο Μ. Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανεφέρετο εις σημειωθείσας εις το παρελθόν διαφωνίας ουχί επί του γενικωτέρου σκοπού του αγώνος, αλλ' επί των τρόπων και μέσων διεξαγωγής του" και προστίθετο ότι "αι διαφοραί αύται απόψεων δεν αποτέλουν λόγον υπάρξεως διαστάσεως μεταξύ των δυο ανδρών, μη επιτρεπούσης επαφήν και ανταλλαγήν μεταξύ αυτών απόψεων".

Ο Γρίβας συμφώνησε με όσα του διαμυνούσε ο Πρόεδρος Μακάριος και ανέφερε ότι ήταν πρόθυμος να έλθει, αν τον καλούσαν επίσημα στην Κύπρο, αλλά έπρεπε να το ζητούσαν αυτό οι Κύπριοι και όχι ο ίδιος.

Ετσι με την επιστροφή των Υπουργών από την Ελλάδα άρχισε μια εκστρατεία για να προσκληθεί ο Διγενής στην Κύπρο.

Τα υνία ανέλαβε η Ενωση Αγωνιστών Λευκωσίας και ο Γενικός της Γραμματέας Ιωσήφ Στεφανίδης με τηλεγράφημά του στις 10 Μαρτίου προς τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο τόνιζε:

"Μακαριώτατε,

Ως η ημετέρα Μακαριότης καλώς γνωρίζει η εν Κύπρω κατάστασις έχει εισέλθει εις την πλέον κρίσιμον και αποφασιστικήν φάσιν. Είναι πλέον πέραν πάσης αμφιβολίας αποδεδειγμένη η συμπαιγνία μεταξύ Αγγλων, Τούρκων και Αμερικανών η δε αποτελεσμαστική αυτής αντιμετώπισις απαιτεί στρατιωτικήν ηγεσίαν, καλώς γνωρίζουσαν τας μεθόδους διεξαγωγής ενός πολυμετώπου αγώνος και δυναμένης να συγκεντρώση την εμπιστοσύνην των μαχητών, να τονώση τούτους εις το επίμοχθον έργον των και να οδηγήσει εις την πολιτικήν νίκην.

Η Ενωσις Αγωνιστών Λευκωσίας μελετήσασα καλώς τα πράγματα κατέληξεν εις την απόφασιν ότι η μόνη προσωπικότης η συγκεντρώνουσα τα ανωτέρω προσόντα είναι ο Στρατηγός Γεώργιος Γρίβας- Διγενής, όστις επί τετραετίαν διηύθυνεν επιτυχώς τον εθνικόν αγώνα της ΕΟΚΑ. Διά τούτο απευθύνεται προς την Υμετετέραν Μακαριότητα και ζητή όπως καλέσετε το συντομώτερον, τον Αρχηγόν Διγενήν να κατέλθη εις Κύπρον και αναλάβη την Αρχηγίαν του Αγώνος.

Είμεθα βέβαιοι ότι η παρουσία του θεωρείται άκρως επιβεβλημένη και σωτήριος διά τον Εληνισμόν της Κύπρου.

Εθνική ανάγκη απαιτεί την παρουσίαν αυτού εις Κύπρον διά να δυνηθή να βαδίση και πάλιν ο λαός μας σύσσωμος εις τον Αγώνα προς ολοκλήρωσιν των εθνικών αυτού διεκδικήσεων".

Οι προσπάθειες και η άσκηση πίεσης στην πολιτική ηγεσία για να μετακαλέσει το Στρατηγό Γρίβα να έλθει στην Κύπρο συνεχίστηκαν και τις επόμενες ημέρες και στις 27 Μαρτίου ανακοινώθηκε ότι ο Γρίβας προσκλήθηκε στους γιορτασμούς της 1ης Απριλίου 1964, στους οποίους κύριος ομιλητής θα ήταν ο αγωνιστής Νίκος Κόσης, Επιτελάρχης της Οργάνωσης ΑΚΡΙΤΑΣ.

Ο Γρίβας όμως δεν ήλθε τελικά, αλλά αντίθετα οργάνωσε γιορτασμό στην Αθήνα για την επέτειο της έναρξης του αγώνα της ΕΟΚΑ.

Οι εκκλήσεις για πρόσκληση του Γρίβα στην Κύπρο όμως συνεχίζονταν και μια ομάδα από αγωνιστές της ΕΟΚΑ με τηλεγράφημά τους στον Πρωθυπουργό της Ελλαδας Γεώργιο Παπανδρέου που δημοσιεύθηκε στις 3 Απριλίου τόνιζαν:

"Εξοχώτατε, Ημείς οι αντάρται της ΕΟΚΑ εορτάζοντες ένδοξον επέτειον 1ης Απριλίου 1955 ζητούμεν από υμετέραν Εξοχότητα άμεσον μετάκλησιν Αρχηγού Διγενή εις Κύπρον".

Σε τηλεγράφημά τους εξ άλλου στον ίδιο το Γεώργιο Γρίβα τόνιζαν:

"Σεβαστε Αρχηγέ. Ημείς οι πρώην αντάρται της ΕΟΚΑ υπηρετήσαντες υπό αρχηγίαν Σας διά την ελευθερίαν της Κύπρου χαιρετίζομεν Υμάς 1ην Απριλίου 1955 και καλούμεν Υμάς όπως κατέλθητε εις Κύπρον και αναλάβετε τας Εθνικάς Δυνάμεις".

Ταυτόχρονα κυπριακή αποστολή υπό τον Νίκο Κόση και άλλους αγωνιστές πήγε στην Αθήνα σε μια προσπάθεια άσκησης πίεσης στο Γεώργιο Παπανδρέου για να αποστείλει στην Κύπρο το Γεώργιο Γρίβα.

Πριν φύγει για την Αθήνα ο Νίκος Κόσης ενημέρωσε το Μακάριο, ο οποίος αρχικά είχε τις επιφυλάξεις του, σύμφωνα με την Ιστορική Εγκυκλοπαίδεια της Κύπρου, Περίοδος 1960-73, τόμος Α.

"Θα μας δημιουργήσει προβλήματα", απάντησε ο Μακάριος στο Νίκο Κόση, σαν του ανέφερε για την πιθανότητα να έλθει ο Γρίβας στην Κύπρο.

Ωστόσο, ο Πρόεδρος Μακάριος, δεν αντέδρασε περισσότερο.

Ομως ο Νίκος Κόσης, με την έγκριση της Οργάνωσης και των Αγωνιστών, έφυγε στην Αθήνα με μερικούς άλλους. Πήγαν στο Στρατηγό Γρίβα, ο οποίος αυτή την περίοδο συνέχιζε να αποτελεί θρύλο γι' αυτούς και του εξέφρασαν την επιθυμία τους να ρθει στην Κύπρο.

"Για να κάνω κάτι τέτοιο πρέπει πρώτα να το ζητήσετε από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου. Επίσης πρέπει να το ζητήσει ο λαός", τους απάντησε.

Ο Παπανδρέου δέχθηκε αντιπροσωπεία των αγωνιστών αμέσως που του εξήγησαν αυτό που ζητούσαν. Παρόντες στη σύσκεψη κι οι Υπουργοί Εθνικής Αμυνας και Εξωτερικών Γαρουφαλιάς και Κωστόπουλος και ο Στρατηγός Γρίβας.

Στη σύσκεψη αναλύθηκαν τα σχέδια άμυνας της Κύπρου, πολλά από τα οποία είχε ετοιμάσει ένας Ελλαδίτης αξιωματικός, που υπηρετούσε στην Κύπρο και ο οποίος αργότερα θα έπαιζε σημαντικό ρόλο στην τραγική μοίρα της Κύπρου: Ο Δημήτριος Ιωαννίδης.

Ο Νίκος Κόσης εξήγησε στον Παπανδρέου:

- Εχουμε προβλήματα στην Κύπρο. Και θέλουμε να ρθει ο Στρατηγός Γρίβας για να μας βοηθήσει. Η επιρροή του εκεί θα είναι πολύτιμη.

Η σύκεψη έπαιρνε μάκρος.

Κάποια στιγμή ο Γεώργιος Παπανδρέου, φώναξε ιδιαιτέρως το Νίκο Κόση.

- Δεν μου λες νεαρέ μου, στ' αλήθεια θέλετε το Στρατηγό να ρθει στην Κύπρο;

- Ναι Κύριε Πρόεδρε.

Ο Γεώργιος Παπανδρέου, έξυσε αμήχανα για λίγο το κεφάλι του κι απάντησε στο Νίκο Κόση:

- Χαλάλι σας. Ομως να ξέρετε ότι δεν σας το στέλλω εγώ. Εσείς τον παίρνετε.

Ετσι ο Παπανδρέου ανακάλεσε το Στρατηγό Γρίβα στην ενεργό υπηρεσία κι'έδωσε τη συγκατάθεση του να ρθει στην Κύπρο.

Η Κυπριακή αποστολή έφυγε από το Πρωθυπουργικό Γραφείο ικανοποιημένη. Το κουβέντιασαν με το Στρατηγό Γρίβα αργότερα.

- Να ετοιμασθείτε κι εγώ έρχομαι. Ενημερώστε το Μακάριο. Τίποτα δεν μας χωρίζει σήμερα. Είναι κοινός ο αγώνας.

Οταν όλα ήσαν έτοιμα ο Πρόεδρος Μακάριος έφυγε για την Αθήνα στις 11 Απριλίου 1964 όπου είχε συνομιλίες με τη νέα Ελληνική Κυβέρνηση και με την ευκαιρία συναντήθηκε και με το Γεώργιο Γρίβα εν μέσω πληροφοριών ότι ο Γρίβας θα πήγαινε τελικά στην Κύπρο ιδιαίτερα αν επιδεινονόταν η κατάσταση.

Ο Γρίβας είχε έλθει στο προσκήνιο με την επίσημη ανάκληση του στην ενεργό υπηρεσία και ενώ ο Πρόεδρος Μακάριος έφθανε στην Αθήνα ο Στρατηγός Γρίβας συναντάτο με τον Υπουργό Εθνικής Αμυνας Πέτρο Γαρουφαλιά με τον οποίο συζήτησε "την εξωτερικήν όσον και την εσωτερικήν άμυναν της νήσου".

Ο Πρόεδρος Μακάριος συνομίλησε με το Στρατηγό Γρίβα για διόμισυ ώρες και σαν τέλειωσε η συνάντηση ο Πρόεδρος Μακάριος δήλωσε στους δημοσιογράφους που ανέμεναν, υπαινισσόμενος ότι ο Στρατηγός θα βοηθούσε την Κύπρο:

"Αι επιδιώξεις και οι σκοποί μας είναι κοινοί. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εις το εθνικόν τούτο θέμα όλοι έχομεν καθήκον να βοηθήσωμεν".

Ο Γρίβας ήταν πιο ενθουσιώδης:

"Είμαι πρόθυμος να επιστρέψω εις την Κύπρον διά να προσφέρω τας υπηρεσίας μου, εάν είναι αναγκαίαι".

Ο Πρόεδρος Μακάριος μάλιστα φωτογραφήθηκε με το Διγενή και οι φωτογραφίες που δημοσιεύθηκαν τις επόμενες ημέρες να είναι χαμογελαστοί έδιναν μια ένδειξη του τι έπρεπε να αναμένει ο Κυπριακός λαός.

Στις συνομιλίες των Αθηνών όμως δεν συζητήθηκε αποκλειστικά το θέμα του Στρατηγού. Εκείνο που απασχόλησε τις επανειλημμένες συσκέψεις ήταν το θέμα της άμυνας της Κύπρου και ιδιαίτερα η απόφαση της Κύπρου να εξαφαλίσει οπλισμό απο τη Σοβιετική Ενωση.

Τα όσα συζητούνταν έφθασαν και στα αυτιά των δημοσιογράφων και ο Ευριπίδης Ακρίτας μετέδιδε στις 18 Απριλίου από την Αθήνα με ένα πολύ αισιόδοξο τόνο:

"Εντός ολίγου από σήμερον η Κύπρος θα παρουσιάσει μίαν αρτίως αξιόμαχον και καλώς εξωπλισμένην στρατιωτικήν δύναμιν, η οποία θα είναι εις θέσιν να αποτελέση τον ανασχετικόν φραγμόν εναντίον οιασδήποτε τυχοδιωκτικής επιθετικής ενεργίας κατά της Κύπρου. Αεροπλάνα, τορπιλλάκατοι, ελικόπτερα και παντός είδους πολεμικόν υλικόν θα συμπληρώσουν την Κυπριακήν άμυναν και θα παράσχουν εις την μαχόμενον κυπριακόν λαόν την ισχύ να προστατεύση διά των ιδίων αυτού δυνάμεων και μέσων την εθνικήν του υπόστασιν".

Ενδεικτικό του πόσο σοβαρές ήταν οι συνομιλίες που διεξήγαγε ο Πρόεδρος Μακάριος με την ελληνική πολιτικοστρατιωτική ηγεσία σε συνεργασία με το Στρατηγό Γρίβα ήταν και το γεγονός ότι ο Πρόεδρος Μακάριος κάλεσε σε κάποιο στάδιο τον Υπουργό Εσωτερικών που είχε αναλάβει και το Υπουργείο Αμυνας, να μεταβεί επειγόντως στην Αθήνα.

Ο Πολύκαρπος Γιωρκάτζης πήρε στις 14 Απριλίου 1964 μέρος σε ευρεία σύσκεψη στην οποία παρέστησαν από Εληνικής πλευράς ο Πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου, οι Υπουργοί Εξωτερικών και Αμυνας Κωστόπουλος και Γαρουφαλιάς και από κυπριακής πλευράς ο Πρόεδρος Μακάριος και ο Υπουργός Εξωτερικών Σπύρος Κυπριανού και υπηρεσιακοί παράγοντες.

Για πρώτη φορά ο Πρόεδρος Μακάριος αναφέρθηκε στο Στρατηγό Διγενή μετά την σύσκεψη αυτή και ανέφερε ότι στις συνομιλίες προσδιορίζετο ο μελλοντικός ρόλος του Στρατηγού στην άμυνα της Κύπρου.

Οταν ρωτήθηκε αν προσκάλεσε το Στρατηγό να έλθει στην Κύπρο απάντησε:

"Συνεζητήσαμε το θέμα της στρατιωτικής αμύνης της Κύπρου. Ως αντιλαμβάνομαι εν τούτοις ο Στρατηγός δεν διευκρίνησεν εισέτι τας απόψεις του όσον αφορά τον ρόλον τον οποίον θα ηδύνατο να διαδραματίση προς την κατεύθυνσιν ταύτην.

Πρόσθεσε, ωστόσο, ότι συμφωνούσε με τις σκέψεις του Στρατηγού αναφορικά προς το μελλοντικόν του ρόλο στην Κύπρο, αλλά ανάμενε όπως αυτές προσδιορισθούν "κατόπιν ωρισμένων ανωτάτων επαφών αι οποίαι θα διεξαχθούν εν Αθήναις απόψε και αύριον".

Τελικά ο Στρατηγός Γρίβας δεν ήλθε αμέσως στην Κύπρο και θα πρέπει στη σύσκεψη να αποφασίστηκε όπως έλθει μυστικά στο νησί και χωρίς τυμπανοκρουσίες, ώστε να θεωρηθεί η άφιξη του ως τετελεσμένο γεγονός και να αποτραπούν τυχόν αντιδράσεις, ιδιαίτερα από τους Τούρκους, αν όχι και από τους βρεττανούς.

Την απόφαση για μη έλευση του Διγενή στην Κύπρο προς το παρόν την επιβεβαίωσε και ο ίδιος ο οποίος περιορίσθη να δηλώσει ότι θα ερχόταν αν η Κύπρος δεχόταν εισβολή (17.4.1964), αλλά και με στόχο να επιτύχει την Ενωση της Κύπρου με την Ελλάδα:

"Μετά του Προέδρου της Κυβερνήσεως κ. Γ. Παπανδρέου και του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου συνηντήθημεν και αντηλλάξαμεν σκέψεις επί του Κυπριακού. Συνεφωνήσαμεν ότι ο Κυπριακός λαός πρέπει να αποφασίση ελευθέρως διά δημοψηφίσματος περί του μέλλοντος του.

Η ποικιλοτρόπως εκδηλωθείσα θέλησις του Κυπριακού ελληνικού Λαού να κατέλθω εις Κύπρον με συνεκίνησε βαθύτατα.

Κατ' επανάληψιν εδήλωσα ότι παρακολουθώ αγρύπνως το Κυπριακόν και θα πράξω το καθήκον μου. Ως Κύπριος και ως αρχηγός του επί τετραετίαν ενόπλου απελευθερωτικού αγώνος, έχω το αναφαίρετο δικαίωμα, αλλά και την υποχρέωσιν, εάν η Κύπρος απειληθή από εξωτερικήν εισβολήν να ευρευθώ και πάλιν μεταξύ των συμπατριωτών μου και να ηγηθώ του ένοπλου αγώνος.

Ευρίσκομαι διαρκώς εν επιφυλακή. Κατά την παρούσαν κρίσιμον καμπήν του Κυπριακού επιβάλλεται αρραγής εθνική ενότης και σύμπνοια. Ιδιαιτέρως συνιστώ τούτο εις τους συμπατριώτας μου, διότι ούτω μόνον θα αντιμετωπίσωμεν τους υφισταμένους κινδύνους και θα επιτύχωμεν δικαίωσιν των πόθων".

Ο Μακάριος επέστρεψε στην Κύπρο, αλλά στην Αθήνα έμεινε για επαφές ο Υπουργός Εσωτερικών Πολύκαρπος Γιωρκάτζης, ο οποίος συναντήθηκε τόσο με τον Γαρουφαλιά όσο και με τον Στρατηγό Γρίβα, με τους οποίους συζήτησε τις λεπτομέρειες της περαιτέρω οργάνωσης των στρατιωτικών δυνάμεων της Κύπρου.

Οταν γύρισε στην Κύπρο ο Πολύκαρπος Γιωρκάτζης δεν ήλθε με άδεια χέρια. Τον συνόδευε ο απόστρατος σπαρτιάτης Στρατηγός Γεώργιος Καραγιάννης, ο οποίος προοριζόταν για διοικητής των ελληνοκυπριακών δυνάμεων.

Ο Στρατηγός Καραγιάννης ηλικίας 57 ετών, γεννήθηκε στα Πέλλανα, της Σπάρτης, και είχε διατελέσει υπασπιστής του Βασιλέως Παύλου.

Το 1941 ήταν διοικητής λόχου πεζικού στο Αλβανικό Μέτωπο από δε το 1941-1944 βρισκόταν στη Μέση ανατολή μέ το ελληνικόν στρατό.

Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου από το 1946-1949 ήταν κατ' αρχήν διοικητής τάγματος πεζικού κκαι βραδύτερον συντάγματος του Ελληνικού Στρατού.

Μετά προβιβάστηκε και ανέλαβε τη διοίκηση της ογδόης Μεραρχίας του ελληνικού στρατού στη Βορειοδυτική Ελλάδα, ενώ αργότερα υπηρέτησε στο Γενικό Επιτελείο του Ελληνικού Στρατού μέχρι την αποστράτευση του.

Η Κύπρος αποκτούσε ακόμα ένα Στρατηγό μετά το Στρατηγό Παντελίδη, ο οποίος παρέμεινε επικεφαλής του Κυπριακού Στρατού, ενώ συζητούσε την άφιξη και ενός τρίτου, του Στρατηγού Γρίβα.

Ο Στρατηγός Καραγιάννης διορίστηκε επίσημα ως διοικητής της Ειδικής Δυνάμεως Ασφαλείας (Εθνικής Φρουράς) την πρώτη Μαϊου.

Από στρατιώτες διέθετε τους εθελοντές Εθνοφρουρούς που ντύθηκαν στο χακί και ανέλαβαν τα φυλάκια στον Αγιο Ιλαρίωνα, όπου συνεχίζοταν σκληρές μάχες και σε άλλα μέρη της Κύπρου όπου χρειαζόταν η συμμμετοχή τους για αντιμετώπιση της τουρκικής ανταρσίας.