20.10.1950 Πoιoς είvαι o vέoς Αρχιεπίσκoπoς Κύπρoυ Μακάριoς Γ (σύvτoμo βιoγραφικό σημείωμα).

S-912

20.10.1950: ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΥΠΡΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΣ Γ (Σύντομο βιογραφικό σημείωμα)

Ο νέος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος Γ ανήλθε στο Θρόνο του Αποστόλου Βαρνάβα στις 20 Οκτωβρίου 1950 πολύ νέος. Ηταν μόλις 37 χρόνων και από την εκλογή του έγινε και Εθνάρχης των υποδούλων Κυπρίων.

Γεννήθηκε στην Παναγιά της Πάφου στις 13 Αυγούστου 1913 και ο αριθμός 13 θα έπαιζε πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή του και θα αποτελούσε τον τυχερό του αριθμό σε σημείο παρεξήγησης από τους Χριστιανούς Ορθοδόξους της νήσου.

Οι γονείς του Χριστόδουλος και Ελένη Μούσκου ανήκαν στο γένος Αθανασίου. Ο πρόπαππος του από τον πατέρα του ήταν ιερέας στο χωριό Παναγιά.

Από πολύ μικρός έχασε τη μητέρα του και ο πατέρας του ξανανυμφεύθηκε.

Η Παναγιά γειτόνευε πολύ με τη Μονή Κύκκου, όπου υπήρχε η δυνατότητα να σπουδάσει που ήταν και η επιθυμία του νεαρού Μιχάλη μια και πάντα αρίστευε.

Ετσι σε ηλικία 13 χρόνων στις 5 Οκτωβρίου 1926 προσελήφθη δόκιμος στη Μονή Κύκκου όπου ηγούμενος ήταν ο Κλεόπας, μετέπειτα Μητροπολίτης Πάφου.

Στη Μονή παρακολούθησε μαθήματα στην ελληνική σχολή της και στη συνέχεια πήγε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο στη Λευκωσία απ' όπου αποφοίτησε με άριστα το 1936.

Αργότερα διορίστηκε διευθυντής της ελληνικής σχολής της Μονής Κύκκου και στη συνέχεια γραμματέας του Διοικητικού Συμβουλίου της Μονής.

Στις 7 Αυγούστου 1930 χειροτονήθηκε στον Καθεδρικό ναό Κτήματος ως διάκονος από το Μητροπολίτη Πάφου Λεόντιο και τον ίδιο χρόνο πήρε υποτροφία από τη Μονή Κύκκου και πήγε στην Ελλάδα για θεολογικές σπουδές.

Το 1942 απεφοίτησε από τη θεολογική σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών και έμεινε στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της κατοχής.

Στο διάστημα αυτό γράφτηκε στη Νομική σχολή του Πανεπιστημίου, όπου παρακολούθησε για δυο χρόνια μαθήματα.

Στις 13 Νοεμβρίου 1946 χειροτονήθηκε από το Μητροπολίτη Αργυροκάστρου Παντελεήμονα σε ιερέα στον Ιερό ναό της Αγίας Ειρήνης των Αθηνών, όπου υπηρέτησε για πέντε χρόνια ως διάκονος και αμέσως διορίστηκε από την Αρχιεπισκοπή Αθηνών ως ιερατικός προϊστάμενος και Ιεροκήρυκας στον Ιερό ναό της Αγίας Παρασκευής στον Πειραιά.

Ομως ο νεαρός ιερέας δεν έμελλε να παραμείνει για πολύ στη νέα του θέση κι έτσι τον ίδιο χρόνο πήρε υποτροφία από το Οικουμενικό Συμβούλιο Εκκλησιών, διέκοψε τις νομικές του σπουδες και πήγε για ευρύτερες σπουδές στην Αμερική, όπου παρακολούθησε μαθήματα κοινωνιολογίας της Εκκλησίας στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης.

Ακόμα όμως ένα 13 τον περίμενε. Στη Βοστώνη έμεινε για δυο χρόνια και όταν εκλέγηκε Μητροπολίτης Κιτίου στις 8 Απριλίου 1948 επέστρεψε στην Κύπρο και χειροτονήθηκε στις 13 Ιουνίου του ίδιου χρόνου.

Νέος και δραστήριος όπως ήταν έπαιξε σημαντικό ρόλο στα θρησκευτικά πράγματα του τόπου, ιδιαίτερα μετά την εκλογή του νέου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Β, ο οποίος όπως ήταν σε προκεχωρημένη ηλικία, δεν μπορούσε να δρατηριοποιηθεί όσο έπρεπε ή όσο ήθελε ή απαιτούσαν τα καθήκοντά του.

Παράλληλα με τη θέση του Μητροπολίτη ο νέος Αρχιεπίσκοπος είχε αναλάβει την Προεδρία του γραφείου Εθναρχίας, το οποίο πρωτοστάτησε στο ενωτικό δημοψήφισμα της 15ης Ιανουαρίου 1950- μια απόφαση που στον ενθρονιστήιο του λόγο, ο Μακάριος υποσχέθηκε να εφαρμόσει αδιάλλακτα μέχρι το τέλος.

(Ο Μακάριος Γ ηγήθηκε αργότερα του κυπριακού απελευθερωτικού αγώνα (1955-59) ως ο πολιτικός αρχηγός, υπέγραψε στο Λονδίνο τις συμφωνίες Ζυρίχης- Λονδίνου στις 19 Φεβρουαρίου 1959 και εξελέγη πρώτος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας στις 13 Δεκεμβρίου 1959 και έμεινε στην Προεδρία μέχρι το θάνατο του στις 3 Αυγούστου 1977).

Ομως πολλά συνέβησαν στη ζωή του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ από την παιδική του ηλικία μέχρι να ανέβει στο θρόνο του Αποστόλου Βαρνάβα.