Πρώτη Ηλεκτρονική Ιστορία της Κύπρου

image

Δωρεάν προσφορά σε ερευνητές, μελετητές, φοιτητές, μαθητές και δημοσιογράφους.

Από την Κύπρο στην αρχαιότητα, μέχρι την Κύπρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η αγγλοκρατία, η ΕΟΚΑ, το πραξικόπημα, το σχέδιο Ανάν, η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αρχείο Παναγιώτη Παπαδημήτρη

papademetris-pΜοναδικό αρχείο στο οποίο μπορείτε να προστρέξετε και να αναζητήσετε εύκολα και γρήγορα αυτό που θέλετε για μια περίοδο 8.000 ετών για την Ιστορία της Κύπρου.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

5.5.1947: Η Κύπρoς oδηγείται oλoταχώς στηv πρώτη φάση τωv Αρχιεπισκoπικώv εκλoγώv. Τα βιoγραφικά σημειώματα τωv δύo υπoψηφίωv Μητρoπoλιτώv Πάφoυ Λεovτίoυ και Σιvαίoυ Πoρφυρίoυ Γ.

S-773

5.5.1947: Η ΚΥΠΡΟΣ ΟΔΗΓΕΙΤΑΙ ΟΛΟΤΑΧΩΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΦΑΣΗ ΤΩΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ. ΤΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΑΦΟΥ ΛΕΟΝΤΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΝΑΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ Γ

Πάφου Λεόντιος

Ενώ είχαν προκηρυχθεί οι εκλογές ειδικών αντιπροσώπων για τις 5 Μαϊου 1947 για την εκλογή Αρχιεπισκόπου οι δύο παρατάξεις, Δεξιά και Αριστερά ή Εθνικόφρων Παράταξη και Παράταξη Εθνικής Συνεργασίας είχαν επιλέξει ήδη τους υποψηφίους τους.

Η Εθνικόφρων Παράταξη επέλεξε τον Αρχιεπίσκοπο Σιναίου Πορφύριο Γ και η Παράταξη Εθνικής Συνεργασίας τον Μητροπολίτη Πάφου Λεόντιο, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος επέμενε να δηλώνει ότι δεν επρόκειτο να αποδεχθεί την εκλογή κι αυτό ύστερα από γραπτή δέσμευση του, ενώπιον της Ιεράς Συνόδου, μαζί με τον Μητροπολίτη Κερύνειας Μακάριο ότι και οι δύο δεν θα δέχονταν υποψηφιότητα και εκλογή.

Σιναίου Πορφύριος

Και εφόσον ο Κυρηνείας Μακάριος επέμενε σε μη εκλογή ή δεν τον υποδείκνυε κανένας, αυτός δεν μπορούσε να κάνει αλλοιώς, παρά να αρνείται, παρά το γεγονός ότι το ήθελε πολύ και είχε μάλιστα τη υποστήριξη μιας παράταξης που αν δεν του εξασφάλιζε την εκλογή, τουλάχιστον τον έφερνε στην πρώτη γραμμή.

Ποίοι όμως ήταν οι δυο υποψήφιοι;

Ας δούμε ποίοι ήταν οι δυο υποψήφιοι από τους οποίους θα πληρωνόταν ο θρόνος του Αποστόλου Βαρνάβα για πρώτη φορά από το 1933 που είχε αποβιώσει ο Αρχιεπίσκοπος Κύριος ο Γ:

ΣΙΝΑΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ :

Ο Σιναίου Πορφύριος γεννήθηκε στην Κύμη της Εύβοιας το 1878 και από μικρός αφιερώθηκε στην υπηρεσία της Εκκλησίας. Νεαρός ακόμη μπήκε στην Ιερατική Σχολή της Χάλκης, η οποία την εποχή εκείνη ήταν το σπουδαιότερο Θεολογικό Ιδρυμα της Ορθοδοξίας. Μετά από επταετή φοίτηση στη σχολή (1896-1903) πήρε το δίπλωμά του.

Προστατευόμενος του τότε Αρχιεπισκόπου Σιναίου Πορφυρίου από τη Ζάκυνθο, διορίστηκε καθηγητής των Θρησκευτικών και της Ελληνικής Ιστορίας στην Αμπέτειο Σχολή, όπου παρέμεινε διδάσκοντας για 23 χρόνια, οπότε κλήθηκε στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο της Ιεράς Μονής του όρους Σινά, όπου εκλέγηκε ομόφωνα από την αδελφότητα του Σινά.

Μόλις ανήλθε στο θρόνο ο Πορφύριος Γ ζήτησε να θεραπεύσει μια βαθιά χαίνουσα πληγή, τη ρύθμιση δηλαδή της μακροχρόνιας διαφοράς μεταξύ της Μονής του Σινά και του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, πράγμα που το πέτυχε σε συνεργασία με τον Κύπριο Ιεράρχη και Οικουμενικό Πατριάρχη Μελέτιο Μεταξάκη.

Ο Πορφύριος κατόρθωσε επίσης να ανορθώσει τα οικονομικά της Μονής που είχαν φθάσει σε αδιέξοδο και ανήγειρε τριώροφη πτέρυγα στη Μονή με νέα βιβλιοθήκη και μεγάλη πολυκατοικία στην Αλεξάνδρεια, όπου τα εισοδήματα ανακούφισαν τη Μονή μετά την απώλεια των κτημάτων της Ρωσίας και της Σμύρνης.

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΦΟΥ ΛΕΟΝΤΙΟΣ:

Ο Μητροπολίτης Πάφου Λεόντιος και τοποτηρητής του Αρχιεπισκοπικού Θρόνου γεννήθηκε στη Λεμεσό στις 8 Μαρτίου 1897 όπου φοίτησε στο δημοτικό και το γυμνάσιο αριστεύοντας.

Το 1913 ακολούθησε τον ασκητικό βίο και παρέμεινε για έξι χρόνια στο Αγιο Ορος, όπου έμαθε τη ζωγραφική τέχνη.

Το 1919 χειροτονήθηκε σε διάκονο από το Μητροπολίτη Κιτίου Νικόδημο Μυλωνά.

Εφημερίδα ΕΘΝΟΣ 4 Μαϊου 1947

Αργότερα σπούδασε ως υπότροφος της Μητρόπολης Κιτίου στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών όπου απέκτησε το δίπλωμα της Θεολογίας αριστεύοντας και εδώ.

Το 1923 διορίστηκε καθηγητής του Παγκυπρίου Ιεροδιδασκαλείου όπου υπηρέτησε για τρία χρόνια. Αλλα δύο χρόνια υπηρέτησε ως καθηγητής του Γυμνασίου Πάφου και ιεροκήρυκας της Μητρόπολης Πάφου.

Το 1928, ύστερα από εισήγηση του καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Α.Σ. Αλυβιζάτου στάληκε στις Ηνωμένες Πολιτείες για ανώτερες Θεολογικές σπουδές.

Σπούδασε Θεολογία στη Θεολογική Ακαδημία των αγγλικανών της Αμερικής ως υπότροφος και απέκτησε τον τίτλο του δρος για τη διατριβή του " Εκκλησία και κράτος στη Βυζαντινή αυτοκρατορία".

Ενώ σπούδαζε στην Αμερική μετέσχε ως αντιπρόσωπος της Ορθόδοξης Εκκλησίας σε συνέδρια στη Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτων όπου συνεχίζονταν οι εργασιες του πανχριστιανικού συνεδρίου της Λωζάνης για ένωση των Εκκλησιών.

Τον Απρίλη του 1930 εξελέγη Μητροπολίτης Πάφου και ειδοποιήθηκε τηλεγραφικώς ενώ βρισκόταν ακόμα στην Αμερική.

Τον Ιούλιο του 1930 αντιπροσώπευσε την Κύπρο στο συνέδριο του Λάμπεθ όπου συζήτησε το θέμα της ένωσης της αγγλικανικής Εκκλησίας με την Ορθδοοξη.

Χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Πάφου στις 6 Αυγούστου 1930 και μετά το θάνατο του Αρχιεπισκόπου Κύριλλου του στις 16 Νοεμβρίου 1933, έγινε τοποτηρητής του Αρχιεπισκοπικού Θρόνου Κύπρου και εγκατατάθηκε στην Ιερά Αρχιεπισκοπή στη Λευκωσία.

Σε συνεννόηση με τους εξορίστους από τα Οκτωβριανά (ΟκτώβρΙοδ 1931) Μητροπολίτες Κιτίου Νικόδημο Μυλωνά και Κυρηνείας Μακάριο, δεν προκήρυξε εκλογές για πλήρωση του αρχιεπισκοπικού θρόνου.

Καθ' όλη τη διάρκεια των ετών 1933-1937 κήρυσσε την Ενωση της Κύπρου με την Ελλάδα, πράγμα που τον έφερε κατά το 1927 στα δικαστήρια, όπου καταδικάσθηκε σε εκτοπισμό στο Κτήμα.

Σαν έληξε ο εκτοπισμός του συνέχισε να κηρύττει την Ενωση, πράγμα που συνέβαλε ώστε οι Αγγλοι να μη του επιτρέψουν να εγκαταλείψει την περιοχή μέχρι το 1939.

Μετά την κήρυξη του πολέμου της Ιταλίας εναντίον της Ελλάδας ο Λεόντιος τέθηκε επικεφαλής της εκστρατείας του Κυπριακού λαού για ενίσχυση του μαχόμενου ελληνικού λαού και το Φθινόπωρο του 1945 πήγε στην Αθήνα όπου έμεινε για ένα μήνα συζητώντας με τους

ιεράρχες των Αθηνών το ζήτημα της πλήρωσης του Αρχιεπισκοπικού θρόνου, όπως επίσης και του θρόνου του Κιτίου που είχε κενωθεί στο μεταξύ μετά το θάνατο του Νικόδημου Μυλωνά.

Τελευταία αποστολή του ήταν όταν ηγήθηκε της Κυπριακής πρεσβείας που πήγε στο Λονδίνο στα τέλη του 1946 με στόχο την προώθηση του ενωτικού αγώνα των Κυπρίων.