21.11.1949: Τo ΑΚΕΛ υπoβάλλει υπόμvημα στov ΟΗΕ με τo oπoίo διακηρύττει τηv ελληvικότητα της Κύπρoυ

S-840

21.11.1949: ΤΟ ΑΚΕΛ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΣΤΟΝ ΟΗΕ ΚΑΙ ΜΕ ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΤΟΥ ΔΙΑΚΗΡΥΣΣΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ. ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΟΥ ΕΓΓΡΑΦΟΥ

Εφ' όσον η Εθναρχία δεν ήθελε με κανένα τρόπο να ακούσει για κοινό υπόμνημα στον ΟΗΕ με τον ΕΑΣ, το ΑΚΕΛ απέστειλε μόνο του δικό του υπόμνημα, το οποίο υπέγραφαν όλοι οι δήμαρχοι, ο ΕΑΣ, το ΑΚΕΛ, η ΕΑΚ, η Παγκύπρια Ενωση Μικροκαταστηματαρχών, η Παγκύπρια Δημοκρατική Ενωση Γυναικών και η Ανορθωτική Οργάνωση Νεολαίας (ΑΟΝ).

Επρόκειτο για το πρώτο υπόμνημα στον ΟΗΕ ύστερα από το τηλεγράφημα του Τοποτηρητή του Αρχιεπισκοπικού Θρόνου Λεοντίου κατά την ίδρυση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών στον Αγιο Φραγκίσκο.

Το υπόμνημα απευθυνόταν προς το Συμβούλιο Ασφαλείας και τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ και παρέθετε στοιχεία και παραδοχές ξένων για την ελληνικότητα της Κύπρου και τον ενωτικό της αγώνα.

Επίσης παρέθετε δηλώσεις Αγγλων πολιτικών για τον ενωτικό αγώνα του κυπριακού λαού και την πορεία του ενωτικού κινήματος.

Το υπόμνημα αποτελούσε ένα τεκμηριωμένο έγγραφο που στηριζόταν με στοιχεία από την αρχαιότητα μέχρι τον 20ο αιώνα.

Περιλάμβανε ακόμα τρία παραρτήματα για ενίσχυση των απόψεων του των υπομνηματιστών.

Ταυτόχρονα το ΑΚΕΛ κάλεσε τα μέλη του και οποιοδήποτε ενδιαφερόταν να υπογράψει το υπόμνημα, ώστε τούτο να φαίνεται ότι τύγχανε της υποστήριξης όλου του λαού,

Η ενέργεια αυτή είχε τη μορφή δημοψηφίσματος του Κυπριακού λαού, που ζητούσε την Ενωση με την Ελλάδα από το Διεθνή Οργανισμό.

Το υπόμνημα απεστάλη στις 21 Νοεμβρίου και δόθηκε στη δημοσιότητα αφού στάληκε στις 27 Νοεμβρίου 1949.

Η κινητοποίηση του λαού για συλλογή υπογραφών εκ μέρους του ΑΚΕΛ έγινε καθ' ον χρόνο ο αντιπρόσωπος της Ελλάδας στο Συμβούλιο της Ευρώπης στο Παρίσι κ. Κασιμάτης αναφέρθηκε σε δημοψήφισμα για την Κύπρο και πρόσθεσε ότι αν γινόταν κάτι τέτοιο στην Κύπρο την άλλη μέρα η νήσος θα βρισκόταν ενωμένη με την Ελλάδα.

Ο Κασιμάτης που μιλούσε για το ζήτημα της εισδοχής της Δυτικής Γερμανίας και του Σάαρ στο Συμβούλιο της Ευρώπης στις 10 Νοεμβρίου σχολιάζοντας τη θέση του Αγγλου αντιπροσώπου ότι έπρεπε να επιτραπεί η εισδοχή του Σάαρ στο Συμβούλιο, έπειτα από

δημοψήφισμα, πρόσθεσε ότι η θέση του Σάαρ ήταν παρόμοια με εκείνη του Γιβραλτάρ, της Μάλτας και της Κύπρου, που κατείχε η Αγγλία.

Είπε ειδικά για την Κύπρο ο Κασιμάτης:

"Πως να γίνη εισδοχή του Σάαρ και να αποκλεισθή η Κύπρος; Εάν εγίνετο δημοψήφισμα εις την Κύπρον πράγμα όπερ δεν ευνοεί η κατέχουσα δύναμις, η νήσος δεν θα εισήρχετο εις το Συμβούλιον της Ευρώπης, διότι την ίδια νύκτα του δημοψηφίσματος θα εκηρύσσετο η Ενωση της Κύπρου μετά της Ελλάδος".

Το υπόμνημα τουθ ΑΚΕΛ έχει ως ακολούθως:

Προς το Συμβούλιο Ασφαλείας, και

Προς τη Γενική Συνέλευση Εθνών

Στο Λέϊκ Σαξές, της Αμερικής

Εντιμοι Κύριοι,

Εμείς, οι εκλεγμένοι απ' το Λαό Δήμαρχοι, αντιδήμαρχοι και Ελληνες Δημοτικοί Σύμβουλοι των πόλεων Λεμεσού, Αμμοχώστου, Λάρνακος και Μόρφου, το Παγκύπριο Συμβούλιο του Εθνικοαπελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΣ), η Κεντρική Επιτροπή του Ανορθωτικού Κόμματος του Εργαζομένου Λαού (ΑΚΕΛ) και τα γενικά Συμβούλια της Παγκύπριας Εργατικής Ομοσπονδίας (ΠΕΟ), της Ενωσης Αγροτών Κύπρου (ΕΑΚ), της Παγκύπριας Ενωσης Μκκροκαταστηματαρχών (ΠΕΜ), της Παγκύπριας Δημοκρατικής Οργάνωσης Γυναικών (ΠΔΟΓ) και της Ανορθωτικής Οργάνωσης Νέων (ΑΟΝ) εκφράζοντας τις απόψεις της καταπληκτικής πλειοψηφίας του Λαού της Κύπρου, εγείρουμε τη φωνήμας και διαμαρτυρόμαστε για την παράταση της υποδούλωσης του Λαού μας από τη Μεγάλη Βρεττανία και κατηγορούμε την Κυβέρνηση της Μεγάλης Βρεττανίας το Συμβούλιο Ασφαλείας και στη Γενική Συνέλευση των Ενωμένων Εθνών, γιατί αρνείται στο Λαό μας το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, παρά τις σαφείς υποχρεώσεις που ανάλαβε σύμφωνα με το καταστατικό της Οργάνωσης Ενωμένων Εθνών, να σέβεται την αρχή της ισοτιμίας και της αυτοδιάθεσης των Λαών (άρθρο 1, παράγραφος 2).

2. Η καταπληκτική πλειοψηφία του Κυπριακού λαού, κατά τη διάρκεια των τελευταίων 3,300 χρόνων υπήρξε ελληνική και παρά τη μακρόχρονη υποδούλωση από πολλούς ξένους κυρίαρχους- Αιγύπτιους, Πέρσες, Ρωμαίους, Φράγκους, Ενετούς, Τούρκους και Αγγλους- διατήρησε την Ελληνική της γλώσσα τις ελληνικές παραδόσεις και τον ελληνικό της πολιτισμό.

Αυτό έχουν διαπιστώσει πολλοί ξακουστοί Αρχαιολόγοι, Ιστορικοί και Επιστήμονες, όπως φαίνεται από τα αποσπάσματα που παραθέτουμε στο Παράρτημα " Α". Σήμερα περισσότερα από τα 4/5 του πληθυσμού της Κύπρου είναι Ελληνες και μόνο το 1/6 είναι Τούρκοι απόγονοι των τουρκικών δυνάμεων κατοχής και των διοικητικών Λειτουργών που διακυβέρνησαν την Κύπρο από το 1571-1878.

3. Η Μεγάλη Βρεττανία κατάχτησε "προσωρινά" το νησί μας στα 1878, με μια μυστική σύμβαση "Αμυντικής Συμμαχίας" πούχε υπογράψει με το Σουλτάνο της τουρκικής αυτοκρατορίας. Με τη σύμβαση αυτή η Αγγλία αναλάμβανε "να βοηθήσει ένοπλα το Σουλτάνο", ενάντια στην τσαρική Ρωσσία "αν η Ρωσσία συνέχιζε να κρατεί το Βατούμ, το Αρνταχάν ή οποιοδήποτε απ' αυτά. Μια συμπληρωματική συμφωνία που έγινε αργότερα προνοούσε πως "αν η Ρωσία επέστρεφε στην Τουρκία το Καρς και τα άλλα μέρη που κατάχτησε στην Αρμενία, η Αγγλία θα εκκένωνε τη Νήσο Κύπρο και η σύμβαση θα τερματιζόταν". Ετσι ο Λαός της Κύπρου, μέσα σε μια νύχτα, άλλαξε αφέντη, σαν σκλάβος, χωρίς να έχει καθόλου λόγο στη συμφωνία.

4.Ο Κυπριακός Λαός ποτέ δεν ανέχτηκε τη Βρεττανική κατοχή. Εβλεπε τους Βρεττανούς, σαν το νέο ξένο κυρίαρχο του και συνέχιζε τους εθνικοαπελευθερωτικούς του αγώνες που άρχισαν ενάντια στους Τούρκους από τις αρχές του 19ου αιώνα και που του είχαν κοστίσει μεγάλες θυσίες, η γεωγραφική θέση του Νησιού μας, θέση μάλλον απομονωμένη, αποτελούσε πάντα ένα σοβαρό μειονέχτημα στους απελευθερωτικούς αγώνες του Λαού μας. Αυτό φάνηκε με τις αποτυχεμένες εξεγέρσεις, ενάντια στους Τούρκους στα 1821 και 1832 και ενάντια στους Αγγλους στα 1831. Γι' αυτό οι περισσότεροι από τους λαϊκούς αγώνες ασπ τα 1878 κι εδώ, για την Ενωση με την Μητέρα μας Ελλάδα, όπως φαίνεται από τα Αποσπάσματα που παραθέτουμε στο Παράρτημα Β, έχουν περιοριστεί στις εκκλήσεις προς τα φιλελεύθερα αισθήματα της Βρεττανικής κυβέρνησης που σε τίποτε, όμως δεν έχουν βοηθήσει.

5. Η απάντηση της Βρεττανικής Κυβέρνησης στην έμμονη απαίτηση του λαού μας για την Ενωση του με την Ελλάδα ήταν πάντα είτε απάντηση υπεκφυγής, είτε οριστικής άρνησης. Αρχικά συνήθιζε να επιστρατεύει το επιχείρημα, ότι την Κύπρο την κρατούσε σαν " διαχειριστής" για λογαριασμό του Σουλτάνου και ότι η "Αγγλοτουρκική Σύμβαση" δεν επέτρεπε να δώσει την Κύπρο στην Ελλάδα. Αργότερα όταν αυτή η σύμβαση ακυρώθηκε στα 1914 και η Κύπρος προσαρτήθηκε στη Μεγάλη Βρεττανία, τα επιχειρήματα της Βρεττανικής κυβέρνησης για την κατακράτηση της Κύπρου, παρά την επιθυμία του Κυπριακού Λαού, στηριζόταν μόνο πάνω στη "Δύναμη του ισχυροτέρου". Καθώς έχει αποκαλύψει ο Λόϊδ Τζιορτζ (βλέπε παράρτημα Γ, παράγραφος 8) η Κύπρος δε δόθηκε στην Ελλάδα κατά τη Συνδιάσκεψη της Ειρήνης στα 1919, γιατί το Βρεττανικό Πολεμικό Επιτελειο " παρ' όλο του που παραδεχόταν ότι η πλειοψηφία των κατοίκων της Κύπρου ζητούσε επίμονα την Ενωση με την Ελλάδα, προέτασσε στρατηγικούς λόγους για να μη εγκαταλείψει η Αγγλία την Κύπρο".

Ετσι παρά τη βρεττανική προσφορά της Κύπρου προς την Ελλάδα το 1915 (Βλέπε Παράρτημα Γ, παράγραφος 6) παρά τις πολεμικές διακηρύξεις των συμμάχων για την αυτοδιάθεση των Λαών που ενέπνευσαν 12.000 Κυπρίους εθελοντές να υπηρετήσουν στο Βρεττανικό στρατό και παρά τη Βρεττανική υποχρέωση να εκκενώσει την Κύπρο "αν η Ρωσσία επέστρεφε στην Τουρκία το Καρς, κλπ "πράγμα που η Ρωσσία έκαμε στα 1921, η Κύπρος κηρύχτηκε στα 1925 σαν "Αποικία του Στέμματος" και η Βρεττανική Κυβέρνηση αυθαίρετα απόρριψε το αίτημα του Λαού μας για την Ενωση με την Ελλάδα, προσθέτοντας ότι "το ζήτημα της Ενωσης της Κύπρου με την Ελλάδα είναι τελειωτικά κλειστό και δεν μπορεί να ξανανοίξει".

Η στάση της Βρεττανικής κυβέρνησης έναντι στους εθνικούς πόθους του Λαού μας εξακολουθούσε να παραμένει εχθρική και ύστερα από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, κατά τον οποίο πάνω από 20.000 κύπριοι εθελοντές πολέμησαν ενάντια στο φασισμό στα μέτωπα της Γαλλίας, Ελλάδος, Ιταλίας, Λιβύης. Παρά τις διακηρύξεις ότι ο πόλεμος "γίνεται για την παγκόσμια λευτεριά" και παρά τις υποχρεώσεις που ανάλαβε σύμφωνα με τον Καταστατικό Χάρτη της Οργάνωσης Ενωμένων Εθνών, που αναφέρονται πιο πάνω, η Βρεττανική Κυβέρνηση, πάλιν αρνείται να ικανοποιήσει το αίτημα του Λαού μας για Ενωση με την Ελλάδα, δηλώνοντας όπως ο Βρεττανός Κυβερνήτης δήλωσε στο διάγγελμα του προς το

Λαό μας στις 5 του Απρίλη 1947: Οτι η "πολιτική της Βρεττανικής Κυβέρνησης ήταν και παραμένει όπως η Κύπρος διατηρηθή κάτω από την Βρεττανική κυριαρχία".

6. Η Βρεττανική Κηβέρνηση όχι μόνο δε δείχνει καμμιά διάθεση να αφήσει ελεύθερο το Λαό μας στο κοντινό μέλλον, μα αντίθετα μετατρέπει σήμερα την Κύπρο σε μόνιμη αγγλο-αμερικανική στρατιωτική βάση. Στρατιωτικά αεροδρόμια, στρατόπεδα, σταθμοί ραντάρ, ραδιοφωνικοί σταθμοί και σταθμοί ραδιοσήμανσης πυρετώδικα ανεγείρονται στο Νησί μας, όχι μόνο από την Αγγλία, αλλά και από την Αμερικάνικη Κυβέρνηση, στην οποία έχουν παραχωρηθεί ειδικά προνόμια γι' αυτό τον σκοπό, Ο Κυπριακός Λαός καταδικάζει τη μετατροπή της Κύπρου σε στρατιωτική και αεροπορική βάση των αγγλο-αμερικάνων ιμπεριαλιστών και ζητεί την αποστρατικοποίηση της, όπως συμφωνήθηκε και στην περίπτωση των αδελφών Δωδεκανήσων.

7. Η Βρεττανική Κυέρνηση στερεί από το Λαό μας, όχι μόνο το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, αλλά και πολλά από τα βασικά δικαιώματα του ανθρώπου. Για παράδειγμα, ο Λαός μας δεν απολαμβάνει το δικαίωμα της ελευθερίας για ειρηνικές συγκεντρώσεις. Πολιτικές συγκεντρώσεις με 5 ή περισσότερα άτομα και όλες οι παρελάσεις εκτός από τις θρησκευτικές, δεν επιτρέπουνται χωρίς τη γραπτή άδεια του Βρεττανού επαρχιακού διοικητή, τέτοιες άδειες ή δεν παραχωρούνται ή παραχωρούνται με αυθαίρετους περιορισμούς, όπως είναι για παράδειγμα η παρουσία των αστυνομικών στις συγκεντρώσεις, η απαγόρευση της χρησιμοποίησης μεγαφώνων στις συγκεντρώσεις, η απαγόρευση των συνθημάτων κλπ.

Εκατοντάδες έχουν σταλεί στις φυάλες, κι' ανάμεσα σ' αυτούς ένας Δήμαρχος, ένας αντιδήμαρχος και δύο Δημοτικοί Συμβουλοι, και πολλές χιλιάδες λίρες πρόστιμα, έχουν επιβληθεί για αυθόρμητες ειρηνικές συγκεντρώσεις ή διαδηλώσεις διαμαρτυρίας έναντια στην εθνική, πολιτική και οικονομική καταπίεση του Λαού μας. Σε μια περίπτωση η αστυνομία δε δίστασε να πυροβολήσει από πολύ κοντά σκοτώνοντας τρεις και πληγώνοντας δώδεκα ειρηνικούς αγρότες, (ο ένας από τους σκοτωμένους ήταν μόνο 12 χρονών) που κρατούσαν ελληνικές σημαίες και επέστρεφαν ομαδικά από την Εκκλησία του χωριού, όπου πήγαν για να γιορτάσουν την επέτειο της ελληνικής ανεξαρτησίας της 25ης του Μάρτη (Βλέπε παράρτημα Β, παράγραφος 11).

Στην Κύπρο δεν υπάρχει ελευθερία σκέψης: Δυο χρόνια φυλάκιση και 100 λίρες πρόστιμο είναι η ποινή για "οποιοδήποτε πρόσωπο που τυπώνει, δημοσιεύει, πωλεί, διαβιβάζει μέσον του ταχυδρομείου ή έχει στην κατοχή του οποιοδήποτε βιβλίο, περιοδικό, φυλλάδιο, σύνθημα, προκήρυξη, εφημερίδα, επιστολή ή οποιοδήποτε άλλο έγγραφο που έχει στασιαστικό σκοπό" (Κυπριακός Ποινικός Κώδικας, άρθρο 60). Στον όρο "στασιαστικός σκοπός" δόθηκε επίσημα μια τόσο πλατειά ερμηνεία ώστε στο διάταγμα του Κυβερνήτη που καθορίζουνταν τα "επαναστατικά έγγραφα" περιλαμβάνεται και "κάθε χάρτης που άφηνε την εντύπωση ότι η Κύπρος αποτελεί μέρος μιας ξένης χώρας" (προφανώς της Ελλάδας), (βλέπε επίσημη Κυπριακή Εφημερίδα 1936, σελ 835). Επίσης σε πολλές περιπτώσεις καταδικάστηκαν σε πολύμηνες φυλακίσεις πρόσωπα πούχαν στην κατοχή τους τέτοια "επαναστατικά" βιβλία όπως είναι το βιβίο του Ανατόλ Φρανς " Πάνω στην άσπρη πέτρα".

Ούτε ελευθερία οργάνωσης υπάρχει-" Κάθε σώμα προσώπων, που με την προπαγάνδα του ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο συνηγορεί ή ενθαρρύνει πράξεις που επιδιώκουν ή υποτίθεται πως επιδιώκουν "στασιαστικό σκοπό", είναι, "παράνομη οργάνωση" και τα μέλη του υπόκεινται σε φυλάκιση ίσαμε δυο χρόνια, με πρόστιμο ίσαμε 100 λίρες και οι αξιωματούχοι υπόκεινται σε πεντάχρονη φυλάκιση (Κυπριακός Ποινικός Κώδικας, άρθρο 61,). Αυτές οι πρόνοιες ερμηνεύονται τόσο πλατειά, ώστε η Παγκύπρια Συντεχνιακή Επιτροπή (ΠΣΕ) στα 1946 κηρύχτηκε από το Κακουργιοδικείο σαν "παράνομη οργάνωση" και όλα και τα 18 της μέλη της καταδικάστηκαν από ένα χρονο ίσαμε 18 μήνες φυλάκιση.

Οι νόμοι στην Κύπρο γίνονται μόνο από ένα πρόσωπο, δηλαδή τον Αγγλο Κυβερνήτη της Κύπρου. Η επίσημη δικαιολογία γι' αυτό το διχτατορικό καθεστώς είναι ότι "σαν συνέπεια των ταραχών που ξέσπασαν στην Κύπρο τον Οχτώβρη του 1931 το Νομοθετικό Συμβούλιο της Αποικίας καταργήθηκε και η νομοθετική εξουσία παραχωρήθηκε στον Κυβερνήτη της Αποικίας σαν μέτρο επειγούσης ανάγκης, με ανοιχτά γράμματα της Α.Μ. ημερομηνίας 12 Νοεμβρίου 1931. Κι' αυτό ίσαμε να εξεταστεί το ζήτημα του συνταγματικού μέλλοντος της νήσου". (Βλέπε "Κυανή Βίβλος Κύπρου, 1946, σελ, 144).

Ο Αγγλος Κυβερνήτης όχι μόνο κάμνει τους νόμους μόνος του, αλλά επίσης άμεσα, ή έμμεσα εφαρμόζει τους νόμους, επιβάλλει και καταργεί φόρους, ελέγχει την οικονομία της Νήσου, διορίζει τους δικαστές, την αστυνομία και τους δημοσίους υπαλλήλους, διορίζει τους δασκάλους της κατώτερης παιδείας, δίδει και ακυρώνει την επαγγελματική άδεια από τους καθηγητές των Σχολών Μέσης Παιδείας και τους γιατρούς, εκδίδει και αποσύρει τις άδειες λειτουργίας των σχολών Μέσης Παιδείας, διορίζει όλες τις σχολικές εφορείες, καθορίζει το σχολικό πρόγραμμα, διορίζει τις κοινοτικές αρχές και γενικά διευθύνει όλες τις υποθέσεις της Νήσου, διχτατορικά. Τα μόνα εκλεγμένα σώματα είναι τα δημοτικά συμβούλια των πόλεων, τα οποία όμως οφείλουν να λειτουργούν κάτω από αυστηρούς κυβερνητικούς περιορισμούς.

8. Η Αγγλική Κυβέρνηση στραγγαλίζει τον Κυπριακό Λαό όχι μόνο εθνικά και πολιτικά, αλλά επίσης και οικονομικά. Η Βρεττανική κατοχή της Κύπρου συνοδεύτηκε με ένα "φόρο Υποτελείας προς την Πυλη, 92.800 λιρών το χρόνο, που ο Κυπριακός Λαός εξαναγκάστηκε από την Βρεττανική Κυβέρνηση να τον πληρώνει από το 1878 ίσαμε το 1927, ονομαστικά προς το Σουλτάνο μα ουσιαστικά προς τους δανειστές του Σουλτάνου, τους Αγγλους μετόχους του

Κριμαϊκού Πολεμικού δανειου προς την Τουρκία. Αυτή η ετήσια πληρωμή ήταν ένα είδος ενοικίου που η Αγγλία ανάλαβε να πληρώνει στο Σουλτάνο, για την εκμίσθωση και την εκμετάλλευση της Κύπρου, αλλά κατά αρκετά παράδοξο τρόπο, αντίς το ποσό να πληρώνεται από τον ενοικιαστή η πληρωμή του επιβλήθηκε πάνω στον ίδιο τον "ενοικιαζόμενο" Λαό. Το φορολογικό σύστημα στην Κύπρο ήταν και συνεχίζει να είναι παρά πολύ άδικο. Ισαμε το 1925 ο κυριώτερος φόρος ήταν η Κυβερνητική δεκάτη πάνω στα δημητριακά, που ανέρχονται στα 10% στο χρονιάτικο ακάθαρτο εισόδημα των αγροτών, χωρίς καμμιά απαλλαγή, είτε για σπόρο, είτε για νοίκι, είτε για τόκους απάνω στα ενυπόθηκα, είτε για έξοδα καλλιέργειας. Ταυτόχρονα και ίσαμε το 1941 κανένα φόρο εισοδήματος δεν πλήρωναν οι τοκιστές, οι βδέλλες των χωρικών ή οι ξένες μεταλλευτικές εταιρείες, οι εκμεταλλευτές των εργατών 5.000.000 λιρών φορτώθηκαν πάνω στους καταναλωτές, σαν εισαγωγικοί δασμοί, τα 27% πάνω στους καπνιστές σαν εισαγωγικός δασμός και τέλη πάνω στα σιγαρέττα και μόνο τα 19% αντιπροσώπευε φόρο εισοδήματος. Οι πλείστοι από τους Κύπριους αγρότες ζουν μέσα σε πραγματική αθλιότητα. Κατά τα χρόνια μεταξύ των δυο πολέμων το 20% της αγροτικής γης πουλήθηκαν από τους τοκογλύφους και από άλλους δανειστές και οι ιδιοχτήτες τους παράμειναν αχτήμονες και αναγκάστηκαν είτε να καταφύγουν σαν εργάτες στα μεταλλεία, με εξευτελιστικά μεροκάματα ή να μεταναστεύσουν σε ξένες χώρες. Σήμερα, περίπου 20% της αγροτικής γης, ανήκει σε μη αγρότες στα μοναστήρια, στις εκκλησίες, στα τζαμιά, στους εμπόρους, στους τοκιστές κλπ. που απομυζούν από τους ακτήμονες και τους άλλους φτωχούς χωρικούς υπέρογκα ενοίκια κάτω απ' την αιγίδα της βρεττανικής κυβέρνησης.

Τα μεροκάματα των κυπρίων εργατών, ιδιαίτερα εκείνων που απασχολούνται στις Κυβερνητικές δουλειές και τα στρατιωτικά έργα είναι πιο κάτω από το επιπεδο διαβίωσης. Η Κυβέρνηση χρησιμοποιεί όλα τα μέσα για να κρατεί τα μεροκάματα χαμηλά χρησιμοποιώντας και τη μέθοδο του καταρτισμου ενός λανθασμένα χαμηλού επίσημου τιμαριθμικού δείχτη. Οι εργάτες μας δεν παίρνουν επιδόματα ανεργίας βοηθήματα για αρρώστειες και ανικανότητα, συντάξεις γηρατειών, συντάξεις για χήρες και ορφανά, φιλοδωρήματα μητρότητας ή παιδιών. Οταν είναι άνεργοι, άρρωστοι ή γέροι απλούστατα λιμοχτονούν και η ύπαρξη τους εξαρτάται μόνο από την ιδιωτική φιλανθρωπία. Πολύ συχνά η Κυβέρνηση απαντά στις ειρηνικές διαδηλώσεις των ανέργων που ζητούν δουλειά ή ψωμί με τα γκλομπς των αστυνομικών δακρυγόνα αέρια και τις φυλακίσεις.

9. Τελειώνοντας, απευθύνουμε θερμή έκκληση προς όλους τους φιελλελεύθερους λαούς του κόσμου, να βοηθήσουν τον Κυπριακό Λαό, στον αγώνα για την εθνική του λευτεριά. Ζητούμε για το Λαό μας το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, που σημαίνει την Ενωση της Κύπρου με τη Μητέρα ελλάδα.

Εφ' όσον ο Χάρτης του Οργανισμού Ενωμένων Εθνών δεν παραχωρεί στο Λαό μας το δικαίωμα να θέσει μόνος του μπροστά στον Οργανισμό των Ενωμένων Εθνών, το ζήτημα της εθνικής αποκατάστασης της Κύπρου, είμαστε βέβαιοι ότι ένα ή και περισσότερα μέλη του ΟΗΕ, θα έχουν την καλωσύνη να θέσουν το ζήτημα μας με δική τους πρωτοβουλία κερδίζοντας έτσι την αιώνια ευγνωμοσύνη του λαού μας.

Επαναλαμβάνουμε πως ολόκληρος ο ελληνικός πληθυσμός της Κύπρου ομόφωνα και ολόψυχα επιθυμεί την Ενωση του με την Ελλάδα μα αν τυχόν υπάρχει και η παραμικρή αμφιβολία, ένα ελεύθερο δημοψήφισμα κάτω από την επίβλεψη του ΟΗΕ, θα διαλύσει όλες τις αμφιβολίες.

Διατελο∩με,

μ' εχτίμηση

Εκ μέρους του Δημοτικού Συμβουλίου Λεμεσού

Ο Δήμαρχος

Κ. ΠΑΡΤΑΣΙΔΗΣ

Εκ μέρους του Δημοτικού Συμβουλίου Αμμοχώστου,

Ο Δήμαρχος

ΑΣ. ΑΔΑΜΑΝΤΟΣ

Εκ μέρους του Δημοτικού Συμβουλίου Λάρνακος,

Ο Δήμαρχος

Λ. ΣΑΝΤΑΜΑΣ

Εκ μέρους του Δημοτικού Συμβουλίου Μόρφου,

Ο Δήμαρχος

Π. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ

Εκ μέρους του Ανωτάτου Συμβουλίου του ΕΑΣ

Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

Εκ μέρους της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ

Ε. ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ

Εκ μέρους του Διοικητικού Συμβουλίου της ΠΕΟ

Α. ΖΙΑΡΤΙΔΗΣ

Εκ μέρους της Παγκύπριας Ενωσης Μικροκαταστηματαρχών

Κ. ΚΑΚΟΥΛΛΗΣ

Εκ μέρους της Παγκύπριας Δημοτικής Ενωσης Γυναικών

ΚΑΤΙΝΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Εκ μέρους της Ανορθωτικής Οργάνωσης Νεολαίας (ΑΟΝ)

ΧΡ. ΚΑΤΣΑΜΠΑΣ

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Α

1. Η Κύπρος εξακολουθεί να κατοικείται από Ελληνικό στοιχείο που μπορεί να λεχθεί, πως έχει πιο άμεση καταγωγή από τους Προ-Δωρικούς Ελληνες, παρά πολλά άλλα μέρη της κυρίως Ελλάδος" (από το έργο "Η ΕΛΛΑΔΑ" σελ. 6 του Στάνλεη Κάσσον καθηγητή της Κλασσικής Αρχαιολογίας στο Πασνεπιστήμιο της Οξφόρδης, Εκδοση του 1942).

2. "Η Κυπρος είναι η μόνη Βρεττανική Κτήση που φωτίζει τη Ιστορία και τη δράση των Ελλήνων. Η συμβολή της στις γνώσεις μας της Ελληνικής Τέχνης και Ιστορίας είναι εξαιρετικά και την Τέχνη των Κυπρίων σαν Ιστορία και Τέχνη Ελλήνων γης Αναστολής, παρά εξελλινισθέντων Κυπρίων της Ανατολής. Γιατί από πολλές απόψεις η Κύπρος διατήρησε πιο πολλά χαρακτηριστικά των αρχαίων Ελλήνων και πιθανόν και των αρχαίων, παρά οποιαδήποτε άλλη περιοχή του ελληνικού κόσμου... Αναπόφευκτα φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι υπήρξε "Μυκηναϊκός" αποικισμός της Κύπρου γύρω στα 1400 π.χ. (από το έργο " Αρχαία Κύπρος" σελ. V, 52 161 και 164 του Στάνλεη Κάσσον, Καθηγητή της Κλασσικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, Εκδοση Λονδίνου 1937).

3. "Μέσα στα σκληρά και ταραχώδη χρόνια των μεταναστεύσεων που έμπασαν στην εποχή του σιδήρου, τόσο την Κύπρο όσο και τη Ελλάδα η Κύπρος κατοικήθηκε από Ελληνες αποίκους. Απ' αυ ό τον αποικισμό η Κύπρος πήρε την ελληνική γλώσσα και τον ελληνικό πολιτισμό, που παρ' όλες τις ξένες επιδράσεις διατήρησε ίσαμε σήμερα". (Από το έργο: " Μελέτες πάνω στην προϊστορική Κύπρο" σελ, 328, του δρος Αϊνάρ Τζιέρστατ, καθηγητή της Κλασσικής Αρχαιολογίας και της Αρχαίας Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Ουψάλα, και αρχηγού πολλών σουηδικών αρχαιολογικών αποστολών στην Κύπρο, έκδοση Ουψάλας του 1926).

4. "Το Ελληνικό στοιχείο πάντα κυριαρχούσε στο Νησί, όπως και σήμερα. Οι Ελληνες της Κύπρου, αν και χωρίζουνται απ' τους συμπατριώτες τους από μια μεγάλη θάλασσα και είναι εκτεθειμένοι σε ισχυρές Σημιτικές και ανατολικές επιδράσεις τόσο από την Ασία όσο και από τον αυτόχθονα πληθυσμό, συνέχισαν νάναι Ελληνες και μάλιστα αρχαιοπρεπείς Ελληνες. Στην

κλασσική εποχή, οι Βασιληάδες τους πήγαιναν ακόμη στον πόλεμο με άρματα που στην Ελλάδα τάχαν από αιώνες εγκαταλείψει, χρησιμοποιώντας τα μόνο στους αγώνες... Ο Ευαγόρας, ο Βασιλέας της Σαλαμίνας της Κύπρου (141-371 π.χ.) θεωρούσε τον εαυτό του απόγονο του Τεύκρου, με αττικό αίμα στις φλέβες του. Ηταν πολιτισμένος Ελληνας και ασφαλώς πιο πολιτισμένος από τους βασιληάδες, για παράδειγμα της Μακεδονίας. Φιλοδοξούσε να κάμει την Κύπρο ένα ελεύθερο ελληνικό Κράτος. Αβοήθητος παό την Ελλάδα και μη έχοντας παρά μόνο τη συμπάθεια των Αθηνών, στον αγώνα ενάντια σε αριθμητικά υπέρτερες περσικές δυνάμεις ηττήθηκε, αλλά τιμημένα" (Βλέπε " Αρχαία Ιστορία Κέμπριτς" τόμος VI σελ.147- έκδοση Κέμπριτς 1933).

5. ΑΙΓΑΙΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ- ΕΚΣΚΑΦΕΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ".

" Οι προϊστορικές έρευνες επεκτάθηκαν πέρα από την κύρια Ελλάδα... Ενας χάρτης της Κύπρου της μεγαγενέστερης εποχής του ορείχαλκου (σαν αυτόν που εκδόθηκε από τον Ι.Λ. Μάϊγερς και Μ.Ο. Ρίχτερ στον "Κατάλογο του Κυπριακού Μουσείου") δείχνει πάνω παό 25 συνοικισμούς μόνο στην επαρχία Μεσαορίας. Από τους συνοικισμούς αυτός, ο ένας της Εγκωμης κοντά στην περιοχή της Σαλαμίνας, απέδωσε τον πιο πλούσιο Αιγαίο Θησαυρό, σε πολύτιμο μέταλλο, απ' όσους βρέθηκαν έξω από την Αργολίδα. Ο Κ. Τσιέρστατ ("Μελέτες πάνω στην προϊστορική Κύπρο") ανακάλυψε έκτοτε κι άλλες προϊστορικές τοποθεσίες στη νήσο, που οι σχέσεις τους με το γενικό Αιγαίο Πολιτισμό γίνονται ολοένα πιο καθαρές. (Βλέπε Βρεττανική Εγκυκλοπαίδεια, 14η εκδοση, τόμος Α , σελ. 210).

6. " Η ΟΜΙΛΟΥΜΕΝΗ ΓΛΩΣΣΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΟΣ. Η καταγωγή της είναι σχεδόν αποκλειστικά αρχαία Ελληνική... Οι περισσότερες λέξεις, που προέρχονται από τα αρχαία Ελληνικά και από τις οποίες αποτελείται η Κυπριακή διάλεκτος χρησιμοποιούνται επίσης και από άλλα μέρη της Ελλάδας... Η Κυπριακύη διάλεκτος είναι ακόμη πιο συγγενής με τ' αρχαία ελληνικά, σχετικά με τις κλίσεις και τα ρήματα. Μπορούμε μάλιστα να πούμε πως παρουσιάζει ομοιότητες με την αρχαία Δωρική και Αιολική γλώσσα" (Βλέπε "Μελέτη

της Νεώτερης και Μεσαιωνικής κυπριακής διαλέκτου" σελ. 16-18, του Μ. Μποτουέν, πρώην Καθηδηγητή της φιλολογίας στο Βαρδώ, έκδοση Παρισίων 1884).

7. "Βρίσκουμε στην Κυπριακή γλώσσα σημαντικό αριθμό λέξεων, που είτε μοιάζουν ή συγγενεύουν με λέξεις των Ομηρικών ποιημάτων... Η Κύπρος διατήρησε στα ιστορικά χρόνια μια διάλεκτο με πιο αρχαϊκό χαρακτήρα παρά οποιαδήποτε άλλη επαρχία της Ελλάδας. Η Κύπρος επίσης βρέθηκε έξω από τα ρεύματα των φυλετικών κινήσεων που σύγχυσαν άλλες ελληνικές διαλέκτους. Μέχρι τελευταία ακόμα η Κύπρος διατήρησε τα έθνικα της ηρωϊκής εποχής. Και ο ελληνικός αποικισμός της ανάγεται σε μια περίοδο αμέσως ύστερα από την πολιορκία της Τροίας. Θάταν πολύ τολμηρό να ισχυριστούμε, πως η Κυπριακή γλώσσα, ήταν ο απόγονος της γλώσσας που μιλούσαν οι αρχαίοι του Ομήρου, αλλά μπορούμε αναμφισβήτητα, να πούμε πως ήταν αρκετά απαλλαγμένη από Αττικές και Ιωνικές επιδράσεις. Η στενή της σχέση με την Αρκαδιακή δείχνει, πως κάποτε, ήταν μέρος μιας πιο ενιαίας γλώσσας, από την οποία πιθανόν ο Ομηρος να άντλησε μέρος του τεράστιου λεξιλογίου του "(Βλέπε ΟΜΗΡΙΚΕΣ ΛΕΜΞΕΙΣ ΣΤΗ ΚΥΠΡΟ" του Κ.Μ. Μπάουρα, Καθηγητή του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, δημοσιεύτηκε στην "Εφημερίδα Ελληνικών Μελετών, τόμος LIV, Λονδίνο 1934).

8. "Η Ελληνικότητα των Κυπρίων, κατά την γνώμη μου είναι αναμφισβήτητη. Ο εθνισμός είναι κάτι περισσότερο κάτι διαφορετικό, κάτι ανώτερο από το χρώμα του δέρματος ή τους δείκτες του κρανίου. Ενας άνθρωπος ανήκει στη φυλή εκείνη, που με πάθος νιώθει πως ανήκει. Κανένας λογικός άνθρωπος δε μπορεί ν' αρνηθεί πως οι Κύπριοι είναι Ελληνες στα αισθήματα. Ελληνες σ' όλα" (Βλέπε ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ" σελ, 550, του Σερ Ρόναλντ Στορρς, Κυβερνήτη της Κύπρου, από το 1926 ώς το 1932, περιλαμβανομένης και της περιόδου της λαϊκής εξέγερσης του Οχτώβρη του 1931, έκδοση Λονδίνου, 1937).

Ομως το έγγραφο συνοδευόταν από δυο ακόμα Παραρτήματα που αναφέρονταν στην πορεία των Κυπρίων για επίτευξη της Ενωσης της Κύπρου με την Ελλάδα.